Μια εντυπωσιακή εγκατάσταση στην Γκαλερί Καλφαγιάν

Μια εντυπωσιακή εγκατάσταση στην Γκαλερί Καλφαγιάν Facebook Twitter
Μαρία Λοϊζίδου, εγκατάσταση έκθεσης ‘Cropping Up’, 2014. Φωτογραφία: Χρήστος Σαρρής. Ευγενική παραχώρηση των Kalfayan Galleries, Αθήνα - Θεσσαλονίκη.
0

Μια εντυπωσιακή εγκατάσταση στην Γκαλερί Καλφαγιάν Facebook Twitter
Μαρία Λοιζίδου, Visages effacées, 2013 / Φωτογραφία, 80 X 145 εκ. / Ευγενική παραχώρηση των Kalfayan Galleries, Αθήνα - Θεσσαλονίκη.

 

Η πολυβραβευμένη Κύπρια καλλιτέχνις Μαρία Λοϊζίδου παρουσιάζει στην γκαλερί Καλφαγιάν την εγκατάσταση «Cropping Up». Στοιβαγμένα παλιά έπιπλα, κάποια καλυμμένα με πλαστικό, ανάμεσά τους κρυμμένες ανθρωπόμορφες χάρτινες κατασκευές, στους τοίχους φωτογραφίες προτομών χωρίς πρόσωπα από λευκό χαρτί, ένας χάρτης αγεωγράφητος με μαυρισμένη επιφάνεια και στο βάθος η μεγάλων διαστάσεων απρόσωπη προτομή «Memory Miss». Μια γυναίκα με χαμένη μνήμη, όπως και τα υπόλοιπα αντικείμενα αυτής της έκθεσης, όπως και η σύγχρονη Αθήνα της εγκατάλειψης.

Γιατί ξαφνικά η γκαλερί Καλφαγιάν θυμίζει, με όλα αυτά τα στοιβαγμένα στην είσοδό της έπιπλα, παλαιοπωλείο;

Επειδή κάνω μια έκθεση η οποία είναι βασισμένη στη συνάντησή μου με τον συγκεκριμένο χώρο, που είναι μια γκαλερί ανθρώπων που αποτελούν την 3η γενιά εμπόρων τέχνης. Οπότε, έχουμε μαζέψει κάποια παλιά έπιπλα συλλογής και η εγκατάσταση έγινε στην είσοδο της γκαλερί, μεταθέτοντας την πορεία που έχει συνήθως ένας επισκέπτης στον χώρο και προσπαθώντας να συνδέσουμε τι συμβαίνει μέσα και έξω, στο κέντρο της Αθήνας, αυτήν τη στιγμή. Γιατί μπορεί αυτή η νέα παρουσίαση να αφήσει κάτι καινούργιο. Σαν να αναφύεται κάτι που προκύπτει από τη σχέση των ανθρώπων και από τη συνάντησή τους σε έναν γεωγραφικό χώρο.

Λέτε ότι θέλετε να συνδέσετε το μέσα με αυτό που συμβαίνει έξω. Τι συμβαίνει έξω;

Είναι γεγονός ότι βρισκόμαστε σε μια περιοχή της Αθήνας που είναι σε ανακατάταξη γιατί έχει περάσει από μια παρακμή, όπου ό,τι φαίνεται και ό,τι μπορεί να φανεί εκ νέου αποκαλύπτεται στην πορεία μέσα από ό,τι μπορεί να προκαλέσει αυτό που θα φανεί. Και αυτό που προκαλεί είναι η συνάντηση διαφορετικών στοιχείων, η συνάντηση ανθρώπων συγκεκριμένες στιγμές και σε συγκεκριμένους χώρους, που μπορεί να μην αφήσουν να φανεί τίποτα.

Μια εντυπωσιακή εγκατάσταση στην Γκαλερί Καλφαγιάν Facebook Twitter
Μαρία Λοϊζίδου, εγκατάσταση έκθεσης ‘Cropping Up’, 2014. Φωτογραφία: Χρήστος Σαρρής. Ευγενική παραχώρηση των Kalfayan Galleries, Αθήνα - Θεσσαλονίκη.

Τι σηματοδοτεί το μεγάλο γλυπτό-απρόσωπο κεφάλι στο βάθος της γκαλερί;

Λέγεται «Memory Miss» και πρόκειται για ένα μεγάλο ανθρωπόμορφο γλυπτό που δεν έχει χαρακτηριστικά, ακριβώς γιατί θα μπορούσε να αναφέρεται σε έναν πρόγονο, σε έναν συγγενή όλων μας. Είναι, δηλαδή, η επίστρωση όλων αυτών των στρωμάτων που φαίνονται μέσα από την πατίνα. Ο τρόπος που έχει φτιαχτεί αφήνει να εννοηθεί ότι έχει μαζέψει ίχνη ιστορίας. Ήρθε να σφηνωθεί σε ένα συγκεκριμένο μέρος της γκαλερί και μέσα σε αυτό το στρίμωγμα δηλώνει ότι προσπαθεί να βρει τη θέση του μετακινούμενο, γι’ αυτό και στέκει επάνω στις συγκεκριμένες παλέτες με τροχάκια. Όλη αυτή η εφήμερη εγκατάσταση των πραγμάτων, λοιπόν, είναι έκδηλη.

Παρατηρώ, πάντως, ότι και τα υπόλοιπα γλυπτά σας είναι απρόσωπα…

Ακριβώς. Είναι σβησμένα πρόσωπα, visages effacés, τα οποία είναι μικρές φιγούρες σε χαρτί, μινιατούρες που έχουν φωτογραφηθεί και που συγχρόνως έχουν ακυρωθεί ως γλυπτά, ως αντικείμενα, κι έχει μείνει μόνο η εικόνα τους η οποία και διεκδικεί την ταυτότητά τους.

Μια εντυπωσιακή εγκατάσταση στην Γκαλερί Καλφαγιάν Facebook Twitter
Μαρία Λοϊζίδου, εγκατάσταση έκθεσης ‘Cropping Up’, 2014. Φωτογραφία: Χρήστος Σαρρής. Ευγενική παραχώρηση των Kalfayan Galleries, Αθήνα - Θεσσαλονίκη.

Όλα αυτά, βέβαια, δεν είναι αυτόνομα αλλά μέρος ενός συνόλου μιας εγκατάστασης.

Μπορούμε να πούμε και τα δύο. Το όλον γίνεται κέλυφος για να μαζέψει όλα αυτά τα αντικείμενα και τα έργα, λαμβάνοντας υπ’ όψιν πού είναι τοποθετημένο – έτσι εμπεριέχει και εμπεριέχεται.  Έχοντας κάνει τις σπουδές μου στη Γαλλία τη δεκαετία του ’80, περίοδο κατά την οποία η «εγκατάσταση» ήταν κυρίαρχη, αυτό είναι κάτι που έχω δουλέψει κι έχω μάθει. Επομένως, με ενδιαφέρει η σχέση μου με τον χώρο, δηλαδή το μέρος όπου κάνουμε μια έκθεση ή μια παρουσίαση. Πάντα λαμβάνω υπ’ όψιν μου την ιστορία του χώρου, την αρχιτεκτονική του σύνθεση και το πού βρίσκεται, γιατί πιστεύω ότι, πάνω απ’ όλα, μια δουλειά πρέπει να εντάσσεται στο κοινωνικό πλαίσιο του χρόνου και του τόπου στον οποίο παρουσιάζεται.

Είτε πρόκειται για σύγχρονη γκαλερί είτε για παροπλισμένο χώρο, επεμβαίνετε πάντα;

Ναι. Παραδείγματος χάριν, το 2008 η εγκατάσταση «Living small» έγινε στο αίθριο του Μπενάκη στην Πειραιώς, όπου εγκατέστησα δύο μεγάλα θερμοκήπια. Το έργο πραγματοποιήθηκε μέσα σε αυτές τις εγκαταστάσεις.

Συνειδητοποιώ ότι όλα αυτά τα παλιά αντικείμενα κουβαλούν το καθένα τη δική του «μνήμη», αλλά έτσι στοιβαγμένα είναι σαν οι άνθρωποι να θέλουν να απαλλαγούν από την ιστορία τους, να σβήσουν τη μνήμη τους, όπως εσείς κάνετε με τα σβησμένα πρόσωπα των γλυπτών σας.

Ακριβώς! 

Μια εντυπωσιακή εγκατάσταση στην Γκαλερί Καλφαγιάν Facebook Twitter
Μαρία Λοϊζίδου, Visages effacées, 2013 / Φωτογραφία, 145 x 80 εκ. / Φωτογραφία: Μάριελ Κουβέλη. / Με την ευγενική παραχώρηση των Kalfayan Galleries, Αθήνα - Θεσσαλονίκη.

 

Χρειάζεται ο καλλιτέχνης σήμερα όλα τα μέσα που του προσφέρονται για να εκφραστεί;

Οι ανάγκες της εποχής επιβάλλουν στον καλλιτέχνη να μπορεί να κινηθεί μέσα από πολλά μέσα. Σίγουρα η παιδεία και οι εμπειρίες του καθενός καθορίζουν αυτό που παρουσιάζει, υπό το πρίσμα μιας πρακτικής που επιβάλλεται. Στη δική μου περίπτωση, οι ανάγκες του χώρου ως αρχιτεκτονικού οικοδομήματος αντανακλούν τις ποιότητες της δικής μου δουλειάς που άπτονται της γλυπτικής, ακριβώς γιατί έχω παιδεία κλασικού γλύπτη. Αλλά με ενδιαφέρουν και τα σύγχρονα μέσα, καθώς όλοι οι καλλιτέχνες έχουμε την τάση να τα χρησιμοποιούμε όταν αυτό διευκολύνει την ταυτότητα του έργου, είτε αυτό είναι το βίντεο, είτε η φωτογραφία, είτε ό,τι μας παρέχεται σήμερα. Πιστεύω ότι ένας σύγχρονος καλλιτέχνης έχει την ευχέρεια να χρησιμοποιεί πολλά μέσα και από τη δική μου εμπειρία θα έλεγα ότι όταν ξέρεις πολύ καλά ένα είδος, προστατεύεσαι από τα υπόλοιπα, καθώς ξέρεις τι είναι λάθος και τι σωστό. Στο τέλος επιλέγεις ό,τι επιβάλλει περισσότερο η θεματική της εκάστοτε έκθεσης.

 

Μαρία Λοϊζίδου

"Cropping Up"

Kalfayan Galleries (Χάρητος 11, Κολωνάκι, Αθήνα)

www.kalfayangalleries.com

 

 

Σύντομο βιογραφικό σημείωμα:

Μετά τις σπουδές της στη École Nationale des Beaux-Arts  στη Λυών, η εικαστικός Μαρία Λοϊζίδου, έζησε στο Παρίσι και στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στη Λευκωσία. Το 2014 ήταν short-listed για το Curate Award των Fondazione Prada και Qatar Museum Authorities. Η Λοϊζίδου έχει εκθέσει διεθνώς σε πολυάριθμες ατομικές και ομαδικές εκθέσεις (Μπιενάλε της Βενετίας, 1986, 2004, 2006, Μπιενάλε Καΐρου, 2010 κ.ά.), της έχει ανατεθεί η δημιουργία έργων σε δημόσιους χώρους (Futuroscope, Poitiers, 1991, Fatima, Πορτογαλία, 2007 κ.ά.), έχει  εκπονήσει ποικίλα in situ πρότζεκτς σε μουσεία (Musée d’ Art Moderne de Saint Etienne, 2010; Beaux Arts de Lyon, 2005; Μουσείο Μπενάκη, Αθήνα, 2008; Bozar, Βρυξέλλες, 2012), και έχει λάβει μέρος σε πλήθος διαλέξεων και ομιλίων. Στις πρόσφατες εκθέσεις της περιλαμβάνονται: Yeosu International Art Festival 2014; A New Necessity - Community & Territory; “Curating Body, The Cached Space” (ατομική), Κυπριακό Μουσείο, Λευκωσία (2014);  “Συλλογική Αυτοβιογραφία” (ατομική), Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Αθήνα (2013);  4η κ’ 2η Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης; “Privileged Access” (ατομική), Kalfayan Galleries, Θεσσαλονίκη; “Living Small” (ατομική), Μουσείο Μπενάκη, Αθήνα (2008). Το έργο της πραγματεύεται θέματα που απασχολούν τον άνθρωπο μέσα στην καθημερινότητά του και απομονώνουν στιγμές συνδιαλλαγών του «άλλου», των σχέσεων γενικά που καταγράφουν και υποστηρίζουν τη δύναμη της ευθραυστότητας. Η συνεργασία της με την AA & U For Architecture, Art and Urbanism της επιτρέπει να εστιάσει σε ανάλογα θέματα διεπιστημονικού επιπέδου. Η Μαρία Λοϊζίδου εκπροσωπείται από τις Kalfayan Galleries, Αθήνα – Θεσσαλονίκη. 

 

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ένας Ιούνιος γεμάτος τέχνη: 28 εκθέσεις που αξίζει να δείτε

Εικαστικά / Ένας Ιούνιος γεμάτος τέχνη: 28 εκθέσεις που αξίζει να δείτε

Μια σειρά από εκθέσεις σημαντικών καλλιτεχνών χαρακτηρίζουν την έναρξη του καλοκαιριού. Από τα Plásmata 3 της Στεγης έως την αναδρομική έκθεση του Takis κι από τη Marlene Dumas έως την Charline von Heyl.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μαρλέν

Εικαστικά / Marlene Dumas: «Η τέχνη είναι πάντοτε μια πράξη εναντίον της βίας»

Η κορυφαία Νοτιοαφρικανή ζωγράφος παρουσιάζει την πρώτη ατομική της έκθεση στην Ελλάδα, στην οποία τα έργα της διαλέγονται με αρχαιότητες από τις μόνιμες συλλογές του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Πρόδρομος Τσιαβός: «Στην παρουσία μας στον δημόσιο χώρο ο στόχος μας δεν είναι απλά να κάνουμε μια έκθεση αλλά να ακούσουμε, να συζητήσουμε, να αφήσουμε κάτι πίσω μας»

Plāsmata 3 / Πρόδρομος Τσιαβός: «Στόχος μας δεν είναι απλά να κάνουμε μια έκθεση, αλλά να αφήσουμε κάτι πίσω μας»

Ο επικεφαλής Ψηφιακής Ανάπτυξης και Καινοτομίας του Ιδρύματος Ωνάση μιλά με υπόκρουση τα ασταμάτητα τιτιβίσματα των πουλιών που έρχονται από τα σκιερά δέντρα του Πεδίου του Άρεως.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η Ραλλού Μάνου, ο Γρηγόρης Σεμιτέκολο και η Ναυσικά Πάστρα σε μια συνάντηση με τη σύγχρονη τέχνη σε ένα εργοστάσιο στον Πειραιά

Εικαστικά / Η Ραλλού Μάνου, ο Γρηγόρης Σεμιτέκολο και η Ναυσικά Πάστρα «συνομιλούν» με τη σύγχρονη τέχνη

Οι τρεις Έλληνες πρωτοπόροι καλλιτέχνες που στιγμάτισαν την ελληνική δημιουργία, σε μια απρόσμενη διαγενεακή συνάντηση με τη Sagg Napoli και τον Mungo Thomson, σε ένα εργοστάσιο στον Πειραιά.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
PLASMATA 3 TOPIC

Plāsmata 3 / Plāsmata 3: «Ο πιο σύντομος δρόμος είναι πάντα ο λιγότερο ενδιαφέρων»

Η Αφροδίτη Παναγιωτάκου, καλλιτεχνική διευθύντρια του Ιδρύματος Ωνάση, επιμελείται μαζί με την ομάδα της Στέγης μια έντυπη «ξενάγηση» στην έκθεση «Plāsmata 3: We’ve met before, haven’t we?», που παρουσιάζεται στο Πεδίον του Άρεως.
THE LIFO TEAM
O Jean Tinguely σατίριζε την εξάρτησή μας από την τεχνολογία πολύ πριν το AI

Εικαστικά / O Jean Tinguely σατίριζε την εξάρτησή μας από την τεχνολογία πολύ πριν το AI

Τα παράξενα μηχανικά γλυπτά του πρωτοποριακού καλλιτέχνη –του οποίου φέτος γιορτάζονται τα 100 χρόνια από τη γέννησή του με εκθέσεις σε όλο τον κόσμο– αποτελούν ένα σαρδόνιο σχόλιο και για τη σύγχρονη κοινωνία.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
2ο κομμάτι Αφροδίτη

Onassis Stegi / Ξενάγηση στα Plāsmata: Κεφάλαιο 2

«Μας αρέσει η παρέκκλιση και η απόκλιση. Στη ζωή, γενικά. Στους ανθρώπους. Και στην τέχνη. Και εδώ. Από τον Ροδώνα στη Γαρδένια, από τις Αριές στο θέατρο Αλίκη. Οι σπείρες έχουν φτιαχτεί για να τις περπατήσεις και τα παρτέρια για να σταθείς».
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΟΥ
Αφροδίτη 5.

Onassis Stegi / Ξενάγηση στα Plāsmata: Κεφάλαιο 5

«Και έχεις τόσα να πεις με τα έργα που θα συναντήσεις. Σαν τα ταξίδια. Τα αληθινά ταξίδια, όχι αυτά που κάνεις για δουλειά. Τα άλλα. Εκείνα που κάνεις με παρέα και πιάνετε κουβέντα με αγνώστους χωρίς βιασύνη. Εκείνα που παίρνεις τον χρόνο σου για να χορτάσεις τις λεπτομέρειες».
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΟΥ
«Για μια γυναίκα, το να κοιτάζει είναι από μόνο του μια πολιτική πράξη»

Εικαστικά / «Για μια γυναίκα, το να κοιτάζει είναι από μόνο του μια πολιτική πράξη»

Αμφισβητώντας τις παραδοσιακές απεικονίσεις του ερωτισμού, η Ελένη Μπαγάκη, η Σοφία Μιτσώλα και η Janice Nowinski προσφέρουν τρεις διαφορετικές οπτικές για το τι σημαίνει να βλέπεις –και να σε βλέπουν– με τους δικούς σου όρους.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η Αρτεμίσια και το πρωτο-φεμινιστικό κεντρί της

Εικαστικά / Η Αρτεμίσια Τζεντιλέσκι ήταν πολύ περισσότερο από μια εκδικήτρια ηρωίδα της ζωγραφικής

Μια νέα έκθεση στο Παρίσι επιχειρεί να αναδείξει το έργο της γενναίας καλλιτέχνιδας της μπαρόκ ζωγραφικής του 17ου αιώνα, με την πρώιμη φεμινιστική προσέγγιση, μέσα από μια φρέσκια οπτική, φωτίζοντας πτυχές πέρα από τη μυθολογία της προσωπικής της τραγωδίας και παρουσιάζοντας έργα της για πρώτη φορά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ
Γύζης, Παρθένης, Τσαρούχης σε μια εξαιρετική έκθεση στα Χανιά

Εικαστικά / Γύζης, Παρθένης, Τσαρούχης σε μια εξαιρετική έκθεση στα Χανιά

Η έκθεση «Διαδρομές στην τέχνη. Έργα από τη Συλλογή της Τράπεζας της Ελλάδος» στη Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων ξεδιπλώνει 150 χρόνια εικαστικής δημιουργίας μέσα από 99 έργα εμβληματικών και σύγχρονων δημιουργών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο ντετέκτιβ της Σεβίλλης και οι πλαστοί πίνακες του Ελ Γκρέκο

Ρεπορτάζ / Ο ντετέκτιβ της Σεβίλλης και οι πλαστοί πίνακες του Ελ Γκρέκο

Στο βιβλίο του «Ο πλαστογράφος του Φράνκο», ένας ντετέκτιβ από τη Σεβίλλη ισχυρίζεται πως μεγάλα μουσεία, μεταξύ των οποίων και η ελληνική Εθνική Πινακοθήκη, έχουν αγοράσει πιστά αντίγραφα έργων του Ελ Γκρέκο.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Μέσα στο εργαστήριο του Χριστόφορου Κατσαδιώτη 

Εικαστικά / Ο Χριστόφορος Κατσαδιώτης αναδεικνύει το άχρηστο σε τέχνη

Το εργαστήριο του χαράκτη, όπου ξεδιπλώνεται ένα σύμπαν βγαλμένο από κάποιο σκοτεινό παραμύθι, μεταφέρεται προσωρινά σε μια σχεδόν κρυμμένη αίθουσα του μουσείου Μπενάκη, στην οδό Πειραιώς.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ