Μία νέα μετάφραση των Σονέτων του Ουίλιαμ Σαίξπηρ αξίζει την προσοχή σας

Μία νέα μετάφραση των Σονέτων του Ουίλιαμ Σαίξπηρ αξίζει την προσοχή σας Facebook Twitter
O Ερρίκος Σοφράς, τολμάει με την ξεχωριστή έκδοση Σονέτα του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ από τις εκδόσεις Αντίποδες να δώσει με τη μετάφρασή του σαφείς απαντήσεις τόσο αναφορικά με την περίτεχνη και πιο παιγνιώδη τεχνική των Σονέτων όσο και για τα άγνωστα πρόσωπα στα οποία απευθύνονταν.
1

Ουiλλιαμ Σαiξπηρ

Σονέτα

Μτφρ.: Ερρίκος Σοφράς

Αντίποδες

Δύσκολο να μιλήσει κανείς για τα Σονέτα του Σαίξπηρ, αυτά τα μικρά διαμάντια που στολίζουν το ανεξάντλητο μέγεθος του έργου του, χωρίς να ανοίξει το τεράστιο θέμα της αποστολής, της καταγωγής και κυρίως της απεύθυνσής τους: πού ακριβώς απευθύνονταν τα δεκατετράστιχα ποιήματα, τα οποία δημοσιεύτηκαν για πρώτη φορά το 1609 σε μια, κατά πολλούς, κλεψίτυπη έκδοση; Ποιος ακριβώς είναι ο άγνωστος W.H. στον οποίο αφιερώνεται η πρώτη έκδοση; Σε ποιον βαθμό διαφοροποιούνται από τα ελισαβετιανής επιρροής σονέτα, ευρέως διαδεδομένα την εποχή εκείνη, και κατά πόσο αποκαλύπτουν πετραρχικές επιρροές;

Για πρώτη φορά ο Ερρίκος Σοφράς, ο οποίος μας έχει χαρίσει πρώτου μεγέθους μεταφράσεις της Ντίκινσον και του Ώντεν, τολμάει με την ξεχωριστή έκδοση Σονέτα του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ από τις εκδόσεις Αντίποδες να δώσει με τη μετάφρασή του σαφείς απαντήσεις τόσο αναφορικά με την περίτεχνη και πιο παιγνιώδη τεχνική των Σονέτων όσο και για τα άγνωστα πρόσωπα στα οποία απευθύνονταν.

«Σε μέρα θερινή πώς να σε βάλω πλάι; Είσαι πιο απαλός εσύ, πιο ωραία πλασμένος / Αγέρι τινάζει τα μπουμπούκια του Μάη, Το καλοκαίρι είναι χρόνος μετρημένος» γράφει ο μεταφραστής στην ιδιαίτερης τόλμης και ενάργειας απόδοση του περίφημου Σονέτου 18, αποκαλύπτοντας την ανδρική ταυτότητα αυτού στον οποίο απευθύνεται στην πλειονότητα των Σονέτων –εκτός από αυτά που γράφονται για την επίσης άγνωστη Μαύρη Κυρία–, καθώς, όπως τονίζει στο σημείωμά του, «στην πρώτη έκδοση, τα πρώτα εκατόν είκοσι έξι απευθύνονταν φανερά σ' έναν ευγενή Ωραίο Νέο ("Fair Youth") με ανδρόγυνη ομορφιά», κάτι με το οποίο προφανώς συμφωνεί και η Λένια Ζαφειροπούλου, δίνοντας πολλαπλές ερμηνείες για τις ανδρικές σχέσεις της εποχής εκείνης (ωστόσο στη δική της, πρόσφατη μετάφραση από τον Gutenberg δεν προσδιορίζεται το γένος). Αρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι η σοδομία τιμωρούνταν με ποινή θανάτου και οι περισσότεροι μελετητές του Σαίξπηρ αδυνατούσαν να ενστερνιστούν όχι μόνο τις ομοφυλοφιλικές υποδηλώσεις –χαρακτηριστικό είναι το Σονέτο 20– αλλά και το πιο ελευθεριακό και παιγνιώδες ύφος των Σονέτων σε σχέση με τα υψηλής δραματικής τέχνης υπόλοιπα έργα του.


Απόδειξη πως ελάχιστοι από αυτούς, όπως ο Πόουπ ή ο Στάινερ, αποδέχτηκαν όλες τις ετερόκλητες όψεις του σαιξπηρικού λόγου, ειδικά τις αθυρόστομες ή ακόμα και βλάσφημες αποκλίσεις των Σονέτων. Στα Σονέτα ο χλευαστικός, τολμηρός, σχεδόν αντικομφορμιστής Σαίξπηρ, εκτός από τον ευειδή νέο, επιβάλλει μια άλλη κυρία, μαύρη και σκοτεινή, η οποία, ακόμα και ως προβληματικό αντικείμενο ερωτικού πόθου, πόρρω απέχει από τα ρομαντικά, εραλδικά σύμβολα της εποχής, της ξανθής, αμόλυντης κόρης. Επιπλέον, με το σαρωτικό του μένος κατακρημνίζει όλες τις ηρωικές εξάρσεις και προκαταλήψεις, τις κοινοτοπίες και το ανέμπνευστο ύφος των ομοτέχνων του, βλέπε Σονέτο 66.

Αν, λοιπόν, πετυχαίνει κάτι σπάνιο η στακάτη, ζωντανή και απογυμνωμένη από περιττά φτιασίδια μετάφραση του Σοφρά, θαρρώ πως είναι η αποτύπωση της εναντίωσης στο ρομαντικό κλέος με το οποίο είναι άμεσα συνυφασμένος ο Σαίξπηρ και το οποίο απουσιάζει, σε αντίθεση με ό,τι νομίζεται, εντυπωσιακά από τα Σονέτα.

Γράφει ο μεταφραστής στο κατατοπιστικό του σημείωμα: «Οι εμπειρίες του έρωτα και της φιλίας, όπως παρουσιάζονται στα Σονέτα, είναι αποκαρδιωτικές: απογοήτευση και χωρισμοί, αποξένωση και αυτοκατάκριση. Ο τελικός θρίαμβος του θανάτου, μα και του χρόνου που φεύγει σαν άμμος μέσα απ' τα δάχτυλα, είναι πολύ αισθητός. Μόνο σ' ένα υπερβατικό, ιδεαλιστικό επίπεδο, και με την πίστη στη διάρκεια της ποίησης, προβάλλεται μια καταφατική στάση που αντιζυγίζει την απελπισία του ποιητή. Οι θύελλες του πάθους στα ποιήματα είναι απούσες. Αντί γι' αυτές παρατηρείται μια εκλεπτυσμένη ανάλυση του αισθήματος, ταιριαστή με τις τεχνικές της ρητορικής και τον φιλοσοφικό στοχασμό».

Προφανώς έχει δίκιο: αρκεί να μελετήσει κανείς πιο προσεκτικά το περίφημο Σονέτο 18 για να δει πως απευθύνεται όχι μόνο στη μούσα αλλά και στην περήφανη δημιουργό της, την ίδια του την τέχνη: «Αιώνιο θα είναι το δικό σου καλοκαίρι, θα σου ανήκει πάντοτε η ομορφιά σου, Μες στη σκιά του ο Θάνατος δε θα σε φέρει, Σ' αιώνιες γραμμές φέγγει η συνέχειά σου. Όσο οι άνθρωποι ζουν, το μάτι όσο αντικρίζει, Θα ζει το ποίημα αυτό, ζωή να σου χαρίζει». Απέναντι στην κενότητα ο Σαίξπηρ προτάσσει τη δημιουργία και στον θάνατο τον μοναδικό τρόπο για να διεκδικήσει την αθανασία: την υψηλή ποιητική πράξη.

Βιβλίο
1

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ο άγνωστος Νίκος Γκάτσος μέσα από τις αφηγήσεις της Αγαθής Δημητρούκα

Βιβλίο / Ο άγνωστος Νίκος Γκάτσος μέσα από τις αφηγήσεις της Αγαθής Δημητρούκα

Η στιχουργός, συγγραφέας και μεταφράστρια που έζησε στο πλευρό του Νίκου Γκάτσου, μιλά για πρώτη φορά με τέτοια ειλικρίνεια και αμεσότητα για τη ζωή και τις συνήθειες του κορυφαίου Έλληνα στιχουργού και ποιητή που πέθανε σαν σήμερα το 1992
ΑΝΤΩΝΗΣ ΜΠΟΣΚΟΪ́ΤΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Λάσλο Κρασναχορκάι: ο σκοτεινός προφήτης της Ευρώπης βραβεύεται με Νόμπελ

Βιβλίο / Ο Λάσλο Κρασναχορκάι, ο σκοτεινός προφήτης της Ευρώπης, κέρδισε το Νόμπελ

Φέτος, το βραβείο δόθηκε στον συγγραφέα που κατά τη Σουηδική Ακαδημία αποτελεί ένα ελπιδοφόρο βήμα προς τον χαμένο ανθρωπισμό, την υψηλή λογοτεχνία και τη στοχαστική ακρίβεια, στοιχεία που ποτέ άλλοτε δεν είχαμε τόσο πολύ ανάγκη.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το ημερολόγιο ενός διαιτητή: «Ήμασταν σχεδόν γυμνοί και ο Κολίνα μας εξέταζε με το παγερό βλέμμα του»

Βιβλίο / Το ημερολόγιο ενός διαιτητή: «Ήμασταν σχεδόν γυμνοί και ο Κολίνα μας εξέταζε με το παγερό βλέμμα του»

Σε ένα απόσπασμα από το βιβλίο του που έχει τίτλο “House of Cards”, ο Σουηδός πρώην διεθνής Γιόνας Έρικσον περιγράφει τις ταπεινωτικές μετρήσεις βάρους στα σεμινάρια διαιτητών της UEFA
THE LIFO TEAM
Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος ήταν πάντα με τη μεριά της ζωής

Το Πίσω Ράφι / Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος ήταν πάντα με τη μεριά της ζωής

Ο Έλληνας σκηνοθέτης μάζεψε από «το καλάθι των αχρήστων» όλες τις εμπειρίες του κι έφτιαξε την αυτοβιογραφία του, μια ζωντανή αφήγηση γεμάτη ιστορίες, συναντήσεις, αποφθέγματα και κρίσεις, λογοτεχνικές και σινεφίλ αναφορές.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Για τα περάσματα που δεν βρέθηκαν ποτέ: η ιστορία του underground περιοδικού «Ανοιχτή Πόλη»

Βιβλίο / «Ανοιχτή Πόλη»: Ένα από τα πιο επιδραστικά εναλλακτικά έντυπα της Ελλάδας

Οι δημιουργοί του Κώστας Μανδηλάς και Βλάσσης Ρασσιάς, καταγράφουν την πορεία του στο βιβλίο «Για τα περάσματα που δεν βρέθηκαν ποτέ: Η ιστορία του περιοδικού “Ανοιχτή Πόλη”».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η Ράνια Οικονομίδου διαβάζει το διήγημα «Η μεγαλύτερη λεία του Μινγκ» της Πατρίσια Χάισμιθ

Lifo Videos / Η Ράνια Οικονομίδου διαβάζει ένα διήγημα της Πατρίσια Χάισμιθ

«Η μεγαλύτερη λεία του Μινγκ»: Μια ιστορία έρωτα, αγάπης, αφοσίωσης, ανταγωνισμού, μίσους και φόνου μεταξύ ενός ζευγαριού και ενός σιαμέζικου γάτου, ένα μυστηριώδες διήγημα της δημιουργού των πιο σαγηνευτικών αντιηρώων.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Οι μικρές αριστουργηματικές σειρές των εκδοτών

Βιβλίο / Οι μικρές αριστουργηματικές σειρές των εκδοτών

Ολοένα περισσότερο διευρύνεται η τάση έκδοσης κλασικών και σπάνιων κειμένων σε μικρό μέγεθος που τοποθετούνται δίπλα στο ταμείο και συνιστούν την προσπάθεια ενός εκδοτικού οίκου να φέρει σπουδαία έργα στο ευρύ αναγνωστικό κοινό.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
I love Dick: Eίναι το βιβλίο της Κρις Κράους το πιο τολμηρό του αιώνα μας;

Βιβλίο / I love Dick: Eίναι το βιβλίο της Κρις Κράους το πιο τολμηρό του αιώνα μας;

Η θεωρητικός, εικαστικός, κριτικός, συγγραφέας και εκδότρια Κρις Κράους μπορεί να μην άλλαξε τα δεδομένα στον αγγλόφωνο κόσμο εκδίδοντας τα βιβλία των Γάλλων θεωρητικών αλλά προκάλεσε άπειρες συζητήσεις με το πρωτότυπο φεμινιστικό βιβλίο της.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Η αρχή της ηδονής: Μια σουρεαλιστική, σέξι ιστορία στην καλοκαιρινή Ανάφη 

Βιβλίο / Η αρχή της ηδονής: Μια σουρεαλιστική, σέξι ιστορία στην καλοκαιρινή Ανάφη 

Ένα τολμηρό καλλιτεχνικό project έγινε η αφορμή για να κάνει ο εικαστικός René Habermacher ένα ταξίδι στη θάλασσα με πλήρωμα έξι ναύτες κι έναν καπετάνιο, απαθανατίζοντας μια σουρεαλιστική εμπειρία που κατέληξε σε ναυάγιο. Το βιβλίο «The Pleasure Principle» καταγράφει αυτό το ταξίδι μέσα από φωτογραφίες του René, κείμενα και εικαστικά έργα, σε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα έκδοση.
M. HULOT
Νίκος Μάντης «Το χιόνι του καλοκαιριού»

Το πίσω ράφι / Για τις απουσίες που μας κάνουν αργούς στα αισθήματα

Καλοκαίρι στην Πελοπόννησο, στη σκιά της δεκαετίας του ’80: ένα πληγωμένο παιδί, μια μητέρα που επιστρέφει αλλαγμένη και μυστικά που βαραίνουν τη σιωπή των ενηλίκων - αυτά ξετυλίγει ο Νίκος Α. Μαντής στο πρώτο του μυθιστόρημα.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ