Ο καφενές του Μητσάρα και το μεγαλύτερο πάρτι της Θεσσαλονίκης

Ο καφενές του Μητσάρα και το μεγαλύτερο πάρτι της Θεσσαλονίκης Facebook Twitter
Παιδί παλιών εθισμών, με την ανοιχτή ψυχή των πονεμένων κι εκείνη τη σκοτεινή χαρά στο μάτι, σαν αγκαλιά από θλίψη που θέλει να χωρέσει μέσα της όλο τον κόσμο, ο Μήτσος «καθάρισε» και το πρόγραμμα απεξάρτησης τον βοήθησε να στήσει τούτο δω το μαγαζί. Φωτο: Κώστας Αγριγιάννης
1

Η Μοδιάνο και το Καπάνι ‒από το Ουν Καπάν που σημαίνει αλευροπάζαρο‒ είναι η καρδιά της συμπρωτεύουσας, μια καρδιά φτιαγμένη από παρελθόν οθωμανικό, παλιό όσο το 1881, στοές με τοξωτά παράθυρα και κορινθιακά επίκρανα κι ένα πολύβουο και πολύχρωμο παρόν.

Αρώματα μπαχαρικών και μπόχα από σάπιο αίμα, η τσίκνα του κεμπάπ και το κανελάτο άρωμα από σαλέπι, η ξινή μυρωδιά της λακέρδας, η ευωδιά του φρέσκου τριαντάφυλλου και του φρεσκοαλεσμένου καφέ, όλα σε μια ανάσα.


Φασαρία πολλή γίνεται τα τελευταία χρόνια για την κατάντια, την ερήμωση και το αβέβαιο μέλλον μιας αστικής μοναδικότητας στα ελληνικά δεδομένα.

Η αλήθεια είναι πως όταν πέρασαν οι πλούσιες εποχές του lifestyle, που μεταμόρφωσαν σε πάρτι τις στοές της Μοδιάνο με το Meat Me και τη Σοφίτα, στις παρατημένες στοές συναντούσες πιο πολλούς αρουραίους από ανθρώπους.

Οι αγορές, όμως, δεν πεθαίνουν έτσι εύκολα και η καρδιά μιας πόλης που τα είδε όλα στην ιστορία της ξέρει μόνο να τραβά προς τη δόξα ξανά.


Μεζεδοπωλεία, μπουγάτσες, ντέλι, φρέσκα μπακάλικα, μανάβικα και σουβλατζίδικα πάσχισαν να κάνουν λίφτινγκ στη θλίψη της παρακμής.

Χαμός στα Βομβίδια που έκαναν διάσημο το κεμπαπάκι στη λαδόκολλα με μπούκοβο, κακός χαμός παντού! Το πάρτι στήνεται σαν πυρκαγιά με νταούλια, χάλκινα και γύφτικα σε γιορτές, επετείους, Σαββατοκύριακα και σχόλες και μποτιλιάρει όλο το κέντρο τη μέρα που τελειώνει ο χρόνος.

Το βράδυ όλα ξεκινούν με μια σωστή, παγωμένη ρακή από την Κίσσαμο, τσίπουρο από τη Δράμα και βιολογικό Καμπερνέ από το Παγγαίο. Το μαγαζί δεν μετρά πάνω από τρία τετραγωνικά. Στον πάγκο τον πολύ μικρό ο Μήτσος ξεκινά το μαγείρεμα. Και τις ιστορίες.

Τα ψώνια στο Καπάνι θυμίζουν λίγο Πόλη, θυμίζουν και πολύ Βαρβάκειο. Όλα τα καλά του Θεού, από φρέσκο ψάρι μέχρι κοστουμάκια με παπιγιόν για τρίχρονους τζέντλεμεν, ρόμπες και μάλλινες παλιακές σωβρακοφανέλες, κάτω από τις στοές καφενεδάκια τοσοδούλια, μεζές και γράπα (έτσι λένε εδώ το τσίπουρο).

Αν σου λείπει η μουσική, όλο και κάποιος πλανόδιος θα κάνει την εμφάνισή του, κάποιο ντέφι θα ανεβάσει τα γκάζια. Οι μεγαλύτεροι της Θεσσαλονίκης γκρινιάζουν που παλιά τα γλέντια ήταν πιο διονυσιακά, πιο ξέσαλα, πιο αληθινά, πιο από καρδιάς.

Άμα έρχεσαι από αλλού, τα τωρινά με τα ίδια ακριβώς λόγια θα τα περιέγραφες. Τα καρντάσια δεν τσιγκουνεύονται σε αμεσότητα και έξω καρδιά.

Ο καφενές του Μητσάρα και το μεγαλύτερο πάρτι της Θεσσαλονίκης Facebook Twitter
Φωτο: Κώστας Αγριγιάννης

Στην πιο σκοτεινή γωνιά της στοάς Βλάλη, ο Μήτσος. Που είναι και μύθος. Άλλος ένας καφενές, λες.

Και γω δεν ξέρω από πού ν' αρχίσω τις συστάσεις, από νωρίς το πρωί ή αργά το βράδυ, όταν όλα σκοτεινιάζουν, οι γάτες και οι ποντικοί μπλέκονται σε μια ίδια μαύρη σκιά και σαν κομμάτι από παλιά ταινία τρεμοσβήνουν τα χαμηλά φωτάκια του Μήτσου στο γκραν γκινιόλ, γλιστερό, δύσοσμο τοπίο της κοιμισμένης αγοράς.


Το πρωί, παίρνεις ένα από τα νοστιμότερα κουλούρια της πόλης από τον διανυκτερεύοντα παλιό «Φούρνο στο Καπάνι», στρώνεσαι μεσοτοιχία στου Μήτσου, παραγγέλνεις ελληνικό και λαδοτύρι Ζακύνθου, ένα ψαγμένο αρσενικό της Νάξου ή κάποιο σπέσιαλ «κασέρι».

Μαγικότερο πρωινό δεν έχει. Στο πετσί και στην ουσία της άλλοτε Θεσσαλονίκης.

Το βράδυ όλα ξεκινούν με μια σωστή, παγωμένη ρακή από την Κίσσαμο, τσίπουρο από τη Δράμα και βιολογικό Καμπερνέ από το Παγγαίο.

Το μαγαζί δεν μετρά πάνω από τρία τετραγωνικά. Στον πάγκο τον πολύ μικρό ο Μήτσος ξεκινά το μαγείρεμα. Και τις ιστορίες.


Παιδί παλιών εθισμών, με την ανοιχτή ψυχή των πονεμένων κι εκείνη τη σκοτεινή χαρά στο μάτι, σαν αγκαλιά από θλίψη που θέλει να χωρέσει μέσα της όλο τον κόσμο, ο Μήτσος «καθάρισε» και το πρόγραμμα απεξάρτησης τον βοήθησε να στήσει τούτο δω το μαγαζί.

Βροχή οι μηνύσεις, ανελέητος ο πόλεμος των «παλιών» της αγοράς στην αρχή. Τώρα, μόνο αγάπη. Ο Μήτσος είναι η μασκότ κάθε Σαλονικιού μερακλή που γνωρίζω.


Στριμώχνεσαι, λοιπόν, όπου βρεις και περιμένεις τον μεζέ. Τον φαντάζεσαι πανομοιότυπο, όπως σε όλους τους καφενέδες των αγορών: σε μικρό πιατάκι, πιπερίτσα τουρσί, κανένας κεφτές, καμιά τυροκροκέτα της κατάψυξης, δεν σε νοιάζει κιόλας.

Γιατί άμα γύρω σου ζεις το όνειρο, το σινεμά-αληθινό, ποιος νοιάζεται για τα φαγιά και τις γκουρμεδιές!

Ο καφενές του Μητσάρα και το μεγαλύτερο πάρτι της Θεσσαλονίκης Facebook Twitter
Τέλειοι λαχανοντολμάδες. Φωτο: Κώστας Αγριγιάννης

Και σκάει ένας ντολμάς μερακλής, φουλ στα φρέσκα μυρωδικά, περασμένος ελάχιστα από τη σχάρα, «όπα», σκέφτεσαι, «τουλάχιστον τούτος δεν είναι του κουτιού».

Τέλειος και ο λαχανοντολμάς. Και σε λίγο, το surprise. Ένα σερί από πιάτα που εμφανισιακά θα τα περίμενες στου Λαζάρου ή στου Παπαϊωάννου, να απορείς πώς βγαίνουν από αυτό το παγκο-κουζινάκι.


Μια μαγική σαλάτα με ξύγαλο, σπιτική λιαστή ντομάτα, κάππαρη και ρίγανη που έχει μαζέψει ο Μήτσος από τη Σαμοθράκη και το φίνο ελαιόλαδο της μαμάς του από τον Κάνδαλο της Αχαΐας.

Τηγανητό κόκαλο από γαύρο, σαν αιθέρια τεμπούρα, ένα κριτς-κριτς νοστιμιάς και ιωδίου. Το ψάρι, το όστρακο, το καλαμάρι, όλα ψαρεμένα από τον Μήτσο, ο οποίος μία φορά την εβδομάδα θα ξεκλέψει τη μέρα που θα χαθεί στη θάλασσα της Χαλκιδικής, να γαληνέψει και να ψαρέψει.

Σουτζουκάκι από χταπόδι και σουπιά με λίγη σόγια, ένα όνειρο σερβιρισμένο πάνω στο ξύλο, στη λαδόκολλα, μαζί με χόρτα, ντοματίνια και ψιλοκομμένο φρέσκο κρεμμυδάκι.

Θες να επιμείνεις θαλασσινά, αλλά σε τρώει να δοκιμάσεις και το στεριανό κομμάτι.

Στο τηγάνι, συκωτάκια με γλυκοπατάτα, μια άλλη υπέροχη άποψη για τον μεζέ, αλλά και πάλι αποπροσανατολίζεσαι όταν ένα τεράστιο τηγάνι σού φέρνει κρητικές χυλοπίτες με γαρίδες και μύδια, από τις νοστιμότερες στιγμές της Νότιας Ιταλίας, με τον πλούσιο μαϊντανό και την όσο-τόσο ντομάτα κι ένα καλαμάρι πάνω στην πιο ονειρεμένη φάβα με τη γλυκιά πάπρικα.

Δημιουργικότητα που σου προσφέρεται απλά και προσγειωμένα, εκεί όπου άλλοι θα το έκαναν τρομερό θέμα και δεν θα την έβγαζες, όπως εδώ, με 10-12 ευρώ το τσιμπούσι.

Ο καφενές του Μητσάρα και το μεγαλύτερο πάρτι της Θεσσαλονίκης Facebook Twitter
Ντολμάς μερακλής, φουλ στα φρέσκα μυρωδικά, περασμένος ελάχιστα από τη σχάρα, «όπα», σκέφτεσαι, «τουλάχιστον τούτος δεν είναι του κουτιού». Φωτο: Κώστας Αγριγιάννης

Ολόγυρα «μαίνεται» η τέχνη. Σήμερα ο Μήτσος δεν θα παίξει τη δική του παράσταση Καραγκιόζη γιατί το Kapani Project ξεκινά με ένα μεγάλο πάρτι που έχει μουσικές, χορό, παραστάσεις, εικαστικά, θεατρικά, μαγειρικές στον δρόμο και χιλιάδες δράσεις που έπονται.

Μια εθελοντική ομάδα σκαρφίζεται δράσεις που θα σε βάλουν στην πρίζα, να γίνεις κι εσύ κομμάτι της κίνησης. Να ξαναβρεί το Καπάνι τον δρόμο του στον καινούριο κόσμο, να μη γεράσει, να μη χαθεί στη μετάφραση, να μη ρημάξει.


Την επόμενη φορά που θ' ανέβεις πάνω, ψάξε, κάτι θα έχουν στο πρόγραμμα.

Ο Μήτσος, Βλάλη 11, 2315 515504

 

Γεύση
1

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Όταν παραγγέλνεις delivery μαναβική, θα σου φέρουν ό,τι πιο άγουρο υπάρχει»

Οι γαστρονομικές απογνώσεις του Κυρίου Ρεμί / «Όταν παραγγέλνεις delivery μαναβική, θα σου φέρουν ό,τι πιο άγουρο υπάρχει»

Ο κύριος Ρεμί τρώει σπίτι του πιο συχνά απ' ότι νομίζεις, προτείνει να παίρνεις καλύτερες φακές και λέει αυτό που ξέρουμε όλοι και δεν λέμε για το delivery.
ΡΕΜΙ
Από τη Νεμέα στην Καλιφόρνια: Ο Άρης Τσέλεπος ταξιδεύει στην καρδιά του αμερικανικού κρασιού

Το κρασί με απλά λόγια / Από τη Νεμέα στην Καλιφόρνια: Ο Άρης Τσέλεπος ταξιδεύει στην καρδιά του αμερικανικού κρασιού

Ο χαρισματικός οινοποιός Άρης Τσέλεπος μεταφέρει την Υρώ Κολιακουδάκη-Dip WSET και τον Παναγιώτη Ορφανίδη στη Napa Valley και στα αμπέλια της Καλιφόρνιας μέσα από μια συναρπαστική συζήτηση για το κρασί και τα μαθήματα που μπορεί να αντλήσει η Ελλάδα από μια από τις πιο εμβληματικές οινοπαραγωγικές περιοχές του κόσμου.
ΥΡΩ ΚΟΛΙΑΚΟΥΔΑΚΗ & ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΟΡΦΑΝΙΔΗΣ
Θύμηση, μια νέα κρεμερία στο Παγκράτι

Γεύση / Θύμηση: Ο Νίκος και ο πατέρας του έφεραν ξανά το γαλακτοπωλείο στο Παγκράτι

Παίρνει στοιχεία από τα παλιά γαλακτοπωλεία αλλά δεν στέκεται εκεί. Προσθέτει γλυκά –λευκά, όπως αυτά που του αρέσουν– και πίτες. Αυτή η κρεμερία είναι μία από τις καλύτερες ιδέες που έχουμε δει στο χώρο της ζαχαροπλαστικής φέτος.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
Τα σαλιγκάρια και ένα λάθος αιώνων που οφείλει να διορθωθεί

Nothing Days / Τα σαλιγκάρια και ένα λάθος αιώνων που οφείλει να διορθωθεί

Από την πιο αρχαία καλλιέργεια στην ιστορία μέχρι τις γκουρμέ, ακριβές εκδοχές τους, τα σαλιγκάρια κατέληξαν από βασική τροφή να γίνουν υποτιμημένη και σπάνια, και η αφορμή για τοξικά σχόλια στα social media.
M. HULOT
Οι γεύσεις του καλοκαιριού που φυλάξαμε για το χειμώνα

Γεύση / Φρυγανισμένα, λιόκαφτα, παστά, ξιδάτα: Έτσι μένει η γεύση του καλοκαιριού

Η τέχνη της συντήρησης των τροφών πάει χιλιάδες χρόνια πίσω και έχει ακόμα λόγο ύπαρξης γιατί μεταμορφώνει τα υλικά σε κάτι άλλο. Και αυτό το «άλλο» έχει γαστρονομική και συναισθηματική αξία.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Το πρώτο ελληνικό ουίσκι: Όταν μια παρέα φίλων εμφιάλωσε το όνειρό της

Radio Lifo / Aυτό είναι το πρώτο ελληνικό ουίσκι

Μια ομάδα εννέα φίλων, χωρίς καμία επαγγελματική σχέση με την ποτοποιία, κατάφερε με πείσμα και πολλή αγάπη για το ουίσκι να δημιουργήσει το πρώτο ελληνικό single malt whisky. Δύο από αυτούς, ο Γιάννης Χριστοφορίδης και ο Ντίνος Οικονομόπουλος, μιλούν στη Μερόπη Κοκκίνη γι' αυτό το «ταξίδι» από το κριθάρι και το νερό του Ταΰγετου μέχρι τα βαρέλια vinsanto και τις αμέτρητες δυσκολίες.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ
«Το 2025 είναι εξαιρετική χρονιά για τον οινολόγο, ο καλλιεργητής όμως κλαίει»

Το κρασί με απλά λόγια / «Το 2025 είναι εξαιρετική χρονιά για τον οινολόγο, ο καλλιεργητής όμως κλαίει»

Πώς κύλησε ο φετινός τρύγος σε διαφορετικές γωνιές του κόσμου; Από τον βορρά ως τον νότο της Ελλάδας, αλλά και σε εμβληματικές περιοχές όπως το Μπορντώ, η Βουργουνδία και η Μεντόζα, οι Έλληνες οινολόγοι καταθέτουν την εμπειρία τους και μιλούν για τις προκλήσεις που φέρνει η κλιματική αλλαγή.
THE LIFO TEAM
Το Χάνι της Ρέρεσης είναι ένα από τα τελευταία της Ελλάδας

Γεύση / Παγόνια, αντίκες και μαγειρευτά σε ένα χάνι που αντέχει στον χρόνο

Το Χάνι της Ρέρεσης, ένα από τα τελευταία της Ελλάδας, παραμένει ανοιχτό για ταξιδιώτες και ντόπιους, με την κυρία Νίτσα να κρατά ζωντανή την παράδοση της φιλοξενίας σε ένα μαγειρείο που θυμίζει λαογραφικό μουσείο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
47’ στο Hygge με την Anne Meurling

Γεύση / Hygge: Ένας φούρνος που μυρίζει θαλπωρή στην Ιπποκράτους

Με νοσταλγία για τις συνταγές της πατρίδας της, μια Σουηδέζα φτιάχνει ψωμί, γλυκά, αέρινο βούτυρο και άψογη μηλόπιτα, δημιουργώντας ατμόσφαιρα βόρειας Ευρώπης - μόλις δυο βήματα από τη λεωφόρο Αλεξάνδρας.
M. HULOT
«Μα πώς γεμίζει αυτή η τρύπα;»: Πριν από 40 χρόνια, τα «Δυο Λουξ» ξάφνιασαν τα Χανιά

Θρυλικά Μπαρ / «Μα πώς γεμίζει αυτή η τρύπα;»: Πριν από 40 χρόνια, τα «Δυο Λουξ» ξάφνιασαν τα Χανιά

Ξέρετε πολλές τσαγερί που να έχουν εξελιχθεί σε ολοήμερα στέκια, να έχουν μισθώσει λεωφορεία για να δουν οι θαμώνες τους μια έκθεση σε άλλον νομό ή να βγάζουν μια βάρκα γεμάτη με μελομακάρονα για κέρασμα στον δρόμο; Και όμως, αυτό το μέρος υπάρχει και έχει ξενυχτήσει γενιές στο λιμάνι των Χανίων.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ

σχόλια

1 σχόλια