Δείτε σε fast-forward την αποκατάσταση ενός πίνακα 400 ετών μέσα από μερικά σχεδόν εθιστικά βίντεο

Δείτε σε fast-forward την αποκατάσταση ενός πίνακα 400 ετών μέσα από μερικά σχεδόν εθιστικά βίντεο Facebook Twitter
0

Χάρη στον βρετανό έμπορο τέχνης και ιστορικό Philip Mould ένας πίνακας του 1618, ευρύτερα γνωστός ως η Κυρία στα Κόκκινα, το διαδίκτυο έχει αποκτήσει μία νέα εμμονή: βιντεάκια τα οποία παρουσιάζουν την αποκατάσταση ενός παμπάλαιου έργου τέχνης, τη μεταμόρφωση του ουσιαστικά σ' αυτό που θα μπορούσαν να γίνουν στην απολύτως σύγχρονη εκδοχή τους, στο πώς θα έμοιαζαν, αν κάποιος αποφάσιζε να τα δημιουργήσει σήμερα. Το καλύτερο; Πολύς κόσμος θεωρεί αυτά τα βίντεο «ενοχλητικά ικανοποιητικά» και έχει δίκιο.  

Το μαγευτικό με τα βίντεο του Mould είναι ότι μοιάζει να φρεσκάρει ένα έργο εκατοντάδων ετών με έναν τρόπο που στη σημερινή εποχή μόνο τα φίλτρα του Instagram θα μπορούσαν. Για παράδειγμα, όταν ο Mould αποφάσισε να εφαρμόσει τις μεθόδους αποκατάστασης του στην Κυρία με τα Κόκκινα, διαπίστωσε ότι τελευταία φορά είχε περαστεί με προστατευτικό βερνίκι πριν από περίπου 200 χρόνια. Πριν από λίγες μέρες, άρχισε να δημοσιεύει στον λογαριασμό του στο Instagram την πρόοδο των εργασιών συντήρησης και καθαρισμού αυτού του έργου και το  αποτέλεσμα είναι πραγματικά μαγευτικό. Απλώς παρατηρήστε τον τρόπο με τον οποίο χρώματα και λεπτομέρειες που είχαν χαθεί από τη φθορά του χρόνου -και της ρύπανσης- ξαφνικά ζωντανεύουν ξανά. 


Το όλο ζήτημα έχει ελαφρώς διχάσει τον κόσμο του διαδικτύου για το αν επιτρέπεται -και μέχρι ποιου βαθμού τέτοιου είδους παρέμβαση- σε ένα τέτοιο έργο. Η συντήρηση με επιστρώσεις βερνικιού είναι μία πρακτική που εφαρμόζεται συχνά σε ελαιογραφίες για να προστατευθεί ένα έργο από τη ρύπανση και τη φθορά του χρόνου. Αντί για το πραγματικό χρώμα που θα μπορούσε να εφαρμοστεί, το βερνίκι καταφέρνει να συγκρατεί τη βρωμιά και τις φθορές. Αυτός είναι και ο λόγος που πολλές φορές πίνακες που έχουν συντηρηθεί με αυτόν τον τρόπο, με το πέρασμα των χρόνων αποκτούν ένα υποκίτρινο χρώμα. Τα καλά νέα στην περίπτωση που η συντήρηση έχει γίνει με βερνίκι, είναι ότι αφαιρείται σχετικά εύκολα. Βέβαια, αυτό δεν συμβαίνει συχνά, συνήθως μία φορά κάθε 100 χρόνια. 

Αυτός είναι και ο λόγος που κάνει τον Mould να χρησιμοποιεί ένα διάλυμα σε μορφή τζελ που έχει δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια και που εξασφαλίζει άμεσο καθαρισμό της εικόνας που επεξεργάζεται, χωρίς στο τέλος να κινδυνεύει να κιτρινίσει το έργο τέχνης.    

Φυσικά η όλη διαδικασία καθαρισμού και συντήρησης δεν λαμβάνει χώρα τόσο γρήγορα όσο φαίνεται στο βίντεο. Ο Mould θα χρειαστεί περισσότερες από 3 εβδομάδες για να ολοκληρώσει το εντυπωσιακό εγχείρημα που έχει ξεκινήσει με τον συγκεκριμένο πίνακα, ο οποίος αγοράστηκε πρόσφατα από ιδιωτική συλλογή. Και βέβαια, η σχετικά νέα μέθοδος που εφαρμόζει δεν είναι καθόλου γνώριμη στους χώρους της τέχνης, που κάποιες αμφιβολίες για την τεχνική του τις έχουν.

Τον ίδιο πάντως, εκείνο που φαίνεται να τον απασχολεί περισσότερο είναι η πραγματική προέλευση αυτού του πίνακα, η χρονολογία δημιουργίας αυτού του πορτρέτου, που αναπαριστά μία σχετικά νεαρή γυναίκα. Για την ακρίβεια, το μόνο στοιχείο που έχει είναι ότι την εποχή που πόζαρε λογικά ήταν περίπου 36 χρονών. Θεωρεί ότι η έρευνά του θα τον οδηγήσει τόσο στον δημιουργό του πίνακα όσο και στην πραγματική ταυτότητα της γυναίκας που φιλοτέχνησε. 

Το κακό είναι ότι για την ώρα, τα βίντεο που δημοσιεύει στο Instagram και έχουν γίνει εμμονή στους φιλότεχνους, είναι λίγα και κυρίως δεν υπάρχουν και πολλά έργα 400 ετών (και βάλε) που μπορεί να παρακολουθήσει κανείς την αποκατάστασή τους. Ευτυχώς, στο YouTube υπάρχει ακόμη ένα time lapse βιντεάκι που παρουσιάζει τη σχολαστική διαδικασία αφαίρεσης παλιού βερνικιού: ο λόγος για το "Πορτρέτο Μιας Κυρίας" του Jacopo Zucchi.

 

Κι αν αυτό δεν φτάνει, το άλλο παρήγορο είναι ότι ο Mould πολύ σύντομα αναμένεται να αναλάβει την αποκατάσταση κάποιων ακόμη παλαιών έργων τέχνης, οπότε οι φανατικοί της μεθόδου του έχουν κάτι να περιμένουν. 

Με στοιχεία από το Wmagazine.com

Εικαστικά
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ένας Ιούνιος γεμάτος τέχνη: 28 εκθέσεις που αξίζει να δείτε

Εικαστικά / Ένας Ιούνιος γεμάτος τέχνη: 28 εκθέσεις που αξίζει να δείτε

Μια σειρά από εκθέσεις σημαντικών καλλιτεχνών χαρακτηρίζουν την έναρξη του καλοκαιριού. Από τα Plásmata 3 της Στεγης έως την αναδρομική έκθεση του Takis κι από τη Marlene Dumas έως την Charline von Heyl.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μαρλέν

Εικαστικά / Marlene Dumas: «Η τέχνη είναι πάντοτε μια πράξη εναντίον της βίας»

Η κορυφαία Νοτιοαφρικανή ζωγράφος παρουσιάζει την πρώτη ατομική της έκθεση στην Ελλάδα, στην οποία τα έργα της διαλέγονται με αρχαιότητες από τις μόνιμες συλλογές του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Πρόδρομος Τσιαβός: «Στην παρουσία μας στον δημόσιο χώρο ο στόχος μας δεν είναι απλά να κάνουμε μια έκθεση αλλά να ακούσουμε, να συζητήσουμε, να αφήσουμε κάτι πίσω μας»

Plāsmata 3 / Πρόδρομος Τσιαβός: «Στόχος μας δεν είναι απλά να κάνουμε μια έκθεση, αλλά να αφήσουμε κάτι πίσω μας»

Ο επικεφαλής Ψηφιακής Ανάπτυξης και Καινοτομίας του Ιδρύματος Ωνάση μιλά με υπόκρουση τα ασταμάτητα τιτιβίσματα των πουλιών που έρχονται από τα σκιερά δέντρα του Πεδίου του Άρεως.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η Ραλλού Μάνου, ο Γρηγόρης Σεμιτέκολο και η Ναυσικά Πάστρα σε μια συνάντηση με τη σύγχρονη τέχνη σε ένα εργοστάσιο στον Πειραιά

Εικαστικά / Η Ραλλού Μάνου, ο Γρηγόρης Σεμιτέκολο και η Ναυσικά Πάστρα «συνομιλούν» με τη σύγχρονη τέχνη

Οι τρεις Έλληνες πρωτοπόροι καλλιτέχνες που στιγμάτισαν την ελληνική δημιουργία, σε μια απρόσμενη διαγενεακή συνάντηση με τη Sagg Napoli και τον Mungo Thomson, σε ένα εργοστάσιο στον Πειραιά.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
PLASMATA 3 TOPIC

Plāsmata 3 / Plāsmata 3: «Ο πιο σύντομος δρόμος είναι πάντα ο λιγότερο ενδιαφέρων»

Η Αφροδίτη Παναγιωτάκου, καλλιτεχνική διευθύντρια του Ιδρύματος Ωνάση, επιμελείται μαζί με την ομάδα της Στέγης μια έντυπη «ξενάγηση» στην έκθεση «Plāsmata 3: We’ve met before, haven’t we?», που παρουσιάζεται στο Πεδίον του Άρεως.
THE LIFO TEAM
O Jean Tinguely σατίριζε την εξάρτησή μας από την τεχνολογία πολύ πριν το AI

Εικαστικά / O Jean Tinguely σατίριζε την εξάρτησή μας από την τεχνολογία πολύ πριν το AI

Τα παράξενα μηχανικά γλυπτά του πρωτοποριακού καλλιτέχνη –του οποίου φέτος γιορτάζονται τα 100 χρόνια από τη γέννησή του με εκθέσεις σε όλο τον κόσμο– αποτελούν ένα σαρδόνιο σχόλιο και για τη σύγχρονη κοινωνία.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
2ο κομμάτι Αφροδίτη

Onassis Stegi / Ξενάγηση στα Plāsmata: Κεφάλαιο 2

«Μας αρέσει η παρέκκλιση και η απόκλιση. Στη ζωή, γενικά. Στους ανθρώπους. Και στην τέχνη. Και εδώ. Από τον Ροδώνα στη Γαρδένια, από τις Αριές στο θέατρο Αλίκη. Οι σπείρες έχουν φτιαχτεί για να τις περπατήσεις και τα παρτέρια για να σταθείς».
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΟΥ
Αφροδίτη 5.

Onassis Stegi / Ξενάγηση στα Plāsmata: Κεφάλαιο 5

«Και έχεις τόσα να πεις με τα έργα που θα συναντήσεις. Σαν τα ταξίδια. Τα αληθινά ταξίδια, όχι αυτά που κάνεις για δουλειά. Τα άλλα. Εκείνα που κάνεις με παρέα και πιάνετε κουβέντα με αγνώστους χωρίς βιασύνη. Εκείνα που παίρνεις τον χρόνο σου για να χορτάσεις τις λεπτομέρειες».
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΟΥ
«Για μια γυναίκα, το να κοιτάζει είναι από μόνο του μια πολιτική πράξη»

Εικαστικά / «Για μια γυναίκα, το να κοιτάζει είναι από μόνο του μια πολιτική πράξη»

Αμφισβητώντας τις παραδοσιακές απεικονίσεις του ερωτισμού, η Ελένη Μπαγάκη, η Σοφία Μιτσώλα και η Janice Nowinski προσφέρουν τρεις διαφορετικές οπτικές για το τι σημαίνει να βλέπεις –και να σε βλέπουν– με τους δικούς σου όρους.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η Αρτεμίσια και το πρωτο-φεμινιστικό κεντρί της

Εικαστικά / Η Αρτεμίσια Τζεντιλέσκι ήταν πολύ περισσότερο από μια εκδικήτρια ηρωίδα της ζωγραφικής

Μια νέα έκθεση στο Παρίσι επιχειρεί να αναδείξει το έργο της γενναίας καλλιτέχνιδας της μπαρόκ ζωγραφικής του 17ου αιώνα, με την πρώιμη φεμινιστική προσέγγιση, μέσα από μια φρέσκια οπτική, φωτίζοντας πτυχές πέρα από τη μυθολογία της προσωπικής της τραγωδίας και παρουσιάζοντας έργα της για πρώτη φορά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ
Γύζης, Παρθένης, Τσαρούχης σε μια εξαιρετική έκθεση στα Χανιά

Εικαστικά / Γύζης, Παρθένης, Τσαρούχης σε μια εξαιρετική έκθεση στα Χανιά

Η έκθεση «Διαδρομές στην τέχνη. Έργα από τη Συλλογή της Τράπεζας της Ελλάδος» στη Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων ξεδιπλώνει 150 χρόνια εικαστικής δημιουργίας μέσα από 99 έργα εμβληματικών και σύγχρονων δημιουργών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ