Ο Kode 9 δηλαδή ο Steve Goodman βρισκόταν για λίγες ώρες στην Αθήνα για να μιλήσει και να παίξει μουσική στο Ίδρυμα Νιάρχος. Ο Goodman που κατάγεται από την Γλασκόβη είναι μια σχεδόν θρυλική φιγούρα της χορευτικής σκηνής της Βρετανίας τα τελευταία 15 χρόνια. Δεν είναι ένας απλός DJ ή μουσικός παραγωγός, είναι ιδρυτής της ανεξάρτητης δισκογραφικής Hyperdub. Η Hyperdub μαζί με το Rinse FM στον οποίο είχε την δικιά του εκπομπή ήταν υπεύθυνη για την άνοδο του dubstep και όχι μόνο αυτό ήταν αυτή που σύστησε στον κόσμο τον Burial. Ο Burial ήταν το πρώτο όνομα που υπέγραψε στην εταιρεία του ο Goodman και ήταν τόσο μαζική η αποδοχή του. Είναι τόσο σημαντικός που κάθε εμφάνιση του, σημαίνει ότι θα βρεθείς αντιμέτωπος με ότι πιο φρέσκο κυκλοφορεί στην παγκόσμια χορευτική σκηνή σήμερα.
Τον συναντάμε λίγο πριν την προγραμματισμένη διάλεξη του. «Έχω πετάξει 20 φορές τις τελευταίες 3 βδομάδες και έχω να κοιμηθώ 2 μέρες», λέει. Η Αθήνα είναι η τελευταία στάση του μετά από μια παγκόσμια περιοδεία του. «Ευτυχώς έχω πιει ένα εσπρέσο». Παρόλα αυτά προσπαθεί να μην φαίνεται τόσο ταλαιπωρημένος. Έχει μπροστά του επίσης ένα πολύωρο σετ και σε κάνει να αναρωτιέσαι αν θα αντέξει να παραμείνει όρθιος τόσες ώρες.
Ο καθένας πλέον έχει την δική ελευθερία με το δικό του software και τον εξοπλισμό να κάνει ότι θέλει. Τα πράγματα είναι πολύ πιο ανοικτά. Το διαδίκτυο μεταμορφώνει και διαμορφώνει τα πάντα.
«Η ηλεκτρονική μουσική είναι ένα χάος σήμερα. Η χορευτική μουσική είναι κατακερματισμένη. Το διαδίκτυο έχει παίξει μεγάλο ρόλο στην δημιουργία χιλιάδων νέων μουσικών ειδών που έχουν 25 οπαδούς το καθένα. Οπότε όλα πλέον είναι πολύ κατακερματισμένα και διαστρεβλωμένα. Δεν υπάρχει π.χ. ένας νέος ήχος, στην Βρετανία τουλάχιστον. Το Grime γνωρίζει μια δεύτερη δόξα. Είναι πάλι δημοφιλές. Μοιάζει σαν να είναι ένας νέος ήχος αλλά υπάρχει εδώ και 15 χρόνια. Είναι συναρπαστικά αλλά ίσως τελικά είναι καλύτερα που δεν έχουμε ένα νέο ήχο αλλά ένα παλιότερο που ξαναζωντανεύει και είναι τόσο έντονος πάλι». Οι κυκλοφορίες της Hyperdub πάντοτε ήταν μια έκφραση της προσωπικής του άποψης πάνω στην μουσική. Δεν έχει αλλάξει η φιλοσοφία της.
«Η Hyperdub κλείνει τα 12 χρόνια φέτος και ήμαστε ένα καλό παράδειγμα αυτού του χάους εξαιτίας μου, βέβαια», αναφέρει. «Μια καινούργια κυκλοφορία περνάει πάντα από τα χέρια μου. Ακόμη και σήμερα εγώ υπογράφω τους καλλιτέχνες στον κατάλογο της. Έτσι έχουμε την Jessy Lanza που είναι βασικά ποπ μουσική. Βγάλαμε φέτος το άλμπουμ των Babyfather (το νέο πρότζεκτ του Dean Blunt) που είναι υπερβολικά περίεργο. Έχει επιρροές από την χιπ χοπ και την ρέγγε αλλά έχει και θόρυβο. Είναι ένας δίσκος φάρσα, σχεδόν κωμικός. Πριν από αυτό είχαμε κυκλοφορήσει το νέο άλμπουμ της Fatima Al Quadiri, έναν πολύ πολιτικό δίσκο αλλά και πολύ απαλό».
Αναρωτιέμαι αν αυτό το χάος επηρέασε και τον τρόπο που παίζει. Τα τελευταία χρόνια έχει γυρίσει την πλάτη του στο dubstep και ότι αυτό αντιπροσώπευε, κυρίως όταν πέρασε από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού και δημιούργησε σουπερστάρ όπως ο Skrillex.
«Στην Αμερική η επιρροή του dubstep στην ηλεκτρονική μουσική ήταν μια καταστροφή αισθητικά. Όλος αυτό ο θορυβώδης ήχος που δημιούργησαν οι Αμερικάνοι πάνω στο είδος. Έχασα το ενδιαφέρον μου πριν από 6 με 7 χρόνια περίπου. Τότε, αρκετός κόσμος έπαιζε ένα είδος μουσικής. Τώρα πλέον αρκετοί DJs παίζουν διαφορετικά είδη στα σετ τους. Έτσι δεν έχουμε απλά ένα DJ που παίζει αποκλειστικά techno ή dubstep. Έχουν αρχίσει και γίνονται πιο εκλεκτικοί. Προσωπικά παίζω μουσική όπως σε ένα συνηθισμένο dj σετ αλλά παίζω επίσης μουσική από την Αμερική, την Αφρική, την Ιαπωνία. Δεν με νοιάζει από που προέρχεται απλά παίζω μουσική που μου αρέσει. Ξεκινάω συνήθως αργά αλλά κλείνω το πρόγραμμα πιο γρήγορα».
Και πραγματικά το σετ του που ξεκινάει όταν έχει πέσει πλέον η νύχτα είναι αποκάλυψη. Παίζει σχεδόν τρεις ώρες παρά την κούραση του. Και πιο πολύ φαίνεται ότι παίζει μια μίξη από τα είδη που κυριαρχούν ή πρόκειται να κυριαρχήσουν στα κλαμπ τα επόμενα χρόνια. Μοιάζει σαν να θυμάται την πρωινή του δουλειά και να μας κάνει μάθημα στο Πανεπιστήμιο του Warwick που διδάσκει φιλοσοφία. Εκτός από grime, ακούμε και ένα από τα αγαπημένα του χορευτικά είδη που έχει ξεπηδήσει πρόσφατα από την αστική Νότια Αφρική, το Gqom που αντιπροσωπεύει όλα αυτά που αναφέρει. Η νέα γενιά της χορευτικής μουσικής εμφανίζεται σε τοπικές σκηνές από διάφορα μέρη του κόσμου όπως εξηγεί νωρίτερα στην συνέντευξη. Μπορεί να δηλώνει ότι δεν υπάρχει ακριβώς καινούργιος ήχος αλλά αυτός ξεδιπλώνεται μπροστά μας ή μάλλον τώρα αρχίζει και ξεπερνάει τα σύνορα της χώρας από όπου έχει γεννηθεί. «Δεν ξέρω βέβαια αν μπορεί αν ένα είδος μπορεί να γίνει μαζικό πια. Όχι όπως γινόταν παλιά, να υπάρχει π.χ. ένας ήχος που να τους ενώνει όλους», λέει κάπως απαισιόδοξα «Ο καθένας πλέον έχει την δική ελευθερία με το δικό του software και τον εξοπλισμό να κάνει ότι θέλει. Τα πράγματα είναι πολύ πιο ανοικτά. Το διαδίκτυο μεταμορφώνει και διαμορφώνει τα πάντα. Πάρε για παράδειγμα την mainstream μουσική που είναι πλέον το χιπ χοπ. Μου αρέσει το χιπ χοπ. Είναι σπουδαίο. Και πολύς κόσμος ταυτίζεται με αυτό όπως και το R&B. Δεν θεωρώ ότι είναι μια κακή περίοδος για την mainstream μουσική. Σίγουρα ήταν χειρότερα στο παρελθόν» «Επηρεάζει η πολιτική την μουσική;»
«Η πολιτική κατάσταση είναι σκατά, παντού. Υπάρχει πλέον μόνο η δεξιά ή η αριστερά και η μέση απλά καταρρέει. Δεν έχω ιδέα πώς επηρεάζει την μουσική. Δεν ξέρω πως αυτό σχετίζεται με ολόκληρη την κατάσταση αλλά έχω παρατηρήσει στην ηλεκτρονική μουσική τα τελευταία χρόνια ότι η πιο πολιτική μουσική έχει να κάνει με το φύλο, τον διαφυλισμό, τo queer και όλα αυτά τα θέματα. Καταπληκτική μουσική βγαίνει από αυτές τις σκηνές, μουσική που κάνουν π.χ. ο Arca και ο Jesse Kanda όπως και ότι πολλές νεες εταιρίες εμφανίζονται. Είναι ενδιαφέρον που η μουσική που είναι αμιγώς πιο πολιτική έχει να κάνει με την ταυτότητα. Δεν γνωρίζω πώς αυτή η πόλωση μεταξύ δεξιάς και αριστεράς επηρεάζει την μουσική. Δεν είμαι σίγουρος αν μπορείς να το προσέξεις με έναν απλό τρόπο. Είναι κάτι πιο πολύπλοκο».
Ο ίδιος όμως φαίνεται ότι έκανε ένα πιο υπόγεια πολιτικό άλμπουμ πέρσι με το ‘Nothing’. Βέβαια σε αυτό συνέβαλε και το γεγονός ότι έχασε δυο από τους πιο στενούς φίλους και συνεργάτες σε μικρό χρονικό διάστημα, τον Spaceape και τον DJ Rashad.
«Ένοιωσα ένα τεράστιο κενό μέσα μου κι από εκεί βγήκε η γενικά του ‘Nothing’. Καθώς έφτιαχνα το άλμπουμ άρχισα να διαβάζω για τον αριθμό μηδέν και την ιδέα του τίποτα στην επιστήμη και έτυχε να πέσω πάνω σε μια θεωρία στην οικονομία που έχει να κάνει με τον τρόπο που η ψηφιακή οικονομία και η ελεύθερη αντιγραφή των mp3s δημιουργεί ένα μηδενικό κόστος. Η παραγωγή δεν κοστίζει τίποτα, έτσι βομβαρδίστηκα με μηδενικά από κάθε κατεύθυνση».
— Πώς ξεκίνησες να παίζεις μουσική;
Για να είμαι ειλικρινής είχα μια καταπληκτική εμπειρία με ναρκωτικά και την επόμενη μέρα αγόρασα δυο πικ απ. Το 1991 έγινε αυτό. Δεν ήταν μόνο τα ναρκωτικά αλλά αποδείχθηκαν σημαντικά στην περίπτωση μου. Άρχισα να ενδιαφέρομαι για το clubbing από βινύλια του ’70 και του ’80 που αγόραζα, την πρώιμη house και το χιπ χοπ. Μετά ξεκίνησα να παίζω jungle για τα επόμενα 5-6 χρόνια, μετά garage και μετά εμφανίστηκε το dubstep αλλά από το 2009 απέχω κι από αυτό. Κάνω αυτή τη δουλειά τόσο καιρό.
— Και πώς βλέπεις το μέλλον;
Είναι μια πολύ πολύπλοκη ερώτηση όσον αφορά την μουσική. Γενικά αν με ρωτάς, τελευταία διαβάζω αρκετά για τεχνητή νοημοσύνη και για ρομπότ. Μόλις τελείωσα ένα βιβλίο που λέγεται 'He. She and It' της Marge Piercy. Επίσης έχεις δει αυτή την σουηδική σειρά που λέγεται 'Real Humans' όπου όλοι έχουν ένα ρομπότ για βοηθό ή εραστή και τελικά οι γυναίκες αντικαθιστούν τους άντρες τους με ρομπότ; Είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Νομίζω ότι η επιστήμη έχει εξελιχθεί πολύ τα τελευταία χρόνια και οι άνθρωποι έρχονται όλο και πιο κοντά στην δημιουργία μιας τεχνητής νοημοσύνης. Πρόσφατα ένας υπολογιστής κέρδισε έναν άνθρωπο στο go, το ιαπωνικό σκάκι που είναι πολύ πιο δύσκολο από το κανονικό και αυτό είναι ένα μεγάλο βήμα.
Info:
Ο Kode 9 εμφανίστηκε στο πλαίσιο του Culture Jam, ένα project-αφιέρωμα στην underground dance μουσική των Black Athena στο Κέντρο Επισκεπτών του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ)
