Η ζωή της αινιγματικής Chinawoman, όπως την αφηγήθηκε στη LIFO ///

Η ζωή της αινιγματικής Chinawoman, όπως την αφηγήθηκε στη LIFO /// Facebook Twitter
1
Η ζωή της αινιγματικής Chinawoman, όπως την αφηγήθηκε στη LIFO /// Facebook Twitter

 H Michelle Gurevich, όπως είναι το πραγματικό όνομα της Καναδής singer-songwriter φτιάχνει μουσική που τιμά την Ρωσική καταγωγή της - η μητέρα της ήταν μπαλαρίνα στα περίφημα μπαλέτα Kirov και ο πατέρας της μηχανικός στο Leningrand, πριν μεταναστεύσουν στο Toronto – και ταυτόχρονα φέρνει στο νου την Nico, τον Leonard Cohen, την PJ Harvey, την Tanita Tikaram. Η ίδια, πλέον κάτοικος Βερολίνου, αναφέρει ως βασικές επιρροές της την Alla Pugacheva, τον Charles Aznavour, τον Nino Rota, τη Yoko Ono, τον Todor Tobakov, καθώς και τον Federico Fellini. Μας έχει μιλήσει όχι μία, αλλά δύο φορές, και απ' αυτές τις συνεντεύξεις σταχυολογώ μερικές απ' τις απαντήσεις της. 

 

Δεν έχω ιδέα γιατί τα τραγούδια μου είναι γνωστά στην Ελλάδα. Ίσως είναι και το γεγονός ότι μπορεί οι γονείς σας, οι γιαγιάδες σας, να άκουγαν παλιά αυτά τα κομμάτια που αποκαλούμε σανσόν κι έχει περάσει στο DNA σας.

 

Μετακόμισα στο Βερολίνο, γιατί η μουσική μου έβρισκε μεγαλύτερη αποδοχή στην Ευρώπη παρά στον Καναδά, οπότε ήταν πιο εύκολο για μένα να κάνω συναυλίες στις χώρες της Ευρώπης, χωρίς να χρειάζεται να κάνω μεγάλα ταξίδια. Είχα περάσει όλη μου τη ζωή στον Καναδά και ήθελα να εξερευνήσω τι γίνεται και στον υπόλοιπο κόσμο.

Είναι αλήθεια ότι οι Ρώσοι έχουν την τάση να εκφράζουν μια μοιρολατρία, ενώ συγχρόνως χαίρονται και απολαμβάνουν τη μοιρολατρία αυτή. Αλλά δεν πιστεύω ότι οι Ρώσοι υπερτερούν άλλων λαών στον τρόπο που εκφράζουν τη χαρά και τη θλίψη τους. Στους Τούρκους αρέσει πολύ να κάθονται γύρω από το τραπέζι, να τρώνε και να τραγουδούν όλοι μαζί μελοδραματικά τραγουδάκια. Η μητέρα μου είναι από την Οδησσό, που βρίσκεται τώρα στην Ουκρανία, και ανησυχώ για τους ανθρώπους εκεί, αλλά όχι περισσότερο απ' όσο ανησυχώ για τους Βορειοκορεάτες ή τους Κούρδους.

Δεν έχω ιδέα γιατί τα τραγούδια μου είναι γνωστά στην Ελλάδα. Πάντως, το περασμένο καλοκαίρι ένας φίλος μου που έκανε διακοπές στην Ελλάδα άκουσε ένα κομμάτι μου στο ραδιόφωνο και με πήρε ενθουσιασμένος να μου το πει. Ίσως είναι και το γεγονός ότι μπορεί οι γονείς σας, οι γιαγιάδες σας, να άκουγαν παλιά αυτά τα κομμάτια που αποκαλούμε σανσόν κι έχει περάσει στο DNA σας.

 

 

Μεγαλώνοντας ακουγα ρώσικη, ιταλική και γαλλική μουσική των δεκαετιών του '70 και του '80 κυρίως. Σαρλ Αζναβούρ, Τζο Ντασέν, Αντριάνο Τσελεντάνο και, φυσικά, την Άλα Πουγκάτσεβα και γενικά όλο αυτό το κλασικό, «σκοτεινό», ρομαντικό είδος.

Πριν γίνω μουσικός δούλευα ως οικονομολόγος. Είναι αλήθεια. Αλλά ήταν βαρετό να ασχολείσαι όλη την ώρα με αριθμούς και διαγράμματα και στατιστικές, κι έτσι άρχισα να δουλεύω στον κινηματογράφο, στη διαδικασία του post production. Εν τω μεταξύ είχα αρχίσει και γρατζούνιζα μια κιθάρα κι ένας φίλος μού πρότεινε να φτιάξω σελίδα στο MySpace. Σε εκείνη τη φάση δεν είχα γράψει ούτε ένα κομμάτι, αλλά μία εβδομάδα μετά έγραψα το «I kiss the hand of my destroyer».

Παλιότερα ήμουν μέρος της λεσβιακής κοινότητας του Καναδά. Όταν ήμουν 15, ασχολιόμουν περισσότερο με τέτοια πράγματα, αλλά τώρα δεν με νοιάζει καθόλου. Δεν θέλω να καθορίζω τη ζωή μου και τα πράγματα που μου αρέσουν πηγαίνοντας σε μέρη που έχουν να κάνουν με τη σεξουαλικότητα του άλλου. Είναι κάτι που δεν με αφορά.

Το βασικό στοιχείο που επηρέασε την προσέγγισή μου στο τραγούδι είναι τα όρια των δυνατοτήτων μου. Αν μπορούσα να τραγουδήσω σαν τη Shirley Bassey, θα το έκανα. Επιπλέον, μου άρεσαν πάντοτε οι βαθιές φωνές της Amanda Lear και του Dave Gahan και το τραγουδιστικό μου ύφος είναι ενδεχομένως ένα μείγμα από Ian Curtis και Alexander Serov. Στην πραγματικότητα, περισσότερο από το γερμανικό καμπαρέ με έχουν επηρεάσει τραγουδιστές που ο πολύς κόσμος θεωρεί υπερβολικά συναισθηματικούς, όπως ο Anatoly Dneprov και ο Lucio Dalla (τους οποίους μπορείτε να ακούσετε στο YouTube).

Τον τελευταίο καιρό ακούω Yves Montand, Zeki Müren, Vangelis, Psychic TV, Patsy Cline και τα podcast των DJs του Radio Advisor...

info

Παρασκευή 27 Νοεμβρίου: Θεσσαλονίκη / Fix Factory of Sound και Σάββατο 28 Νοεμβρίου: Αθήνα / Fuzz Live Music Club.

Η προπώληση ξεκινάει στα 15 ευρώ και για περιορισμένο αριθμό εισιτηρίων. Μετά την εξάντλησή τους, θα συνεχιστεί στα 17 ευρώ, ενώ στο ταμείο η τιμή θα είναι 20 ευρώ.

Διάθεση: τηλεφωνικά στο 11 876, στα καταστήματα Public, Seven Spots, Παπασωτηρίου, Ιανός, Reload, Media Markt και το www.viva.gr.

Η ζωή της αινιγματικής Chinawoman, όπως την αφηγήθηκε στη LIFO /// Facebook Twitter
Φωτο: Remi Rybicki
1

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Είναι true, έχει vibe: Γι’ αυτό ο νεαρόκοσμος αγαπάει τη Θώδη

Μουσική / «Είναι true, έχει vibe»: Αν δεν το έχετε καταλάβει, οι 20άρηδες αγαπούν τη Θώδη

Βρεθήκαμε σε ένα γλέντι στον Ταύρο όπου ακόμη και οι teenagers διασκέδαζαν, φύγαμε με καλτσάκια που έγραφαν «Με κλαρίνο στο Πεκίνο» και με την ευχή να βρούμε πάρκινγκ στο κέντρο.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
ΖΟΡΝΤΙ ΣΑΒΑΛ: «Με αποκαλούν αρχαιολόγο της μουσικής, αλλά η μουσική δεν πεθαίνει ποτέ»         

Μουσική / Jordi Savall: «Με αποκαλούν αρχαιολόγο της μουσικής, αλλά η μουσική δεν πεθαίνει ποτέ»         

Ο διακεκριμένος μουσικός κάνει μουσική σαν να ανακαλύπτει νέα, όμορφα μέρη. Επιστρέφει στην Αθήνα και συμπράττει με τη Διαπολιτισμική Ορχήστρα της ΕΛΣ σε μια συναυλία που υμνεί την ενωτική φύση της Μεσογείου. 
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
REWORKS 2025 - Τα νέα / ανερχόμενα ονόματα του φετινού φεστιβάλ

Μουσική / Κρατήστε σημειώσεις: Αυτά είναι τα ανερχόμενα ονόματα του φετινού Reworks

Μέσα σε πέντε μέρες το κορυφαίο φεστιβάλ ηλεκτρονικής μουσικής φέρνει στη Θεσσαλονίκη πολυσυλλεκτικά, απρόβλεπτα και ατμοσφαιρικά sets που συνδυάζουν την εγκεφαλική με τη χορευτική διάσταση.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Δεν θα γεράσουμε ποτέ, κουφάλα νεκροθάφτη

Μουσική / Δεν θα γεράσουμε ποτέ, κουφάλα νεκροθάφτη

Ο Taki Tsan και ο DJ Alx έχουν γράψει μεγάλο μέρος της ιστορίας του ελληνικού χιπ χοπ. Τριάντα χρόνια μετά το ξεκίνημά τους είναι ακόμα εδώ, alive and kicking, με κοινό live στο Αγοραφοβικό Φεστιβάλ στο ΠΛΥΦΑ, καινούργια σεζόν για το Taki Tsan Show αλλά και νέο άλμπουμ.
M. HULOT
Αlex Kapranos : «Η κουζίνα και το rock 'n' roll είναι δυο κόσμοι που μοιάζουν»

Μουσική / Αlex Kapranos : «Η φήμη είναι πολύ γελοία. Όσο λιγότερο τη σκέφτεσαι, τόσο το καλύτερο»

Οι Franz Ferdinand έρχονται τον Σεπτέμβριο στην Αθήνα και ο Ελληνοβρετανός frontman τους, από την κορυφή ενός ελβετικού βουνού, βρίσκει χρόνο να μιλήσει για την ελληνικότητα, τις ανησυχίες του, το φαγητό και την αγάπη του για το ska.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
«Private Recordings»: Στο δωμάτιο του Μίκη

Μουσική / Σε πρόβα με τον Μίκη, ενώ το σταθερό κουδουνίζει μάταια

Τέσσερα χρόνια μετά τον θάνατο του μεγάλου Έλληνα συνθέτη, το διπλό άλμπουμ «Private Recordings» φέρνει στο φως ανέκδοτες ηχογραφήσεις του ίδιου του Μίκη Θεοδωράκη, που ξαναζωντανεύουν το αξεπέραστο μουσικό του αποτύπωμα.
ΧΑΡΙΛΑΟΣ ΤΡΟΥΒΑΣ