Ο νεαρότερος χορευτής της Λυρικής Σκηνής Michael Doolan μένει στην Αθήνα και ακούει ρεμπέτικα

Ο νεαρότερος χορευτής της Λυρικής Σκηνής Michael Doolan μένει στην Αθήνα και ακούει ρεμπέτικα Facebook Twitter
0
Ο νεαρότερος χορευτής της Λυρικής Σκηνής Michael Doolan μένει στην Αθήνα και ακούει ρεμπέτικα Facebook Twitter
Η ζωή του Michael μοιάζει με ταινία για το μπαλέτο, από αυτές που ο κεντρικός χαρακτήρας περνάει από όλα τα στάδια: την απογοήτευση, τη σκληρή δουλειά και, τέλος, τη δικαίωση... Φωτο: Freddie F. / LIFO

Είναι μια κλασική, συννεφιασμένη 28η Οκτωβρίου κι έχω ραντεβού με τον Michael Doolan, τον νεαρότερο σε ηλικία χορευτή της Λυρικής Σκηνής. Το ραντεβού είναι στο Barrett, ένα γνωστό κεντρικό μπαρ που μένει ανοιχτό μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Είναι νωρίς το πρωί και παρόλη τη χθεσινή κραιπάλη, η εθνική εορτή, η αργία και η συννεφιά μού δημιουργούν μια αίσθηση ανακούφισης. Ο Michael φτάνει στην ώρα του, είναι ψηλός και λυγερόκορμος, με ξανθιά φράντζα που πέφτει μπροστά από το αριστερό του μάτι, φοράει παρκά και Stan Smith και ζητάει ένα τσάι. Χαμογελάω καθώς σκέφτομαι: «Πόσο φανταστικά αγγλικό εκ μέρους του». Στη συνέχεια, ενώ βολεύεται στη θέση του, μου λέει πως χθες το βράδυ και αυτός ξενύχτησε. Είχε πάει σε ένα ρεμπετάδικο.

Η ζωή του Michael μοιάζει με ταινία για το μπαλέτο, από αυτές που ο κεντρικός χαρακτήρας περνάει από όλα τα στάδια: την απογοήτευση, τη σκληρή δουλειά και, τέλος, τη δικαίωση. Μου εξηγεί, στρίβοντας ένα τσιγάρο: «Ξαφνικά, και μέχρι σήμερα μυστηριωδώς, γύρω στα δέκα, αποφάσισα ότι θέλω να γίνω χορευτής. Η μητέρα μου είναι δασκάλα μουσικής και βλέποντας πόσο βαριόμουν τη μελέτη, δεν με εμπιστευόταν καθόλου. Οι γονείς μου έκαναν τρία χρόνια να το πιστέψουν, μια και γενικότερα δεν φημιζόμουν για τη θέληση και το πάθος μου – δεν τους κατηγορώ. Επέμεινα όμως και τελικά, στα δεκατρία, ξεκίνησα το μπαλέτο». Το πρώτο του μάθημα περιλάμβανε κυρίως μικρά πηδήματα και ρυθμική, αλλά ο Michael θυμάται ακόμα να βγαίνει από την τάξη, τον πατέρα του να τον περιμένει ανάμεσα σε μια θάλασσα από μικρά κορίτσια και τις μητέρες τους, νιώθοντας εμφανώς άβολα, και να του λέει ότι αυτό ήταν το καλύτερο πράγμα που έχει κάνει στη ζωή του.

Μπορεί να ακουστεί κάπως τετριμμένο για τους Έλληνες, αλλά δεν θα ξεχάσω ποτέ τον Ζορμπά στο Καλλιμάρμαρο. Πρέπει να είχε 10.000 κόσμο – ήταν και ο χώρος, αλλά, πάνω απ' όλα, η μουσική. 

Ξεκινώντας, λοιπόν, στα δεκατρία του χρόνια μπαλέτο και κάνοντας μόνο μια φορά την εβδομάδα μάθημα, άρχισε να θέλει κάτι παραπάνω. Η μητέρα του έμαθε για κάποια οντισιόν σε μία από τις γνωστότερες σχολές του Birmingham και τον έπεισε να συμμετάσχει. «Μπαίνοντας μέσα σ' εκείνο το δωμάτιο, συνειδητοποίησα αμέσως ότι δεν είχα ιδέα τι έκανα όσον αφορά το μπαλέτο. Όλοι εκεί μέσα ήταν τόσο καλύτεροι από εμένα που σκέφτηκα ότι αυτό ήταν, τελείωσε, κι έφυγα από την αίθουσα συντετριμμένος. Ένας από τους δασκάλους, όμως, με ακολούθησε και μου πρότεινε να παρακολουθήσω το μάθημα του Σαββάτου, δωρεάν. Δεν έχω ιδέα τι είδε σ' εμένα τότε, αλλά ήταν αυτή η στιγμή που καθόρισε την πορεία μου στον χορό».

Ο νεαρότερος χορευτής της Λυρικής Σκηνής Michael Doolan μένει στην Αθήνα και ακούει ρεμπέτικα Facebook Twitter
Φωτο: Freddie F. / LIFO

Κάπως έτσι ο Michael πέρασε την εφηβεία του, κάνοντας δύο μαθήματα μπαλέτου την εβδομάδα, ρουφώντας όσο περισσότερη γνώση μπορούσε από το μάθημα του Σαββάτου, όπου χόρευε με συνομηλίκους του που γυμνάζονταν ώρες καθημερινά. Φτάνοντας τα δεκαοκτώ, αποφασίζει να ξεκινήσει σπουδές στη Σκωτία, στη σχολή Ballet West. «Η σχολή βρίσκεται σε ένα χωριό στα Highlands, πιο συγκεκριμένα τα στούντιο είναι πίσω από μια φάρμα ελαφιών στη μέση του πουθενά. Κάθε μέρα έπρεπε να περπατήσω σαράντα λεπτά για να φτάσω εκεί, περνώντας μέσα από άλλες φάρμες. Ήταν ένα εξαιρετικά απομονωμένο μέρος, το οποίο όμως ήταν ακριβώς αυτό που χρειαζόμουν. Μπόρεσα να συγκεντρωθώ και να δουλέψω σκληρά, έξι και, πολλές φορές, επτά ημέρες την εβδομάδα, για ατελείωτες ώρες. Και να ήθελα να αποσπάσω την προσοχή μου από τον χορό, δεν υπήρχε τίποτα τριγύρω».


Κι ήταν τυχερός, γιατί το σώμα του ήταν σύμμαχος και όχι εμπόδιο για ένα παιδί που άρχισε τόσο αργά το μπαλέτο. Τελειώνοντας τις σπουδές του, ήξερε ότι ήθελε να φύγει εκτός Βρετανίας και μεγάλων ευρωπαϊκών πόλεων, και εξαιτίας του δυσβάσταχτου κόστους ζωής και για να μην αποσπάται η προσοχή του. Κάπου εκεί στάθηκε τυχερός και η Ελληνίδα σύντροφος του καθηγητή του στον σύγχρονο χορό τού πρότεινε να κάνει οντισιόν για την Εθνική Λυρική Σκηνή στην Αθήνα. «Η αλήθεια είναι ότι όλα τα συμβόλαια είχαν συμπληρωθεί ήδη όταν ήρθα στην Αθήνα, αλλά ο διευθυντής πίστεψε σ' εμένα και μου έδωσε τη θέση μετά από δύο εβδομάδες» μου λέει με ένα στραβό, ντροπαλό χαμόγελο. Τον ρωτάω πώς του φάνηκε η αλλαγή περιβάλλοντος και με κοιτάει ανοίγοντας τα μεγάλα του μάτια: «Μου πήρε δεκαοκτώ γεμάτους μήνες να προσαρμοστώ και να αρχίσει να μου αρέσει εδώ. Ήταν πάρα πολύ δύσκολο. Ήξερα ότι υπήρχε κάτι το οποίο μου διέφευγε, κάτι που θα με έκανε να αγαπήσω αυτή την πόλη». Σκέφτομαι πόσο πραγματικά δύσκολη μπορεί να γίνει η Αθήνα και συμφωνώ σιωπηλά.

Ο νεαρότερος χορευτής της Λυρικής Σκηνής Michael Doolan μένει στην Αθήνα και ακούει ρεμπέτικα Facebook Twitter
Μοιάζει απόλυτα εξοικειωμένος με τη νομαδική ζωή του χορευτή, αν και έχει αρχίσει να αγαπάει, όπως μου λέει, την Αθήνα. Φωτο: Freddie F. / LIFO

Καθώς μιλάμε όλο και περισσότερο για τον χορό ως τέχνη, είναι εμφανές ότι ο ψηλός νέος που κάθεται απέναντί μου βρίσκεται στη δίνη της ανακάλυψης της ίδιας του της τέχνης. Μου μιλάει με ενθουσιασμό για τον σύγχρονο χορό στην Ελλάδα και τον αγαπημένο του χορογράφο Ohad Naharin, για το πόσο χαρούμενος είναι που η Λυρική θα συνεργαστεί με τον Αντώνη Φωνιαδάκη για μια παράσταση τον ερχόμενο Απρίλιο, για τους Rootless Root και τον Δημήτρη Παπαϊωάννου. Διαισθάνομαι μια ανάγκη έκφρασης που μοιάζει να μην ικανοποιείται από το κλασικό ρεπερτόριο. «Πολλές φορές πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτεται περισσότερο την τεχνική παρά την ερμηνεία όταν χορεύω κλασικό. Η ελευθερία που υπόσχεται το σύγχρονο με ενθουσιάζει». Άλλο ένα πράγμα που τον κάνει χαρούμενο αυτήν τη στιγμή είναι ότι έχουμε μπει στην τελική ευθεία για την ολοκλήρωση του Ιδρύματος Νιάρχου, όπου θα μετακομίσει η Εθνική Λυρική Σκηνή τόσο τις αίθουσες προβών όσο και το θέατρό της.

Ο νεαρότερος χορευτής της Λυρικής Σκηνής Michael Doolan μένει στην Αθήνα και ακούει ρεμπέτικα Facebook Twitter
Μπορεί να ακουστεί κάπως τετριμμένο για τους Έλληνες, αλλά δεν θα ξεχάσω ποτέ τον Ζορμπά στο Καλλιμάρμαρο. Πρέπει να είχε 10.000 κόσμο – ήταν και ο χώρος, αλλά, πάνω απ' όλα, η μουσική. Ήταν δύσκολο στην αρχή, γιατί δεν είμαι συνηθισμένος σε τέτοιους ήχους και ρυθμούς, αλλά εκεί κατάλαβα και αγάπησα την ελληνική μουσική. Πλέον ακούω ρεμπέτικο, λαϊκό, και ο αγαπημένος μου μουσικός είναι ο Τσιτσάνης Φωτο: Freddie F. / LIFO

Τον ρωτάω για τη σημαντικότερη παράσταση που έχει δώσει μέχρι σήμερα: «Μπορεί να ακουστεί κάπως τετριμμένο για τους Έλληνες, αλλά δεν θα ξεχάσω ποτέ τον Ζορμπά στο Καλλιμάρμαρο. Πρέπει να είχε 10.000 κόσμο – ήταν και ο χώρος, αλλά, πάνω απ' όλα, η μουσική. Ήταν δύσκολο στην αρχή, γιατί δεν είμαι συνηθισμένος σε τέτοιους ήχους και ρυθμούς, αλλά εκεί κατάλαβα και αγάπησα την ελληνική μουσική. Πλέον ακούω ρεμπέτικο, λαϊκό, και ο αγαπημένος μου μουσικός είναι ο Τσιτσάνης».

Στα εικοσιτέσσερα, με όλο τον καιρό μπροστά του για να συνεχίσει την καριέρα του, ο Michael Doolan σε δέκα χρόνια βλέπει τον εαυτό του όπου τον έχει πάει ο χορός. Μοιάζει απόλυτα εξοικειωμένος με τη νομαδική ζωή του χορευτή, αν και έχει αρχίσει να αγαπάει, όπως μου λέει, την Αθήνα. Τον ρωτάω γιατί: «Εδώ ενηλικιώθηκα ουσιαστικά. Εδώ ανακάλυψα ποιος είμαι και τι μου αρέσει κι εδώ απέκτησα την απελευθερωτική αίσθηση ότι αν θέλεις, μπορείς να κάνεις οτιδήποτε με τη ζωή σου. Αγαπώ την Αθήνα, είναι τόσο γοητευτική».

* Ο Michael Doolan συμμετέχει στο παιδικό μπαλέτο Καρμενσίτας που ξεκινά στις 22/11 και θα τρέχει έως 24/4, ενώ στη συνέχεια θα χορέψει στον Καρυοθραύστη που θα παρουσιαστεί σε Θεσσαλονίκη (από 5/12 στο Μέγαρο Θεσσαλονίκης) και Αθήνα (από 23/12 στο Ολύμπια).

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στο ζόφο του πολέμου

Θέατρο / Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στον ζόφο του πολέμου

Σε μια περίοδο που ο πόλεμος αποτελεί βασικό συστατικό της καθημερινότητάς μας, μια παράσταση εξετάζει όσα μεσολαβούν μεταξύ γεγονότος και πληροφορίας και πώς διαμορφώνουν την τελική καταγραφή και την ιστορική μνήμη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Θέατρο / Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Όταν η Πίπα Μπάκα ξεκίνησε να κάνει oτοστόπ από την Ιταλία για να φτάσει στην Ιερουσαλήμ δεν φαντάστηκε ότι αυτό το ταξίδι-μήνυμα ειρήνης θα κατέληγε στον βιασμό και τη δολοφονία της. Mια παράσταση που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών αναφέρεται στην ιστορία της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Θέατρο / Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Τα «Κακά σκηνικά» είναι «μια κωμική κόλαση» αφιερωμένη στη ζοφερή ελληνική πραγματικότητα, μια απόδραση από τα χάλια της χώρας, του θεάτρου, του παγκόσμιου γεωπολιτικού γίγνεσθαι, ένα ξόρκι στην κατάθλιψη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Χρήστος Παπαδόπουλος: «Κάθε μορφή τέχνης χρειάζεται το εσωτερικό βάθος»

Θέατρο / Χρήστος Παπαδόπουλος: «Mε αφορά πολύ το "μαζί"»

Το «τρομερό παιδί» από τη Νεμέα που συμπληρώνει φέτος δέκα χρόνια στη χορογραφία ανοίγει το φετινό 31ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας με τους Dance On Ensemble και το «Mellowing», μια παράσταση για τη χάρη και το σθένος της ωριμότητας.  
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κάνεις χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη σου ανάγκη

Χορός / «Κάνουμε χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη μας ανάγκη»

Με αφορμή την παράσταση EPILOGUE, ο διευθυντής σπουδών της σχολής της Λυρικής Σκηνής Γιώργος Μάτσκαρης και έξι χορευτές/χορεύτριες μιλούν για το δύσκολο στοίχημα τού να ασχολείται κανείς με τον χορό στην Ελλάδα σήμερα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μαρία Κωνσταντάρου: «Ερωτεύτηκα αληθινά στα 58»

Οι Αθηναίοι / Μαρία Κωνσταντάρου: «Δεν παίζω πια γιατί δεν υπάρχουν ρόλοι για την ηλικία μου»

Μεγάλωσε χωρίς τη μάνα της, φώναζε «μαμά» μια θεία της, θυμάται ακόμα τις παιδικές της βόλτες στον βασιλικό κήπο. Όταν είπε πως θέλει να γίνει ηθοποιός, ο πατέρας της είπε «θα σε σφάξω». Η αγαπημένη ηθοποιός που έπαιξε σε μερικές από τις σημαντικότερες θεατρικές παραστάσεις αλλά και ταινίες της εποχής της είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Γιάννος Περλέγκας ανεβάζει τον «Κατσούρμπο» του Χορτάτση

Θέατρο / Γιάννος Περλέγκας: «Ο Κατσούρμπος μας είναι μια απόπειρα να γίνουμε πιο αθώοι»

Ο Γιάννος Περλέγκας σκηνοθετεί το έργο του Χορτάτση στο πλαίσιο του στο πλαίσιο του Κύκλου Ρίζες του Φεστιβάλ Αθηνών. Τον συναντήσαμε στις πρόβες όπου μας μίλησε για την αξία του Κρητικού συγγραφέα και του έργου του και την ανάγκη για περισσότερη λαϊκότητα στο θέατρο. Κάτι που φιλοδοξεί να μας δώσει με αυτό το ανέβασμα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Βασίλης Παπαβασιλείου

Απώλειες / Βασίλης Παπαβασιλείου (1949-2025): Ένας σπουδαίος διανοητής του ελληνικού θεάτρου

«Αυτό, λοιπόν, το οφείλω στο θέατρο: τη σωτηρία από την κακομοιριά μου»: Ο σκηνοθέτης, μεταφραστής, ηθοποιός και δάσκαλος Βασίλης Παπαβασιλείου πέθανε σε ηλικία 76 ετών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΟΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

Θέατρο / Δημήτρης Γκοτσόπουλος: «Ήμουν ένα αγρίμι που είχε κατέβει από τα βουνά»

Ο ταλαντούχος ηθοποιός φέτος ερμηνεύει τον Νεοπτόλεμο στον «Φιλοκτήτη» του Σοφοκλή. Πώς κατάφερε από ένα αγροτικό περιβάλλον να πρωταγωνιστήσει σε μεγάλες τηλεοπτικές επιτυχίες και γιατί πέρασε ένα ολόκληρο καλοκαίρι στην Πολύαιγο, διαβάζοντας «Βάκχες»;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Θέατρο / Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Ο κορυφαίος Έλληνας σκηνοθέτης διασκευάζει φέτος τις τραγωδίες του Οιδίποδα σε ένα ενιαίο έργο και μιλά στη LiFO, για το πώς η μοίρα είναι μια παρεξηγημένη έννοια, ενώ σχολιάζει το αφήγημα περί «καθαρότητας» της Επιδαύρου, καθώς και τις ακραίες αντιδράσεις που έχει δεχθεί από το κοινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΓΙΑ 28 ΜΑΙΟΥ Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Θέατρο / Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Σαν σήμερα, το 1943, γεννήθηκε η Ελληνίδα σοπράνο που διέπρεψε για μια ολόκληρη δεκαετία στην Ευρώπη και την Αμερική, αλλά κάηκε εξαιτίας μιας σειράς ιδιαίτερα απαιτητικών ρόλων, τους οποίους ερμήνευσε πολύ νωρίς. Ο κόντρα τενόρος Άρης Χριστοφέλλης, ένας από τους λίγους στην Ελλάδα που γνωρίζουν σε βάθος την πορεία της, περιγράφει την άνοδο και την πτώση της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Θέατρο / Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Από τους Αγίους Σαράντα της Αλβανίας μέχρι τη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, η ζωή του βραβευμένου ηθοποιού, τραγουδιστή και σεναριογράφου είναι μια διαρκής προσπάθεια συμφιλίωσης με την απώλεια. Η παράσταση «Μια άλλη Θήβα» τον καθόρισε, ενώ ο ρόλος του στο «Brokeback Mountain» τού έσβησε κάθε ομοφοβικό κατάλοιπο. Δηλώνει πως αυτό που τον ενοχλεί βαθιά είναι η αδράνεια απέναντι σε όσα συμβαίνουν γύρω μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μιχαήλ Μαρμαρινός: Το έπος μάς έμαθε να αναπνέουμε ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΑΡΚΕΤΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Θέατρο / Μιχαήλ Μαρμαρινός: «Από μια κοινωνία της αιδούς, γίναμε μια κοινωνία της ξεδιαντροπιάς»

Με τη νέα του παράσταση, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός επιστρέφει στην Οδύσσεια και στον Όμηρο και διερευνά την έννοια της φιλοξενίας. Αναλογίζεται το «απύθμενο θράσος» της εποχής μας, εξηγεί τη στενή σχέση του έπους με το βίωμα και το θαύμα που χάσαμε και παραμένει σχεδόν σιωπηλός για τη νέα του θέση ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Θέατρο / 13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Τέχνη με φαντασία, αστείρευτη δημιουργία, πρωτοποριακές προσεγγίσεις: ένα επετειακό, εορταστικό, πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα για τα 70 χρόνια του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου μέσα από 83 επιλογές από το θέατρο, τη μουσική και τον χορό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κυνηγώντας τον χαμένο χρόνο σε ένα έργο για την εξουσία

Θέατρο / «Δελφίνοι ή Καζιμίρ και Φιλιντόρ»: Ένα έργο για τη μόνιμη ήττα μας από τον χρόνο

Ο Θωμάς Μοσχόπουλος σκηνοθετεί και γράφει ένα έργο-παιχνίδι, εξετάζοντας τις σχέσεις εξουσίας, τον δημιουργικό αντίλογο και τη μάταιη προσπάθεια να ασκήσουμε έλεγχο στη ζωή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΧΛΟΗ ΟΜΠΟΛΕΝΣΚΙ: Σκηνογράφος-ενδυματολόγος του θεάτρου και της όπερας

Οι Αθηναίοι / Χλόη Ομπολένσκι: «Τι είναι ένα θεατρικό έργο; Οι δυνατότητες που δίνει στους ηθοποιούς»

Ξεκίνησε την καριέρα της ως βοηθός της Λίλα ντε Νόμπιλι, υπήρξε φίλη του Γιάννη Τσαρούχη, συνεργάστηκε με τον Κάρολο Κουν και τον Λευτέρη Βογιατζή, δούλεψε με τον Φράνκο Τζεφιρέλι και, για περισσότερο από 20 χρόνια, με τον Πίτερ Μπρουκ. Η διεθνούς φήμης σκηνογράφος και ενδυματολόγος Χλόη Ομπολένσκι υπογράφει τα σκηνικά και τα κοστούμια στην «Τουραντότ» του Πουτσίνι και αφηγείται τη ζωή της στη LiFO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ