Μπορούν να είναι επίκαιρα τα «Ψηλά Βουνά» του Ζαχαρία Παπαντωνίου, έναν αιώνα μετά τη συγγραφή τους;

Μπορούν να είναι επίκαιρα τα «Ψηλά Βουνά» του Ζαχαρία Παπαντωνίου, έναν αιώνα μετά τη συγγραφή τους; Facebook Twitter
0
Μπορούν να είναι επίκαιρα τα «Ψηλά Βουνά» του Ζαχαρία Παπαντωνίου, έναν αιώνα μετά τη συγγραφή τους; Facebook Twitter
Σε όλη τη διάρκεια του έργου, ένα 3D animation σκηνικό βασισμένο σε αυτά τα χαρακτικά προβάλλεται πίσω από τους ηθοποιούς αποτελώντας αναπόσπαστο τμήμα της δράσης

«Η αρχική μας σκέψη ήταν να οργανώσουμε τη συνέντευξη τύπου για την παράσταση κάπου κοντά στην Πεντέλη, σε μέρος που να έχει την αίσθηση του βουνού αλλά να είναι και προσβάσιμο. Μετά σκεφτήκαμε "γιατί να μην μιλήσουμε για τα Ψηλά Βουνά, σε αληθινά ψηλά βουνά, ώστε να μεταφέρουμε στους δημοσιογράφους την αίσθηση που πήραμε κι εμείς οι ίδιοι όταν προετοιμάζαμε το έργο και την αίσθηση που θέλουμε να μεταφέρουμε αυτούσια στους θεατές;"». Κάπως έτσι λοιπόν ο σκηνοθέτης Βασίλης Μαυρογεωργίου και η ομάδα του, οι άνθρωποι που έχουν αναλάβει για τη φετινή σεζόν το μεγάλο στοίχημα της θεατρικής μεταφοράς του μυθιστορήματος του Ζαχαρία Παπαντωνίου, έναν σχεδόν αιώνα μετά τη συγγραφή του, μας κάλεσαν για ένα τριήμερο στα Άγραφα, σε ένα ονειρεμένο resort στη μέση του πουθενά. «Θέλαμε να λάβετε τις εικόνες, τους ήχους, τις μυρωδιές του βιβλίου. Η πραγματικότητα της φύσης δεν πλησιάζεται ποτέ μέσω μιας αφήγησης» θα μας πουν αργότερα.

Τα σημερινά παιδιά έχουν δει ταινίες, γνωρίζουν τις έννοιες του χρόνου, του μοντάζ, θα καταλάβουν αμέσως αυτό που έχουμε σκαρφιστεί. Ωστόσο το βιβλίο μιλά για απολαύσεις στις οποίες πλέον δεν έχουν πρόσβαση.

Η ατμόσφαιρα στο Montanema Handmade Village που βρίσκεται κοντά στο Ανθοχώρι Καρδίτσας είναι ταιριαστά ζεστή καθώς ο Μαυρογεωργίου μάς περιγράφει τη δουλειά του. Η θεατρική μεταφορά των Ψηλών Βουνών τον απασχολεί εντατικά τους τελευταίους μήνες. Από τον τρόπο που μας μιλά στην παρουσίαση, αντιλαμβάνομαι το άγχος και το μεγάλο αίσθημα ευθύνης απέναντι σε ένα ανάγνωσμα που έχει γίνει θρύλος με το πέρασμα των χρόνων, καθώς αποτελεί μία από τις «στάνταρ» παρουσίες σε όλες τις παιδικές και προεφηβικές βιβλιοθήκες, ενώ αποσπάσματά του υπάρχουν στα σχολικά εγχειρίδια. Τα Ψηλά Βουνά γράφτηκαν to 1918 κατά παραγγελία Ελευθέριου Βενιζέλου για να γίνουν το πρώτο παιδικό αναγνωστικό στη δημοτική γλώσσα. Μετά την αλλαγή πολιτικού σκηνικού, το βιβλίο κατηγορήθηκε ως κομμουνιστικό και κάηκε στην πυρά από μεταγενέστερες κυβερνήσεις. Έπρεπε να φτάσουμε στη μεταπολίτευση για να αποκατασταθεί πλήρως η φήμη του και στο 2015 για να δούμε μια εντυπωσιακά φιλόδοξη μεταφορά του στο σανίδι.

Μπορούν να είναι επίκαιρα τα «Ψηλά Βουνά» του Ζαχαρία Παπαντωνίου, έναν αιώνα μετά τη συγγραφή τους; Facebook Twitter
Τα Ψηλά Βουνά γράφτηκαν to 1918 κατά παραγγελία Ελευθέριου Βενιζέλου για να γίνουν το πρώτο παιδικό αναγνωστικό στη δημοτική γλώσσα.


Όσοι έχουν μυηθεί κάποια στιγμή
στις σελίδες των Ψηλών Βουνών, γνωρίζουν ότι πρόκειται για μια υπέροχη ιστορία «ενηλικίωσης» μιας παρέας μικρών παιδιών που φεύγουν για πρώτη φορά από το σπίτι τους για να περάσουν το καλοκαίρι τους στο βουνό. Εκεί θα ανακαλύψουν τις αξίες της συντροφικότητας, της οικολογίας, της συλλογικής ευθύνης για το κοινό καλό, βασικές αρχές που διέπουν μια κοινωνία. Εξίσου σημαντικό ρόλο με τις πανέμορφες περιγραφές του Παπαντωνίου, παίζουν τα αυθεντικά χαρακτικά που συνοδεύουν όλες τις εκδόσεις και φιλοτεχνήθηκαν από τον ίδιο τον πολυπράγμονα συγγραφέα. Ο Μαυρογεωργίου, με σπουδές στον χώρο του κόμικ, δεν θα μπορούσε να αποφύγει την πρόκληση να μεταφέρει με κάποιο τρόπο την ουσία αυτών των ζωγραφιών στην παράσταση και το κατάφερε με ένα δύσκολο σκηνικό εύρημα. Σε όλη τη διάρκεια του έργου, ένα 3D animation σκηνικό βασισμένο σε αυτά τα χαρακτικά προβάλλεται πίσω από τους ηθοποιούς αποτελώντας αναπόσπαστο τμήμα της δράσης. Οι πρωταγωνιστές φορούν αισθητήρες που συντονίζουν την κίνησή τους με τα κινούμενα σχέδια του σκηνικού. Έτσι η αίσθηση της φύσης είναι ολοζώντανη, το χωριό, η στάνη, τα σύννεφα, τα γαϊδουράκια, εκτός από τη ζωντάνια του λόγου, αποδίδονται και μέσα από τις εικόνες. Η γλώσσα του βιβλίου και κάποιοι ιδιωματισμοί έχουν διατηρηθεί αυτούσιοι, αφού, ούτως ή άλλως, ήταν τρομερά πρωτοποριακή για την εποχή της. Εκτός όμως από το συνδυασμό ζωντανής δράσης και animation, ο Μαυρογεωργίου έχει προβεί και σε άλλη μία ρομαντική παρέμβαση - έχει συνδέσει μυθοπλαστικά τον Φάνη, τον κεντρικό χαρακτήρα του έργου, με την παιδική ηλικία του συγγραφέα.

«Δουλεύοντας γι' αυτό το έργο, ανακάλυψα ότι δεν έχω χάσει επαφή με την παιδική μου φύση. Τα σημερινά παιδιά έχουν δει ταινίες, γνωρίζουν τις έννοιες του χρόνου, του μοντάζ, θα καταλάβουν αμέσως αυτό που έχουμε σκαρφιστεί. Ωστόσο το βιβλίο μιλά για απολαύσεις στις οποίες πλέον δεν έχουν πρόσβαση». Ούτε τα παιδιά, ούτε οι ενήλικες έχουν πρόσβαση σε αυτές τις απολαύσεις, θα συμπληρώσω εγώ, ειδάλλως δεν μπορώ να εξηγήσω τον ενθουσιασμό όλης της ομάδας που βρεθήκαμε εκεί για τόσο απλά πράγματα όπως μια βόλτα στο δάσος για συλλογή μανιταριών ή μια πεζοπορία στο φαράγγι.

Μπορούν να είναι επίκαιρα τα «Ψηλά Βουνά» του Ζαχαρία Παπαντωνίου, έναν αιώνα μετά τη συγγραφή τους; Facebook Twitter

Info

ΤΑ ΨΗΛΑ ΒΟΥΝΑ

Σκηνοθεσία: Μαυρογεωργίου Βασίλης

Πρωτότυπη Μουσική: Θωμάς Καραχάλιος

Σκηνικά & Κοστούµια: Ζαµάνης Κωνσταντίνος

Χορογραφία: Μαργαρίτης Δηµήτρης

Ψηφιακά Video: Τσιµούρης Νίκος

Κινούµενα Σχέδια: Σιγάλας Βαγγέλης

Διαδραστικές Προβολές: Visual Cortex

Παίζουν: Κουρούµπαλης Δηµήτρης, Τρουπάκης Άρης, Δόβρης Θανάσης, Ποιµενίδης Γρηγόρης, Μάρκου Κλεοπάτρα, Μεντζέλος Σωτήρης, Σύρµας Γιώργος, Φλατσούσης Παντελής, Φλωράτος Γιώργος

 

Θέατρο Ακροπόλ - Παιδική σκηνή (Ιπποκράτους 9, Αθήνα)

Κάθε Σάββατο στις 15:00 και Κυριακή στις 11:30 & 15:00

Εισ.: 10-12 €

www.tapsilavouna.gr

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Θέατρο / 13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Τέχνη με φαντασία, αστείρευτη δημιουργία, πρωτοποριακές προσεγγίσεις: ένα επετειακό, εορταστικό, πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα για τα 70 χρόνια του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου μέσα από 83 επιλογές από το θέατρο, τη μουσική και τον χορό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κυνηγώντας τον χαμένο χρόνο σε ένα έργο για την εξουσία

Θέατρο / «Δελφίνοι ή Καζιμίρ και Φιλιντόρ»: Ένα έργο για τη μόνιμη ήττα μας από τον χρόνο

Ο Θωμάς Μοσχόπουλος σκηνοθετεί και γράφει ένα έργο-παιχνίδι, εξετάζοντας τις σχέσεις εξουσίας, τον δημιουργικό αντίλογο και τη μάταιη προσπάθεια να ασκήσουμε έλεγχο στη ζωή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΧΛΟΗ ΟΜΠΟΛΕΝΣΚΙ: Σκηνογράφος-ενδυματολόγος του θεάτρου και της όπερας

Οι Αθηναίοι / Χλόη Ομπολένσκι: «Τι είναι ένα θεατρικό έργο; Οι δυνατότητες που δίνει στους ηθοποιούς»

Ξεκίνησε την καριέρα της ως βοηθός της Λίλα ντε Νόμπιλι, υπήρξε φίλη του Γιάννη Τσαρούχη, συνεργάστηκε με τον Κάρολο Κουν και τον Λευτέρη Βογιατζή, δούλεψε με τον Φράνκο Τζεφιρέλι και, για περισσότερο από 20 χρόνια, με τον Πίτερ Μπρουκ. Η διεθνούς φήμης σκηνογράφος και ενδυματολόγος Χλόη Ομπολένσκι υπογράφει τα σκηνικά και τα κοστούμια στην «Τουραντότ» του Πουτσίνι και αφηγείται τη ζωή της στη LiFO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Φάουστ» του Άρη Μπινιάρη, ένα μιούζικαλ από την Κόλαση

Θέατρο / Φάουστ: Ένα μιούζικαλ από την κόλαση

«Ζήσε! Μας λέει ο θάνατος, ζήσε!», είναι το ρεφρέν του τραγουδιού που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά, εν μέσω ομαδικών βακχικών περιπτύξεων – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Φάουστ» του Γκαίτε σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Θέατρο / Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Η μεγάλη προσωπικότητα του ευρωπαϊκού θεάτρου Αριάν Μνουσκίν επιστρέφει στο Φεστιβάλ Αθηνών με το Θέατρο του Ήλιου για να μιλήσουν για τα τέρατα της Ιστορίας που παραμονεύουν πάντα και απειλούν τον ελεύθερο κόσμο. Με αφορμή την παράσταση που αποθεώνει τη σημασία του λαϊκού θεάτρου στην εποχή μας μοιραζόμαστε την ιστορία της ζωής και της τέχνης της, έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες, που υπηρετούν με πάθος την πρωτοπορία, την εγγύτητα που δημιουργεί η τέχνη και τη μεγαλειώδη ουτοπία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ Νίκος Χατζόπουλος

Νίκος Χατζόπουλος / «Αν σκέφτεσαι μόνο το ταμείο, κάποια στιγμή το ταμείο θα πάψει να σκέφτεται εσένα»

Ο Νίκος Χατζόπουλος έχει διανύσει μια μακρά πορεία ως ηθοποιός, σκηνοθέτης, μεταφραστής και δάσκαλος υποκριτικής. Μιλά στη LIFO για το πόσο έχει αλλάξει το θεατρικό τοπίο σήμερα, για τα πρόσφατα περιστατικά λογοκρισίας στην τέχνη, καθώς και για τις προσεχείς συνεργασίες του με τον Γιάννη Χουβαρδά και τον Ακύλλα Καραζήση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Χορός / Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Maguy Marin, Χρήστος Παπαδόπουλος, Damien Jalet, Omar Rajeh και άλλα εμβληματικά ονόματα του χορού πρωταγωνιστούν στις 20 παραστάσεις του φετινού προγράμματος του 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, που θα πραγματοποιηθεί από τις 18-27 Ιουλίου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Μια άλλη Θήβα»: Η πιο αθόρυβη επιτυχία της θεατρικής Αθήνας

The Review / «Μια άλλη Θήβα»: Η παράσταση-φαινόμενο που ξεπέρασε τους 100.000 θεατές

O Χρήστος Παρίδης συνομιλεί με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την θεατρική παράσταση στο Θεάτρο του Νέου Κόσμου, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, που διανύει πλέον την τρίτη της σεζόν σε γεμάτες αίθουσες. Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας της; Το ίδιο το έργο ή οι δύο πρωταγωνιστές, ο Θάνος Λέκκας και ο Δημήτρης Καπουράνης, που καθήλωσαν το κοινό;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Θέατρο / «Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Η Μαρία Πρωτόπαππα σκηνοθετεί την «Ανδρομάχη» στην Επίδαυρο, με άντρες ηθοποιούς στους γυναικείους ρόλους, εξερευνώντας τις πολιτικές και ηθικές διαστάσεις του έργου του Ευριπίδη. Η δημοκρατία, η ελευθερία, η ηθική και η ευθύνη ηγετών και πολιτών έρχονται σε πρώτο πλάνο σε μια πολιτική και κοινωνική τραγωδία με πολυδιάστατη δομή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «Χρυσή Εποχή»

Αποστολή στο Νόβι Σαντ / Κωνσταντίνος Ρήγος: «Ήθελα ένα υπέροχο πάρτι όπου όλοι είναι ευτυχισμένοι»

Στη νέα παράσταση του Κωνσταντίνου Ρήγου «Χρυσή Εποχή», μια συμπαραγωγή της ΕΛΣ με το Φεστιβάλ Χορού Βελιγραδίου, εικόνες από μια καριέρα 35 ετών μεταμορφώνονται ‒μεταδίδοντας τον ηλεκτρισμό και την ενέργειά τους‒ σε ένα ολόχρυσο ξέφρενο πάρτι.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
CHECK Απόπειρες για τη ζωή της: Ψάχνοντας την αλήθεια για τις υπέροχες, βασανισμένες γυναίκες και τις τραγικές εμπειρίες τους

Θέατρο / Η βάρβαρη εποχή που ζούμε σε μια παράσταση

Ο Μάρτιν Κριμπ στο «Απόπειρες για της ζωή της» που ανεβαίνει στο Θέατρο Θησείον σκιαγραφεί έναν κόσμο όπου κυριαρχεί ο πόλεμος, ο θάνατος, η καταπίεση, η τρομοκρατία, η φτώχεια, ο φασισμός, αλλά και ο έρωτας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
To νόημα τού να ανεβάζεις Πλάτωνα στην εποχή του ΤikTok

Άννα Κοκκίνου / To νόημα τού να ανεβάζεις το Συμπόσιο του Πλάτωνα στην εποχή του tinder

Η Άννα Κοκκίνου στη νέα της παράσταση αναμετριέται με το «Συμπόσιο» του Πλάτωνα και τις πολλαπλές όψεις του Έρωτα. Εξηγεί στη LiFO για ποιον λόγο επέλεξε να ανεβάσει το αρχαίο φιλοσοφικό κείμενο, πώς το προσέγγισε δραματουργικά και κατά πόσο παραμένουν διαχρονικά τα νοήματά του.
M. HULOT
«Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Θέατρο / «Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Η παράσταση TERAΣ διερευνά τις queer ταυτότητες και τα οικογενειακά τραύματα, μέσω της εμπειρίας της αναγκαστικής μετανάστευσης. Μπορεί τελικά ένα μέλος της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας να ζήσει ελεύθερα σε ένα μικρό νησί;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Αντώνης Αντωνόπουλος από μικρός είχε μια έλξη για τα νεκροταφεία ή Όλα είναι θέατρο αρκεί να στρέψεις το βλέμμα σου πάνω τους ή Η παράσταση «Τελευταία επιθυμία» είναι ένα τηλεφώνημα από τον άλλο κόσμο

Θέατρο / «Ας απολαύσουμε τη ζωή, γιατί μας περιμένει το σκοτάδι»

Ο Αντώνης Αντωνόπουλος, στη νέα του παράσταση «Τελευταία Επιθυμία», δημιουργεί έναν χώρο όπου ο χρόνος για λίγο παγώνει, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να συναντήσουμε τους νεκρούς αγαπημένους μας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

Θέατρο / Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

«Δεν πηγαίνουμε ποτέ στη Μόσχα, όμως η επιθυμία γι’ αυτήν κυλάει διαρκώς μέσα μας» - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για τη sold-out παράσταση «Τρεις Αδελφές» του Τσέχοφ, σε σκηνοθεσία Μαρίας Μαγκανάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Θέμελης Γλυνάτσης: Ας ξεκινήσουμε με το να είμαστε πολύ πιο τολμηροί με τους ρόλους που δίνουμε στους νέους καλλιτέχνες, κι ας μην είναι τέλειοι

Θέατρο / Μια όπερα με πρωταγωνιστές παιδιά για πρώτη φορά στην Ελλάδα

Μεταξύ χειροποίητων σκηνικών και σκέψεων γύρω από τη θρησκεία και την εξουσία, «Ο Κατακλυσμός του Νώε» δεν είναι άλλη μια παιδική παράσταση, αλλά ανοίγει χώρο σε κάτι μεγαλύτερο: στη δυνατότητα τα παιδιά να γίνουν οι αυριανοί δημιουργοί, όχι απλώς οι θεατές.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ