Oι λαχανοντολμάδες της Μέρκελ

Facebook Twitter
0

O Εconomist παρακαλάει την κυρία Μέρκελ να αλλάξει: κυρία Μέρκελ, προσπαθείτε τόσο καιρό να κάνετε αυτό που θεωρείτε σωστό, αλλά φαίνεται ότι η επιμονή της ότι η λιτότητα θα φέρει την αλλαγή, δε μοιάζει να πετυχαίνει. Το ερώτημα πλέον δεν είναι τι είναι σωστό, αλλά τι είναι δυνατό.

Ανάλογα άρθρα γράφονται και από άλλα περιοδικά με μεγάλη επιρροή, όπως ο New Yorker. «Είτε πρόκειται για σκληρά εργαζόμενους Γερμανούς απέναντι σε τεμπέληδες Έλληνες, είτε για παραδόπιστους Γερμανούς απέναντι σε ελεύθερους Έλληνες», το θέμα αυτή τη στιγμή είναι να μην βουλιάξει όλο το καράβι. Και οι εξωτερικοί παρατηρητές, που δεν ενδιαφέρονται τόσο για το τι είναι σωστό και τι δίκαιο αλλά για την οικονομική σταθερότητα, ζητούν από την κυρία Μέρκελ –και από τη Γερμανία, την οποία εκπροσωπεί – να κάνει κάτι που είναι έξω από το χαρακτήρα της.

Όμως μπορεί; Ο μισθός της είναι 303.000 ευρώ το χρόνο, αλλά έχει παραδεχτεί ότι ακόμα αποθηκεύει κονσέρβες για τις δύσκολες ώρες. Η ιδέα ότι το φαγητό είναι λιγοστό την κατατρέχει ακόμα, δήλωσε σε συνέντευξη στον Guardian. Δεν χρησιμοποιεί τη λέξη Supermarkt αλλά Kaufhalle, μια λέξη της Ανατολικής Γερμανίας, όπου μεγάλωσε. «Αγοράζω κάτι μόλις το δω, ακόμα κι όταν δεν το χρειάζομαι στην πραγματικότητα. Είναι μια βαθιά ριζωμένη συνήθεια που προέρχεται από το γεγονός ότι σε μια οικονομία που τα πράγματα είναι λιγοστά μαθαίνεις να αποκτάς ό,τι μπορείς όταν μπορείς.»

«Ως παιδί εκνευριζόμουν που έπρεπε να τρώμε βραδινό κάθε μέρα ακριβώς στις 6. Τότε χτυπούσαν οι καμπάνες – άλλωστε ο πατέρας μου ήταν πάστορας – και τότε έπρεπε να φάμε. Όταν πήγα για σπουδές στο Leipzig ξαφνικά δεν ήταν πια κανείς εκεί που με ανάγκαζε να τρώω στις 6. Μερικές φορές αυτό με στενοχωρούσε πολύ. Τελικά έτρωγα κάποια στιγμή, μερικές φορές δεν έτρωγα τίποτα. Μετά ξυπνούσα μέσα στη νύχτα και όλα ανακατεύονταν. Έτσι συνειδητοποίησα: πρέπει να θέσεις τους δικούς σου κανόνες. Πρέπει κανείς να επαναπροσδιορίσει τι θέλει. Ας πούμε ως παιδί ένιωθα πάντα ότι δεν έπινα αρκετό χυμό – ο χυμός μήλου και κερασιού ήταν λιγοστός τότες. Ως φοιτήτρια δεν είχα πολλά λεφτά, αλλά αρκετά ώστε να μπορώ να αγοράσω μια δωδεκάδα μπουκάλια με χυμό, αλλά ξαφνικά η επιθυμία μου για χυμό δεν ήταν τόσο ισχυρή», είπε σε συνέντευξή της στο περιοδικό Brigitte.

Φαίνεται ότι ήρθε η ώρα να επαναπροσδιορίσει για ακόμη μια φορά το τι θέλει. Έχει δηλώσει ότι το αγαπημένο της φαγητό είναι το Kohlrouladen, κάτι ανάλογο με τους λαχανοντολμάδες. Ο καλός λαχανοντολμάς θέλει τεχνική, γνώση και πολύ υπομονή. Τώρα μάλλον είναι αναγκαίες πιο γρήγορες διαδικασίες.

Γεύση
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι ανθοί της cucina povera

Γεύση / Κολοκυθανθοί: Τα λουλούδια της φτωχής αλλά σοφής κουζίνας

Τα άνθη που είτε βουτιούνται στο κουρκούτι είτε γίνονται τροφαντός ντολμάς κρύβουν φθαρτή ομορφιά και μεγάλη γευστική παράδοση — πολύ πριν ο οδηγός Michelin αναδείξει τάσεις σαν το zero waste και το «από το χωράφι στο τραπέζι».
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αμπέλι, άστρα και συναίσθημα: Ο Θοδωρής Κοντογιάννης και η βιοδυναμική οινοποίηση

Το κρασί με απλά λόγια / Αμπέλι, άστρα και συναίσθημα: Ο Θοδωρής Κοντογιάννης και η βιοδυναμική οινοποίηση

Πώς επηρεάζει η αστρονομία τις καλλιεργητικές πρακτικές στο αμπέλι; Η Υρώ Κολιακουδάκη και ο Παναγιώτης Ορφανίδης σε μια συζήτηση με τον Θοδωρή Κοντογιάννη για τη σχέση του ανθρώπου με τη γη, την τεχνολογία και το κρασί, έξω από τα συνηθισμένα.
ΥΡΩ ΚΟΛΙΑΚΟΥΔΑΚΗ
Οι ιδιαίτερες γεύσεις του καλοκαιριού στο Αιγαίο

Γεύση / Σαρδέλες Καλλονής, Φούσκες, Σκίζα. Αυτή είναι η γεύση του Αιγαίου

Οι μένουλες Καρπάθου, το σπινιάλο Καλύμνου, η σκίζα της Μήλου και η μόστρα της Μυκόνου: Από τον ιωδιούχο αφρό του Αιγαίου ως τα μητάτα των Κυκλάδων, η γεύση του καλοκαιριού αποτυπώνεται σε προϊόντα που φέρουν την ιστορία και το φως των νησιών.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Ελένη Σαράντη

Γεύση / Ελένη Σαράντη: «Κυνήγησα πράγματα που τελικά δεν είχαν σημασία»

Μετά από μια δύσκολη στιγμή, κατάλαβε πως η μόνη επιβράβευση που μετρά δεν είναι τα αστέρια, αλλά το “φάγαμε καταπληκτικά”. Όταν την αποκαλούν σεφ, απαντά απλά: «Εγώ μαγειρεύω». Η υπερήφανη μαγείρισσα που προκαλεί ουρές στην οδό Σαλαμίνος, στον Κεραμεικό, είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Το κρασί με απλά λόγια / Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Ο σεφ και οινοποιός μας ταξιδεύει από τη Σαντορίνη στο Παρίσι, στο Μarais, όπου είχε μια πολύ επιτυχημένη μακρόχρονη πορεία ως ένας από τους δημιουργούς του ρεύματος του bistronomie. Τώρα βρίσκεται στη Σάμο όπου φτιάχνει κρασιά τα οποία εκφράζουν την προσωπικότητά του και τον χαρακτήρα του, με σκοπό να τα απολαμβάνει ο κόσμος με το φαγητό του, μαζί με άλλους ανθρώπους.
THE LIFO TEAM
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Τραπέζι κάτω από την κληματαριά

Γεύση / Τραπέζια κάτω από βαθύσκιωτες κληματαριές. Αυτό είναι το καλοκαίρι

Σκάροι με μπάμιες μαγειρεμένα στον χυμό των ανώριμων σταφυλιών από την κληματαριά της αυλής μας, σκορπιοί μακαρονάδα με ρόγες των ώριμων τσαμπιών, καθώς και αρνάκι κοκκινιστό με γλυκόξινες αγουρίδες. Αυτές είναι οι γεύσεις που αξίζουν τον ίσκιο της κληματαριάς.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Το κρασί με απλά λόγια / Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Ένα podcast από την Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και τον Παναγιώτη Ορφανίδη αφιερωμένο σε έναν πιονέρο του ελληνικού αμπελώνα, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
THE LIFO TEAM