Στo αρχαιότερο φαστφουντάδικο του κόσμου

Facebook Twitter
1

Πριν από μερικούς μήνες έγραψα για το παλαιότερο εστιατόριο του κόσμου, αλλά έπεσα έξω κατά πολλούς αιώνες.

Πριν από δύο χρόνια εμφανίστηκε στο κοινό μετά από ανασκαφές το παλιότερο εστιατόριο – ή θα έλεγα, η αρχαιότερη παμπ της Ευρώπης, το thermopolium (η παμπ) του Vetutius Placidus, στην Πομπηία.

 

Στην Πομπηία μόνο λίγα σπίτια είχαν κουζίνες οπότε οι κάτοικοι και οι περαστικοί (αφού ήταν πόλη με ανεπτυγμένο εμπορική δραστηριότητα) έτρωγαν έξω καθημερινά, κάτι που ήταν συνυφασμένο με τη ζωή της πόλης. Στις καθημερινές εξόδους οι κάτοικοι έπαιζαν παιχνίδια, μιλούσαν για δουλειές, συζητούσαν για πολιτικά ή απλώς διασκέδαζαν. Υπήρχαν κάπου 60 τέτοια μαγαζιά που προσέφεραν φαγητό και κρασί, για να φαγωθεί επί τόπου στον πάγκο, ή έξω στην αυλή (οι ανασκαφές δείχνουν ότι εκεί υπήρχε μια πέργκολα, κήπος με μυρωδικά και κληματαριά), ή σε πακέτο για το σπίτι, ή ακόμα σε διακοσμημένες αίθουσες για μεγαλύτερες παρέες.

Ο πάγκος με τα φαγητά

Τα περισσότερα μαγαζιά τέτοιου είδους είχαν έναν πάγκο σε σχήμα L, όπως και σήμερα, και σέρβιραν φαγητό και κρασί, ζεστό ή κρύο. Ο ιδιοκτήτης έμενε στο ίδιο κτίσμα με μία πόρτα που επικοινωνούσε εσωτερικά και μία που έβγαινε σε ένα κάθετο στενό.

Αναπαράσταση της αίθουσας για μεγαλύτερες παρέες


Εικονογράφηση της ιδιωτικής αίθουσας

Στα βαθουλώματα του μαρμάρινου πάγκου έμπαιναν δοχεία με τα φαγητά της ημέρας (ή αποξηραμένα φρούτα και καρποί). Ο πελάτης διάλεγε το φαγητό του (ένα δημοφιλές σνακ ήταν ρικότα με μέλι) και πλήρωνε στο τέλος του πάγκου και τα λεφτά έμπαιναν στο ταμείο, δηλαδή σε ένα βάζο. Στη συγκεκριμένη παμπ βρέθηκε δοχείο με 585 νομίσματα, που μάλλον ήταν οι εισπράξεις δύο ημερών μέχρι το ηφαίστειο σκεπάσει τα πάντα.

Η ομοιότητα της λειτουργίας με τα σημερινά φαστ φουντ είναι εκπληκτική. Η Πομπηία μοιάζει να είναι μια μοντέρνα πόλη που θάφτηκε από στάχτη στις 24 Αυγούστου του 79. H πρώτη αλυσίδα φαστ φουντ της σύγχρονης εποχής θεωρείται το White Castle, το οποίο άνοιξε το 1921 στο Κάνσας των ΗΠΑ και σέρβιρε μικρά χάμπουργκερ (sliders) για 5 σεντς έκαστο.

Το Νούμερο 4 White Castle

To εσωτερικό του πρώτου White Castle

Γεύση
1

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τραπέζι κάτω από την κληματαριά

Γεύση / Τραπέζια κάτω από βαθύσκιωτες κληματαριές. Αυτό είναι το καλοκαίρι

Σκάροι με μπάμιες μαγειρεμένα στον χυμό των ανώριμων σταφυλιών από την κληματαριά της αυλής μας, σκορπιοί μακαρονάδα με ρόγες των ώριμων τσαμπιών, καθώς και αρνάκι κοκκινιστό με γλυκόξινες αγουρίδες. Αυτές είναι οι γεύσεις που αξίζουν τον ίσκιο της κληματαριάς.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Το κρασί με απλά λόγια / Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Ένα podcast από την Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και τον Παναγιώτη Ορφανίδη αφιερωμένο σε έναν πιονέρο του ελληνικού αμπελώνα, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
THE LIFO TEAM
Τα μυστήρια της κουζίνας του λιμανιού

Γεύση / Mε τα«δώρα» του λιμανιού θα μαγειρέψεις τα ωραιότερα φαγητά

Κάβουρες από τα βαθιά νερά, φλογάτες σκορπίνες, μαγιάτικα στον φούρνο και άλλα ψάρια που δεν φτάνουν στον πάγκο του ιχθυοπώλη. Η βόλτα στο λιμάνι είναι πηγή έμπνευσης για τους σπιτικούς μάγειρες.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Γλυκιά Σύρος: Ζαχαροπλάστες, συνταγές και μνήμες από το παρελθόν της Ερμούπολης

Γεύση / Γλυκιά Σύρος: Παραδοσιακά ζαχαροπλαστεία και συνταγές από την Ερμούπολη

Αμυγδαλωτά, χαλβαδόπιτες, νουγκατίνες, σφολιάτσες και πολλά ακόμη παραδοσιακά γλυκά, μαζί με μια ιστορία 200 χρόνων, αναδεικνύουν την Ερμούπολη σε βασίλισσα της ζαχαροπλαστικής.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Η Ταβέρνα «Πλάτων» στο Βούπερταλ

Γεύση / «Kάθε φορά που μυρίζω ούζο, θυμάμαι την ταβέρνα Πλάτων στο Βούπερταλ»

Ο Παύλος και η Ελένη, μετανάστες στη Γερμανία, δημιούργησαν μια αυθεντική ελληνική ταβέρνα, που εδώ και τρεις δεκαετίες σερβίρει απλά αλλά πεντανόστιμα πιάτα και είναι διάσημη για τον λεπτοκομμένο χειροποίητο γύρο της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η αγκινάρα

Γεύση / «Ο καλύτερος μεζές είναι η κεφαλή της άγριας αγκινάρας»

Χοιρινό με αγκιναρόφυλλα κοκκινιστά στη Σητεία, κεφαλές αγκινάρας γεμιστές με ρύζι στην Κάσο και αγκινάρες-μουσακά στην Άνδρο: η αγκινάρα δίνει τόσο πολλά τη στιγμή που διεκδικεί μόνο το ελάχιστο.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Aspasia: Πώς η Σταυριανή Ζερβακάκου έστησε ένα εστιατόριο-προορισμό

Γεύση / Aspasia: Ένα εστιατόριο που ανταμείβει κάθε στροφή του δρόμου προς τη Μάνη

Στο απόγειο της φήμης της, η Σταυριανή Ζερβακάκου αποφάσισε να επιστρέψει σε έναν τραχύ τόπο και να στήσει ένα εστιατόριο-προορισμό σε έναν μικρό ορεινό οικισμό, αξιοποιώντας στην κουζίνα της όσα άγρια της δίνει το μέρος.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ

σχόλια

1 σχόλια
Υπήρχαν και διαφημίσεις για τα ανάλογα εστιατόρια. Ενδιαφέρον άρθρο και ενδιαφέρον σχόλιο από τη Βάσω Π.!http://blogs.ubc.ca/etec540sept10/2010/11/29/the-evolution-of-advertising-from-papyrus-to-youtube/