Στο βίντεο του «Tiger Dancer» που προανήγγειλε την κυκλοφορία του νέου άλμπουμ του ως «Degear0001» o Γεννάδιος Αρβανίτης στήνει ένα παραληρηματικό πάρτι στα Τουρκοβούνια, όπου το rave στην αγνή, DIY μορφή του αναβιώνει με φλούο χρώματα, love-you-all διάθεση και άγριο χορό – ωστόσο, το κομμάτι δεν θα το έλεγες και αντιπροσωπευτικό του δίσκου.
Τα έντεκα κομμάτια του άλμπουμ που με παιχνιδιάρικη διάθεση ονομάζει «A Space OCD» είναι ένα ακατάτακτο συνονθύλευμα από ηλεκτρονικούς ήχους με ρυθμό, πειραγμένες φωνές και σαμπλαρισμένα παιδικά παιχνίδια που έχει μεταποιήσει ο ίδιος – όλα αυτά φλερτάρουν πότε με την τζαζ και την techno και πότε με electro πειραματισμούς ή άκρως συναισθηματικές στιγμές με πιάνο. Δεν είναι ένα εύκολο άλμπουμ, είναι όμως ακριβώς η weird pop που θα ήθελες να χορέψεις σε μια ανισόπεδη ντίσκο, που έχει χιούμορ –ένα από τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τα live του– και έναν τρόπο αφήγησης που θυμίζει τους Justice ή τους Daft Punk.
«Το "Tiger Dancer" είναι ίσως από τα λιγότερο αγαπημένα μου κομμάτια, μάλλον για προφανή λόγο», λέει. «Ο στίχος “Ι’m a tiger, i’m a dancer, i’m a tiger dancer”, που επαναλαμβάνεται σε όλη τη διάρκεια του τραγουδιού, βγήκε τελείως τυχαία, είναι απλώς λέξεις που προέκυψαν μία φορά που έπαιξα κάτι και η κοπέλα μου, η Εύα, μου είπε “α, αυτό είναι πιασάρικο, κάν’το κάτι”, και προέκυψε όντως κάτι, ένα κομμάτι. Ως βασική ιδέα το έχω στο κεφάλι μου από το 2014-15, άρχισα να το παίζω ζωντανά και σιγά σιγά έγινε πιο ολοκληρωμένο κομμάτι.
«Ο τίτλος του άλμπουμ, “Α Space OCD”, ξεκίνησε σαν λογοπαίγνιο από την ταινία “Α Space Odyssey”, γιατί στον δίσκο είχα κάποια κομμάτια που είχαν spacey κατάσταση ηχητικά, στιγμές που η έννοια του ρυθμού χάνεται και βυθίζεται στο υπερπέραν – και το εξώφυλλο έχει spaced θέμα».
Η ιδέα του βιντεοκλίπ ήταν της Μαρίας Κοσμίδη, η οποία έκανε και τη σκηνοθεσία. Είχε ατελείωτο κουβάλημα και πολύ αέρα, αλλά, πάρα τις συνθήκες, περάσαμε φανταστικά. Υπήρχε μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων που βοήθησαν στο να γίνει όλο αυτό και είμαι πολύ ευγνώμων. Το καλύτερο είναι ότι το γύρισμα κατέληξε σε ένα μεγάλο πάρτι με χαμόγελα, μουσική, χορό και χρώματα».
Degear0001 - Tiger Dancer [OFFICIAL MUSIC VIDEO]
Ο Γεννάδιος γεννήθηκε στο Βερολίνο και έζησε εκεί μέχρι τα εφτά του, όταν οι γονείς του αποφάσισαν να έρθουν οικογενειακώς στην Ελλάδα. «Ο πατέρας μου είναι Έλληνας και δούλευε ως αρχιτέκτονας και η μητέρα μου, Ολλανδή, ήταν μουσικός (σοπράνο, βιολί, πιάνο)», λέει, «αλλά κυρίως μεγάλωνε τα παιδιά της – είμαστε έξι αδέρφια. Το περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσα ήταν κατά βάση μουσικό. Η μητέρα μου έπαιζε πάντα κλασική μουσική στο σπίτι, παρέδιδε μαθήματα, και ο πατέρας μου έπαιζε σε ροκ μπάντες μπάσο και κιθάρα, οπότε ξεκίνησα κι εγώ να μαθαίνω βιολί και πιάνο από πολύ μικρός, από τα πέντε μου. Η κλασική μουσική ήταν το βασικό είδος που άκουγα στο σπίτι, αλλά είχα και επιρροές απ’ τον πατέρα μου, π.χ. τους Kraftwerk, όταν ήμουν σε νεαρή ηλικία. Επειδή στο σπίτι δεν είχαμε τηλεόραση, δεν είχα επαφή με την πραγματικότητα. Ήταν πιο πολύ οι επιρροές των γονιών μου που με διαμόρφωσαν και ό,τι μπορώ να καταλάβω μέσα από αυτές.
Από πολύ μικρή ηλικία ξεκίνησα να παίζω βιολί, πιάνο –ακόμα συνεχίζω τα μαθήματα– και φλάουτο. Είμαι αυτοδίδακτος στην κιθάρα, στο μπάσο και σε διάφορα έγχορδα. Θα μπορούσα να είχα κάνει σπουδές στην κλασική μουσική, ωστόσο δεν μου άρεσε καθόλου να αφιερώνω χρόνο στη μελέτη και κυρίως δεν μου άρεσε το ότι υπάρχουν κανόνες στη μουσική. Ξεκίνησα να δημιουργώ επειδή ένιωθα την ανάγκη να το κάνω.
Το δημιουργικό μου ταξίδι είναι κάτι που προέκυψε πηγαία και επειδή ο πατέρας μου πάντα έβρισκε λύσεις με πατέντες, είχα την περιέργεια και την τύχη να ανακαλύπτω καινούργια πράγματα και μέσα από το mindset του DIY να μπορώ να κινούμαι με άνεση σε σχέση με αυτά. Μπήκα στο μουσικό σχολείο Αλίμου και τότε ξεκίνησα την πρώτη μου μπάντα, όπου έπαιζα ska punk με κάποια φιλαράκια μου. Είχαμε παίξει στο Schoolwave και κάπως αυτή ήταν η αρχή ενός δημιουργικού σκεπτικού πάνω στη μουσική. Σιγά-σιγά, ακούγοντας διαφόρων ειδών μουσικές που δεν είχαν σχέση με αυτό που έπαιζα τότε, άρχισα να επηρεάζομαι παραπάνω και να δοκιμάζω πράγματα που δεν θεωρούνταν πολύ popular.
Μου άρεσε αυτό το niche, το ότι αυτό που έκανα δεν το άκουγαν πολλοί, και κάπως αυτό με έκανε να νιώθω ξεχωριστός. Στην αρχή με μπάντες, στη συνέχεια σε ντουέτο με κιθάρα - τύμπανα (με τους Matchin’ Punchies) και από το 2017 μόνος μου. Πέρασα από πολλά άλλα σχήματα μέχρι να φτάσω στο σόλο. Έχω παίξει βιολί σε ορχήστρες, φλάουτο σε ορχήστρα, μπάσο σε pop-punk μπάντα, βιολί σε punk μπάντα και πολλά άλλα. Στην αρχή της σόλο απόπειράς μου μού έλειπαν οι γνώσεις και το απαραίτητο hardware, αλλά άρχισαν να αναπτύσσονται και τα δύο παράλληλα, έτσι έχω φτάσει σε ένα σημείο να μπορώ να παράγω αυτό που θα ήθελα να παράγω».
Εξηγεί ότι το «Γεννάδιος» είναι το βαφτιστικό του (και όχι ψευδώνυμο), επειδή τη μέρα που γεννήθηκε, στις 17 Νοέμβρη, γιορτάζει ο Άγιος Γεννάδιος, πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως. Το Degear0001, ωστόσο, το επέλεξε. «Προφέρεται “Ντιγκίαρ0001”, αλλά δεν είμαι και σίγουρος», λέει. «Δούλευα σε μια μεγάλη πολυεθνική εταιρεία τηλεφωνίας και μόλις είχε μεταφερθεί το τμήμα στο οποίο ήμουν από τη Γερμανία στην Ελλάδα, οπότε ο κωδικός μου στο σύστημα ήταν DE (Deutchland), GE (Gennadios), AR (Arvanitis) – το 0001 δείχνει ότι ήμουν ο πρώτος με αυτά τα αρχικά. Αν υπήρχε δεύτερος, θα ήταν 0002. Κάποια στιγμή έβαλα για πλάκα αυτό το όνομα στο SoundCloud για να ανεβάζω κάποια χαζά πράγματα, και έμεινε γιατί μου φαινόταν cool. Ήταν τότε που ξεκίνησα να κάνω μουσική σόλο, άρχισα να παίζω μόνος μου στον υπολογιστή, να δοκιμάζω πράγματα που δεν είχα ξανακάνει, ηλεκτρονικό ήχο, γιατί μέχρι τότε έπαιζα κυρίως κιθάρα.
Θα έλεγα, αν και δεν ισχύει απαραίτητα, ότι παίζω πειραματική ποπ με την έννοια ότι είναι πολύ πιασάρικη μουσική, απλώς παρουσιάζεται με έναν πιο πειραματικό τρόπο. Μια μεγάλη επιρροή που έπαιξε μεγάλο ρόλο στην επιλογή των ήχων, στις χροιές που παίζουν μέσα στον δίσκο, είναι οι Air, που είναι για μένα οι master αυτού του ήχου. Γράφουν υπερβολικά απλή μουσική, πολύ γουστόζικη, αλλά με πολύ μεγάλη λεπτομέρεια στις χροιές και στο πώς τοποθετούνται στη μείξη. Δεν είναι σημαντικό αυτό απαραίτητα, αλλά, απ’ την άλλη, σου φτιάχνει μια ατμόσφαιρα».
Το «Α Space OCD» περιέχει κομμάτια που έχει γράψει από το 2016 και το 2017, αλλά δουλεύτηκε σοβαρά τα τελευταία τρία χρόνια. «Στο κομμάτι της σύνθεσης δούλεψα μαζί με τον φίλο μου Ορέστη Παπαδόπουλο», εξηγεί. «Σε κάποια κομμάτια παίζουν και φίλοι μου. Στο “Massive” βάλαμε δύο ντράμερ γιατί μας άρεσε το concept. Πέρα απ’ αυτό υπάρχουν πολλά ηχογραφήματα κινητού και voice messages που μου αρέσει να χρησιμοποιώ στη μουσική, τα οποία μπορεί να είναι από jams με φίλους ή η ηχογράφηση που μπορεί να μου έστειλε κάποιος φίλος.
Μου αρέσει πολύ να πειράζω ηχητικά συστήματα, κιθάρες, πετάλια κιθάρας, οτιδήποτε ηλεκτρονικό γενικότερα, το θεωρώ πολύ ωραία ασχολία, με ενδιαφέρει πολύ το circuit bending/ηχητικό hacking, όπου παίρνεις παιχνίδια, π.χ. παιδικά πλήκτρα και όσα κάνουν ήχο γενικότερα, και πειράζεις τα ηλεκτρονικά τους για να κάνουν φασαρία. Αυτό είναι από τα βασικότερα πράγματα με τα οποία μου αρέσει να ασχολούμαι παράλληλα με τη μουσική και χρησιμοποίησα πολλά πειραγμένα πράγματα στον δίσκο. Αυτά τα χακαρισμένα αντικείμενα (πλέον όργανα) τα χρησιμοποιώ πολύ για να δημιουργώ τη μουσική μου, σαμπλάροντάς τα και ηχογραφώντας τα σε ένα δημιουργικό παιχνίδι όπου κανένας ήχος δεν είναι λάθος και όλοι μπορούν να χρησιμοποιηθούν μουσικά.
Ο τίτλος του άλμπουμ, “Α Space OCD”, ξεκίνησε σαν λογοπαίγνιο από την ταινία Α Space Odyssey, γιατί στον δίσκο είχα κάποια κομμάτια που είχαν spacey κατάσταση ηχητικά, στιγμές που η έννοια του ρυθμού χάνεται και βυθίζεται στο υπερπέραν – και το εξώφυλλο έχει spaced θέμα. Στο βινύλιο είναι πάρα πολύ εντυπωσιακό, γιατί έχει τη νύχτα και όταν το ανοίγεις, βλέπεις στο εσωτερικό εξώφυλλο να βγαίνει η μέρα, ο ουρανός. Όλα τα εικαστικά γύρω από τον δίσκο (logo, design, εξώφυλλο βινυλίου, posters και merch) έχουν σχεδιαστεί από την Εύα Μπόλου, την κοπέλα μου, και τον Αλέξανδρο Κοξιά, που συνεργάζεται μαζί της».
Το «Α Space OCD» είναι το πρώτο άλμπουμ που κυκλοφορούν με τον Ορέστη Παπαδόπουλο στη Mekka Records, το ανεξάρτητο label που τρέχουν μαζί, με στόχο να λειτουργήσει κυρίως ως ένα music production house. Και αποφάσισαν να το κυκλοφορήσουν σε βινύλιο αρχικά για να έχουν αυτή την εμπειρία κι επίσης γιατί ένιωσαν ότι «ο δίσκος αυτός είναι ένα milestone και μια αφετηρία για μεγαλύτερα πράγματα».
Τα σχέδιά του περιλαμβάνουν ζωντανές εμφανίσεις για την παρουσίαση του δίσκου, αλλά αυτό που θέλει να κάνει οπωσδήποτε είναι τουρ στην Ευρώπη και γενικότερα. «Δεν ξέρω πώς φτάνεις μέχρι εκεί, αλλά αυτός είναι στόχος μου», λέει. Σχολιάζει τα κομμάτια του δίσκου που κάθε φορά που τα ακούει του θυμίζουν συγκεκριμένες στιγμές, ευχάριστες και δυσάρεστες, και αναφέρει ότι δεν ακούει πολύ συχνά μουσική, αλλά όταν θέλει να ακούσει, πάει πίσω, σε πράγματα που του λένε κάτι, π.χ. στους Deerhoof, μια μπάντα που αγαπάει πολύ και έχει το στοιχείο της πειραματικής μουσικής με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο.
«Η δουλειά μου είναι να φτιάχνω πετάλια κιθάρας σε μια ελληνική εταιρεία, οπότε τα ηλεκτρονικά στον ήχο είναι κάτι πολύ βασικό», λέει. «Μου αρέσει το skate, κάνω εδώ και χρόνια, κάνω πολύ ποδήλατο, έχω δύο γατιά που τ’ αγαπάω πολύ και τα φροντίζω, αδερφάκια, διδυμάκια, τον Leo Johnson και τη Λούλα. Και τα δύο έχουν ονόματα από χαρακτήρες ταινιών του David Lynch. Το “Tiger Dancer” προέκυψε από την αγάπη μου για τις γάτες. Είναι κάπως μια φουσκωμένη βερσιόν του Leo Johnson…».
To «Α Space OCD» κυκλοφορεί στις ψηφιακές πλατφόρμες και σε δίσκο βινυλίου από τη Mekka Records.
Βρείτε το άλμπουμ A Space OCD στο Bandcamp.
Ακούστε το Α Space OCD στο Spotify.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.
