Γαρίδες κοκτέιλ, σκαλοπίνια αλά κρεμ: Τι τρώγαμε αλήθεια στα ’80ς;

Σουφλέ ζυμαρικών, σκαλοπίνια αλά κρεμ, κρέπες σπανάκι στον φούρνο Facebook Twitter
Στα «καλά καλέσματα» σέρβιραν γαρίδες κοκτέιλ, που σερβίρονταν συνήθως σε στρογγυλό πιάτο με τη σος στη μέση. Εικονογράφηση: bianka/ LIFO
0


«ΣΕ ΕΝΑ ΤΑΨΙ βάζουμε σολομό, αλάτι, πιπέρια, ντοματίνια, ελαιόλαδο», λέει μια γυναικεία φωνή, ενώ δυο χέρια βάζουν υλικά σε ένα πυρέξ. Tα χέρια προσθέτουν στο πυρέξ ένα τούβλο φέτα. Το κάνουν νιανιά με ένα πιρούνι και μετά ρίχνουν μέσα βρασμένες πένες. Το βίντεο έχει μισό εκατομμύριο views. Στα σχόλια γίνεται πάρτι: «Tο Μίλκο τυρόπιτα δεν θα ’ναι τίποτα μπροστά στην απογείωση που θα φας μετά από αυτήν τη φάση», έγραψε κάποιος. «Το ιμόντιουμ το παίρνεις πριν ή μετά;» σχολίασε κάποιος άλλος.

Ψάχνοντας από περιέργεια να βρω τις παραλλαγές αυτής της συνταγής, έπεσα πάνω σε συνταγές που νόμιζα πως δεν υπάρχουν πια. Η καλύτερη ήταν το σουφλέ ζυμαρικών με τετράγωνα κομματάκια ζαμπόν. Μια καθησυχαστική γυναικεία φωνή συνόδευε το βίντεο: «Βάζουμε τα τυράκια στο πυρεξάκι, ρίχνουμε την κρεμούλα, ανακατεύουμε τις πιπερίτσες στο μείγμα και κλείνουμε καλά το φουρνάκι μας. Μμμ, έτοιμο το λαχταριστό μας σουφλέ». Έλειπε μόνο η φωνή του Πάριου να τραγουδάει τα νησιώτικα πίσω από το αμπαζούρ. Αναρωτήθηκα αν μαγειρεύει ακόμα ο κόσμος έτσι. Προφανώς ναι.

Στις ταβέρνες της δεκαετίας του ’80, άντε και του ’90, στην καλύτερη σου έφερναν χαλβά ‒ οι φίλοι μου από τη Βόρεια Ελλάδα ορκίζονται πως ο χαλβάς ήταν ψητός σε αλουμινόχαρτο, αλλά ελπίζω πως με κοροϊδεύουν.

Πριν από λίγο καιρό αγόρασα ένα παλιό βιβλίο με μαγειρική της Τοσκάνης. Οι φωτογραφίες σχεδόν δυσφημίζουν το φαγητό: μια συνταγή με ολόκληρες αγκινάρες μαγειρεμένες έμοιαζε σαν κάποιος να είχε μαγειρέψει ανθρώπινα πόδια και να τα είχε πετάξει σε έναν βάλτο. Ακριβώς έτσι είναι και η εικονογράφηση των περισσότερων ελληνικών βιβλίων μαγειρικής που δείχνουν στη «νοικοκυρά» (να μια λέξη που έγινε ρετρό τα τελευταία δέκα χρόνια) πώς να υποδέχεται τους καλεσμένους της ή να μαγειρεύει για παιδικά πάρτι: μπόμπες, βρασμένα αυγά κομμένα στη μέση, σφολιάτες που ξεχειλίζουν τυριά. Πολλές φορές νομίζω πως ξεχνάμε πώς έμοιαζε η «καλή μαγειρική» τη δεκαετία του ’80.

Στη δεκαετία του ’80 η βασίλισσα των υλικών ήταν η κρέμα γάλακτος: σουφλέ ζυμαρικών με κρέμα γάλακτος, τυριά και κομματάκια μπέικον, χοιρινά μπριζολάκια ή σκαλοπίνια αλά κρεμ με μανιτάρια, καρμπονάρα με κρέμα γάλακτος. Μεγάλη αγάπη υπήρχε επίσης και για τα σουφλέ ‒ σπανάκι, τυρί, σοκολάτα. Πολύ δυνατό ήταν και το ρολό κιμά που είχε στη μέση π.χ. ένα αυγό, σαν ένα πελώριο συμπαγές μπιφτέκι που δεν τελείωνε ποτέ.

Στα «καλά καλέσματα» σέρβιραν βολοβάν (από το γαλλικό vol-au-vent), φωλιές σφολιάτας γεμισμένες με σολομό, μείγμα τυριών, ροκφόρ και γαρίδες κοκτέιλ, που σερβίρονταν συνήθως σε στρογγυλό πιάτο με τη σος στη μέση, και κρέπες σπανάκι στον φούρνο. Στο σπίτι μας, μία φορά τον χρόνο φτιάχναμε επίσης κι ένα άλλο τρομερό πράγμα που λεγόταν Virginia Ham, σαν να κάναμε σύναξη σε φυτεία του αμερικανικού Νότου. Πρόκειται για ένα πελώριο καπνιστό χοιρομέρι με glazing από κόκα-κόλα, γαρνιρισμένο με φέτες ανανά. Στα ποτά, η μητέρα μου ετοίμαζε επίσης fruit punch με σαμπάνια, χυμούς φρούτων και κερασάκια μαρασκίνο. Το punch έμπαινε μάλιστα σε μια ξεχωριστή κρυστάλλινη γαβάθα και σερβιριζόταν σε ειδικά ποτήρια. 

Δεν θα μιλήσω για το φαγητό στα εστιατόρια, αυτό είναι άλλο κεφάλαιο. Η πίτσα «Σιντριβάνι» στον Χολαργό και του «Σκορδά το Χάνι» στο Πικέρμι ήταν γαστρονομικοί προορισμοί. Το αποκορύφωμα, βέβαια, ήταν τα γλυκά, κυρίως γιατί δεν υπήρχαν. Στις ταβέρνες της δεκαετίας του ’80, άντε και του ’90, στην καλύτερη σου έφερναν χαλβά ‒ οι φίλοι μου από τη Βόρεια Ελλάδα ορκίζονται πως ο χαλβάς ήταν ψητός σε αλουμινόχαρτο, αλλά ελπίζω πως με κοροϊδεύουν. Στη χειρότερη σου έφερναν κάτι που ονόμαζαν «γιαούρτι σακούλας» με μέλι με καρύδια. Εναλλακτικά, κατέληγες σε κάποιο ζαχαροπλαστείο με σιροπιαστά που είχε απέξω και κάποιο ελεφαντάκι ή ένα αυτοκίνητο και καθόσουν εκεί ευτυχισμένος την ώρα που οι «μεγάλοι» έτρωγαν εκμέκ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Δυο καράβια των παιδικών χρόνων

Οπτική Γωνία / Η αριστοκρατική Μαριλένα και η τραχιά Μυρτιδιώτισσα όργωσαν τις ελληνικές θάλασσες, αφήνοντας το στίγμα τους

Βίος και πολιτεία δυο καραβιών που έγραψαν τη δική τους ξεχωριστή ιστορία στα όχι άγνωστα αλλά και όχι πάντοτε ήρεμα νερά της Ελλάδας.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
«Η μόνη καλλιέργεια που σώθηκε είναι της καταναλωτικής πλάνης»

Ρεπορτάζ / «Η μόνη καλλιέργεια που σώθηκε είναι της καταναλωτικής πλάνης»

Ο συγγραφέας Γιάννης Μακριδάκης, που ζει στη Χίο και καλλιεργεί εκεί ο ίδιος τη δική του γη, περιγράφει στη LiFo την καθημερινότητα, που έχει αλλάξει ριζικά μετά τις φωτιές, και την προσπάθεια των κατοίκων να σταθούν ξανά στα πόδια τους.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Θα λήξει τον πόλεμο στην Ουκρανία ο Τραμπ και με ποιους όρους;

Βασιλική Σιούτη / Θα λήξει τον πόλεμο στην Ουκρανία ο Τραμπ και με ποιους όρους;

Πώς θα τελειώσει ο πόλεμος στην Ουκρανία και πόσο κοντά βρισκόμαστε σε αυτό το τέλος; Τραμπ και Πούτιν μοιάζουν αποφασισμένοι, αλλά ο Ζελένσκι και οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν βιάζονται.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Μαζωνάκης: Το χρονικό μιας (ακόμα) διαπόμπευσης

Οπτική Γωνία / Μαζωνάκης: Το χρονικό μιας (ακόμα) διαπόμπευσης

Αν έβγαζε κάποιος ένα συμπέρασμα από τον χειρισμό της υπόθεσης αυτής, θα έλεγε πως «όλα ήταν ένα λάθος». Ένα λάθος το οποίο πολλοί δεν το βλέπουν ως τέτοιο, καθώς θεωρούν αυτονόητο να μαθαίνουν πληροφορίες για τις ζωές των άλλων, ακόμα και αν αυτές έχουν δυσκολίες και απαιτούν σεβασμό.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Για τους «εμπρηστές της Πάτρας»: Ιδεολογικές καταχρήσεις μιας φωτογραφίας

Οπτική Γωνία / Για τους «εμπρηστές της Πάτρας»: Ιδεολογικές καταχρήσεις μιας φωτογραφίας

Από που προκύπτει το αναρχικό, πόσο μάλλον κάποιο «κομμουνιστικό» προφίλ των «εμπρηστών»; Από ένα σκουλαρίκι, την είδηση για το χασίς και τα τσίπουρα, τα ρούχα που είναι αυτά που συναντάς σε πλήθος εικοσάρηδων σε πλατείες και δρόμους της χώρας;
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Υπάρχει όντως λόγος να επιστρέψει ο Τσίπρας;

Οπτική Γωνία / Υπάρχει όντως λόγος να επιστρέψει ο Τσίπρας;

Υπάρχει ανάγκη στην πολιτική ζωή για ένα νέο κόμμα; Υπάρχει κρίσιμος ζωτικός χώρος που δεν έχει εκπροσώπηση; Μπορεί να ξεπεραστούν ή, έστω, να αμβλυνθούν οι έντονα αρνητικές μνήμες από τη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ; Είναι ο Αλέξης Τσίπρας το ιδανικό πρόσωπο;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Σουδάν: Ο ξεχασμένος πόλεμος και τα «παιδιά-πρόσφυγες» που κατηγορούνται ως διακινητές

Οπτική Γωνία / Σουδάν: Η μεγαλύτερη τραγωδία του αιώνα δεν γίνεται ποτέ πρωτοσέλιδο

Οι νεκροί από τις συγκρούσεις, την πείνα και τις επιδημίες υπολογίζεται συνολικά περί το 1 εκατ., και περισσότεροι από τους μισούς εξ αυτών είναι παιδιά. Μια εφιαλτική κατάσταση, που έχει όμως την «ατυχία» να περνά σε δεύτερη ή και τρίτη μοίρα, καθώς ούτε τα ΜΜΕ και τους διεθνείς οργανισμούς φαίνεται να συγκινεί ιδιαίτερα ούτε εντάσσεται εύκολα σε κάποιο πολιτικό αφήγημα ώστε να εμπνεύσει μαζικά κινήματα αλληλεγγύης.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η Εύα Ιλούζ, η Γάζα και μια εκδοτική επιλογή

Οπτική Γωνία / Η Εύα Ιλούζ, η Γάζα και μια εκδοτική επιλογή

Σκέψεις πάνω στην απόφαση του Oposito, ενός μικρού εκδοτικού οίκου που έχει δώσει ενδιαφέροντα δείγματα ανήσυχης κοινωνικής και πολιτισμικής σκέψης, για την «αποδέσμευσή» του σε σχέση με το βιβλίο της κοινωνιολόγου Eύα Ιλούζ «Ψυχρή τρυφερότητα. Η άνοδος του συναισθηματικού καπιταλισμού».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες

Ακροβατώντας / Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες

Ένα εντυπωσιακά μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας είναι διατεθειμένο να δώσει «συγχωροχάρτι» για ένα μεγάλο οικονομικό σκάνδαλο, αρκεί οι εμπλεκόμενοι να τηρήσουν ακροδεξιά και ρατσιστική στάση στο μεταναστευτικό.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ