Γυναικοκτονία: Ποιο το μέλλον των παιδιών όταν ο πατέρας δολοφονεί τη μητέρα;

Γυναικοκτονία: Ποιο το μέλλον των παιδιών όταν ο πατέρας δολοφονεί τη μητέρα; Facebook Twitter
Ποιος ξέρει με βεβαιότητα να πει τι θα έκανε αν χρειαζόταν ν’ αναλάβει τα εγγόνια του σε περίπτωση που η κόρη του δολοφονούνταν απ’ τον άντρα της ή αν ο γιος του δολοφονούσε τη μάνα των παιδιών που θα καλούνταν να φροντίσει; Εικονογράφηση: bianka/ LIFO
0


ΔΙΑΒΑΖΩ ΣΧΕΤΙΚΑ με τη γυναικοκτονία της 44χρονης από τον 53χρονο σύζυγό της στη Σίνδο πως «τραγικές φιγούρες της τραγωδίας είναι οι δύο κόρες του ζευγαριού, 21 και 16 ετών, οι οποίες απουσίαζαν από το σπίτι όταν συνέβη το κακό. Η 16χρονη ζητούσε να δει τη δολοφονημένη μητέρα της όταν οι αστυνομικοί την ενημέρωσαν για όσα είχαν συμβεί στο σχολείο, όπου βρισκόταν. Εκείνοι όμως τη συγκράτησαν μέχρι να φτάσει στο σημείο ψυχολόγος για να στηρίξει τα δυο κορίτσια».

Μπαίνω στο femicide.gr και κάνω τις προσθέσεις από το 2021. Το 2019 είχαμε 17 γυναικοκτονίες. Το 2020, 19. Το 2021, 31. Το 2022, 26. Το 2023, 15. Το 2024, 19. Και με τελευταία ανανέωση τον Φεβρουάριο, 4 το 2025. Πέντε πια, μετά τη γυναικοκτονία στη Σίνδο. 

Άθροισμα: 132 θύματα γυναικοκτονίας σε 6 χρόνια. Ξεκινάω να διαβάζω τις λεπτομέρειες κάθε δολοφονίας: Γεωργία Μουράτη, με ένα παιδί και έγκυος στο δεύτερο· 50χρονη στο Ζεφύρι, της έβαλε φωτιά μπροστά στα μάτια των δυο παιδιών τους· Αρετή Τσιάμη, με δύο παιδιά, τραγικές φιγούρες κι αυτά· η 40χρονη Ενκελέιντα, με δυο παιδιά. Και είμαι μόνο στο 2024. Από τις 132 γυναίκες, αρκετές είχαν παιδιά. Πολλά απ’ αυτά, ανήλικα. 

Ενώ δεν φαίνεται να υπάρχουν εύκολα προσβάσιμες σχετικές πληροφορίες για τις προβλεπόμενες διαδικασίες στην Ελλάδα, δεν ισχύει το ίδιο για άλλες χώρες. Η γειτονική μας Ιταλία έγινε το 2018 η πρώτη χώρα της Ευρώπης και μία από τις πρώτες στον κόσμο που πέρασε νόμο σχετικά με την προστασία των παιδιών που έχουν ορφανέψει λόγω «ενδοοικογενειακής βίας».

Τι συμβαίνει όταν ο πατέρας σου δολοφονεί τη μητέρα σου;

Αυτό είναι το θέμα του βιβλίου When Father Kills Mother, μιας συλλογικής προσπάθειας τριών συγγραφέων που επιχειρούν να συλλέξουν τις ιστορίες των παιδιών που είχαν αυτή την κοινή μοίρα. Η αρχική τους έρευνα πραγματοποιήθηκε από το 1986 μέχρι το 1993. Κατά τη διάρκειά της είδαν 111 παιδιά από 53 οικογένειες.

Στη δεύτερη έκδοση του βιβλίου, το 2000, το δείγμα είχε αυξηθεί σε 381 παιδιά που τα ένωνε το γεγονός ότι ο πατέρας τους δολοφόνησε τη μητέρα τους. Στα πορίσματά τους διαπίστωσαν το εξής: ως επί το πλείστον, οι «παππουδογιαγιάδες» είναι τα πρόσωπα που συνήθως αναλαμβάνουν τη φροντίδα των παιδιών μετά τη γυναικοκτονία που τελεί ο πατέρας τους.

Το 35% των παιδιών καταλήγει με τους γονείς της μητέρας, το 17% ζει με τους γονείς του πατέρα και περίπου το ⅓ καταλήγει στο σύστημα πρόνοιας. 

Διαβάζοντας το βιβλίο, συμπεραίνω το εξής: υπάρχει συνολική αμηχανία στη διαχείριση των παιδιών αυτών. Η κοινωνία δεν ξέρει ακριβώς τι να τα κάνει, δεν ξέρει ακριβώς τι χρειάζονται και σίγουρα, ό,τι και να ’ναι αυτό, δυσκολεύεται να τους το παρέχει. Οι συγγραφείς σημειώνουν ότι υπάρχουν ελλείψεις σε ψυχολογικές και ψυχιατρικές δομές που να διαθέτουν προσωπικό με επαρκή εξειδίκευση για τέτοιες περιπτώσεις, ότι δεν υπάρχει δυνατότητα επαρκούς φροντίδας από το σύστημα πρόνοιας και τα ιδρύματα στα οποία συχνά καταλήγουν και, βέβαια, οι οικογένειες των γονιών, με τις οποίες ζουν τις περισσότερες φορές, δεν ξέρουν, φυσικά, πώς να προσεγγίσουν τις ανάγκες τους.

Ποιος ξέρει με βεβαιότητα να πει τι θα έκανε αν χρειαζόταν ν’ αναλάβει τα εγγόνια του σε περίπτωση που η κόρη του δολοφονούνταν απ’ τον άντρα της ή αν ο γιος του δολοφονούσε τη μάνα των παιδιών που θα καλούνταν να φροντίσει;

Καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι ως κοινωνίες πρέπει να φροντίσουμε για τέσσερα πράγματα. Πρώτον, χρειάζεται επαρκής ψυχολογική υποστήριξη των οικογενειών που θ’ αναλάβουν τα παιδιά. Δεύτερον, χρειάζεται στήριξη των σχολείων, ώστε να μπορούν ν’ ανταποκριθούν στις ανάγκες των παιδιών, εφόσον αυτά έχουν τη μαθητική ιδιότητα. Τρίτον, χρειάζεται τα παιδιά να έχουν πρόσβαση σε εξειδικευμένη και μακροχρόνια ψυχιατρική στήριξη.

Τέταρτον, τα παιδιά που θα ζήσουν σε ιδρύματα πρέπει να έχουν και εκεί πρόσβαση σε εξειδικευμένη φροντίδα, άρα πρέπει να προβλεφθεί το πώς αυτά θα προσλάβουν και θα συντηρήσουν το απαραίτητο προσωπικό που θα υποστηρίξει τα συγκεκριμένα παιδιά. Προς το παρόν, γράφουν, και οι δομές και οι ψυχολόγοι και το κράτος έχουν απόλυτη άγνοια. Τα παιδιά αυτά, καταλαβαίνω εγώ, μετά τη δολοφονία της μητέρας τους από τον πατέρα τους, είναι στο έλεος του Θεού. 

Το επόμενο ερώτημα είναι, προφανώς, τι συμβαίνει με τα παιδιά αυτά στην Ελλάδα σήμερα. Η μόνη υπόθεση που βρίσκω να έχει λάβει σχετική δημοσιότητα είναι αυτή της κόρης της Καρολάιν Κράουτς, που πλέον έχει πάρει επίσημα το επώνυμο της μητέρας της και ζει με τους γονείς της τελευταίας στις Φιλιππίνες.

Οι γονείς της Καρολάιν βρίσκονταν σε δικαστική διαμάχη με τους γονείς του Αναγνωστόπουλου που διεκδικούσαν την επιμέλεια του παιδιού. Σύμφωνα με τα ευρήματα του βιβλίου, τέτοιες διαμάχες είναι από παλιά συνηθισμένες. «Στο εν τρίτο των οικογενειών υπάρχει ενεργητική εχθρικότητα ανάμεσα στους γονείς της μητέρας και τους γονείς του πατέρα», αναφέρουν οι συγγραφείς. Όταν, λοιπόν, υπάρχει οικογένεια και απ' τις δυο πλευρές, το παιδί θα χρειαστεί ενδεχομένως να ζήσει και τη σχετική μάχη της επιμέλειας με αντικείμενο το ίδιο. 

Ενώ δεν φαίνεται να υπάρχουν εύκολα προσβάσιμες σχετικές πληροφορίες για τις προβλεπόμενες διαδικασίες στην Ελλάδα, δεν ισχύει το ίδιο για άλλες χώρες. Η γειτονική μας Ιταλία έγινε το 2018 η πρώτη χώρα της Ευρώπης και μία από τις πρώτες στον κόσμο που πέρασε νόμο σχετικά με την προστασία των παιδιών που έχουν ορφανέψει λόγω «ενδοοικογενειακής βίας».

Ο αριθμός των παιδιών αυτών, των «orfani speciali», ανερχόταν, μεταξύ των ετών 2000 και 2015, σε 1.600. Τι προβλέπει ο νόμος; Υποτροφίες, δωρέαν νομική βοήθεια, δωρεάν ψυχολογική υποστήριξη, παροχή βοήθειας αργότερα, όταν έρθει η ώρα να ενταχθούν στην αγορά εργασίας. Δηλαδή, ένα δίκτυο στήριξης που τα συνοδεύει ως την αρχική ενηλικότητα. 

Mε εξέπληξε η ιστορία δημιουργίας αυτού του νόμου. Η δικηγόρος που τον συνέταξε, η Anna Maria Busia, ανέλαβε τη νομική υποστήριξη των γονιών μιας δολοφονημένης γυναίκας το 1998. Ακολούθησαν είκοσι χρόνια δικαστικής διαμάχης για πλείστα ζητήματα. Η Busia διαπίστωσε μέσω αυτής της εμπειρίας ότι ο νόμος έχει κενό και δεν προστατεύει επαρκώς τα ανήλικα. Έτσι, το πήρε πάνω της και κατέληξε να δώσει μια λύση. «Το νομικό μας σύστημα ενδιαφέρεται για τον εγκληματία. Ενδιαφέρεται για την τιμωρία, για την ποινή, για την κράτηση. Δεν ενδιαφέρεται τόσο για την προστασία των θυμάτων», έχει δηλώσει σχετικά.  

H ύπαρξη τέτοιων νόμων δεν «προστατεύει» απλώς, αναγνωρίζει. Αναγνωρίζει βαθιά και ουσιαστικά τα θύματα μιας πολύ ιδιαίτερης συνθήκης. Και δεν λέει «ε, τα παιδιά ορφανεύουν με διάφορους τρόπους, είναι κι αυτός ένας». Προβλέπει κονδύλια και «φροντίδα» μεταφρασμένη σε διάθεση πόρων για την πραγματική στήριξή τους σ’ ένα χαώδες «μετά». Είναι ιδιαίτερα δημοκρατικό να προβλέπεις για τις ανάγκες των λίγων και να αναγνωρίζεις, μ' έναν τόσο επίσημο τρόπο, ότι αυτό που τους συμβαίνει είναι μεν τραγικό, αλλά όχι αόρατο. 

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η ανάγκη μιας σκαλωσιάς: Μεταμορφώσεις και φεμινισμοί

Guest Editors / Η ανάγκη μιας σκαλωσιάς: Μεταμορφώσεις και φεμινισμοί

Η πατριαρχία είναι παντού: στην οικονομία, στην κοινωνία, στην ψυχολογία, στην αισθητική, στον πολιτισμό, σε ολόκληρη την ανθρώπινη κατάσταση. Όταν σκεφτόμαστε το πολιτικό, δεν γίνεται να μη σκεφτόμαστε το φεμινιστικό.
ΝΙΚΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ
«Ζούμε στην εποχή της ισορροπίας του ισχυρού»

Οπτική Γωνία / «Ζούμε στην εποχή της ισορροπίας του ισχυρού»

Οι παγκόσμιες και περιφερειακές επιπτώσεις της σύγκρουσης στη Γάζα και τα αδιέξοδα του Παλαιστινιακού. Μιλά στη LiFO ο δρ. Ευρωπαϊκής Ασφάλειας και Νέων Απειλών και κύριος ερευνητής του ΕΛΙΑΜΕΠ, Τριαντάφυλλος Καρατράντος.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μια ομάδα μαθητών κατασκεύασε ρομπότ που καθαρίζει τις θάλασσες

Περιβάλλον / Πώς μια ομάδα μαθητών από τον Άλιμο έφτιαξε ρομπότ που καθαρίζει τον βυθό;

Το Greek Seabot είναι το υποβρύχιο ρομπότ που δημιούργησε μια μαθητική ομάδα από το ΕΠΑΛ Αλίμου για να βοηθήσει στον καθαρισμό των βυθών από πλαστικά και απορρίμματα. Μιλούν στη LIFO οι μαθητές για τα κίνητρά τους και το όραμά τους για ένα πιο καθαρό περιβάλλον.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Οι αλλαγές που φέρνουν στο μεταναστευτικό η πρόσφατη απόφαση της Λειψίας και η νέα πολιτική του Μερτς/ Μεταναστευτικό: Από τη Μέρκελ στον Μερτς και η αλλαγή που φέρνει η απόφαση της Λειψίας

Βασιλική Σιούτη / Μεταναστευτικό: Πώς επηρεάζει την Ελλάδα η αλλαγή πολιτικής της Γερμανίας;

Μετά την εκλογή του Φρίντριχ Μερτς, η Γερμανία αυστηροποιεί τη μεταναστευτική πολιτική της και αναζητά τρόπους για να εξαιρεθεί από την υποχρέωση εφαρμογής της ευρωπαϊκής νομοθεσίας, ώστε να μην κάνει δεκτά νέα αιτήματα ασύλου.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Becca Bloom: Γιατί θεοποιούμε τις ζάπλουτες; 

Οπτική Γωνία / Becca Bloom: Γιατί θεοποιούμε τις ζάπλουτες ενώ δεν έχουμε να φάμε;

Αν νομίζετε ότι η επίδειξη πλούτου προκαλεί σήμερα κοινωνική κατακραυγή, πλανάστε. Άνθρωποι που δυσκολεύονται οικονομικά, αντί να βιώσουν ταξική αφύπνιση, βλέποντας πώς ζει η δισεκατομμυριούχος σταρ του TikTok, θέλουν να μάθουν τα πάντα γι' αυτήν.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανήλικοι στην πρώτη γραμμή: Το νέο πρόσωπο της ακροδεξιάς στη Θεσσαλονίκη

Ελλάδα / 13χρονα παιδιά σε νεοναζιστικές συμμορίες: Πώς φτάσαμε εδώ;

Όλο και περισσότεροι έφηβοι και νέοι φαίνεται να γοητεύονται από ακροδεξιές ιδεολογίες. Τι σηματοδοτεί η έκρηξη αυτού του επικίνδυνου φαινομένου; Μιλά στη LiFO ο καθηγητής Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ, Άρης Στυλιανού.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
« Βρίσκω πολύ πιθανό να δούμε κάποια στιγμή μη λευκό Πάπα»

Οπτική Γωνία / «Βρίσκω πολύ πιθανό να δούμε κάποια στιγμή μη λευκό Πάπα»

Ο επίκουρος καθηγητής Φιλοσοφίας της Θρησκείας της Θεολογικής Σχολής του ΕΚΠΑ και διδάκτορας των πανεπιστημίων Βοστώνης και Λουβέν Χαράλαμπος Βέντης μιλά για την εκλογή του νέου Πάπα, την «επιστροφή» της θρησκείας και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν σήμερα η Καθολική και η Ορθόδοξη Εκκλησία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η αντιπολίτευση που υποδύεται πως δεν καταλαβαίνει…

Οπτική Γωνία / Η αντιπολίτευση που υποδύεται πως δεν καταλαβαίνει

Την τελευταία δεκαετία, όλα σχεδόν έχουν αλλάξει στην ελληνική κοινωνία, ιδιαίτερα σε εκείνο το κομμάτι της που βρισκόταν παραδοσιακά και ιστορικά απέναντι στη συντηρητική παράταξη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Επίδομα ανεργίας: Όταν το κράτος αποφασίζει πως θα το ξοδέψεις

Ρεπορτάζ / Επίδομα ανεργίας: Όταν το κράτος αποφασίζει πώς θα το ξοδέψεις

Η απόφαση της κυβέρνησης να καταβάλλεται το επίδομα ανεργίας και άλλες κοινωνικές παροχές σε προπληρωμένη κάρτα, με πλαφόν 50% στην ανάληψη μετρητών, προκαλεί την αγανάκτηση των δικαιούχων. Σχολιάζουν στη LIFO άνεργοι πολίτες, ο γενικός γραμματέας της ΓΣΕΕ και εκπρόσωποι κλάδων που πλήττονται.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Empty the Tanks»: Σώστε τα δελφίνια!

Ρεπορτάζ / «Empty the Tanks»: Πότε θα σταματήσει η αιχμαλωσία των δελφινιών;

Η παγκόσμια καμπάνια «Empty the Tanks» εναντιώνεται στην αιχμαλωσία και την εκμετάλλευση των δελφινιών. Πώς εκφράζεται η κινητοποίηση στην Ελλάδα και ποια η τύχη των δελφινιών του Αττικού Ζωολογικού Πάρκου; Μιλούν στη LIFO εκπρόσωποι οργανώσεων, αλλά και ο ιδρυτής του Αττικού Πάρκου.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Υψηλοί τόνοι για τα Τέμπη, χαμηλοί για τα ελληνοτουρκικά 

Οπτική Γωνία / Υψηλοί τόνοι για τα Τέμπη, χαμηλοί για τα ελληνοτουρκικά 

Τα Τέμπη συνεχίζουν να πυροδοτούν εντάσεις μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, αντιθέτως στα ελληνοτουρκικά και στο θέμα της πώλησης των Eurofighter στην Τουρκία που απασχόλησε την επικαιρότητα, η κριτική για τη στάση της κυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ είναι σε χαμηλούς τόνους.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Οδός Βύρωνος: Ένας δρόμος-ντροπή για τον δημόσιο χώρο

Aθήνα / Οδός Βύρωνος: Ένας δρόμος-ντροπή για τον δημόσιο χώρο

Τα πεζοδρόμια στην καρδιά της πόλης έχουν παραδοθεί στα τουριστικά καταστήματα, αποκλείοντας τους πιο ευάλωτους πολίτες, ενώ η Αθήνα χάνει τον βασικό λόγο ύπαρξής της: να είναι μια πόλη για ανθρώπους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Έχετε «επιστροφή φόρου»: Οι συχνότερες περιπτώσεις phishing

Οπτική Γωνία / «Έχετε επιστροφή φόρου, πατήστε εδώ»: Πώς να γλιτώσεις από το phishing

Παραπλανητικά μηνύματα, αποκάλυψη προσωπικών δεδομένων, χακάρισμα τραπεζικών λογαριασμών. Το phishing είναι πιο συχνό και πολύ πιο επικίνδυνο πιο επικίνδυνο απ' ό,τι νομίζουμε. Μιλά στη LiFO ο καθηγητής Κυβερνοασφάλειας στο Τμήμα Ψηφιακών Συστημάτων του Πανεπιστημίου Πειραιώς και επικεφαλής της Εθνικής Ομάδας Κυβερνοασφάλειας, Χρήστος Ξενάκης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Το χρονικό των χαμένων βίντεο των Τεμπών

Οπτική Γωνία / Το χρονικό των χαμένων βίντεο των Τεμπών

Η υπόθεση των χαμένων βίντεο των Τεμπών αναδεικνύει, για ακόμη μία φορά, λανθασμένους χειρισμούς που έγιναν σε κρίσιμες φάσεις της ανακριτικής διαδικασίας, αφήνοντας πλήθος αναπάντητων ερωτημάτων.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ