Η τυραννία των μικρομεσαίων

Η τυραννία των μικρομεσαίων Facebook Twitter
Η διαπίστωση πως οι ελεύθεροι επαγγελματίες στη χώρα είναι πάρα πολλοί, αν και σωστή, δεν αρκεί. Το ερώτημα είναι γιατί είναι τόσο πολλοί; Εικονογράφηση: bianka/ LIFO
0

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ της Μεταπολίτευσης ο μικρομεσαίος τομέας θεωρούνταν «ραχοκοκαλιά της οικονομίας». Ήταν η εποχή της αφήγησης των «μικρομεσαίων» του ΠΑΣΟΚ. Στην εποχή των μνημονίων αυτή η αφήγηση αντιστράφηκε ριζικά. Πλέον κυρίαρχη έγινε αυτή που εντοπίζει τον «ένοχο» της ελληνικής κακοδαιμονίας σ’ αυτήν τη «ραχοκοκαλιά». Αυτή την εκφράζει ακριβώς η ηγεμονία του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη.

Καμία από τις δυο δεν είναι εντελώς «αθώα». Η «ραχοκοκαλιά» απέκρυπτε τον κρατισμό της και η «τυραννία των μικρομεσαίων» κρύβει πίσω της τον κοινωνικό δαρβινισμό. Σαφής μάρτυρας της στροφής από τους μικρομεσαίους στους ισχυρούς της αγοράς είναι ο καταμερισμός των κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας υπέρ των μεγάλων εταιρειών.

Η διαπίστωση πως οι ελεύθεροι επαγγελματίες στη χώρα είναι πάρα πολλοί, αν και σωστή, δεν αρκεί. Το ερώτημα είναι γιατί είναι τόσο πολλοί; Οι αιτίες είναι πολιτικές και ταξικές. Ας ξεκινήσω με τις πολιτικές. Στα πρώτα μετεμφυλιακά χρόνια οι αριστεροί δεν είχαν ανοιχτή την πόρτα της ένταξής τους στο δημόσιο τομέα, ενώ και η πόρτα για εργασία σε ιδιωτικές επιχειρήσεις ήταν κλειστή. Αυτοί ήταν υποχρεωμένοι να καταφύγουν στα ελεύθερα επαγγέλματα. Έγιναν ελεύθεροι ατομικοί μικρομεσαίοι επαγγελματίες και ελάχιστοι εξ αυτών συνεταιρικοί επιχειρηματίες.

Το ελληνικό κράτος αναγκάστηκε είτε να γίνει μεγάλος εργοδότης είτε να κλείνει τα μάτια μπροστά στην παραοικονομία και τη φοροδιαφυγή των «μικρο-επαγγελματιών».

Η Μαρία Σαμπατακάκη στο βιβλίο της «Ασπρό: Οι αγελαδοτρόφοι του Ασπρόπυργου - Αριστερά και Σχέδιο Μάρσαλ» (εκδόσεις Κέδρος) μας δίνει ένα τέτοιο παράδειγμα αριστερών και συνάμα Αρβανιτών του Ασπρόπυργου που κατέφυγαν στο Σχέδιο Μάρσαλ για να στήσουν την επιτυχημένη βιομηχανία γάλακτος Ασπρό. Οι ταξικές αιτίες συνδέονται με την κυριαρχία μιας κρατικιστικής αστικής τάξης στη χώρα η οποία ζούσε από τις συναλλαγές της με το κράτος και όχι από την παραγωγική δραστηριότητά της.

Η ελληνική κοινωνία, μη έχοντας αστική τάξη που να παράγει και να δίνει εργασία, κατέφευγε στο κράτος. Αυτό ήταν υποχρεωμένο, για να αποφευχθεί η κατάρρευση του κοινωνικού ιστού, να εντάσσει τους εκάστοτε «δικούς μας» στο Δημόσιο και τους υπόλοιπους να τους διευκολύνει, με τη «νόμιμη» φοροδιαφυγή, να βολοδέρνουν ως μικροεπαγγελματίες-μικρομεσαίοι ή αυτοαπασχολούμενοι.

Η μικροϊδιοκτησία και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις ήταν μια λύση. Είχαμε ένα σύστημα κοινωνικο-ταξικής διάρθρωσης διογκωμένο στο κέντρο του με μεγάλα μεσοστρώματα, κυρίως στον τριτογενή τομέα των υπηρεσιών και της διάθεσης τουριστικών και προϊόντων ειδών πολυτελείας, και εξασθενημένο στα άκρα του που αφορούν τον πρωτογενή και δευτερογενή τομέα.

Αυτά, ισχυρίζονται οι θεωρίες του κοινωνικού δαρβινισμού, πρέπει να αλλάξουν. Και μιλώ για κοινωνικό δαρβινισμό όχι γιατί δεν πρέπει ν’ αλλάξει κάτι αλλά γιατί αυτή η αλλαγή πρέπει να γίνει με προϋπόθεση την ύπαρξη ενός ισχυρού Κράτους Πρόνοιας και την ενίσχυση της υγιούς επιχειρηματικότητας και όχι των ολιγαρχών του πλούτου. Για τους υποστηρικτές του κοινωνικού αυτοματισμού αυτά πρέπει να ξεχαστούν, παρά τους κινδύνους για την κοινωνική συνοχή που ελλοχεύουν, για χάρη της επικράτησης του ισχυρού, από το τραπέζι του οποίου όλο και κάτι ψίχουλα θα πέσουν στο πάτωμα των κατώτερων στρωμάτων (δες τη θεωρία του trickle-down economy). 

Όντως οι «ελεύθεροι επαγγελματίες» και οι μικρομεσαίοι μας δεν έχουν προηγούμενο σε καμία άλλη ανεπτυγμένη ευρωπαϊκή χώρα. Πριν από το πρώτο μνημόνιο, σύμφωνα με έρευνα του Εργατικού Δυναμικού της ΕΣΥΕ του 2009 (η σημερινή ΕΛΣΤΑΤ), στο σύνολο των απασχολούμενων οι μισθωτοί ήταν το 64,5%, οι αυτοαπασχολούμενοι το 21,3%, οι εργοδότες το 8,3%, αλλά ένα μεγάλο μέρος εξ αυτών ήταν εργοδότες του εαυτού τους ή το πολύ δύο-τριών ατόμων. Το 6% ήταν συμβοηθούντα μη αμειβόμενα μέλη της οικογένειας.

Το 2017, σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, οι αυτοαπασχολούμενοι ανήλθαν στο 29%, έναντι 14% του μέσου όρου των κρατών της Ε.Ε. Τα μνημόνια με την πολιτική μείωσης του κόστους της εργασίας και του ΑΕΠ αύξησαν και δεν μείωσαν τους μικρομεσαίους. Όμως το θέμα δεν μόνο ότι στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες οι αυτοαπασχολούμενοι είναι λίγοι αλλά ότι ταυτοχρόνως δεν υπάρχει προηγούμενο ενός τόσο αντιπαραγωγικού αστισμού.

Υπάρχει άλλο παράδειγμα δυτικής χώρας της οποίας η βιομηχανική ανάπτυξη να στηρίχθηκε στο κράτος και όχι στην αστική της τάξη; Το ελληνικό κράτος αναγκάστηκε είτε να γίνει μεγάλος εργοδότης είτε να κλείνει τα μάτια μπροστά στην παραοικονομία και τη φοροδιαφυγή των «μικρο-επαγγελματιών». Ο μεγάλος ένοχος γι’ αυτόν τον κρατισμό ήταν η καχεξία του ελληνικού αστισμού και όχι ο λαϊκισμός, όπως πολλοί διαδίδουν. Ένας «αστισμός» κρατικιστικός.

Αν ισχύουν τα παραπάνω, αλλάζει και ο χαρακτήρας των μεταρρυθμίσεων που έχει ανάγκη η χώρα. Δεν χρειάζονται μεταρρυθμίσεις που ικανοποιούν τον κοινωνικό αυτοματισμό αυτών που θεωρούν πως πρέπει να εξαλείψουμε τους «μικρομεσαίους» αλλά μεταρρυθμίσεις που ενισχύουν την παραγωγική επιχειρηματικότητα και τον κόσμο της εργασίας.

Μόνο τότε θα είναι δυνατό να αμφισβητηθεί και η ηγεμονία του σημερινού κυβερνώντος κόμματος, πράγμα που σήμερα φαντάζει δύσκολο λόγω της αδιαφορίας και άγνοιας του δεύτερου και του τρίτου κόμματος γι’ αυτά τα θέματα. Ενώ, δυστυχώς, και η Νέα Αριστερά, κολλημένη σε «αριστερούς» βερμπαλισμούς και αποφεύγοντας τη συνάντησή της με τον κόσμο της σοσιαλδημοκρατίας, δείχνει αδύναμη ακόμα να κάνει μια τέτοια υπέρβαση.  

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFΟ δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ Γαϊδούρια : Ζώα εργασίας ή σιωπηλά θύματα;/ Ιπποειδή: Ζώα εργασίας ή σιωπηλά θύματα;

Ρεπορτάζ / Γαϊδούρια: Ζώα εργασίας ή θύματα κακοποίησης;

Είναι τα ιπποειδή στην Ελλάδα εργάτες χωρίς δικαιώματα; Ποιες είναι οι συνθήκες διαβίωσής τους, ποια μέριμνα υπάρχει για τη φροντίδα τους και γιατί η νομοθετική προστασία τους βρίσκεται σε μια γκρίζα ζώνη; Μιλούν στη LiFO εκπρόσωποι φιλοζωικών οργανώσεων και τοπικοί φορείς.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Η ανάγκη μιας σκαλωσιάς: Μεταμορφώσεις και φεμινισμοί

Guest Editors / Η ανάγκη μιας σκαλωσιάς: Μεταμορφώσεις και φεμινισμοί

Η πατριαρχία είναι παντού: στην οικονομία, στην κοινωνία, στην ψυχολογία, στην αισθητική, στον πολιτισμό, σε ολόκληρη την ανθρώπινη κατάσταση. Όταν σκεφτόμαστε το πολιτικό, δεν γίνεται να μη σκεφτόμαστε το φεμινιστικό.
ΝΙΚΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ
«Ζούμε στην εποχή της ισορροπίας του ισχυρού»

Οπτική Γωνία / «Ζούμε στην εποχή της ισορροπίας του ισχυρού»

Οι παγκόσμιες και περιφερειακές επιπτώσεις της σύγκρουσης στη Γάζα και τα αδιέξοδα του Παλαιστινιακού. Μιλά στη LiFO ο δρ. Ευρωπαϊκής Ασφάλειας και Νέων Απειλών και κύριος ερευνητής του ΕΛΙΑΜΕΠ, Τριαντάφυλλος Καρατράντος.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μια ομάδα μαθητών κατασκεύασε ρομπότ που καθαρίζει τις θάλασσες

Περιβάλλον / Πώς μια ομάδα μαθητών από τον Άλιμο έφτιαξε ρομπότ που καθαρίζει τον βυθό;

Το Greek Seabot είναι το υποβρύχιο ρομπότ που δημιούργησε μια μαθητική ομάδα από το ΕΠΑΛ Αλίμου για να βοηθήσει στον καθαρισμό των βυθών από πλαστικά και απορρίμματα. Μιλούν στη LIFO οι μαθητές για τα κίνητρά τους και το όραμά τους για ένα πιο καθαρό περιβάλλον.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Οι αλλαγές που φέρνουν στο μεταναστευτικό η πρόσφατη απόφαση της Λειψίας και η νέα πολιτική του Μερτς/ Μεταναστευτικό: Από τη Μέρκελ στον Μερτς και η αλλαγή που φέρνει η απόφαση της Λειψίας

Βασιλική Σιούτη / Μεταναστευτικό: Πώς επηρεάζει την Ελλάδα η αλλαγή πολιτικής της Γερμανίας;

Μετά την εκλογή του Φρίντριχ Μερτς, η Γερμανία αυστηροποιεί τη μεταναστευτική πολιτική της και αναζητά τρόπους για να εξαιρεθεί από την υποχρέωση εφαρμογής της ευρωπαϊκής νομοθεσίας, ώστε να μην κάνει δεκτά νέα αιτήματα ασύλου.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Becca Bloom: Γιατί θεοποιούμε τις ζάπλουτες; 

Οπτική Γωνία / Becca Bloom: Γιατί θεοποιούμε τις ζάπλουτες ενώ δεν έχουμε να φάμε;

Αν νομίζετε ότι η επίδειξη πλούτου προκαλεί σήμερα κοινωνική κατακραυγή, πλανάστε. Άνθρωποι που δυσκολεύονται οικονομικά, αντί να βιώσουν ταξική αφύπνιση, βλέποντας πώς ζει η δισεκατομμυριούχος σταρ του TikTok, θέλουν να μάθουν τα πάντα γι' αυτήν.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανήλικοι στην πρώτη γραμμή: Το νέο πρόσωπο της ακροδεξιάς στη Θεσσαλονίκη

Ελλάδα / 13χρονα παιδιά σε νεοναζιστικές συμμορίες: Πώς φτάσαμε εδώ;

Όλο και περισσότεροι έφηβοι και νέοι φαίνεται να γοητεύονται από ακροδεξιές ιδεολογίες. Τι σηματοδοτεί η έκρηξη αυτού του επικίνδυνου φαινομένου; Μιλά στη LiFO ο καθηγητής Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ, Άρης Στυλιανού.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
« Βρίσκω πολύ πιθανό να δούμε κάποια στιγμή μη λευκό Πάπα»

Οπτική Γωνία / «Βρίσκω πολύ πιθανό να δούμε κάποια στιγμή μη λευκό Πάπα»

Ο επίκουρος καθηγητής Φιλοσοφίας της Θρησκείας της Θεολογικής Σχολής του ΕΚΠΑ και διδάκτορας των πανεπιστημίων Βοστώνης και Λουβέν Χαράλαμπος Βέντης μιλά για την εκλογή του νέου Πάπα, την «επιστροφή» της θρησκείας και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν σήμερα η Καθολική και η Ορθόδοξη Εκκλησία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η αντιπολίτευση που υποδύεται πως δεν καταλαβαίνει…

Οπτική Γωνία / Η αντιπολίτευση που υποδύεται πως δεν καταλαβαίνει

Την τελευταία δεκαετία, όλα σχεδόν έχουν αλλάξει στην ελληνική κοινωνία, ιδιαίτερα σε εκείνο το κομμάτι της που βρισκόταν παραδοσιακά και ιστορικά απέναντι στη συντηρητική παράταξη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Επίδομα ανεργίας: Όταν το κράτος αποφασίζει πως θα το ξοδέψεις

Ρεπορτάζ / Επίδομα ανεργίας: Όταν το κράτος αποφασίζει πώς θα το ξοδέψεις

Η απόφαση της κυβέρνησης να καταβάλλεται το επίδομα ανεργίας και άλλες κοινωνικές παροχές σε προπληρωμένη κάρτα, με πλαφόν 50% στην ανάληψη μετρητών, προκαλεί την αγανάκτηση των δικαιούχων. Σχολιάζουν στη LIFO άνεργοι πολίτες, ο γενικός γραμματέας της ΓΣΕΕ και εκπρόσωποι κλάδων που πλήττονται.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Empty the Tanks»: Σώστε τα δελφίνια!

Ρεπορτάζ / «Empty the Tanks»: Πότε θα σταματήσει η αιχμαλωσία των δελφινιών;

Η παγκόσμια καμπάνια «Empty the Tanks» εναντιώνεται στην αιχμαλωσία και την εκμετάλλευση των δελφινιών. Πώς εκφράζεται η κινητοποίηση στην Ελλάδα και ποια η τύχη των δελφινιών του Αττικού Ζωολογικού Πάρκου; Μιλούν στη LIFO εκπρόσωποι οργανώσεων, αλλά και ο ιδρυτής του Αττικού Πάρκου.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Υψηλοί τόνοι για τα Τέμπη, χαμηλοί για τα ελληνοτουρκικά 

Οπτική Γωνία / Υψηλοί τόνοι για τα Τέμπη, χαμηλοί για τα ελληνοτουρκικά 

Τα Τέμπη συνεχίζουν να πυροδοτούν εντάσεις μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, αντιθέτως στα ελληνοτουρκικά και στο θέμα της πώλησης των Eurofighter στην Τουρκία που απασχόλησε την επικαιρότητα, η κριτική για τη στάση της κυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ είναι σε χαμηλούς τόνους.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Οδός Βύρωνος: Ένας δρόμος-ντροπή για τον δημόσιο χώρο

Aθήνα / Οδός Βύρωνος: Ένας δρόμος-ντροπή για τον δημόσιο χώρο

Τα πεζοδρόμια στην καρδιά της πόλης έχουν παραδοθεί στα τουριστικά καταστήματα, αποκλείοντας τους πιο ευάλωτους πολίτες, ενώ η Αθήνα χάνει τον βασικό λόγο ύπαρξής της: να είναι μια πόλη για ανθρώπους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Έχετε «επιστροφή φόρου»: Οι συχνότερες περιπτώσεις phishing

Οπτική Γωνία / «Έχετε επιστροφή φόρου, πατήστε εδώ»: Πώς να γλιτώσεις από το phishing

Παραπλανητικά μηνύματα, αποκάλυψη προσωπικών δεδομένων, χακάρισμα τραπεζικών λογαριασμών. Το phishing είναι πιο συχνό και πολύ πιο επικίνδυνο πιο επικίνδυνο απ' ό,τι νομίζουμε. Μιλά στη LiFO ο καθηγητής Κυβερνοασφάλειας στο Τμήμα Ψηφιακών Συστημάτων του Πανεπιστημίου Πειραιώς και επικεφαλής της Εθνικής Ομάδας Κυβερνοασφάλειας, Χρήστος Ξενάκης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ