Η Ετήσιας Έκθεσης Προοπτικών της Ελληνικής οικονομίας της Hellastat εντοπίζει σε επτά σημεία το πώς επηρεάζει η κρίση την επιχειρηματική δραστηριότητα και την εύρυθμη λειτουργιά της αγοράς. Με λίγα λόγια η έλλειψη ρευστότητας στην αγορά είτε προέρχεται από είτε επιφέρει τις επτά παρακάτω συνέπειες:
Άδεια ράφια: Η έλλειψη εμπιστοσύνης απέναντι στα ελληνικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και κατ’ επέκταση στην ικανότητα των εγχώριων εμπόρων να μπορούν να αγοράσουν επί πιστώσει. Αποτέλεσμα αυτού θα είναι η σταδιακή έλλειψη βασικών προϊόντων ακόμα και στα super market καθώς και η κυκλοφορία προϊόντων χαμηλότερης ποιότητας από προμηθευτές που δέχονται ακόμα να μας παρέχουν πίστωση. Το θετικό στην προκειμένη περίπτωση είναι ότι «αναγκαστικά» θα ενισχυθούν τα παραγόμενα στην Ελλάδα προϊόντα που χρησιμοποιούν μόνο Ελληνικές πρώτες ύλες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα τρόφιμα. Σίγουρα, όμως ,η εγχώρια παραγωγή θα χρειαστεί χρόνο για να καλύψει το κενό.
Η φούσκα των εξαγωγών: Όπως δεν μας εμπιστεύονται ως αγοραστές, το ίδιο δεν συμβαίνει και ως πωλητές. Πολλές εταιρείες στο εξωτερικό ανησυχούν μήπως οι Έλληνες προμηθευτές τους κρεμάσουν και κατευθύνονται σε άλλες αγορές. Αυτό επηρεάζει σημαντικά και τον τουρισμό και την εύρυθμη λειτουργία των τουριστικών πρακτορείων. Το θετικό γεγονός όμως είναι ότι λόγω της οικονομικής δυσχέρειας της χώρας ολοένα και περισσότερες Ελληνικές εταιρείες έπαθαν και κρίση ταυτότητας και αναγκαστικά θα αναζητήσουν σίγουρα την επιβίωση τους στο εξωτερικό ως όφειλαν να κάνουν εδώ και καιρό τώρα.
Οι κυρώσεις στο Ιράν: Είναι η μοναδική χώρα που μας πουλά πετρέλαιο με πίστωση. Κατά την τελευταία συνεδρίαση των αρχηγών των καρτών-μελών της ΕΕ, η μεγαλύτερη επιτυχία της Ελληνικής αντιπροσωπείας ήταν ότι σε συνεργασία κυρίως με την Ιταλία απέτρεψαν την υπερψήφιση κυρώσεων κατά του Ιράν. Η Ελληνική παραγωγή στο σύνολο της εξαρτάται σε σημαντικότατο ποσοστό από το πετρέλαιο. Αν παρουσιαστούν διακοπές ή ελλείψεις από τα συνήθη επίπεδα κατανάλωσης τότε η παραγωγικότητα μέσω της αδυναμίας κίνησης και ηλεκτροδότησης θα βρεθεί σε κατάσταση εμφράγματος.
Επιχειρηματική καχυποψία: Σε μια αγορά που δε γνώριζε ποτέ την έννοια τις μετρητοίς, όπως η Ελληνική, οι συναλλαγές παραδοσιακά βασιζόταν στην σχέση εμπιστοσύνης που είχαν δημιουργήσει διαχρονικά πελάτες-προμηθευτές και της καλής «φήμης» που τους ακολουθούσε. Η εμπιστοσύνη αυτή διαρρήχτηκε και αντικαταστάθηκε με μια καθολική καχυποψία μεταξύ των συναλλασσόμενων. Η φοβία αυτή, θα επηρεάσει αρνητικά το ύψος των πωλήσεων καθώς όλες οι εταιρείες θα προτιμούν λιγότερες πωλήσεις στο σύνολο προς εκείνους τους λίγους που ακόμα θα μπορούν να πληρώνουν μετρητοίς ή κάτι κοντά στο μετρητοίς. Το σπάσιμο του παραδοσιακού δεσμού των Ελληνικών εμπορικών συναλλαγών ίσως να είναι και η πληγή που θα κλείσει, αν κλείσει, πολύ δύσκολα ακόμα κι όταν έχει περάσει η κρίση.
Ο Νόμος του ισχυρού: Σε συνθήκες «πολέμου» υπάρχουν πάντα εκείνοι οι δυνατοί ή οι επιτήδειοι που εκμεταλλεύονται τις καταστάσεις προς όφελος τους. Είναι πλέον μετρήσιμο το γεγονός που θα επικρατήσει το 2012 όπου μεγάλες επιχειρηματικές μονάδες προφασιζόμενες την κρίση μεταθέτουν τις πληρωμές τους αντισυμβατικά 30-90 μέρες και χωρίς να καταβάλουν στους προμηθευτές τους ως όφειλαν τον ΦΠΑ εντός προθεσμιών. Δηλαδή, θα είναι συχνό το φαινόμενο όπου ένας μικρός προμηθευτής θα αναγκάζεται να χρηματοδοτεί το ΦΠΑ ενός μεγαλό-πελάτη (π.χ. μια τράπεζα) διότι ενημερώθηκε ότι η «νέα» πολιτική της είναι η πληρωμή της συνολικής αξία του τιμολογίου να πληρώνεται στις 120 αντί 60 ημέρες. Η πληγή αυτή θα οδηγήσει σε κλείσιμο πολλές μικρομεσαίες εταιρείες ή ακόμα χειρότερα στην μη καταβολή φορολογικών οφειλών προς το δημόσιο με δραματικές εξελίξεις για τους επιχειρηματίες και την αγορά.
Η Παραοικονομία: Η ανάγκη για μετρητά από τις επιχειρήσεις οδηγεί στο να ισχυροποιούνται παρασιτικοί οργανισμοί όπως τα ενεχυροδανειστήρια(;) χρυσού (σ.σ. ομιχλώδες το πλαίσιο λειτουργίας τους στην Ελλάδα), οι παρατράπεζες και οι τοκογλύφοι και θα αποδυναμωθεί η υγιής επιχειρηματικότητα και η κοινωνική συνοχή.
Η χρονική υστέρηση: Η βασική συνέπεια της χρονικής υστέρησης της σύγκλισης εισοδήματος-τιμών είναι η διαρκής αναβολή αγορών, όχι μόνο έλλειψης διαθεσίμων αλλά και της έντονης φοβίας ότι η σύγκλιση δε θα συντελεστεί σύντομα. Συνεπώς η πληγή αυτή δημιουργεί στασιμότητα στη λήψη αποφάσεων από τους ιδιώτες και τις επιχειρήσεις ακόμα και για τις μέχρι σήμερα αυτονόητες και αναγκαίες αγορές και επενδύσεις.
Πηγή: Hellastat
σχόλια