Τελικά, ήταν γκέι o Σαίξπηρ; Οι ιστορικοί μάλλον έχουν την απάντηση

Τελικά, ήταν γκέι o Σαίξπηρ; Οι ιστορικοί μάλλον έχουν την απάντηση Facebook Twitter
Το ερώτημα αν ο Σαίξπηρ ήταν ή όχι LGBTQ+ θα πρέπει να προσεγγίζεται με προσοχή και ανοιχτό πνεύμα, καθώς «η σεξουαλικότητα ενός ατόμου δεν χωράει απαραίτητα σε μια τακτοποιημένη κατηγορία».
0


ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ
που συζητιέται διεπιστημονικά η σεξουαλικότητα του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, όμως φαίνεται ότι πλέον στα χέρια των ιστορικών υπάρχουν «συντριπτικά» στοιχεία που απαντούν στο ερώτημα. Απλώς, λαμβάνοντας υπ’ όψιν και τον εξαιρετικά περίπλοκο ψυχισμό του άνδρα που έγραψε την πιο διάσημη ετεροφυλοφιλική ερωτική ιστορία όλων των εποχών, του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας, η απάντηση χρειάζεται λίγη παραπάνω ανάλυση.

Σύμφωνα με νέα έρευνα που εκπονήθηκε από τον ιστορικό Dr Will Tosh, τα δύο τρίτα των ρομαντικών σονέτων του Σαίξπηρ, συμπεριλαμβανομένου του εμβληματικού σονέτου 18, «Shall I compare thee to a summer's day?», απευθύνονται σε έναν «ωραίο νέο» που πιστεύεται ότι είναι ο Henry Wriothesley, 3ος κόμης του Southampton. Βάσει της ίδιας έρευνας, πολλοί από τους χαρακτήρες του Σαίξπηρ εκτείνονταν πέρα από τα δυαδικά όρια των φύλων και είχαν ρομαντικές συνήθειες και ενδιαφέροντα που μόνο ως queer θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν.

Για παράδειγμα, στη «Δωδέκατη Νύχτα», η ναυαγισμένη Βιόλα μεταμφιέζεται σε άνδρα, έναν νεαρό με το όνομα Σεζάριο, και μπαίνει στην υπηρεσία του δούκα Ορσίνο, ο οποίος είναι ερωτευμένος με την Ολίβια. Ωστόσο, η Ολίβια ερωτεύεται τον «Σεζάριο» και η Βιόλα με τη σειρά της ερωτεύεται τον Ορσίνο ενώ παραμένει μεταμφιεσμένη, δημιουργώντας ένα παιγνιώδες ερωτικό τρίγωνο.

Ο τρόπος με τον οποίο η κουλτούρα μας αντιλαμβάνεται τη σεξουαλική έκφραση έχει αντίκτυπο στο πώς οι άνθρωποι σε αυτή την κουλτούρα αντιμετωπίζουν τη δική τους σεξουαλικότητα. Πολλοί ιστορικοί δεν χρησιμοποιούν τη σημερινή ορολογία, όπως gay, straight, bi, lesbian, για πρόσωπα τεσσάρων αιώνων πριν. Ωστόσο, τα συναισθήματα επιθυμίας είναι πολύ ισχυρά και πάντα συμβάλλουν στο πώς αισθάνεται ένα άτομο για τον εαυτό του.

Σε ένα βίντεο για το θέατρο The Globe, ο επικεφαλής της έρευνας Dr Will Tosh υποστηρίζει: «Ο Σαίξπηρ έγραψε σίγουρα queer ποίηση και θεατρικά έργα. Queer με την έννοια ότι κάτι σεξουαλικά ριζοσπαστικό συνέβαινε στο έργο, το οποίο προσέφερε ποικίλες ταυτότητες φύλου και ταυτόχρονα παρείχε μια εναλλακτική οπτική του έρωτα σε σχέση με το σεξουαλικό mainstream».

Henry Wriothesley Facebook Twitter
Τα δύο τρίτα των ρομαντικών σονέτων του Σαίξπηρ, συμπεριλαμβανομένου του εμβληματικού σονέτου 18 «Shall I compare thee to a summer's day?», απευθύνονται σε έναν «ωραίο νέο» που πιστεύεται ότι είναι ο Henry Wriothesley, 3ος κόμης του Southampton.

«Πολλοί διαφωνούν με τις εικασίες σχετικά με τη σεξουαλικότητα του Σαίξπηρ, θεωρώντας τες αντι-ακαδημαϊκές», εξηγεί η Saraya Haddad, διδακτορική ερευνήτρια στο Ινστιτούτο Σαίξπηρ στο Stratford-upon-Avon, και συνεχίζει:

«Προσωπικά, έχω πρόβλημα με το γεγονός ότι, μέχρι τα τέλη του 20ού αιώνα, ένας συντριπτικός αριθμός μελετητών, κυρίως cis στρέιτ λευκοί άνδρες, προσπάθησαν να διαφυλάξουν την "ετεροφυλοφιλία" του Σαίξπηρ. Υποστηρίζουν ότι δεν πρέπει να κάνουμε υποθέσεις για τη σεξουαλικότητα του Σαίξπηρ, αλλά τέτοιες φωνές δεν αναγνωρίζουν ότι όλη αυτή η οργή για τους υπαινιγμούς ότι ο Σαίξπηρ δεν ήταν ετεροφυλόφιλος είναι στην πραγματικότητα υπόθεση της σεξουαλικότητάς του. Ενώ δεν θα πρέπει να είμαστε 100% σίγουροι ότι ο Σαίξπηρ ένιωθε έλξη για τους άνδρες, τα συντριπτικά στοιχεία που υποδηλώνουν ότι το έκανε δεν πρέπει να αγνοηθούν», καταλήγει η ίδια.

Την ίδια στιγμή και όπως επισημαίνει ο Tosh, το ερώτημα αν ο Σαίξπηρ ήταν ή όχι LGBTQ+ θα πρέπει να προσεγγίζεται με προσοχή και ανοιχτό πνεύμα, καθώς «η σεξουαλικότητα ενός ατόμου δεν χωράει απαραίτητα σε μια τακτοποιημένη κατηγορία».

«Τα πράγματα αλλάζουν ανάλογα με το πότε και πού βρίσκεσαι. Ο τρόπος με τον οποίο η κουλτούρα μας αντιλαμβάνεται τη σεξουαλική έκφραση έχει αντίκτυπο στο πώς οι άνθρωποι σε αυτή την κουλτούρα αντιμετωπίζουν τη δική τους σεξουαλικότητα. Πολλοί ιστορικοί δεν χρησιμοποιούν τη σημερινή ορολογία, όπως gay, straight, bi, lesbian, για πρόσωπα τεσσάρων αιώνων πριν. Ωστόσο, τα συναισθήματα επιθυμίας είναι πολύ ισχυρά και πάντα συμβάλλουν στο πώς αισθάνεται ένα άτομο για τον εαυτό του. Το να λέμε "δεν χρησιμοποιούσαν τον όρο γκέι στο μακρινό παρελθόν, άρα δεν μπορούμε να μιλάμε για γκέι ανθρώπους τότε" κλείνει αυτή την ιστορία για μια ολόκληρη κοινότητα», λέει ο Tosh.

Ο ίδιος εξηγεί ότι «κατά την περίοδο που έζησε ο Σαίξπηρ, υπήρχε πολύ περισσότερος χώρος για την queer επιθυμία από ό,τι σε πολλούς πολιτισμούς σήμερα», ενώ «δεν ήταν ασυνήθιστο για τους άνδρες να μοιράζονται τα κρεβάτια τους και να φιλιούνται στο στόμα».

Ενώ ο σοδομισμός ήταν παράνομος και τιμωρούνταν με θάνατο, «ο κόσμος έκανε τα στραβά μάτια με πολύ μεγαλύτερη ευκολία όταν επρόκειτο για σχέσεις και συναισθήματα που σήμερα αναγνωρίζουμε απόλυτα ως queer», λέει.

Συνοψίζοντας τις σκέψεις του για το θέμα, ο Tosh καταλήγει σε κάτι που γνωρίζουμε ήδη εδώ και χρόνια: ότι ο Σαίξπηρ ήταν ένας συγγραφέας με «βαθιά queer λογοτεχνικές ευαισθησίες».

«Εξυπηρετούσε την LGBTQ+ αγορά πολύ πριν αυτή αποκτήσει τέτοιο όνομα και μας άφησε queer δώρα μέσα στους αιώνες. Ομόφυλους εραστές, queer είδωλα και τρανς ήρωες που συνεχίζουν να εμπνέουν και να αντιπροσωπεύουν πολύ κόσμο για αιώνες μετά τον θάνατό του. Και ειλικρινά, νομίζω ότι αυτό μιλάει από μόνο του», δηλώνει, ενθουσιασμένος από τα ευρήματα της έρευνάς του, ο Tosh.

Η Haddad, η οποία ειδικεύεται στο πώς, ιστορικά, η μαγεία συνδέεται με το queer στοιχείο, συμφωνεί.

«Δεν νομίζω ότι το κλείδωμα της σεξουαλικότητας του Σαίξπηρ σε ένα συγκεκριμένο κουτί είναι απαραίτητα παραγωγικό. Παρ' όλα αυτά, πιστεύω ότι όποιος διαβάζει τα γραπτά του θα δυσκολευτεί να αρνηθεί τη συντριπτική πιθανότητα ο Σαίξπηρ να ήταν queer. Αυτό όμως που θεωρώ πιο σημαντικό είναι ότι τα queer άτομα μπορούν να δουν τον εαυτό τους στην ιστορία, στη λογοτεχνία του παρελθόντος – και ανεξάρτητα από τη σεξουαλικότητα ή την ταυτότητα φύλου του Σαίξπηρ, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί ότι η γραφή του ξεχειλίζει από queerness», καταλήγει.

ΠΗΓΗ: PinkNews.co.uk

Αρχαιολογία & Ιστορία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Απόδραση από την Πομπηία

Αρχαιολογία & Ιστορία / Πομπηία: Αυτοί που επέζησαν για να πουν την ιστορία της καταστροφής

Στο νέο του βιβλίο ο διαπρεπής καθηγητής Κλασικών Σπουδών Στίβεν Τακ αναζητά όσους επέζησαν από την τρομακτική έκρηξη του Βεζούβιου και επανίδρυσαν τις κοινότητές τους.
THE LIFO TEAM
Οκτώ συναρπαστικοί μήνες της ζωής του Μιχάλη Μπεζεντάκου

Αρχαιολογία & Ιστορία / Καρέ-καρέ η μυθιστορηματική απόδραση του Μιχάλη Μπεζεντάκου

Το 1931 συνελήφθη ως ύποπτος για τον φόνο του αστυφύλακα Γυφτοδημόπουλου και η απόδρασή του λίγο καιρό μετά από τις φυλακές Συγγρού πήρε διαστάσεις θρύλου. Το χρονικό της, όπως το κατέγραψε η εφημερίδα «Ακρόπολις». 
ΤΑΣΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΥ
Δύο άγνωστες φωτογραφίες του Ρεμπό από τη γαλλική Κομμούνα

Βιβλίο / Δύο άγνωστες φωτογραφίες του Ρεμπό από τη γαλλική Κομμούνα

Σαν σήμερα γεννήθηκε το 1854 ο Αρθούρος Ρεμπό. Ο ποιητής, μουσικός και μπλόγκερ Aidan Andrew Dun έπεσε τυχαία σε δύο εντελώς άγνωστες φωτογραφίες, βγαλμένες στην Place Vendôme, και βρέθηκε μπροστά σε μια μεγάλη έκπληξη: ο έφηβος Αρτίρ Ρεμπό, όπως δεν τον έχουμε ξαναδεί.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Το πρώτο ντοκιμαντέρ για την ηρωίνη γυρίστηκε σε αστυνομικό τμήμα

Αρχαιολογία & Ιστορία / Το πρώτο ντοκιμαντέρ για την ηρωίνη γυρίστηκε σε αστυνομικό τμήμα

Ο αστυνομικός ρεπόρτερ της εφημερίδας «Ακρόπολις» αφηγείται σε φύλλο του Γεννάρη του 1931 όσα συνέβησαν σε παράρτημα ασφαλείας της Αθήνας και κατέγραψε η κάμερα του σκηνοθέτη Δημήτρη Γαζιάδη.
ΤΑΣΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΥ
To ξενοδοχείο InterContinental στην Καμπούλ είναι ένα μέρος που τα έχει δει όλα

Αρχαιολογία & Ιστορία / To ξενοδοχείο InterContinental στην Καμπούλ είναι ένα μέρος που τα έχει δει όλα

Από την εποχή που η πρωτεύουσα του Αφγανιστάν ήταν το σταυροδρόμι των χίπις μέχρι τους Ταλιμπάν, το θρυλικό InterContinental της Καμπούλ καταφέρνει, με κάποιον αξιοθαύμαστο τρόπο, να παραμείνει ανοιχτό μέχρι σήμερα.
THE LIFO TEAM
Ο σκανδαλώδης, πολυτελής και θαυμαστός κόσμος της Μαρίας Αντουανέτας

Αρχαιολογία & Ιστορία / Ο σκανδαλώδης, πολυτελής και θαυμαστός κόσμος της Μαρίας Αντουανέτας

Είδωλο της ποπ κουλτούρας, fashion icon, influencer προτού καν εφευρεθεί ο όρος, εξακολουθεί να επηρεάζει τη μόδα με την απαράμιλλη γοητεία της. Μια έκθεση στο μουσείο V&A, η πρώτη για τη Γαλλίδα βασίλισσα στο Ηνωμένο Βασίλειο, μας το υπενθυμίζει.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ζαφείρης Γκούσιος: Ο κοινωνικός ονειροπόλος που πυροβόλησε τον πρώτο Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας

Αρχαιολογία & Ιστορία / Τι σκεφτόταν ο άνθρωπος που πυροβόλησε τον πρώτο Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας;

Ο Ζαφείρης Γκούσιος, που αυτοχαρακτηριζόταν «κοινωνικός ονειροπόλος», το 1927 αποπειράται να δολοφονήσει τον Παύλο Κουντουριώτη. Το πώς και το γιατί μέσα από τον Τύπο της εποχής.
ΤΑΣΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΥ
Μετέφρασε το Συμπόσιο του Πλάτωνα. Τον κατηγόρησαν και τον κυνήγησαν ανελέητα. Αυτοκτόνησε

Ιστορία / Μετέφρασε το Συμπόσιο του Πλάτωνα. Τον κυνήγησαν ανελέητα. Αυτοκτόνησε

Αυτή είναι η ιστορία του Ιωάννη Συκουτρή, ενός μεγάλου πνευματικού Έλληνα που κατηγορήθηκε ως άθεος για τη μετάφραση του «Συμποσίου» του Πλάτωνα εξ αιτίας της αναφοράς του στις «γενετήσιες σχέσεις στην αρχαία Ελλάδα».
ΣΠΥΡΟΣ ΣΤΑΒΕΡΗΣ
Ο άλυτος γρίφος της Ιερουσαλήμ

Αρχαιολογία & Ιστορία / Ο άλυτος γρίφος της Ιερουσαλήμ

Η απροσδόκητη κατάκτησή της από τους Ισραηλινούς στον πόλεμο των έξι ημερών. Ο Νταγιάν, ο Σαρόν και ο Χουσέιν της Ιορδανίας. Η Ιντιφάντα, ο PLO και η συντριβή τους. Το Τείχος, το Ορος του Ναού και οι υπόγειες σήραγγες. Μια συναρπαστική σύνοψη της ιστορίας μιας εκρηκτικής πόλης από τον Σάιμον Σίμπαγκ Μοντεφιόρε.
Ρήνεια: Το νησί των νεκρών απέναντι από τη Δήλο

Ιστορία μιας πόλης / Ρήνεια, η άλλη Δήλος

Ένα νησί που δεν προοριζόταν για ζωή αλλά για θάνατο. Απέναντι από τη λαμπρή Δήλο, η Ρήνεια κουβαλά τα πιο σιωπηλά –και ίσως πιο ανθρώπινα– μυστικά του Αιγαίου. Η Αγιάτη Μπενάρδου συνομιλεί με την αρχαιολόγο Ζώζη Παπαδοπούλου.
ΑΓΙΑΤΗ ΜΠΕΝΑΡΔΟΥ
Δήλος: H καρδιά των Κυκλάδων

Ιστορία μιας πόλης / Δήλος: H καρδιά των Κυκλάδων

Στη μέση των Κυκλάδων, σ’ ένα νησί χωρίς μόνιμους κατοίκους, η γη κρύβει ακόμη φωνές. Αν ξέρεις πού να κοιτάξεις, η Δήλος αρχίζει να σου μιλά για θεούς που λατρεύτηκαν, εμπορικές αυτοκρατορίες που γεννήθηκαν, λαούς που ήρθαν και έφυγαν, και τελετές που παραμένουν μυστήριο. Το νησί αυτό υπήρξε κάποτε το κέντρο του κόσμου – και ακόμη κρατά μυστικά. Η Αγιάτη Μπενάρδου συνομιλεί με την αρχαιολόγο Ζώζη Παπαδοπούλου.
ΑΓΙΑΤΗ ΜΠΕΝΑΡΔΟΥ