Το τραπ, οι «τραπιστές» και γιατί πρέπει να μιλάμε (και να κρίνουμε)

Το τραπ, οι «τραπιστές» και γιατί πρέπει να μιλάμε (και να κρίνουμε) Facebook Twitter
Αν ήταν αληθινή παρωδία, θα μπορούσε να σωθεί ως ακάθαρτο και ειρωνικό σχόλιο για διάφορες αποδεκτές αξίες, ακόμα και τις αξίες της μουσικής παιδείας ή ενός πολιτικά ορθού ανθρωπισμού. Δεν είναι όμως παρωδία ούτε πλάγιο «κριτικό σχόλιο» το τραπ.
0

ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΣ, ΚΥΡΙΕ ΜΟΥ, να μιλάς/-τε για το τραπ και τους τράπερς όταν έχεις αγκαλιάσει στη ζωή σου οχληρούς ήχους και κάμποσο θόρυβο από τα ροκ ημερολόγια;

Δεν ήταν πρότυπα ηθικής, ούτε πάντα στιχουργικά και μουσικά άξια λόγου τα σχήματα. Και φυσικά δεν άρεσαν στους παλαιότερους, στους δικούς μας «γέρους» που αφόριζαν τη βαβούρα και όλα όσα ήρθαν μαζί της, σε εκείνες τις δεκαετίες που το ροκ γνώρισε τη μεγάλη του άνθιση και μέχρι τις πρώτες γενιές των ηλεκτρονικών και χιπ-χοπ μουσικών που λογοδοτούσαν ακόμα σε μια παράδοση μουσική. Πώς δικαιούμαστε να κρίνουμε αρνητικά;

Είναι θέμα ηλικίας; Μπορεί. Ενδεχομένως με τα χρόνια γινόμαστε οπαδοί μιας ορθοδοξίας, της ορθοδοξίας της νιότης μας, και από τον άμβωνα των τότε γούστων μας να κρίνουμε αυστηρά τις «αιρέσεις» των νεότερων.

Δεν αποκλείεται να δρα κι αυτός ο μηχανισμός ενός φθόνου ανάμικτου με το παράπονο του χρόνου, με την αίσθηση της μη κατανόησης κόσμων που διαθέτουν άλλους κώδικες από τους οικείους μας.

Εδώ όμως αναφερόμαστε σε κατηγορίες της μουσικής που λογοδοτούν, με διαφορετικό τρόπο η καθεμία, στην ιδέα ότι η τέχνη αυτή δεν μπορεί να ενσωματώνει όλη τη σαβούρα του καπιταλιστικού υπερ-ρεαλισμού δίχως τίποτα άλλο και να αξιώνει σεβασμό. 

Νομίζω όμως ότι με το τραπ και τον «τραπισμό» το θέμα δεν εξαντλείται στην αποξένωση των γενεών και στη στεγανοποίηση των γούστων τους. Με όποιο κριτήριο και αν προσεγγίσεις τον χώρο αυτό (και όχι μεμονωμένα πρόσωπα και ψευδώνυμα που τον απαρτίζουν) δεν σώζεται.

Το τραπ μοιάζει να είναι ένας καπιταλιστικός υπερ-ρεαλισμός με λούμπεν επιχρωματισμό. Επομένως δεν παραπέμπει σε κάτι αιρετικό ή εναντιωματικό, δεν είναι κάποιου είδους αντικουλτούρα που τρομάζει «τους γέρους αστούς», παρά το αντίθετο: ο υπερ-ρεαλισμός του είναι ένας hyper-realism, όχι σουρεαλιστική υπέρβαση των όρων της πραγματικότητας, μα περισσότερο κορεσμός σημείων από μια αλητο-γκλάμορους ζωή.

Μια υπερβολή που δεν καταφέρνει να γίνει παρωδία ή κριτικό σχόλιο. Μια υπερβολή που παράγει απλώς χρήμα και συσσώρευση ινσταγκραμικής πόζας. Αν ήταν αληθινή παρωδία, θα μπορούσε να σωθεί ως ακάθαρτο και ειρωνικό σχόλιο για διάφορες αποδεκτές αξίες, ακόμα και τις αξίες της μουσικής παιδείας ή ενός πολιτικά ορθού ανθρωπισμού.

Δεν είναι όμως παρωδία ούτε πλάγιο «κριτικό σχόλιο» το τραπ. Πιο πεζό από την πεζότητα, πιο ωμό από την ωμότητα, πιο σεξουαλικό από το σεξ.

Κάποτε, ακόμα και το πιο τραχύ πανκ ξεχείλιζε από μια αρνητικότητα που στρεφόταν κατά των εξουσιών, αναζητώντας μια θολή αλλά πάντως τρυφερή και εγκάρδια αναρχία. Υπήρχε ένα riot στοιχείο, μια εξεγερσιακή διάθεση που μπορούσε τελικά να συμβιώνει με πιο λόγιες, μεσοαστικές και μουσικά απαιτητικές φόρμες.

Φυσικά υπήρξαν και υπάρχουν πάντα οι «σατανιστές» σε κάτι περιοχές του μέταλ, οι υπερμεταδότες της κουλτούρας των ναρκωτικών στην ψυχεδέλεια, κάμποσοι φουσκωμένοι αλαζόνες των ροκ μεγαθηρίων.

Όμως η μεγάλη διαφορά παίζεται στα ίχνη, στα τραγούδια. Είδαν το φως μορφές συγκίνησης που, όπως φαίνεται, άντεξαν στον χρόνο, χτίζοντας μια πολύ πιο πλούσια αισθητική από τα μέλη των γκρουπ, τους οπαδούς, τα εξωτερικά σήματα της νεανικής κουλτούρας. Και προφανώς οι ροκ κουλτούρες αποτέλεσαν μέρος επίσημων πολιτισμικών μηχανισμών (παρά τους στίχους που ενίοτε σάρκαζαν τα «συστήματα»), ύφαναν όμως ευαισθησίες που γρήγορα φάνηκε ότι ξεπερνούν τις πρωτόλειες, εφηβικές ρίζες τους.

Γι’ αυτό και με το πέρασμα του χρόνου δημιουργήθηκε ένας ιστός ακροατών σύγχρονης μουσικής που δεν τους αφορούν πια τα στεγανά. Ακούνε Ξαρχάκο, Floyd ή Metallica, μπορούν να περάσουν από τον Brian Eno στην απλή indie τραγουδοποιία ή στη σύγχρονη τζαζ και τους νέους πειραματιστές της.

Εδώ όμως αναφερόμαστε σε κατηγορίες της μουσικής που λογοδοτούν, με διαφορετικό τρόπο η καθεμία, στην ιδέα ότι η τέχνη αυτή δεν μπορεί να ενσωματώνει όλη τη σαβούρα του καπιταλιστικού υπερ-ρεαλισμού δίχως τίποτα άλλο και να αξιώνει σεβασμό.  

Με όλα τα πιθανά κριτήρια που μπορούμε να φανταστούμε, κοινωνικά-πολιτισμικά ή απλώς μουσικά και ύφους, οι τραπιστές της πισίνας και των τατουάζ δεν μας αφορούν. Επειδή όμως εδώ και χρόνια πάνε να εγκατασταθούν στο κέντρο μιας «νεανικής σκηνής» και διεκδικούν μαζικά ακροατήρια, πρέπει να τους πάρουμε στα σοβαρά.

Στο κάτω-κάτω η φετιχοποίηση μιας νεότητας που δεν επιτρέπεται να μιλάμε γι’ αυτήν (διότι είμαστε άλλης εποχής) μοιάζει με δείγμα έμμεσου γεροντικού πατερναλισμού. Αντιθέτως, αν μας νοιάζει αυτό που βλέπουμε γύρω και αν δεν έχουμε παραιτηθεί από το παρόν για να φυλάμε τα κειμήλια των αναμνηστικών μας, αν εντέλει πραγματικά αγαπάμε τα παιδιά μας –ή τα εγγόνια μας– δεν είναι καθόλου κακό να τους υπενθυμίζουμε ότι η μουσική υπάρχει και η ποίηση υπάρχει. Να τους λέμε ότι ακόμα και η βρόμικη, σκληρή, ανελέητη μουσική και ποίηση υπάρχουν. Μόνο που δεν θα τη βρουν στους SNIK και Light και στους άλλους αλλά κάπου έξω από αυτή τη σκηνή των πλουτοκρατικών ονείρων και των σεξιστικών φαντασιώσεων μιας ναυαγισμένης λαϊκότητας.


 

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η ανάγκη μιας σκαλωσιάς: Μεταμορφώσεις και φεμινισμοί

Guest Editors / Η ανάγκη μιας σκαλωσιάς: Μεταμορφώσεις και φεμινισμοί

Η πατριαρχία είναι παντού: στην οικονομία, στην κοινωνία, στην ψυχολογία, στην αισθητική, στον πολιτισμό, σε ολόκληρη την ανθρώπινη κατάσταση. Όταν σκεφτόμαστε το πολιτικό, δεν γίνεται να μη σκεφτόμαστε το φεμινιστικό.
ΝΙΚΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ
«Ζούμε στην εποχή της ισορροπίας του ισχυρού»

Οπτική Γωνία / «Ζούμε στην εποχή της ισορροπίας του ισχυρού»

Οι παγκόσμιες και περιφερειακές επιπτώσεις της σύγκρουσης στη Γάζα και τα αδιέξοδα του Παλαιστινιακού. Μιλά στη LiFO ο δρ. Ευρωπαϊκής Ασφάλειας και Νέων Απειλών και κύριος ερευνητής του ΕΛΙΑΜΕΠ, Τριαντάφυλλος Καρατράντος.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μια ομάδα μαθητών κατασκεύασε ρομπότ που καθαρίζει τις θάλασσες

Περιβάλλον / Πώς μια ομάδα μαθητών από τον Άλιμο έφτιαξε ρομπότ που καθαρίζει τον βυθό;

Το Greek Seabot είναι το υποβρύχιο ρομπότ που δημιούργησε μια μαθητική ομάδα από το ΕΠΑΛ Αλίμου για να βοηθήσει στον καθαρισμό των βυθών από πλαστικά και απορρίμματα. Μιλούν στη LIFO οι μαθητές για τα κίνητρά τους και το όραμά τους για ένα πιο καθαρό περιβάλλον.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Οι αλλαγές που φέρνουν στο μεταναστευτικό η πρόσφατη απόφαση της Λειψίας και η νέα πολιτική του Μερτς/ Μεταναστευτικό: Από τη Μέρκελ στον Μερτς και η αλλαγή που φέρνει η απόφαση της Λειψίας

Βασιλική Σιούτη / Μεταναστευτικό: Πώς επηρεάζει την Ελλάδα η αλλαγή πολιτικής της Γερμανίας;

Μετά την εκλογή του Φρίντριχ Μερτς, η Γερμανία αυστηροποιεί τη μεταναστευτική πολιτική της και αναζητά τρόπους για να εξαιρεθεί από την υποχρέωση εφαρμογής της ευρωπαϊκής νομοθεσίας, ώστε να μην κάνει δεκτά νέα αιτήματα ασύλου.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Becca Bloom: Γιατί θεοποιούμε τις ζάπλουτες; 

Οπτική Γωνία / Becca Bloom: Γιατί θεοποιούμε τις ζάπλουτες ενώ δεν έχουμε να φάμε;

Αν νομίζετε ότι η επίδειξη πλούτου προκαλεί σήμερα κοινωνική κατακραυγή, πλανάστε. Άνθρωποι που δυσκολεύονται οικονομικά, αντί να βιώσουν ταξική αφύπνιση, βλέποντας πώς ζει η δισεκατομμυριούχος σταρ του TikTok, θέλουν να μάθουν τα πάντα γι' αυτήν.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανήλικοι στην πρώτη γραμμή: Το νέο πρόσωπο της ακροδεξιάς στη Θεσσαλονίκη

Ελλάδα / 13χρονα παιδιά σε νεοναζιστικές συμμορίες: Πώς φτάσαμε εδώ;

Όλο και περισσότεροι έφηβοι και νέοι φαίνεται να γοητεύονται από ακροδεξιές ιδεολογίες. Τι σηματοδοτεί η έκρηξη αυτού του επικίνδυνου φαινομένου; Μιλά στη LiFO ο καθηγητής Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ, Άρης Στυλιανού.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
« Βρίσκω πολύ πιθανό να δούμε κάποια στιγμή μη λευκό Πάπα»

Οπτική Γωνία / «Βρίσκω πολύ πιθανό να δούμε κάποια στιγμή μη λευκό Πάπα»

Ο επίκουρος καθηγητής Φιλοσοφίας της Θρησκείας της Θεολογικής Σχολής του ΕΚΠΑ και διδάκτορας των πανεπιστημίων Βοστώνης και Λουβέν Χαράλαμπος Βέντης μιλά για την εκλογή του νέου Πάπα, την «επιστροφή» της θρησκείας και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν σήμερα η Καθολική και η Ορθόδοξη Εκκλησία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η αντιπολίτευση που υποδύεται πως δεν καταλαβαίνει…

Οπτική Γωνία / Η αντιπολίτευση που υποδύεται πως δεν καταλαβαίνει

Την τελευταία δεκαετία, όλα σχεδόν έχουν αλλάξει στην ελληνική κοινωνία, ιδιαίτερα σε εκείνο το κομμάτι της που βρισκόταν παραδοσιακά και ιστορικά απέναντι στη συντηρητική παράταξη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Επίδομα ανεργίας: Όταν το κράτος αποφασίζει πως θα το ξοδέψεις

Ρεπορτάζ / Επίδομα ανεργίας: Όταν το κράτος αποφασίζει πώς θα το ξοδέψεις

Η απόφαση της κυβέρνησης να καταβάλλεται το επίδομα ανεργίας και άλλες κοινωνικές παροχές σε προπληρωμένη κάρτα, με πλαφόν 50% στην ανάληψη μετρητών, προκαλεί την αγανάκτηση των δικαιούχων. Σχολιάζουν στη LIFO άνεργοι πολίτες, ο γενικός γραμματέας της ΓΣΕΕ και εκπρόσωποι κλάδων που πλήττονται.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Empty the Tanks»: Σώστε τα δελφίνια!

Ρεπορτάζ / «Empty the Tanks»: Πότε θα σταματήσει η αιχμαλωσία των δελφινιών;

Η παγκόσμια καμπάνια «Empty the Tanks» εναντιώνεται στην αιχμαλωσία και την εκμετάλλευση των δελφινιών. Πώς εκφράζεται η κινητοποίηση στην Ελλάδα και ποια η τύχη των δελφινιών του Αττικού Ζωολογικού Πάρκου; Μιλούν στη LIFO εκπρόσωποι οργανώσεων, αλλά και ο ιδρυτής του Αττικού Πάρκου.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Υψηλοί τόνοι για τα Τέμπη, χαμηλοί για τα ελληνοτουρκικά 

Οπτική Γωνία / Υψηλοί τόνοι για τα Τέμπη, χαμηλοί για τα ελληνοτουρκικά 

Τα Τέμπη συνεχίζουν να πυροδοτούν εντάσεις μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, αντιθέτως στα ελληνοτουρκικά και στο θέμα της πώλησης των Eurofighter στην Τουρκία που απασχόλησε την επικαιρότητα, η κριτική για τη στάση της κυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ είναι σε χαμηλούς τόνους.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Οδός Βύρωνος: Ένας δρόμος-ντροπή για τον δημόσιο χώρο

Aθήνα / Οδός Βύρωνος: Ένας δρόμος-ντροπή για τον δημόσιο χώρο

Τα πεζοδρόμια στην καρδιά της πόλης έχουν παραδοθεί στα τουριστικά καταστήματα, αποκλείοντας τους πιο ευάλωτους πολίτες, ενώ η Αθήνα χάνει τον βασικό λόγο ύπαρξής της: να είναι μια πόλη για ανθρώπους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Έχετε «επιστροφή φόρου»: Οι συχνότερες περιπτώσεις phishing

Οπτική Γωνία / «Έχετε επιστροφή φόρου, πατήστε εδώ»: Πώς να γλιτώσεις από το phishing

Παραπλανητικά μηνύματα, αποκάλυψη προσωπικών δεδομένων, χακάρισμα τραπεζικών λογαριασμών. Το phishing είναι πιο συχνό και πολύ πιο επικίνδυνο πιο επικίνδυνο απ' ό,τι νομίζουμε. Μιλά στη LiFO ο καθηγητής Κυβερνοασφάλειας στο Τμήμα Ψηφιακών Συστημάτων του Πανεπιστημίου Πειραιώς και επικεφαλής της Εθνικής Ομάδας Κυβερνοασφάλειας, Χρήστος Ξενάκης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Το χρονικό των χαμένων βίντεο των Τεμπών

Οπτική Γωνία / Το χρονικό των χαμένων βίντεο των Τεμπών

Η υπόθεση των χαμένων βίντεο των Τεμπών αναδεικνύει, για ακόμη μία φορά, λανθασμένους χειρισμούς που έγιναν σε κρίσιμες φάσεις της ανακριτικής διαδικασίας, αφήνοντας πλήθος αναπάντητων ερωτημάτων.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ