Δημόσιος χώρος, αποικίες και ιδιωτικά άσυλα

Δημόσιος χώρος, αποικίες και ιδιωτικά άσυλα Facebook Twitter
Η πόλη έχει μετατραπεί πλέον σε κάτι εντελώς αφιλόξενο για τους γηγενείς κατοίκους της και τους απλούς ανθρώπους της. Εικονογράφηση: Ατελιέ/LIFO
0

ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΡΩΤΟΥΣ ΤΟΥΡΙΣΤΕΣ ΝΑ κάνουν αισθητή την παρουσία τους στο κέντρο της Αθήνας και με τα τραπεζοκαθίσματα των μαγαζιών της εστίασης να έχουν καταλάβει, με πρόσχημα τον κορωνοϊό και την ανοχή της πολιτείας, όλα τα πεζοδρόμια, τις πλατείες και τους ελεύθερους χώρους, η πόλη έχει μετατραπεί πλέον σε κάτι εντελώς αφιλόξενο για τους γηγενείς κατοίκους της και τους απλούς ανθρώπους της.

Ο πεζός υποφέρει, οι γονείς με το βρεφικό καροτσάκι αναγκάζονται να κατέβουν στον δρόμο και να εκτεθούν έτσι σε κίνδυνο, στα ΑμεΑ ουσιαστικά απαγορεύεται η διέλευση από τα πεζοδρόμια. Πρόκειται στην κυριολεξία για μια εφόρμηση των λογής ιδιωτικών συμφερόντων στον δημόσιο χώρο με σκοπό την κατάληψή του και την οικονομική εκμετάλλευσή του, χωρίς καμία άδεια, χωρίς κανέναν κανόνα και χωρίς κανένα αντίτιμο από την πλευρά των καταπατητών.

Οι πολίτες βιώνουν τον καθημερινό «ιμπεριαλισμό» του μαγαζάτορα που παράνομα και απροκάλυπτα δεν μοιάζει να έχει καμιά αναστολή να προσθέσει μερικά ακόμα ζωτικά μέτρα δημόσιου χώρου στο μαγαζί του, άρα μερικά παραπάνω ευρώ στην τσέπη του.

Στην Ελλάδα, όταν αναφερόμαστε σε «ιδιωτικά συμφέροντα», συνήθως φτιάχνουμε μια φαντασίωση ότι αυτό αφορά γιγάντιες πολυεθνικές, πανίσχυρους οργανισμούς και φρικτούς «νεοφιλελεύθερους» καπιταλιστές που έρχονται εδώ να αγοράσουν «φθηνά».

Μόνο που σε τούτη την περίπτωση οι εκμεταλλευτές είναι όλος αυτός ο ωκεανός των μικρομάγαζων ο οποίος χαρακτηρίζει διαχρονικά τον ελληνικό οικογενειακό μικροκαπιταλισμό. Και δεν αγοράζουν τον δημόσιο χώρο απλώς φθηνά. Τον καταπατούν εντελώς δωρεάν, τζάμπα. Είναι, στην ουσία, μια κοινοτοπία του κακού, την οποία οργανώνουν, προς όφελός τους και εις βάρος όλων των υπολοίπων, κανονικοί άνθρωποι απλώς και μόνο «γιατί μπορούν». Μόνο και μόνο διότι καμία δημόσια αρχή δεν είναι διατεθειμένη να τους στενοχωρήσει ώστε να αποδοθεί ξανά στους πολίτες εκείνο που ανήκει σε όλους, επειδή ακριβώς δεν μπορεί να ανήκει σε κανέναν: ο δημόσιος χώρος.

Φαίνεται, συνεπώς, ότι αν και το ελληνικό κράτος ουδέποτε υπήρξε αποικιακό ή θύμα αποικιοκρατίας το ίδιο, δεν στερείται αποικιακής και κατακτητικής κουλτούρας. Οι πολίτες του βιώνουν μια χαρά τον καθημερινό «ιμπεριαλισμό» του μαγαζάτορα που παράνομα και απροκάλυπτα δεν μοιάζει να έχει καμιά αναστολή να προσθέσει μερικά ακόμα ζωτικά μέτρα δημόσιου χώρου στο μαγαζί του, άρα μερικά παραπάνω ευρώ στην τσέπη του. Δεν υπάρχει μόνο ο ιμπεριαλισμός των «φονιάδων των λαών» αλλά και ο απλός των κατακτητών της πόλης μας.

Ωστόσο, δεν πρέπει να είμαστε άδικοι με τους μικρέμπορους. Δεν είναι οι μόνοι στη δημόσια σφαίρα με αυτή την αποικιακή λογική. Δηλαδή δεν είναι οι μόνοι που έχουν διαμορφώσει για τον εαυτό τους και τη δουλειά τους ιδιόμορφα άσυλα όπου ο νόμος του κράτους δεν μπορεί να επιβληθεί και να ισχύσει. Πλήθος άλλων δημόσιων ή ιδιωτικών οργανισμών στη χώρα έχουν καταφέρει για ποικίλους λόγους να επιβάλουν την άποψη ότι γι’ αυτούς ισχύει κάτι άλλο σε σχέση με όλους τους υπόλοιπους.

Επί δεκαετία, για παράδειγμα, και με πρόσχημα ένα αυταρχικό παρελθόν, τα πανεπιστήμιά μας είχαν πείσει την πολιτική εξουσία και την κοινή γνώμη ότι το άσυλο που ίσχυε στους χώρους τους αναφορικά με την ελεύθερη κυκλοφορία ιδεών εν τέλει επεκτεινόταν και σε κάθε παράνομη πράξη που μπορεί να συνέβαινε εκεί: από την πώληση ναρκωτικών μέχρι τη μόνιμη κατάληψη αιθουσών του από «συλλογικότητες» ή τους τραμπουκισμούς από ομάδες που συχνά δεν αποτελούνταν καν από φοιτητές. Όποιος βρισκόταν ή κατέφευγε στην επικράτεια του ιδρύματος, αυτομάτως έχαιρε «ασυλίας», ό,τι φρικτό κι αν είχε κάνει σχεδόν. Η αστυνομία δεν είχε ελεύθερη πρόσβαση εκεί ή είχε μόνο αν έπαιρνε την άδεια των ιδρυματικών αρχών.

Γιατί, άραγε, να μη φαντασιώνεται μετά κάτι αντίστοιχο π.χ. μια ολόκληρη γειτονιά της πόλης μας, διεκδικώντας για τον εαυτό της την επιβολή ενός ιδιότυπου «ασύλου» στα πολεοδομικά της όρια; Σκεφτείτε ποια είναι η μόνη γειτονιά του κέντρου της Αθήνας όπου δεν ίσχυσε ποτέ η ελεγχόμενη στάθμευση και θα διαπιστώσετε ότι δεν το φαντασιώνεται απλώς αλλά μπορεί να το εφαρμόζει κιόλας.

Ήταν και είναι εν τέλει τέτοια η δύναμη αυτής της αυθαίρετης ερμηνείας περί ασύλου που ακόμα και όταν αυτό καταργήθηκε, συνέχιζε να επανέρχεται στον δημόσιο διάλογο ως η μόνη προστασία των ΑΕΙ μας και οποιουδήποτε οργανισμού από τον «αυταρχισμό» του κράτους. 

Φαίνεται, μάλιστα, ότι η ιδέα είναι τόσο θελκτική που έχει βάλει κι άλλους σε πειρασμό να την επικαλούνται, κυρίως όταν έχουν φορέσει μόνοι τους το ράσο της ηθικής. Για χρόνια, ας πούμε, τα λογιστήρια των πολιτικών κομμάτων έχαιραν ενός τέτοιου ασύλου, ενώ και σήμερα ακόμα σε ένα μικρό κόμμα το ΣΔΟΕ δεν «δικαιούται» πρόσβαση απλώς και μόνο επειδή αυτοχαρακτηρίζεται «ιστορικό». Αρκεί γενικώς να επικαλείσαι τις καλές σου προθέσεις στην Ελλάδα για να τίθεσαι αυτομάτως εκτός της δικαιοδοσίας του νόμου.

Προσφάτως, ένα ίδρυμα ΝΠΙΔ –με φιλανθρωπική δράση που πράγματι κανείς δεν θα διανοούνταν να αμφισβητήσει– διαμαρτυρήθηκε έντονα διότι το κράτος αποφάσισε επιτέλους να θέσει κανόνες στη λειτουργία τέτοιων δομών. Δηλαδή να κάνει αυτό που έχει όχι μόνο δικαίωμα αλλά και υποχρέωση να κάνει. Κι όμως, αν κρίνω από την αντίδραση της κοινής γνώμης, αρκεί να δηλώνεις υπεράνω ηθικής για να κερδίζεις και την ασυλία του κοινού.

Και το κράτος πού είναι σε όλα αυτά; Θυμάμαι κάποτε, σε μια σχετική ερώτηση, ένας φοιτητής μου είχε σχολιάσει: «Μα το κράτος είμαστε εμείς». Είχε εν μέρει δίκιο. Όσο το κράτος μας και οι πολιτικοί διαχειριστές του επιτρέπουν στα ιδιωτικά συμφέροντα κάθε τύπου να το αποικίζουν και να του επιβάλλουν τη βούλησή τους, τότε το δημόσιο συμφέρον θα υποτάσσεται μονίμως στο επί μέρους ιδιωτικό. Αντιθέτως, αν έχει τη διάθεση (διότι ουδόλως στερείται των μέσων) να πάψει να ανέχεται την εσωτερική αποικιοκρατία βαλκανικής κοπής που έχουν επιβάλει διάφοροι κλεφταρματολοί στο όνομα της ηθικής (τους) ή της έκτακτης ανάγκης, τότε το κράτος θα είναι όντως «με εμάς», δηλαδή με το 99.9% των πολιτών του.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Πώς, αλήθεια, φτιάχτηκε η σύγχρονη Αθήνα;

Βιβλίο / Πώς, αλήθεια, φτιάχτηκε η σύγχρονη Αθήνα;

Η χαοτική εικόνα της σύγχρονης Αθήνας έχει βαθιές ρίζες που φτάνουν έως τη στρεβλή φαντασίωση των Ευρωπαίων και των ετεροχθόνων για την νεοκλασική της όψη που δεν έλαβε υπόψη τη λαϊκή της ταυτότητα και ξερίζωσε βίαια τη στενή της σχέση με την Ανατολή, σύμφωνα με την ανατρεπτική μελέτη του Γιάννη Τσιώμη «Η Αθήνα ξένη στον εαυτό της».
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«To TikTok πέτυχε γιατί σε διασκεδάζει»

Enrico Bellini / «To TikTok πέτυχε γιατί σε διασκεδάζει»

Ο επικεφαλής Κυβερνητικών Σχέσεων και Δημόσιας Πολιτικής του TikTok στη Νότια Ευρώπη, Enrico Bellini, περιγράφει το μυστικό της επιτυχίας της δημοφιλούς πλατφόρμας και εξηγεί γιατί η προστασία των δεδομένων των Ευρωπαίων χρηστών είναι υψίστης σημασίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσο απέχει ένα βιντεοπαιχνίδι για βιασμούς από την incel πραγματικότητα που ζούμε;

Οπτική Γωνία / Πόσο απέχει ένα βιντεοπαιχνίδι για βιασμούς από την incel πραγματικότητα που ζούμε;

Ορθώς μας σοκάρει το «No Mercy» που «παίζει» με τον βιασμό και την αιμομιξία, όμως την ίδια στιγμή ζούμε σε μια κοινωνία όπου η γυναικεία υποταγή πλασάρεται ως κανονικότητα.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Τα νέα στοιχεία για τον Κώστα Αχ. Καραμανλή τον επαναφέρουν στο προσκήνιο 

Πολιτική / Nέα στοιχεία για τον Κώστα Αχ. Καραμανλή τον επαναφέρουν στο προσκήνιο 

Η υπόθεση των Τεμπών επιστρέφει στη Βουλή μέσω της δικογραφίας για τον Κώστα Αχ. Καραμανλή, αλλά στελέχη της κυβέρνησης υποστηρίζουν ότι αυτήν τη φορά είναι καλά προετοιμασμένοι. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
κωνσταντοπουλου

Βασιλική Σιούτη / Ποιος είναι, τελικά, αξιωματική αντιπολίτευση;

Οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν πλέον στη δεύτερη θέση το κόμμα της Πλεύσης Ελευθερίας. Θα διατηρήσει η Ζωή Κωνσταντοπούλου τη δυναμική που απέκτησε; Θα αλλάξει σύντομα πάλι η σειρά των κομμάτων; Το σίγουρο είναι πως η ρευστότητα είναι η νέα πολιτική συνθήκη. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Tίτλος: Explainer: Το κίνημα "Cute Winter Boots" και το κριντζ της ψηφιακής πολιτικοποίησης

Explainer / «Cute Winter Boots»: Όσο κι αν το υποτιμάτε, το TikTok παράγει πολιτική

Το hashtag #CuteWinterBoots συγκεντρώνει τους προβληματισμούς των χρηστών για την άνοδο της παγκόσμιας ακροδεξιάς και για τον τρόπο που εφαρμόζεται η δημοκρατία σήμερα. Έχουμε αφήσει πίσω μας για πάντα το «για να συμμετέχω στην πολιτική πάω σε συνελεύσεις και γράφομαι σε κόμμα».
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Τι μας δείχνουν τα πρώτα ίχνη ζωής εκτός της Γης;

Διάστημα / Βρέθηκαν όντως ίχνη εξωγήινης ζωής;

Τι ανακάλυψε ακριβώς το τηλεσκόπιο James Webb; Θα υπάρξει σύντομα κατοικήσιμος πλανήτης; Πόσο κοντά είμαστε στην κατάκτηση του Διαστήματος; Ο αστρονόμος και καθηγητής Φυσικής του Διαστήματος Ξενοφών Μουσάς εξηγεί τι σηματοδοτεί η ανακάλυψη του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θέλει τρίτη θητεία και τα δίνει όλα για να αλλάξει το κλίμα

Βασιλική Σιούτη / Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θέλει τρίτη θητεία και τα δίνει όλα για να αλλάξει το κλίμα

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ξεκαθάρισε ότι θα διεκδικήσει και τρίτη πρωθυπουργική θητεία και τα δίνει όλα με στόχο την άμεση αντιστροφή του αρνητικού πολιτικού κλίματος.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Χριστόφορος Πισσαρίδης: «Με ενοχλεί που η Ελλάδα, σε όλες τις λίστες, βρίσκεται στην τελευταία θέση»

Χριστόφορος Πισσαρίδης / «Με ενοχλεί που η Ελλάδα βρίσκεται παντού στην τελευταία θέση»

Από τον Τραμπ και την AI μέχρι την ελληνική γραφειοκρατία και την παγκόσμια ύφεση, ο νομπελίστας καθηγητής Οικονομικών Σερ Χριστόφορος Πισσαρίδης μιλά στη LIFO για το μέλλον της εργασίας και την απειλή του λαϊκισμού, εξηγώντας γιατί η Ελλάδα χρειάζεται λιγότερο Δημόσιο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Τζέφρι Σακς: «Η κατάληψη των πανεπιστημίων από τον Τραμπ δεν θα πετύχει»

Οπτική Γωνία / Τζέφρι Σακς: «Η κατάληψη των πανεπιστημίων από τον Τραμπ δεν θα πετύχει»

Ο καθηγητής Οικονομικών και διευθυντής του Κέντρου για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια σχολιάζει στη LiFO τη σύγκρουση που έχει ξεσπάσει μεταξύ της κυβέρνησης Τραμπ και των αμερικανικών πανεπιστημίων και πώς βλέπει την επόμενη μέρα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αθήνα: Τα ηλεκτρικά πατίνια και το χάος της μικροκινητικότητας/ Πώς θα μπει τάξη στο χάος με τα ηλεκτρικά πατίνια στην Αθήνα;/ «Δεν γίνεται να μην έχουμε πατίνια γιατί είναι επικίνδυνο να κυκλοφορήσουν»

Ρεπορτάζ / Τι θα γίνει επιτέλους με τα ηλεκτρικά πατίνια στην Αθήνα;

Τα ηλεκτρικά πατίνια είναι η νέα τάση μετακίνησης στην πόλη αλλά προς το παρόν δημιουργούν αρκετά προβλήματα και προκαλούν αντιδράσεις. Πώς θα μπουν όρια στην άναρχη κυκλοφορία τους και τη στάθμευσή τους και ποιες υποδομές χρειάζονται;
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Τα μεγάλα έργα που αλλάζουν τη χώρα: Ποια προχωρούν και ποια καθυστερούν

Ρεπορτάζ / Τα μεγάλα έργα που αλλάζουν τη χώρα: Ποια προχωρούν και ποια καθυστερούν

Νέοι αυτοκινητόδρομοι, νέες γραμμές μετρό, νοσοκομεία, σιδηρόδρομοι, αεροδρόμια. Στις μακέτες όλα φαίνονται φανταστικά. Πότε όμως στ' αλήθεια παραδίδονται, πόσο κοντά στις μακέτες θα είναι η πραγματικότητα; Και ποια οφέλη μπορεί να προσφέρουν στην κοινωνία και την οικονομία;
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Απειλείται η οικονομία από νέο κραχ;

Οπτική Γωνία / Έρχεται νέο παγκόσμιο κραχ;

Εμπορικοί πόλεμοι, γεωπολιτικές απειλές και ο κίνδυνος παγκόσμιας ύφεσης. Πόσο θα επηρεαστεί η Ελλάδα από τη νέα εποχή Τραμπ; Ο καθηγητής Χρηματοοικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Λίβερπουλ, Κώστας Μήλας, μιλά στη LiFO.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μπορεί μια φεμινίστρια να είναι χριστιανή; 

Οπτική Γωνία / Μπορεί μια φεμινίστρια να είναι χριστιανή; 

Υπάρχει τελικά ασυμβίβαστο μεταξύ χριστιανισμού και φεμινισμού; Μπορούν οι δύο ταυτότητες να συνυπάρξουν ή πρόκειται για έναν αδύνατο συνδυασμό; Δύο γυναίκες παραθέτουν τα επιχειρήματα κάθε πλευράς.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Το πράσινο της Αθήνας και τα πάθη του

Ρεπορτάζ / Το πράσινο της Αθήνας και τα πάθη του

Το πράσινο της πόλης μπορεί να είναι περιορισμένο, αλλά σε αρκετές περιπτώσεις είναι αξιόλογο - και η άνοιξη το φέρνει ξανά στο προσκήνιο, μαζί με τα προβλήματά του. Λύσεις υπάρχουν· το ζητούμενο είναι να εισακουστούν.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ