Ο Johan Simons ανοίγει τα φετινά Επιδαύρια

Johan Simons Facebook Twitter
«Χρειαζόμαστε απαλότητα, που δεν είναι το ίδιο με τη νωθρότητα. Και ενσυναίσθηση. Να νοιαζόμαστε τους άλλους. Να μπαίνουμε στη θέση τους, να προσπαθούμε να νιώθουμε πώς νιώθουν». Φωτ.: Jorg Bruggermann-Ostkreuz
0

Ο Johan Simons από παλιά, από την εποχή του Theatergroep Hollandia, που ίδρυσε μαζί με τον μουσικό Πάουλ Κουκ το 1985, και του ΖΤ Ηollandia, μετά στο NTGent, στο Münchner Kammerspiele, στην Τριενάλε της Ρουρ, τώρα στο Schauspielhaus Bochum, πάντα, αντιμετώπιζε με πολιτική σκέψη και στάση το θεατρικό γεγονός.

Επιμένει να επανέρχεται στις θεμελιώδεις ιδέες του Διαφωτισμού και στα βασικά αιτήματα της Γαλλικής Επανάστασης (Eλευθερία - Ισότητα - Αδελφοσύνη) και να καταγγέλλει όλα αυτά που υπονομεύουν το κοινωνικό συμβόλαιο στη διαφορετική, παγκοσμιοποιημένη πραγματικότητα της εποχής μας. Και πιστεύει βαθιά στη δύναμη που έχουν οι καλλιτέχνες να επικοινωνούν με το μεγάλο κοινό, όπως δεν μπορεί καμία άλλη επαγγελματική κατηγορία. 

Γι’ αυτό και ανέκαθεν επιδίωκε οι παραστάσεις του να είναι «φιλικές» σε ανθρώπους που δεν συνηθίζουν να πηγαίνουν στο θέατρο, επιλέγοντας μάλιστα σπουδαία έργα: από το 2018 μέχρι σήμερα έχει σκηνοθετήσει την Πενθεσίλεια του Κλάιστ, το Ένα πάρτι για τον Μακχίθ / Μια pub καντάτα για ζητιάνους, ανθρακωρύχους και μεθυσμένους (πάνω στην Όπερα της Πεντάρας), τον Ιβάνοφ του Τσέχοφ, τους Αριθμημένους του Ελίας Κανέτι, τα Στοιχειώδη Σωματίδια, την Υποταγή και την Πλατφόρμα του Μισέλ Ουελμπέκ, το Κοσμόπολις του Ντελίλο, Οιδίποδα Τύραννο, Άμλετ, Βασιλιά Λιρ, Mακμπέθ.   

«Χρειαζόμαστε απαλότητα, που δεν είναι το ίδιο με τη νωθρότητα. Και ενσυναίσθηση. Να νοιαζόμαστε τους άλλους. Να μπαίνουμε στη θέση τους, να προσπαθούμε να νιώθουμε πώς νιώθουν».

Απροσδόκητες συνδέσεις και συνθέσεις επί σκηνής χαρακτηρίζουν τις παραστάσεις του Ολλανδού σκηνοθέτη, συχνά στην κατεύθυνση του γερμανικού μεταμοντερνιστικού ύφους της εικοσαετίας 1990-2010. Στην Αθήνα, στο Ηρώδειο, έχουμε δει τις Βάκχες του ZT Hollandia (2002) και το Καζιμίρ και Καρολίνα του Χόρβατ (2009). Αυτό το καλοκαίρι, στις 1 και 2 Ιουλίου, καταφθάνει στην Επίδαυρο από το Bochum (είναι καλλιτεχνικός διευθυντής του Schauspielhaus του Bochum από το 2018) με την ευριπίδεια Άλκηστη. 

Anne Rietmeijer Facebook Twitter
H Anne Rietmeijer θα υποδυθεί την Άλκηστη. Φωτ.: Fatih Kurceren

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Johan Simons ασχολείται με τον μύθο της Άλκηστης. Το 2016, όντας καλλιτεχνικός διευθυντής της Τριενάλε της Ρουρ, σκηνοθέτησε την όπερα του Γκλουκ, Αlceste (1767), με τη B’ Rock Orchestra υπό τη διεύθυνση του ειδικού στη μουσική του δέκατου όγδοου αιώνα Ρενέ Ζακόμπ και με τη χορωδία της ΜusicAeterna του δικού μας Θόδωρου Κουρεντζή. Η Μπριζίτ Κρίνστενσεν ερμήνευσε την Άλκηστη και ο Τόμας Γουόλκερ τον Άδμητο.

728
Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οι κριτικές για εκείνη την παράσταση ήταν πολύ θετικές τόσο για τις μουσικές/τραγουδιστικές ερμηνείες όσο και για τον τρόπο που ο σκηνοθέτης υπηρέτησε τη μουσική, επιτρέποντας, μέσα από τον αρχαίο μύθο, να τεθούν μεγάλα ζητήματα της ύπαρξης. Η μουσική της Άλκηστης του Γκλουκ γίνεται βασικό στοιχείο και στην παράσταση της τραγωδίας του Ευριπίδη που ετοιμάζει ο Simons για το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου. Μάλιστα, αντί Χορού θα έχει στο κέντρο της ορχήστρας τέσσερις λυρικούς τραγουδιστές και ένα εκκλησιαστικό όργανο.

«Χρειαζόμαστε απαλότητα, που δεν είναι το ίδιο με τη νωθρότητα. Και ενσυναίσθηση. Να νοιαζόμαστε τους άλλους. Να μπαίνουμε στη θέση τους, να προσπαθούμε να νιώθουμε πώς νιώθουν», έχει πει. Γι’ αυτό και είμαι περίεργη να δω πώς θα χειριστεί την ευριπίδεια τραγικωμωδία, στην οποία, ως γνωστόν, πρωταγωνιστεί ο Άδμητος – που δεν θέλει να πεθάνει και δέχεται να πεθάνει στη θέση του η γυναίκα του. Εκείνη, πάλι, η Άλκηστη, δέχεται να πεθάνει επειδή η αγάπη για τον άνδρα της είναι πιο δυνατή από τον θάνατο.

Κι όσο για τον γέρο πατέρα του, αυτός αρνείται να θυσιάσει την πολύτιμη, λίγη ζωή που του απομένει για να ζήσει ο γιος του. Οι άνθρωποι εδώ τολμούν να αποφασίσουν για τη ζωή τους πέρα από στερεοτυπικούς ρόλους και αναμενόμενες συμπεριφορές. Κι αυτά που διακυβεύονται είναι τόσο σοβαρά και ανατρέπουν τις συνήθεις βεβαιότητες τόσο ύπουλα (μέσω λογικών επιχειρημάτων!), που δικαιώνουν απολύτως τον Simons όταν επιστρέφει σε έργα που έχει ξανακάνει στο παρελθόν ή όταν η πρώτη συμβουλή που δίνει στους νέους καλλιτέχνες του θεάτρου είναι: «Βρείτε θέματα που να έχουν σημασία».

Schauspielhaus Bochum – Johan Simons
Άλκηστη του Ευριπίδη
Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου
1/7-2/7, 21:00

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Κατερίνα Ευαγγελάτου: «Ήμουν άτυχη, αν και αυτό δεν θα ήθελα να ακούγεται σαν γκρίνια»

Θέατρο / Κατερίνα Ευαγγελάτου: «Ήμουν άτυχη, αν και αυτό δεν θα ήθελα να ακούγεται σαν γκρίνια»

Η καλλιτεχνική διευθύντρια του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου μιλά στη LiFO για το φετινό, φιλόδοξο πρόγραμμα της διοργάνωσης, για τις τεράστιες δυσκολίες των προηγούμενων δύο ετών, για τους νεωτερισμούς που επιχείρησε να φέρει στον θεσμό και κάνει έναν μικρό απολογισμό, λίγους μήνες πριν από τη λήξη της θητείας της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Οι σημαντικότερες εκδηλώσεις στην πόλη μέχρι το τέλος της άνοιξης

Spring Preview 2022 / Θέατρο, εικαστικά, μουσική: Οι σημαντικότερες εκδηλώσεις στην Αθήνα μέχρι το τέλος της άνοιξης

Οι εκθέσεις των John Craxton και Brice Marden, η ματιά της Λένας Κιτσοπούλου στον μύθο του Φρανκενστάιν, η επιστροφή του ADD Festival, το Spring Forward στην Ελευσίνα, η παγκόσμια πρεμιέρα της νέας ταινίας του Γιώργου Λάνθιμου, το φεστιβάλ πρωτοποριακού κινηματογράφου, συναυλίες με μεγάλα ονόματα και πολλά ακόμα.
ΑΠΟ ΤΟΥΣ Μ. ΗULOT, ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ, ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μπομπ Γουίλσον

Απώλειες / Μπομπ Γουίλσον (1941-2025): Το προκλητικό του σύμπαν ήταν ένα και μοναδικό

Μεγάλωσε σε μια κοινότητα όπου το θέατρο θεωρούνταν ανήθικο. Κι όμως, με το ριζοσπαστικό του έργο σφράγισε τη σύγχρονη τέχνη του 20ού αιώνα, σε παγκόσμιο επίπεδο. Υποκλίθηκε πολλές φορές στο αθηναϊκό κοινό – και εκείνο, κάθε φορά, του ανταπέδιδε την τιμή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
H ανάληψη του Οιδίποδα αναβάλλεται επ’ αόριστον

Θέατρο / H ανάληψη του Οιδίποδα αναβάλλεται επ’ αόριστον

Ο «Οιδίποδας» του Γιάννη Χουβαρδά συνενώνει τον «Τύραννο» και τον «Επί Κολωνώ» σε μια παράσταση, παίρνοντας τη μορφή μιας πυρετώδους ανασκαφής στο πεδίο του ασυνείδητου - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Θέατρο / Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός προσπαθεί να παραμείνει συγκεντρωμένη μέχρι την κάθοδό της στο αργολικό θέατρο. Παρ’ όλα αυτά, βρήκε τον χρόνο να μας μιλήσει για τους γυναικείους ρόλους που τη συνδέουν με την Ελλάδα και για τη σημασία της σιωπής.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν: από το «La Distance» του Ροντρίγκες έως τη μεγάλη επιτυχία του Μπανούσι

Θέατρο / Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν

Οι θερμές κριτικές της «Liberation» και της «Le Monde» για το «ΜΑΜΙ» του Μπανούσι σε παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση είναι απλώς μια λεπτομέρεια μέσα στις απανωτές εκπλήξεις που έκρυβε το πιο γνωστό θεατρικό φεστιβάλ στον κόσμο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Κωνσταντίνος Ζωγράφος: Ο «Ορέστης» του Τερζόπουλου

Θέατρο / Κωνσταντίνος Ζωγράφος: «Ο Τερζόπουλος σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό»

Ο νεαρός ηθοποιός που πέρυσι ενσάρκωσε τον Πυλάδη επιστρέφει φέτος ως Ορέστης. Με μια ήδη πλούσια διαδρομή στο θέατρο δίπλα σε σημαντικούς δημιουργούς, ετοιμάζει ένα νέο έργο εμπνευσμένο από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Θέατρο / Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πώς έσπαγε τα ταμεία στο θέατρο επί 35 χρόνια

Για δεκαετίες έχτισε, με το αλάνθαστο επιχειρηματικό της ένστικτο, μια σχέση με το θεατρικό κοινό που ακολουθούσε υπνωτισμένο τον μύθο της εθνικής σταρ. Η πορεία της ως θιασάρχισσας μέσα από παραστάσεις-σταθμούς και τις μαρτυρίες συνεργατών της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ