Μαρία Δημητριάδη  Facebook Twitter
Η Μαρία Δημητριάδη μπροστά σε μικρογλυπτό του Takis, περίπου 1982

«Μέδουσα Αίθουσα Τέχνης 1979-2017»: Μια έκθεση για την ιστορική γκαλερί της Μαρίας Δημητριάδη

0

Δεν υπάρχει Αθηναίος, φιλότεχνος, καλλιτέχνης που να μη γνώριζε τη Μέδουσα, την αίθουσα τέχνης της Μαρίας Δημητριάδη στην οδό Ξενοκράτους 7.

Όπως και κανένας από αυτούς που ήρθαν σε επαφή με την γκαλερί με οποιαδήποτε ιδιότητα δεν μπορεί να ξεχάσει την ιδρύτριά της, μια γυναίκα ελεύθερη και ασυμβίβαστη, την πιο νέα γκαλερίστα της Αθήνας όταν άνοιξε τον δικό της χώρο το 1979, που έφυγε από τη ζωή το 2017, σε ηλικία 57 ετών.

Έχοντας κάνει μια δημιουργική πρωτοποριακή διαδρομή, μέρος της οποίας είχε αποτυπωθεί ήδη σε δύο αναδρομικές εκθέσεις, τη «17+1» το 1989 για τα δέκα χρόνια της γκαλερί και μια επόμενη στη Δημοτική Πινακοθήκη, σε επιμέλεια Έφης Ανδρεάδη, για τα τριάντα πέντε χρόνια της, η γκαλερί έκλεισε μετά τον θάνατο της Δημητριάδη, έχοντας αφήσει έντονο το στίγμα της στην αθηναϊκή εικαστική σκηνή των τελευταίων τεσσάρων δεκαετιών.

Μια νέα έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη, που εγκαινιάζεται στις 24 Μαρτίου και θα διαρκέσει μέχρι τις 22 Μαΐου 2022, με τίτλο «Μέδουσα Αίθουσα Τέχνης 1979-2017», διατρέχει τα σχεδόν σαράντα χρόνια ζωής της Μέδουσας και προβάλλει όχι μόνο την ιστορική εξέλιξη της αίθουσας τέχνης αλλά και τον πρωτοποριακό, ακόμα και για τα σημερινά δεδομένα, χαρακτήρα των επιλογών της Μαρίας Δημητριάδη.

Ταυτόχρονα, εγείρει σκέψεις και ερωτήματα σχετικά με έναν ολόκληρο κύκλο ζωής των ελληνικών αιθουσών τέχνης από τα χρόνια της Μεταπολίτευσης μέχρι σήμερα και ιδιαίτερα από το 1979, όταν η Δημητριάδη ξεκίνησε να παρουσιάζει περιβάλλοντα, δρώμενα, βίντεο, φωτογραφίες καθώς και εκθέσεις ζωγραφικής και γλυπτικής. Παράλληλα, δημιούργησε και μία από τις πρώτες ελληνικές αίθουσες τέχνης που στήριξαν συστηματικά τους πρωτοπόρους της ελληνικής σύγχρονης τέχνης, μεγάλα ονόματα καταξιωμένων εικαστικών όπως οι Takis, Μάριος Πράσινος, Αλέξης Ακριθάκης, Harold Stevenson, Robert Matta και Κώστας Κουλεντιανός.

Ήταν εξαιρετικά επιτυχημένη, είχε μάτι, δεν έκανε ποτέ πίσω, δεν παρουσίασε ποτέ κάτι που δεν πίστευε, κάτι που της θύμιζε κάτι άλλο ή το βαριόταν. Ήθελε η τέχνη να τη συγκινεί, να την ταράζει και επίσης, όπως την έζησα, νομίζω ότι ήταν ιδιαίτερα διακριτική με τους συλλέκτες και είχε έναν τρόπο να τους κάνει να αγαπούν την τέχνη, γι' αυτό και διαμόρφωσε κοινό.

Συναντήσαμε την Ελισάβετ Πλέσσα, ιστορικό τέχνη και επιμελήτρια της έκθεσης και της έκδοσης «Μέδουσα Αίθουσα Τέχνης 1979-2017» για να μιλήσουμε για την ιστορική Μέδουσα και τη Μαρία Δημητριάδη.

— Γιατί γίνεται αυτή η έκθεση;

Ξεκινά από την αρχική επιθυμία της Μαρίας Δημητριάδη να γίνει μια έκδοση – στην περίπτωση αυτή η έκθεση συνοδεύει το βιβλίο. Μάλιστα φρόντισε να εξασφαλίσει τους πόρους τόσο για την έκδοση όσο και για την έκθεση, που είναι μια αναδρομή από το 1979, όταν άνοιξε στην οδό Αστυδάμαντος στο Παγκράτι την πρώτη γκαλερί, το Μεδουσάκι, όπως το αποκαλούσε, όπου έμεινε λιγότερο από έναν χρόνο, μέχρι να μετακομίσει στην οδό Ξενοκράτους 7 στο Κολωνάκι, όπου έμεινε μέχρι τέλους. Αυτό το μεγάλο βιβλίο για την ιστορία της Μέδουσας και τη δράση της θεωρήσαμε ότι θα ήταν ελλιπές χωρίς μια αντίστοιχη έκθεση. 

Η επιθυμία της τη σύντομη περίοδο της ολιγόμηνης ασθένειάς της ήταν να τακτοποιήσει τις υποθέσεις της, να φροντίσει ώστε τα έργα της συλλογής που είχε συγκροτήσει να πάνε σε έναν φορέα που εκτιμούσε και η Εθνική Πινακοθήκη δέχτηκε με χαρά τη δωρεά της. Σύμφωνα με τη διαθήκη της, ανέθεσε αυτές τις υποθέσεις σε τρεις εκτελεστές, στον γλύπτη Νάκη Ταστσιόγλου, τον πιο προσωπικό και στενό της φίλο, τη φίλη και συνεργάτιδά της Πηνελόπη Ταράτσα και τον καλλιτέχνη Μίλτο Μιχαηλίδη. Οι τρεις τους ανέλαβαν να εκτελέσουν τους όρους της διαθήκης της, όλο αυτό το εγχείρημα και είχα την τιμή να συμπεριλαμβάνομαι κι εγώ σε αυτό ως επιμελήτρια της έκδοσης και της έκθεσης.

Για τη Μαρία όλη η ζωή ήταν μια γιορτή και με αυτή την έκδοση ήθελε να γιορτάσει αυτές τις τέσσερις δεκαετίες, έναν τόμο πλήρη στα ελληνικά και στα αγγλικά. Είχαμε την τύχη το Μουσείο Μπενάκη να αποδεχτεί αυτή την πρόταση και μας έχει παραχωρήσει όλο το ισόγειο της Πειραιώς για να παρουσιαστούν τα έργα των καλλιτεχνών που συνδέθηκαν με τη Μέδουσα.

Μαρία Δημητριάδη  Facebook Twitter
Η Μαρία Δημητριάδη με τον Αλέξανδρο Ιόλα στα εγκαίνια της έκθεσης του Harold Stevenson που διοργάνωσαν μαζί στη Μέδουσα το 1985.

— Τι έργα θα δούμε;

Τα έργα που θα δούμε ανήκουν στην Εθνική Πινακοθήκη σε ποσοστό 80%, είναι έργα του κληροδοτήματος. Όπου υπήρχαν κενά, για να τα καλύψουμε, φροντίσαμε να δανειστούμε ένα 20% από μουσεία, ιδρύματα και καλλιτέχνες. Η έκθεση θα έχει τη δομή τριών ομόκεντρων κύκλων.

Ο εξωτερικός κύκλος είναι η δράση της Μέδουσας και ο πιο μέσα είναι η συλλογή έργων τέχνης που η Μαρία Δημητριάδη δημιούργησε σιγά σιγά – είναι ίσως η μοναδική που αγόραζε έργα των καλλιτεχνών της και αυτή ήταν έμπρακτη απόδειξη της υποστήριξης του έργου τους, ένα πολύ ηχηρό σήμα εμπιστοσύνης στην αγορά και ένα παράδειγμα ότι «εγώ τολμώ, το έχω στο σπίτι μου».

Ζούσε με έναν τρόπο ανοιχτό, η δουλειά της ήταν συνυφασμένη με τη ζωή της και οι άνθρωποι, συλλέκτες και μη, έβλεπαν τα έργα που αγαπούσε στα σπίτια της, στην Αθήνα και στην Πάρο. Μέσα από μια τέτοια διαδικασία συναισθηματική έκανε αυτή την κίνηση που αφορούσε τους καλλιτέχνες που είχε προωθήσει και προσπαθούσε να επιβάλει και να αναδείξει. Ο τρίτος κύκλος είναι η ίδια η Μαρία, η προσωπικότητά της, ο άνθρωπος στον οποίο οφείλονται όλα αυτά. 

 — Θα θέλατε να μιλήσουμε για την περίπτωση της Μαρίας Δημητριάδη;

Από την έκθεση και την έκδοση θέλουμε να προκύπτει η προσωπικότητα της Μαρίας Δημητριάδη. Υπάρχει ένα τμήμα στην έκθεση που είναι συνυφασμένο με την πιο προσωπική της ζωή, που φυσικά ήταν συνδεδεμένη με την τέχνη. Οι καλλιτέχνες ήταν φίλοι της, δεν ήταν μέρος της επιχείρησής της, ήταν οι άνθρωποί της. Η ίδια έλεγε «η Μέδουσα είναι μια συμμορία».

Μαρία Δημητριάδη  Facebook Twitter
Αλέξης Ακριθάκης, Χωρίς τίτλο, 1979 (και 1973), μεικτή τεχνική σε χαρτί, 58x95 εκ., Εθνική Πινακοθήκη-Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου / Κληροδότημα Μαρίας Δημητριάδη

— Πώς αποφάσισε, λοιπόν, ένα κορίτσι δεκαεννιά χρονών να κάνει μια γκαλερί σε μια πόλη όπου τα πράγματα ήταν κάπως συγκεκριμένα στον χώρο της τέχνης;

Αυτό προέκυψε πολύ φυσικά. Η Μαρία μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον όπου η κύρια επιρροή της ήταν η ζωγράφος Μαρία Σπέντζα και οι φίλοι της, ο Μόραλης, ο Μαυροΐδης, ο Χατζηκυριάκος-Γκίκας. Μεγάλωσε μέσα στα πόδια τους, μάλιστα και η ίδια ήθελε να γίνει ζωγράφος, αλλά απέτυχε παταγωδώς και κάπου γράφει πως ο «μόνος άλλος τρόπος να είμαι σε επαφή με την τέχνη που αγαπώ είναι να ανοίξω μια γκαλερί». Είχε ένα πεδίο έτοιμο, ανθρώπους που την περιέβαλλαν και τη στήριξαν στις πρώτες εκθέσεις.

Είχε το προνόμιο να έχει και ανθρώπους καταξιωμένους, αλλά αυτό που της άρεσε ήταν να προβάλει καλλιτέχνες συνομηλίκους της, της γενιάς της. Ήταν μια πόρτα ανοιχτή όπου μπορούσαν να δείξουν τη δουλειά τους και να συζητήσουν για μια έκθεση. Η Μαρία ήταν η ίδια μια λαμπερή προσωπικότητα, πολύ όμορφη γυναίκα, με μια ομορφιά που πήγαζε από μέσα της, γενναιόδωρη – τη βοήθησαν και κάποιες συγκυρίες βέβαια.

Η πρώτη έκθεση που έκανε ήταν του Ακριθάκη και μέσα από αυτήν γνώρισε τον Ιόλα, που ήταν ένα τεράστιο κεφάλαιο γι' αυτήν. Έμαθε πώς να στήνει μια έκθεση, έκαναν μαζί δυο-τρεις εκθέσεις. Ο Ιόλας της έφερε και έναν ολόκληρο κόσμο, της γνώρισε τον Τάκι, άλλο ένα μεγάλο κεφάλαιο της ζωής και της καριέρας της – αυτά ήταν ιερά τέρατα στην τέχνη. Ο Μίνως Αργυράκης και ο Πάνος Ραϋμόνδος ήταν δυο καλλιτέχνες που αγάπησε πολύ και έχει πολλά έργα τους. Αυτά όλα πλέκουν το πλαίσιο μέσα στο οποίο κινείται.

Η Μαρία τολμούσε και πραγματικά δεν λογάριαζε τίποτα προκειμένου να γίνει μια καλή έκθεση: να σκάψει την γκαλερί, να τη γεμίσει λάδια αυτοκινήτου, όπως έκανε με την Αιμιλία Παπαφιλίππου, να στρώσει το πάτωμα με τούβλα για τον Χρήστο Τζίβελο. Όταν άνοιξε η Μέδουσα+1, ο χώρος που είχε φτιάξει από το 1992 μέχρι το 1996, έκανε απίθανα πράγματα.

Μαρία Δημητριάδη  Facebook Twitter
Εγκαίνια της έκθεσης του Γιάννη Τζερμιά στη Μέδουσα, 2011: Ειρήνη Τζερμιά, Γιάννης Τζερμιάς, Άγγελος Δεληβορριάς, Μαρία Δημητριάδη, Γιάννης Βαλαβανίδης
Μαρία Δημητριάδη  Facebook Twitter
Φωτογραφία από το αρχείο της γκαλερί Μέδουσα

— Τι ήταν αυτό που τη χαρακτήριζε;

Η ελευθερία που έδινε στους καλλιτέχνες ήταν αυτό που τη χαρακτήριζε, μια λέξη-κλειδί για τη ζωή και τις επιλογές της. Η Μέδουσα πολύ γρήγορα έγινε συνώνυμο της ποιότητας, τη στήριζαν οι συλλέκτες, προσέλκυε φρέσκα ονόματα και όποιος έφτανε εκεί, ήξερε ότι θα έβλεπε μια πολύ καλή έκθεση. Ήταν εξαιρετικά επιτυχημένη, είχε μάτι, δεν έκανε ποτέ πίσω, δεν παρουσίασε ποτέ κάτι που δεν πίστευε, κάτι που της θύμιζε κάτι άλλο ή το βαριόταν. Ήθελε η τέχνη να τη συγκινεί, να την ταράζει. Όπως την έζησα, ήταν ιδιαίτερα διακριτική με τους συλλέκτες, είχε έναν τρόπο να τους κάνει να αγαπούν την τέχνη, γι' αυτό και διαμόρφωσε κοινό.

Κοιτάζοντας τη ζωή μέσα από αυτή την έκδοση, νομίζω ότι πρόλαβε να τα κάνει όλα μέσα σε λίγα χρόνια. Τα όνειρά της τα πραγματοποίησε, αγάπησε τη ζωή με πάθος, ταξίδεψε –είχε το καΐκι της–, σχεδίαζε σπίτια και με αυτόν τον τρόπο όχι μόνο προωθούσε τους καλλιτέχνες της αλλά είχε και ένα εισόδημα για να κάνει τις εκθέσεις που ήθελε στη Μέδουσα χωρίς εκπτώσεις. Ήταν ένα ελεύθερο, πολυτάλαντο και ανεξάρτητο άτομο που ήθελε μόνο να δίνει. Πρόλαβε, έκανε αυτά που ήθελε και έφυγε, ήταν πλήρης η ζωή της.

Ξεκίνησε νωρίς και γρήγορα, γιατί ήξερε τι ήθελε και τι δεν ήθελε, δεν είχε χρόνο για χάσιμο ή μικροσυμβιβασμούς, έβλεπε πάντα το μέλλον. Είμαι σίγουρη ότι όλο αυτό που ήθελε να κάνει, τα σαράντα χρόνια της γκαλερί, ήταν ένα σκαλοπάτι για την επόμενη φάση.

Μαρία Δημητριάδη  Facebook Twitter
Άποψη της έκθεσης-εγκατάστασης του Χρήστου Τζίβελου στη Μέδουσα Αίθουσα Τέχνης, 1986
Μαρία Δημητριάδη  Facebook Twitter
Σχέδιο του Μίνου Αργυράκη από τη σειρά Eros-Space-Revo (1969), Εθνική Πινακοθήκη-Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου / Κληροδότημα Μαρίας Δημητριάδη
Μαρία Δημητριάδη  Facebook Twitter
Takis, Télélumière, 1960 original, αριθμός μητρώου Ιδρύματος Takis V.S.184 (σίδηρος, λάμπα, ηλεκτρικά καλώδια, 116x55x50 εκ.), Εθνική Πινακοθήκη-Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου / Κληροδότημα Μαρίας Δημητριάδη
Μαρία Δημητριάδη  Facebook Twitter
Άποψη της έκθεσης Κουλεντιανός-Πράσινος: Μια φιλία, δύο κόσμοι, επιμέλεια Έφης Στρούζα, Μέδουσα Αίθουσα Τέχνης, 2011
Μαρία Δημητριάδη  Facebook Twitter
Φωτογραφία από το αρχείο της γκαλερί Μέδουσα
Μαρία Δημητριάδη  Facebook Twitter
Φωτογραφία από το αρχείο της γκαλερί Μέδουσα
Μαρία Δημητριάδη  Facebook Twitter
Φωτογραφία από το αρχείο της γκαλερί Μέδουσα
Μαρία Δημητριάδη  Facebook Twitter
Φωτογραφία από το αρχείο της γκαλερί Μέδουσα
Μαρία Δημητριάδη  Facebook Twitter
Φωτογραφία από το αρχείο της γκαλερί Μέδουσα
Μαρία Δημητριάδη  Facebook Twitter
Φωτογραφία από το αρχείο της γκαλερί Μέδουσα
Μαρία Δημητριάδη  Facebook Twitter
Φωτογραφία από το αρχείο της γκαλερί Μέδουσα
Μαρία Δημητριάδη  Facebook Twitter
Φωτογραφία από το αρχείο της γκαλερί Μέδουσα
Μαρία Δημητριάδη  Facebook Twitter
Φωτογραφία από το αρχείο της γκαλερί Μέδουσα
Μαρία Δημητριάδη  Facebook Twitter
Φωτογραφία από το αρχείο της γκαλερί Μέδουσα
Μαρία Δημητριάδη  Facebook Twitter
Φωτογραφία από το αρχείο της γκαλερί Μέδουσα
Εικαστικά
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Γκαλερί Μέδουσα: Μια έκθεση για μια ιστορική γκαλερί της Αθήνας στο Μουσείο Μπενάκη

Πολιτισμός / Γκαλερί Μέδουσα: Μια έκθεση για την ιστορική γκαλερί της Αθήνας στο Μουσείο Μπενάκη

Η έκθεση προβάλλει όχι μόνο την ιστορική εξέλιξη της Μέδουσας Αίθουσας Τέχνης και τον –ακόμα και για τα σημερινά δεδομένα– πρωτοποριακό χαρακτήρα των επιλογών της Μαρίας Δημητριάδη, αλλά ταυτόχρονα εγείρει σκέψεις και ερωτήματα σχετικά με έναν ολόκληρο κύκλο ζωής των ελληνικών αιθουσών τέχνης.
THE LIFO TEAM
Με τη γκαλερί Μέδουσα και τον Τζον Κράξτον ξεκινά το εκθεσιακό πρόγραμμα του Μπενάκη για το 2022

Πολιτισμός / Με τη γκαλερί Μέδουσα και τον Τζον Κράξτον ξεκινά το εκθεσιακό πρόγραμμα του Μπενάκη για το 2022

Δυο εκθέσεις για τη διαδρομή της γκαλερί Μέδουσα και την ιδρύτριά της Μαρία Δημητριάδη και τα 100 χρόνια από τη τη γέννηση του ζωγράφου και σκηνογράφου John Craxton.
THE LIFO TEAM
Τα μνημειώδη κεραμικά του Theaster Gates στο Μουσείο Μπενάκη

Εικαστικά / Τα μνημειώδη κεραμικά του Theaster Gates στο Μουσείο Μπενάκη

Στις αίθουσες των προϊστορικών, κλασικών και ρωμαϊκών αρχαιοτήτων του Μουσείου Ελληνικού Πολιτισμού του Μουσείου Μπενάκη τα κεραμικά μεγάλης κλίμακας του Theaster Gates νοηματοδοτούν έναν νέο διάλογο για το υλικό, την ιστορία, τη χρήση και την έννοιά του.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Από τον Περικλή Βυζάντιο και τον Jean Tinguely μέχρι τον Robert McCabe

Εικαστικά / «Νήματα επιλογής»: Μια αθηναϊκή έκθεση δένει φωνές και γενιές

Μια ομαδική έκθεση στην Αίθουσα Τέχνης Αθηνών, με έργα των Περικλή Βυζάντιου, Robert McCabe και Jean Tinguely, μεταξύ άλλων, φέρνει σε διάλογο Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες διαφορετικών αναφορών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο «Ένοικος» του Παντελή Μάκκα: Μια γιορταστική βιντεοεγκατάσταση

Εικαστικά / Ο «Ένοικος» του Παντελή Μάκκα: Μια γιορταστική βιντεοεγκατάσταση

Μια ρετροσπεκτίβα δεκαπέντε χρόνων η οποία αποτελείται από έναν καταιγισμό εικόνων που δημιούργησε με την κάμερά του ο γνωστός video artist για μια σειρά σημαντικών παραστάσεων, οι οποίες παρουσιάζονται αποδεσμευμένες από τη θεατρική τους υπόσταση.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ξεκινάει το Back to Athens 2025

Εικαστικά / Back to Athens: Ο ετήσιος εικαστικός θεσμός επιστρέφει στο Μέγαρο Ησαΐα

Με κεντρική θεματική «Η διαίρεση της ζωής», το Back to Athens 2025 παρουσιάζει 30 εκθέσεις, εγκαταστάσεις, performance και προβολές από καλλιτέχνες και επιμελητές από την Ελλάδα και το εξωτερικό.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Takis: Αρχαϊκός καλλιτέχνης, προφήτης, μάντης, μάγος. Σίγουρα μοναδικός

Εικαστικά / Takis: Αρχαϊκός καλλιτέχνης, προφήτης, μάντης, μάγος. Σίγουρα μοναδικός

Με μια μεγάλη έκθεση σε δύο μέρη, στην Αθήνα και στην Άνδρο, το Ίδρυμα Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή γιορτάζει τα εκατό χρόνια του Takis, μίας από τις σημαντικότερες σημαντικότερες προσωπικότητες της ελληνικής αλλά και της παγκόσμιας εικαστικής σκηνής.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μια νέα τοιχογραφία με τη ζωή των σεξεργατριών σε έναν δρόμο του Μεταξουργείου

Εικαστικά / Μια νέα τοιχογραφία για την αόρατη ζωή των σεξεργατριών στην οδό Ιάσωνος

Η διεθνής εικαστικός Paulina Olowska δημιουργεί μια τοιχογραφία στον πεζόδρομο του Μεταξουργείου για τις γυναίκες και γειτόνισσές της με τις οποίες καλημερίζεται και πίνει καφέ.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο ζωοπλάστης γλύπτης Ευριπίδης Βαβούρης (1911-1987) 

Εικαστικά / Ευριπίδης Βαβούρης: Πέρα από το «Λαγωνικό» της Φωκίωνος Νέγρη

Ο δημιουργός του γνωστού αγάλματος της Κυψέλης υπήρξε ένας στοχαστικός γλύπτης της Αθήνας με αξιόλογη πορεία, που απέδιδε πειστικά και με μεγάλη ευαισθησία τα κατοικίδια ζώα. Μια επίσκεψη στο ατελιέ του, που έχει διατηρηθεί σε άψογη κατάσταση, αποτέλεσε το ερέθισμα για να τον ανακαλύψουμε και να τον επανεκτιμήσουμε. 
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ένας Ιούνιος γεμάτος τέχνη: 28 εκθέσεις που αξίζει να δείτε

Εικαστικά / Ένας Ιούνιος γεμάτος τέχνη: 28 εκθέσεις που αξίζει να δείτε

Μια σειρά από εκθέσεις σημαντικών καλλιτεχνών χαρακτηρίζουν την έναρξη του καλοκαιριού. Από τα Plásmata 3 της Στεγης έως την αναδρομική έκθεση του Takis κι από τη Marlene Dumas έως την Charline von Heyl.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μαρλέν

Εικαστικά / Marlene Dumas: «Η τέχνη είναι πάντοτε μια πράξη εναντίον της βίας»

Η κορυφαία Νοτιοαφρικανή ζωγράφος παρουσιάζει την πρώτη ατομική της έκθεση στην Ελλάδα, στην οποία τα έργα της διαλέγονται με αρχαιότητες από τις μόνιμες συλλογές του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Πρόδρομος Τσιαβός: «Στην παρουσία μας στον δημόσιο χώρο ο στόχος μας δεν είναι απλά να κάνουμε μια έκθεση αλλά να ακούσουμε, να συζητήσουμε, να αφήσουμε κάτι πίσω μας»

Plāsmata 3 / Πρόδρομος Τσιαβός: «Στόχος μας δεν είναι απλά να κάνουμε μια έκθεση, αλλά να αφήσουμε κάτι πίσω μας»

Ο επικεφαλής Ψηφιακής Ανάπτυξης και Καινοτομίας του Ιδρύματος Ωνάση μιλά με υπόκρουση τα ασταμάτητα τιτιβίσματα των πουλιών που έρχονται από τα σκιερά δέντρα του Πεδίου του Άρεως.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ