Γελώντας με τους χοντρούς: Ένας χρόνιος ρατσισμός της ελληνικής κοινωνίας

Γελώντας με τους χοντρούς Facebook Twitter
Ακόμα τα clickbait άρθρα στα site αναρωτιούνται «Πόσα κιλά είναι η Χ», λες και η Χ είναι ζώο που πάει για σφάξιμο στον πάγκο του χασάπη, ή το αγαπημένο μου «Πώς η Ψ έχασε τα κιλά της εγκυμοσύνης σε 8 μέρες».
0

ΤΟ ΣΙΡΙΑΛ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ με τον χορογράφο-influencer που διαπόμπευσε μια άγνωστη γυναίκα στους 50.000 followers του γιατί ήταν χοντρή και τόλμησε να φορέσει ριγέ μπλούζα ήταν αρχικά εξοργιστικό.

Μετά η ιστορία άρχισε να θυμίζει παρακμιακή ταινία: τα αλλόκοτα μηνύματα του χορογράφου ότι προσπάθησε να αυτοκτονήσει μόνος του στους θάμνους «με φαρμακευτικά δισκία» μέχρι που τον βοήθησε μια τηλεπαρουσιάστρια, οι ειδήσεις ότι μπορεί να είναι στο Ιπποκράτειο ή στο Κρατικό Νίκαιας, η ψεύτικη οργή των πρωινών πάνελ, ένα λούμπεν μελόδραμα για όλη την οικογένεια.

Μέχρι πρόσφατα βέβαια αυτού του είδους η δημόσια διαπόμπευση, του να γελάμε όλοι συλλογικά με τους χοντρούς, ήταν απλά κομμάτι της καθημερινότητας. Δεν μιλάω για τις ταινίες ή για ανέκδοτα αλλά για τον καθημερινό ρατσισμό της ελληνικής κοινωνίας.

Για χρόνια στα lifestyle περιοδικά υπήρχαν στήλες fashion police που καλιαρντεύανε υπό μορφή λαϊκού διαλόγου φωτογραφίες ανύποπτων γυναικών που είχαν κάνει π.χ. το θανάσιμο λάθος να βάλουν άσπρη παντελόνα («Καλέ, αυτή τρώει τα κοτόπουλα με την πέτσα») ή επιβραβεύανε κάποια ηθοποιό που είχε χάσει τα πέντε «περιττά» κιλά της («Πιο ανανεωμένη από ποτέ η Καιτούλα. Φτου σκόρδα, σκορδάρες!», «Άει μωρή»).

Nομίζω πως, παρά την ακραία καφρίλα με την οποία έχουμε μεγαλώσει σχεδόν όλοι, η ιστορία αυτή άγγιξε τόσο κόσμο γιατί αυτή η διαπόμπευση είναι αυτό ακριβώς που τρέμει κανείς όταν είναι χοντρός, ότι δηλαδή θα τον δείχνουν και θα γελάνε μαζί του.

Ακόμα τα clickbait άρθρα στα site αναρωτιούνται «Πόσα κιλά είναι η Χ», λες και η Χ είναι ζώο που πάει για σφάξιμο στον πάγκο του χασάπη, ή το αγαπημένο μου «Πώς η Ψ έχασε τα κιλά της εγκυμοσύνης σε 8 μέρες».

Έχω υπάρξει «κανονική», παχιά, σχεδόν τα πάντα σε διαφορετικές φάσεις της ζωής μου. Θα μπορούσα να γράψω όχι βιβλίο αλλά εγκυκλοπαίδεια για τη σχέση μου με το φαγητό. Δεν γνωρίζω πολλές γυναίκες -αδύνατες ή χοντρές, δεν έχει σημασία- που να έχουν ιδιαίτερα υγιή σχέση με το φαγητό ή το σώμα τους.

Nομίζω πως, παρά την ακραία καφρίλα με την οποία έχουμε μεγαλώσει σχεδόν όλοι, η ιστορία αυτή άγγιξε τόσο κόσμο γιατί αυτή η διαπόμπευση είναι αυτό ακριβώς που τρέμει κανείς όταν είναι χοντρός, ότι δηλαδή θα τον δείχνουν και θα γελάνε μαζί του.

Εάν, μάλιστα, έχεις υπάρξει χοντρό παιδάκι, μάλλον δεν το ξεχνάς ποτέ - ακόμα κι αν γίνεις ένας αδύνατος ενήλικας, πιθανώς να συνεχίσεις να έχεις μέσα σου για πολύ καιρό ένα χοντρό παιδάκι που θα ζητιανεύει λίγη επιβεβαίωση (ας είναι καλά οι φίλοι μας οι ψυχοθεραπευτές).

Δεν θα ξεχάσω ποτέ ένα αγοράκι που με περίμενε κάθε απόγευμα στο σχολικό λεωφορείο για να με αποκαλέσει «χοντρέλα». Πρέπει να ήμουν 8 ή 9 χρονών. Θυμάμαι πως φορούσε σχεδόν κάθε μέρα φόρμες και ο άλλος του αγαπημένος στόχος ήταν ένα αγοράκι το οποίο αποκαλούσε «πουσταρούλη».

Πιστεύω πως η ζωή είναι χειρότερη για μια χοντρή γυναίκα απ’ ό,τι είναι για έναν χοντρό άντρα. Ως χοντρή γυναίκα έχεις αποτύχει σε ένα από τα πιο βασικά κοινωνικά «αξιώματα» του φύλου σου - στην προσπάθεια να είσαι όμορφη και αδύνατη. Αν δεν προσπαθείς ασταμάτητα και λυσσαλέα να είσαι όμορφη, νέα κι αδύνατη, είσαι στ’ αλήθεια γυναίκα; Ή απλώς γίνεσαι ένας αόρατος μπόγος που «δεν σέβεται τον εαυτό του»;

«To πιο περίεργο απ’ όλα», μου είπε κάποτε μια γνωστή μου, που έπασχε από βουλιμία, «είναι πως ήθελα να γίνω χοντρή για να γίνω αόρατη, να με αφήσουν ήσυχη. Όσο πιο πολύ έτρωγα τόσο πιο πολύ εξαφανιζόμουν στην ανυπαρξία».

Πριν από λίγο καιρό κάποιο like στο Facebook με οδήγησε στη σελίδα του αγοριού που με αποκαλούσε «χοντρέλα». Είναι κομματικό στέλεχος. Στη σελίδα του έλεγε πως μπήκε στην πολιτική «γιατί έχει έντονη την αίσθηση της προσφοράς και του αρέσει να δίνει χαρά στους γύρω του». Σε μια φωτογραφία πόζαρε φορώντας ένα μπλε κουστούμι με τους ηλικιωμένους κάποιου τοπικού γηροκομείου, με ένα χαμόγελο που ξεχείλιζε με το νέκταρ της ανθρώπινης καλοσύνης. Από κάτω είχε γράψει: «Εδώ με τον κύριο Τάκη και την κυρία Ευθυμία!!! Πόση χαρά!!!! Η καλύτερη μέρα της ζωής μου!!!!!».

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

tasos xiarcho

Δημήτρης Πολιτάκης / «Καλά να πάθετε που κάνετε διάσημους τις αδελφές και τα πρεζάκια»: Όταν η φήμη σε δαγκώνει με το δικό σου δηλητήριο

Θα πρέπει να ήταν χιλιάδες τα σχόλια και οι αναρτήσεις χθες που ξέρασαν στον εκπεσόντα influencer χειρότερο bullying από αυτό που έκανε ο ίδιος στην κοπέλα που είχε την ατυχία να βρεθεί στη δίνη του θολωμένου οίστρου του.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η Έλενα Παπαρίζου στην αρένα του body shaming

Δημήτρης Πολιτάκης / Η Έλενα Παπαρίζου στην αρένα του body shaming

Ακόμα κι αν προσωπικά δεν συναντήσαμε ούτε ένα τέτοιο σχόλιο μέσα στην εκλεκτή "φούσκα" μας, κράζουμε αγρίως όσους έκαναν body shaming στην Έλενα Παπαρίζου, επειδή εμείς είμαστε ανώτεροι από την «Σούλα την κομμώτρια» – πολιτισμικά, ιδεολογικά, ταξικά.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Η γενιά αυτή τολμά όσα δεν τολμήσαμε εμείς και της αξίζει κάθε στήριξη!»

Οπτική Γωνία / Αμπντελά Ταϊά: «Η γενιά αυτή τολμά όσα δεν τολμήσαμε εμείς και της αξίζει κάθε στήριξη!»

Ο Μαροκινός συγγραφέας και σκηνοθέτης, κάτοικος Γαλλίας πλέον και γνωστός στην Ελλάδα από το υπέροχο μυθιστόρημα «Η ζωή με το δικό σου φως», μιλά με θαυμασμό για την εξέγερση της νεολαίας που συνταράσσει την πατρίδα του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Νίκος Χασαπόπουλος: «Παραλίγο να πεθάνω από τη σκευωρία της Novartis»

Συνέντευξη / Νίκος Χασαπόπουλος: «Παραλίγο να πεθάνω από τη σκευωρία της Novartis»

Μετά από μισό αιώνα στο «Βήμα», ο Νίκος Χασαπόπουλος μιλά για πρώτη φορά για την πιο δύσκολη απόφαση της ζωής του, τις στιγμές που έζησε δίπλα σε Λαμπράκη, Ψυχάρη και πρωθυπουργούς, αλλά και για το μεγάλο λάθος του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας άλλος «Μεσοπόλεμος»: Το μένος για τα θύματα (που γίνονται φωνή)

Οπτική Γωνία / Ένας άλλος «Μεσοπόλεμος»: Το μένος για τα θύματα (που γίνονται φωνή)

Έχουμε ένα καινούργιο συναίσθημα, όχι το κλασικό της εποχής των φασισμών, δηλαδή τον φόβο μη βρεθεί κανείς στη θέση των κατώτερων, όσων έμειναν πίσω ή «από κάτω». Πλέον βλέπει κανείς μένος για τα θύματα που μιλάνε.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Μποτιλιαρισμένοι στην Αθήνα: Δαπανούμε έναν μισθό στον δρόμο κάθε έτος

Οπτική Γωνία / Κάθε χρόνο χάνουμε 110 ώρες από τη ζωή μας κολλημένοι στο τιμόνι

Πώς μπορεί να μειωθεί άμεσα το μποτιλιάρισμα στους δρόμους της πρωτεύουσας; Γιατί η λεωφόρος Κηφισού δεν θα αδειάσει ποτέ; Ο συγκοινωνιολόγος και καθηγητής του ΕΜΠ, Κωνσταντίνος Κεπαπτσόγλου, εξηγεί.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Ερντογάν που (δεν) τα πήρε όλα και οι αποκαλύψεις πίσω από τις εντυπώσεις

Βασιλική Σιούτη / Ο Ερντογάν που (δεν) τα πήρε όλα και οι αποκαλύψεις πίσω από τις εντυπώσεις

Οι εκ των υστέρων αποκαλύψεις για τη συνάντηση Τραμπ - Ερντογάν κατέδειξαν τις πραγματικές ισορροπίες στο πεδίο των διεθνών σχέσεων: καμία πλευρά δεν κερδίζει άνευ ανταλλαγμάτων και οι διεθνείς σχέσεις δεν καθορίζονται από προσωπικές συμπάθειες.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Η στρατηγική του Νίκου Δένδια και η λεπτή ισορροπία με τον Κυριάκο Μητσοτάκη

Βασιλική Σιούτη / Η στρατηγική του Νίκου Δένδια και η λεπτή ισορροπία με τον Κυριάκο Μητσοτάκη

Την ώρα που η κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, με τα Τέμπη και με την ακρίβεια, που προκαλεί κοινωνική δυσφορία, ο Νίκος Δένδιας εμφανίζεται ως μεταρρυθμιστής που θα οδηγήσει τις Ένοπλες Δυνάμεις στη νέα εποχή.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Χθες ο Μαζωνάκης, σήμερα ο Μπισμπίκης: Ποιο θα είναι το επόμενο «μεγάλο θέμα»;

Ακροβατώντας / Χθες ο Μαζωνάκης, σήμερα ο Μπισμπίκης: Ποιο θα είναι το επόμενο «μεγάλο θέμα»;

Αξιολογώντας ως πιο σημαντικό ένα τροχαίο από τη συνάντηση Τραμπ - Νετανιάχου, τα κυρίαρχα μέσα αναδεικνύουν το ασήμαντο χάριν τηλεθέασης, εξυπηρετώντας συγκεκριμένες σκοπιμότητες που θα μετατοπίσουν το ενδιαφέρον της κοινωνίας από τα σημαντικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Joe Coughlin: «Η τρίτη ηλικία δεν είναι κρουαζιέρες ή πατερίτσες»

Οπτική Γωνία / Joe Coughlin: «Γηρατειά δεν είναι μόνο κρουαζιέρες, πατερίτσες και να είσαι με το ένα πόδι στον τάφο»

Ο φιλέλληνας καθηγητής εξετάζει τις όψεις της μακροζωίας, πιστεύει πως στην Ελλάδα αυτό το φαινόμενο μπορεί να συνδυαστεί άνετα με το lifestyle και μιλάει με τρόπο ασυνήθιστο για το γήρας.
ΝΙΚΟΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ
Κοσμάς Μαρινάκης: «Σε ποιον θα πουλήσει ο καπιταλιστής αν ο κόσμος δεν έχει να το αγοράσει;»

Οπτική Γωνία / Κοσμάς Μαρινάκης: «Σε ποιον θα πουλήσει ο καπιταλιστής αν ο κόσμος δεν έχει να το αγοράσει;»

Ο δημιουργός του Greekonomics μιλά στη LiFO για την επιτυχία αυτού του εγχειρήματος αλλά και τις επιθέσεις που δέχτηκε πρόσφατα για κάποιες «άβολες αλήθειες» που επισήμανε αναφορικά με τα διαπλεκόμενα συμφέροντα πολιτικών, οικονομικών «καρτέλ» και ΜΜΕ στην Ελλάδα.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί οι διεθνείς συγκυρίες δεν ευνοούν την Ελλάδα;

Οπτική Γωνία / Γιατί οι διεθνείς συγκυρίες δεν ευνοούν την Ελλάδα;

Από την Ουκρανία και την κρίση στη Γαλλία μέχρι τις αποφάσεις Τραμπ, η Ευρώπη περνάει κρίση ταυτότητας. Πώς επηρεάζεται η χώρα μας; Μιλά στη LiFO ο Σωτήρης Ντάλης, καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Ευρωπαϊκής Ενοποίησης του τμήματος Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Κάποτε στην Αμερική…

Ακροβατώντας / Η αμερικανική δημοκρατία οδεύει προς το τέλος της

Η κυβέρνηση Τραμπ έχει επιδοθεί σε ανελέητο κυνηγητό όσων αμφισβητούν την αλήθεια της. Κυνηγάει δημοσιογράφους, παρουσιαστές, ακτιβιστές, αντιφρονούντες, δικαστές, όποιον τολμήσει να την αμφισβητήσει.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Χωρίς αναισθητικό, χωρίς δικαιώματα: Τι συμβαίνει με τις θρησκευτικές σφαγές στην Ελλάδα;

Ρεπορτάζ / Χωρίς αναισθητικό: Τι συμβαίνει με τις θρησκευτικές σφαγές για halal και kosher στην Ελλάδα;

Παρά τις προσπάθειες νομιμοποίησης του εβραϊκού και ισλαμικού τρόπου σφαγής των ζώων χωρίς αναισθητοποίηση, το νομικό πλαίσιο στην Ελλάδα δεν έχει αλλάξει. Η σχεδιαζόμενη Εθνική Στρατηγική Halal επαναφέρει το θέμα.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ