Ο φόβος 20 χρόνια μετά την 11η Σεπτεμβρίου: Συνειρμοί μεταξύ τρομοκρατίας και πανδημίας

Ο φόβος 20 χρόνια μετά την 11η Σεπτεμβρίου: Συνειρμοί μεταξύ τρομοκρατίας και πανδημίας Facebook Twitter
AP
0

«MAY YOU LIVE IN INTERESTING TIMES» λένε οι Βρετανοί. Το «να ζήσεις σε ενδιαφέροντες καιρούς» είναι αμφίσημο: ευχή και κατάρα μαζί. Σε τέτοιους καιρούς θα ζούμε για κάμποσο ακόμη.

Βλέπω λοιπόν στον 21ο αιώνα δύο γεγονότα μακράς διάρκειας, δύο σημεία καμπής που αλλάξαν ήδη τη ζωή μας: την τρομοκρατία και την πανδημία. Για να είμαι ακριβέστερος: βλέπω και την αντι-τρομοκρατία ή την αντι-πανδημία, τους τρόπους δηλαδή με τους οποίους αποφασίσαμε να αντιμετωπίσουμε το κακό. 

Η τρομοκρατία

Πριν από 20 χρόνια, όταν μουδιασμένοι προσπαθούσαμε να σκεφτούμε τι θα γίνει μετά το χτύπημα των Δίδυμων Πύργων, ξέραμε ότι ο κόσμος θα άλλαζε. Δεν ξέραμε πόσο πολύ θα άλλαζε, νιώθαμε όμως ότι δεν θα ήταν για καλό.

Ο πόλεμος στο Αφγανιστάν θεωρήθηκε από τους Αμερικάνους και τους συμμάχους ως η μόνη λύση. Όποιος τότε ψέλλισε ότι «οι σωστές αποφάσεις δεν λαμβάνονται εν θερμώ», λογίζονταν ως εσωτερικός εχθρός και σύμμαχος των τρομοκρατών. O Patriot Act και το Guantanamo καταγράφονται ήδη στις πιο μαύρες και ντροπιαστικές στιγμές της ιστορίας των ΗΠΑ.   

Κάπως έτσι ήρθε –όχι αναπάντεχα– ο δεύτερος πόλεμος, αυτός στο Ιράκ, δύο χρόνια αργότερα. Οι μοιραίοι ηγέτες της Δύσης, Μπους, Μπλερ και λοιποί έγνεψαν με συγκατάβαση στο εγκληματικό ψέμα των «όπλων μαζικής καταστροφής», παρά την περί του αντιθέτου παραδοχή της αρμόδιας Επιτροπής του ΟΗΕ.

Ο βασικός μάρτυρας που έκανε λόγο για «όπλα μαζικής καταστροφής του Σαντάμ» όταν ρωτήθηκε αργότερα απάντησε πως «είπα ό,τι ήθελαν, αφού με βασάνιζαν».  Αν το διεθνές ποινικό δίκαιο ήταν άκαμπτο κι ίσχυε όπως το εθνικό, οι εμπνευστές του πολέμου στο Ιράκ θα έπρεπε να βρεθούν αντιμέτωποι με αυτό. Το ψέμα τους κόστισε εκατοντάδες χιλιάδες ζωές.  

Το σίγουρο είναι ότι παράπλευρες απώλειες της εν θερμώ αντίδρασης είναι πάλι τα δικαιώματα των ανθρώπων, οι συνταγματικές εγγυήσεις και η ποιότητα της δημοκρατίας μας. Ο αγώνας εναντίον της τρομοκρατίας και ο αγώνας εναντίον της πανδημίας, εντελώς διαφορετικών καταβολών ο ένας κι ο άλλος, έχουν ως παράπλευρες απώλειες τα δικαιώματά μας, διότι και οι δύο πατάνε στον εύλογο φόβο.

Ο πόλεμος αυτός γέννησε τον απόλυτο εφιάλτη του ISIS και εδραίωσε ένα άνευ προηγουμένου γεωπολιτικό χάος που εκτείνεται από το ανατολικό άκρο της ινδικής χερσονήσου ως τις νότιες κι ανατολικές ακτές της Μεσογείου. Αυτό το χάος είναι η βασική αιτία της έντασης προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών την τελευταία 15ετία στην Ευρώπη.

Σήμερα, η μετανάστευση και οι κρατικές πολιτικές διαχείρισής της είναι το εφαλτήριο για την επανεμφάνιση της Άκρας Δεξιάς στην Ευρώπη και την ολίσθηση των mainstream κυβερνήσεων σε λόγο που πριν από 20 χρόνια θεωρούνταν «ακραίος». Interesting times indeed…

Ο μακροβιότερος πόλεμος στην ιστορία των ΗΠΑ τελείωσε τον Δεκαπενταύγουστο που μας πέρασε. Την ίδια μέρα οι Ταλιμπάν ανακατέλαβαν την εξουσία, 20 χρόνια μετά. Το προηγούμενο καθεστώς έπεσε πριν καν το ρίξουν. Ήταν τέτοια η απέχθεια των Αφγανών για το κλεπτοκρατικό μόρφωμα που δημιούργησε η κατοχική δύναμη, ώστε οι Ταλιμπάν παρελάσαν ανενόχλητοι. Δεν ήταν ότι τους αγάπησαν οι Αφγανοί. Τους προηγούμενους είχαν μισήσει.

Εκπτώσεις δικαιωμάτων

Ο «πόλεμος ενάντια στην τρομοκρατία» οδήγησε συνάμα σε αδιανόητες προηγουμένως εκπτώσεις στις συνταγματικές εγγυήσεις: παραβιάσεις ιδιωτικότητας, δικαιώματος σε δίκαιη δίκη, βασανιστήρια και εν γένει θεαματική συρρίκνωση του φιλελεύθερου χαρακτήρα του ποινικού δικαίου στο όνομα του δικαίου της ανάγκης. Ο κόσμος μας, από αυτή την άποψη, έχει μήτρα την 11η Σεπτέμβρη 2001.

Ακόμη και τον πιο αφελή αισιόδοξο να φέρεις μπροστά σου, δεν θα μπορέσει να κρύψει τον προβληματισμό του για το πού πάμε.  Και για το πού πάμε ευθύνονται πολύ οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοι τους, που φαντασιώθηκαν έναν κόσμο από το Αφγανιστάν ως το Ιράκ που, χωρίς να γνωρίζουν τι τους γίνεται, θα γινόταν κάθε μέρα και καλύτερος, σαν σενάριο του Χόλυγουντ με την ευγενική συνδρομή τους.

Το αποτέλεσμα ήταν ότι αυτή η συνδρομή, η ασύστολη χρηματοδότηση δημιούργησε το πιο διεφθαρμένο καθεστώς του κόσμου. Έχω προ πολλού πειστεί (και στα τρία χρόνια στην προεδρία της Διεθνούς Ομοσπονδίας Δικαιωμάτων του Ανθρώπου ενέτεινα την πεποίθηση αυτή) πως αν από κάτι χαρακτηρίζεται περισσότερο η αμερικάνικη επέμβαση στο Αφγανιστάν, δεν είναι από την ιμπεριαλιστική της ιδιοτέλεια, αλλά από την άγνοια και το απόλυτο έλλειμα στρατηγικής της. Το βάθος τους φάνηκε ακόμη πιο εκκωφαντικά τώρα που έφυγαν.

Μετά την τρομοκρατία, η πανδημία

Σήμερα, 20 χρόνια μετά, ο αγώνας εναντίον της πανδημίας παρουσιάζει κοινά με τον πόλεμο εναντίον της τρομοκρατίας. Ο φόβος, η άγνοια στο άγνωστο και η εν θερμώ αντίδραση είναι κοινός τόπος απέναντι σε πραγματικές απειλές. Έχει σημασία αυτό: η τρομοκρατία και η πανδημία είναι απειλές, δεν είναι φαντασιώσεις. Ωστόσο, ο τρόπος που διαλέγουμε να τις αντιμετωπίσουμε δεν μπορεί να είναι αξίωμα. A priori είναι αντικείμενο κριτικής.  

Η «εν θερμώ αντίδραση» όμως είναι διαφορετικής τάξης στην τρομοκρατία, που είναι πολιτικό γεγονός, και στην πανδημία, που δεν έχει πολιτικές αιτίες. Στην πανδημία δεν γίνεται να μη δράσεις αμέσως. Στην τρομοκρατία θα μπορούσες. Ψιλά όμως γράμματα για τις ΗΠΑ των Τζορτζ Μπους, Ντονάλντ Ραμσφέλντ, Ντικ Τσέινι κι άλλων ομοίων τότε … 

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, ούτε τότε, ούτε σήμερα, δεν μπορούμε να απεμπολήσουμε ούτε το δικαίωμα στη σκέψη και την κριτική. Ειδάλλως, θα είναι σαν να δεχθούμε το δόγμα Μπους για την 11η: «ή μαζί μας ή εναντίον μας».

Το να είσαι όμως κριτικός απέναντι στον τρόπο που η Δύση διαχειρίζεται την πανδημία δεν σε καθιστά αναγκαστικά αρνητή της πανδημίας.  Όπως το να είσαι κριτικός απέναντι στον τρόπο με τον οποίον οι ΗΠΑ ξεκίνησαν τον αντιτρομοκρατικό αγώνα μετά την 11η δεν σε καθιστά σύμμαχο των τρομοκρατών. Αυτά μου φαίνονται αυτονόητα.

Το σίγουρο είναι ότι παράπλευρες απώλειες της εν θερμώ αντίδρασης είναι πάλι τα δικαιώματα των ανθρώπων, οι συνταγματικές εγγυήσεις και η ποιότητα της δημοκρατίας μας. Ο αγώνας εναντίον της τρομοκρατίας και ο αγώνας εναντίον της πανδημίας, εντελώς διαφορετικών καταβολών ο ένας κι ο άλλος, έχουν ως παράπλευρες απώλειες τα δικαιώματά μας, διότι και οι δύο πατάνε στον εύλογο φόβο.

Ο φόβος είναι το πιο κινητοποιητικό συναίσθημα στην πολιτική. Το πιο επιβλητικό. Εξαιτίας του φόβου, οι κοινωνίες εθίζονται σε περιορισμούς που ως πρότινος ήταν αδιανόητοι. Ο φόβος τρέφει τον κρατικό αυταρχισμό, αλλά αυτός, με τη σειρά του, ενισχύει τον ανορθολογισμό και τον αντι-επιστημονισμό. Σημαντικές μερίδες ανθρώπων στη Δύση αρνούνται το ηθικό δικαίωμα της εξουσίας να εμφανίζεται ως προστάτης τους, ρέποντας προς την απόλυτη συνωμοσιολογία και την άρνηση των στοιχειωδών της επιστήμης.  

Όσο, πάλι, οι κρατούντες κουνάνε αυστηρά το χέρι τόσο μια μερίδα συμπολιτών μας αποστασιοποιείται και βυθίζεται σε βαθιά ατομικιστικές συμπεριφορές, «αντιστεκόμενοι» τάχα στην βιοπολιτική εξουσία της επιστήμης. Ξεχνάνε έτσι ότι δεν εμβολιαζόμαστε μόνο για να προφυλάξουμε τον εαυτό μας, αλλά την κοινότητα. Με τον τρόπο αυτό, λοιπόν, οι αρνητές καθίστανται οι καλύτεροι σύμμαχοι του κρατικού αυταρχισμού που εδραιώνεται. Το ένα χέρι νίβει το άλλο... 

Μετά την καμπή;

Τρομοκρατία και πανδημία: αντι-τρομοκρατία και αντι-πανδημία. Σημεία καμπής που μέσα σε 20 χρόνια αλλάζουν το πρόσωπο της υφηλίου. Η αναστολή θεμελιωδών δικαιωμάτων για την αντιμετώπιση της πανδημίας του κορωνοϊού απειλεί ήδη και κλονίζει την υγεία της δημοκρατίας μας. Όπως έγινε και με τον αγώνα εναντίον της τρομοκρατίας.

Ο μιθριδατισμός μας σήμερα μας εκθέτει στον κίνδυνο να αποδεχθούμε τους περιορισμούς των δικαιωμάτων μας και μετά το τέλος των έκτακτων περιστάσεων. Διότι ακόμη και μετά την πάροδό τους, η εξουσία καλομαθαίνει στη «θεραπεία» μας. Η αναστολή των ελευθεριών μας είναι όμως τόσο τοξική θεραπεία που αν δεν είναι προσωρινή, θα μας διαλύσει για τα καλά.  

Αυτό είναι το σημείο καμπής των καιρών μας. 

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Δύο νέα εξαιρετικά ντοκιμαντέρ για τα 20 χρόνια από την 11η Σεπτεμβρίου

Δημήτρης Πολιτάκης / Δύο νέα εξαιρετικά ντοκιμαντέρ για τα είκοσι χρόνια από την 11η Σεπτεμβρίου

Μέσα στην πληθώρα αφιερωμάτων που κατακλύζουν αυτές τις μέρες το παγκόσμιο τηλεοπτικό τοπίο ξεχωρίζουν οι μίνι σειρές ντοκιμαντέρ «Turning Point: 9/11 and the War on Terror» του Netflix και «NYC Epicenters 9/11 ➔ 2021½» του HBO, η δεύτερη σε σκηνοθεσία του Σπάικ Λι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Φυλακές Κορυδαλλού: Πότε θα πάνε στον Ασπρόπυργο και ποιο είναι το σχέδιο για την τύχη των παλιών κτιρίων

Ρεπορτάζ / Πότε θα φύγουν τελικά οι φυλακές από τον Κορυδαλλό;

Η απομάκρυνση των φυλακών Κορυδαλλού και η μεταφορά τους στον Ασπρόπυργο αποτελεί πάγιο αίτημα της τοπικής κοινωνίας και είναι ένα έργο βαρύνουσας σημασίας. Πότε θα γίνει η μετεγκατάστασή τους και πώς θα αξιοποιηθούν τα παλιά κτίρια;
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Σουφλέ ζυμαρικών, σκαλοπίνια αλά κρεμ, κρέπες σπανάκι στον φούρνο

Οπτική Γωνία / Γαρίδες κοκτέιλ, σκαλοπίνια αλά κρεμ: Τι τρώγαμε αλήθεια στα ’80ς;

Τα ελληνικά βιβλία συνταγών του παρελθόντος σχεδόν δυσφήμιζαν το φαγητό: μπόμπες, βρασμένα αυγά κομμένα στη μέση, σφολιάτες που ξεχείλιζαν τυριά. Πολλές φορές νομίζω πως ξεχνάμε πώς έμοιαζε η «καλή μαγειρική» τη δεκαετία του ’80.
ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΤΡΙΒΟΛΗ
Δύσκολο να είσαι δημοσιογράφος στις ΗΠΑ

Ακροβατώντας / Δύσκολο πια να είσαι δημοσιογράφος στις ΗΠΑ

Η διακυβέρνηση Τραμπ αποκτά όλο και περισσότερο χαρακτηριστικά ολοκληρωτικού καθεστώτος, κι αυτό δεν αφορά μόνο τα μέσα ενημέρωσης και τους δημοσιογράφους, αλλά επεκτείνεται στη δικαιοσύνη, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα πανεπιστήμια.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Τι περιμένει ο Μητσοτάκης από τη Μελόνι και τι φοβάται από τον Μερτς;

Οπτική Γωνία / Τι περιμένει ο Μητσοτάκης από τη Μελόνι και τι φοβάται από τον Μερτς;

Ενώ η παραπομπή ή μη του Κώστα Αχ. Καραμανλή παραμένει αγκάθι για την κυβέρνηση, η σχέση του ελληνικού δημοσίου με την Hellenic Train επανεξετάζεται, και ο πρωθυπουργός προβληματίζεται για τις συνέπειες από την αυστηροποίηση της γερμανικής μεταναστευτικής πολιτικής.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Παρά τα σκαμπανεβάσματα, η Ελλάδα βοήθησε την Αλβανία»

Σαλί Μπερίσα / «Παρά τα σκαμπανεβάσματα, η Ελλάδα βοήθησε την Αλβανία»

Ο πρώην Πρόεδρος της Αλβανίας και νυν ηγέτης της αξιωματικής αντιπολίτευσης μιλά στη LiFO για τις ελληνοαλβανικές σχέσεις, τη συμφωνία για την ΑΟΖ που δεν ευοδώθηκε και ασκεί δριμεία κριτική στον Έντι Ράμα.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Γιατί οι Έλληνες δεν κάνουν παιδιά;

Οπτική Γωνία / Γιατί δεν κάνουν παιδιά οι Έλληνες;

Υπάρχουν λύσεις για το δημογραφικό μας πρόβλημα; Μετατρεπόμαστε σταδιακά σε μία χώρα γερόντων; Ποιες πολιτικές απαιτούνται στο ασφαλιστικό; Μιλά στη LiFO o ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Πειραιά, Πλάτων Τήνιος.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ειδήσεις που περνούν στα ψιλά και είναι πιο σημαντικές από το μαλλί ενός υπουργού

Οπτική Γωνία / Ειδήσεις που περνούν στα ψιλά και είναι πιο σημαντικές από το μαλλί ενός υπουργού

Η σύγχρονη ακροδεξιά από τη μία κλείνει το μάτι στην πιο παραδοσιακή, αδιάφορη για θέματα υγείας και περιβάλλοντος, κουλτούρα, ενώ από την άλλη, ορισμένοι εκπρόσωποί της, όπως ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζούνιορ, δείχνουν ευαισθησία απέναντι στους κινδύνους του τεχνολογικού καπιταλισμού.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Το δικαίωμα στην απομόνωση

Ιλεκτρίσιτυ / Ας αφήσουμε τους ιθαγενείς στην ησυχία τους

Οι φυλές ιθαγενών που ζουν αποκομμένες από τον ανθρώπινο πολιτισμό χαίρουν νομικής προστασίας, καθώς η επαφή τους με τα οργανωμένη κράτη ενέχει καταστροφικές συνέπειες για τις κοινότητές τους.
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
«To TikTok πέτυχε γιατί σε διασκεδάζει»

Enrico Bellini / «To TikTok πέτυχε γιατί σε διασκεδάζει»

Ο επικεφαλής Κυβερνητικών Σχέσεων και Δημόσιας Πολιτικής του TikTok στη Νότια Ευρώπη, Enrico Bellini, περιγράφει το μυστικό της επιτυχίας της δημοφιλούς πλατφόρμας και εξηγεί γιατί η προστασία των δεδομένων των Ευρωπαίων χρηστών είναι υψίστης σημασίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσο απέχει ένα βιντεοπαιχνίδι για βιασμούς από την incel πραγματικότητα που ζούμε;

Οπτική Γωνία / Πόσο απέχει ένα βιντεοπαιχνίδι για βιασμούς από την incel πραγματικότητα που ζούμε;

Ορθώς μας σοκάρει το «No Mercy» που «παίζει» με τον βιασμό και την αιμομιξία, όμως την ίδια στιγμή ζούμε σε μια κοινωνία όπου η γυναικεία υποταγή πλασάρεται ως κανονικότητα.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Τα νέα στοιχεία για τον Κώστα Αχ. Καραμανλή τον επαναφέρουν στο προσκήνιο 

Πολιτική / Nέα στοιχεία για τον Κώστα Αχ. Καραμανλή τον επαναφέρουν στο προσκήνιο 

Η υπόθεση των Τεμπών επιστρέφει στη Βουλή μέσω της δικογραφίας για τον Κώστα Αχ. Καραμανλή, αλλά στελέχη της κυβέρνησης υποστηρίζουν ότι αυτήν τη φορά είναι καλά προετοιμασμένοι. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
κωνσταντοπουλου

Βασιλική Σιούτη / Ποιος είναι, τελικά, αξιωματική αντιπολίτευση;

Οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν πλέον στη δεύτερη θέση το κόμμα της Πλεύσης Ελευθερίας. Θα διατηρήσει η Ζωή Κωνσταντοπούλου τη δυναμική που απέκτησε; Θα αλλάξει σύντομα πάλι η σειρά των κομμάτων; Το σίγουρο είναι πως η ρευστότητα είναι η νέα πολιτική συνθήκη. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Tίτλος: Explainer: Το κίνημα "Cute Winter Boots" και το κριντζ της ψηφιακής πολιτικοποίησης

Explainer / «Cute Winter Boots»: Όσο κι αν το υποτιμάτε, το TikTok παράγει πολιτική

Το hashtag #CuteWinterBoots συγκεντρώνει τους προβληματισμούς των χρηστών για την άνοδο της παγκόσμιας ακροδεξιάς και για τον τρόπο που εφαρμόζεται η δημοκρατία σήμερα. Έχουμε αφήσει πίσω μας για πάντα το «για να συμμετέχω στην πολιτική πάω σε συνελεύσεις και γράφομαι σε κόμμα».
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Τι μας δείχνουν τα πρώτα ίχνη ζωής εκτός της Γης;

Διάστημα / Βρέθηκαν όντως ίχνη εξωγήινης ζωής;

Τι ανακάλυψε ακριβώς το τηλεσκόπιο James Webb; Θα υπάρξει σύντομα κατοικήσιμος πλανήτης; Πόσο κοντά είμαστε στην κατάκτηση του Διαστήματος; Ο αστρονόμος και καθηγητής Φυσικής του Διαστήματος Ξενοφών Μουσάς εξηγεί τι σηματοδοτεί η ανακάλυψη του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θέλει τρίτη θητεία και τα δίνει όλα για να αλλάξει το κλίμα

Βασιλική Σιούτη / Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θέλει τρίτη θητεία και τα δίνει όλα για να αλλάξει το κλίμα

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ξεκαθάρισε ότι θα διεκδικήσει και τρίτη πρωθυπουργική θητεία και τα δίνει όλα με στόχο την άμεση αντιστροφή του αρνητικού πολιτικού κλίματος.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Χριστόφορος Πισσαρίδης: «Με ενοχλεί που η Ελλάδα, σε όλες τις λίστες, βρίσκεται στην τελευταία θέση»

Χριστόφορος Πισσαρίδης / «Με ενοχλεί που η Ελλάδα βρίσκεται παντού στην τελευταία θέση»

Από τον Τραμπ και την AI μέχρι την ελληνική γραφειοκρατία και την παγκόσμια ύφεση, ο νομπελίστας καθηγητής Οικονομικών Σερ Χριστόφορος Πισσαρίδης μιλά στη LIFO για το μέλλον της εργασίας και την απειλή του λαϊκισμού, εξηγώντας γιατί η Ελλάδα χρειάζεται λιγότερο Δημόσιο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ