Ο Ιρανός Αli Βanisadr εκθέτει τα έργα του στο Μουσείο Μπενάκη Facebook Twitter

Ο Ιρανός Αli Βanisadr εκθέτει τα έργα του στο Μουσείο Μπενάκη

0

Ήταν 9 το πρωί ώρα Νέας Υόρκης όταν συνδέθηκα με τον Αλί Μπανισάντρ στο σπίτι του, στο Μπρούκλιν, για να μιλήσω μαζί του. Είχε ξυπνήσει από τις 6 για να ετοιμάσει τις δυο του κόρες για το σχολείο. Καθισμένος και χαμογελαστός στο γραφείο του, έδειχνε εντυπωσιακά ήρεμος και πράος. Από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της σύγχρονης νεοϋορκέζικης εικαστικής σκηνής, με εκθέσεις σε διάσημες γκαλερί και μεγάλα μουσεία, όπως αυτή που έγινε πρόσφατα στο Μετροπόλιταν, έρχεται στο Μπενάκη με μια σειρά έργων υπό τον τίτλο «Ultramarinus - Beyond the Sea / Πέρα από τη θάλασσα».

Ιρανικής καταγωγής, γεννημένος τη δεκαετία του '70 στην Τεχεράνη, ως παιδί βίωσε τα θυελλώδη γεγονότα της επανάστασης και του πολέμου που ακολούθησε, προτού μετακομίσει με τους γονείς του στην Καλιφόρνια, όπου σπούδασε Ψυχολογία πριν καταλήξει στη ζωγραφική. Τα έργα του χαρακτηρίζονται από εκρηκτικότητα, στροβιλισμούς, αλλόκοτες φιγούρες χωρίς σαφή ταυτότητα και συγχρόνως από μια καθησυχαστική αρμονία. Μια σχεδόν αποκαλυπτική απεικόνιση ενός αφανέρωτου κόσμου, με καλλιτεχνικές αναφορές στις περσικές μινιατούρες, στον Ιερώνυμο Μπος και στον Μπρέγκελ.

— Θα έλεγες ότι οι εικόνες πολέμου και καταστροφής των παιδικών σου χρόνων σου άφησαν τραύματα που επανέρχονται στην ενήλικη ζωή σου και αντικατοπτρίζονται στην τέχνη σου;

Οπωσδήποτε επρόκειτο για τραυματικές καταστάσεις. Ουσιαστικά γεννήθηκα μέσα στον πόλεμο, κατά κάποιον τρόπο δεν ήξερα άλλη συνθήκη πέρα από αυτήν, και ίσως αυτός ήταν και ο λόγος που ξεκίνησα να ζωγραφίζω ως παιδί. Ήταν ο τρόπος μου να καταλάβω τι συνέβαινε στον έξω κόσμο, καθώς αδυνατούσα να καταλάβω τι ήταν όλο αυτό που γινόταν και γιατί. Νομίζω ότι από πολύ νωρίς χρησιμοποιούσα την οπτική σκέψη και δημιουργικότητα για να κατανοήσω κάτι που ήταν τόσο αφηρημένο για μένα. Αυτό μου απάλυνε τη συνθήκη που βίωνα και με έκανε να προσπαθήσω να κατανοήσω το χάος γύρω μου. Κάθε φορά, λοιπόν, που το ανακαλώ, νιώθω ότι όντως ήταν μια τραυματική εμπειρία που επιστρέφει μέσα από τη δουλειά μου.

Όσο ζωγραφίζω, δεν σκέφτομαι με βάση τη λογική, ούτε ασκώ κριτική σε αυτό που κάνω ‒ σκέφτομαι με εικόνες. Βρίσκομαι σε κατάσταση διαλογισμού, ονείρου, παραίσθησης, είμαι σε έναν κόσμο και δεν σκέφτομαι καν για ποιον λόγο βρίσκομαι σε αυτόν. 

— Εννοείς υποσυνείδητα;

Δεν ξέρω, ίσως. Έχει ενδιαφέρον αυτό που λένε ότι ένα τραύμα μπορεί, για παράδειγμα, να ενεργοποιήσει μέσα σου κάτι που είναι σαν παραίσθηση ή να σου ανοίξει διόδους στον κόσμο των ονείρων. Οπότε είναι δυνατόν να σου προξενήσει κάτι, μέσα από μια θετική παράμετρο να σε φέρει σε επαφή με τον πνευματικό κόσμο ή με εκείνον που είναι παράλληλος με τον δικό σου. Αν εξαιτίας του πολέμου και όλων όσα τον συνοδεύουν έχεις μάθει από παιδί να πιστεύεις ότι ο θάνατος καραδοκεί, είναι πιθανόν όλες αυτές οι καταστροφές και όσα ακούς για επιδρομές και βομβαρδισμούς να περνάνε στο υποσυνείδητό σου και να μεγαλώνεις μαζί τους. Ο θάνατος έτσι κι αλλιώς απειλεί όλους, πολύ περισσότερο κάποιον που κάθε βράδυ που πέφτει για ύπνο δε ξέρει αν το πρωί θα ξυπνήσει και θα είναι ζωντανός.

Ο Ιρανός Αli Βanisadr εκθέτει τα έργα του στο Μουσείο Μπενάκη Facebook Twitter
Ali BanisadrThe Gatekeepers, 2009Oil on linen / Λάδι σε λινό182,9 x 274,3 cm © Ali Banisadr. Photo Jeffrey Sturges. Courtesy Galerie Thaddaeus Ropac, London • Paris • SalzburgPrivate Collection / ιδιωτική συλλογή

— Θυμάσαι τον τρόμο στα μάτια των γονιών σου;

Οι γονείς μου δεν με άφησαν να δω άσχημες εικόνες, πτώματα και άλλα τέτοια, αλλά μια εικόνα που με το πέρασμα των χρόνων επανέρχεται στη μνήμη μου είναι το γκρεμισμένο σπίτι ενός παιδικού μου φίλου. Δύο μέρες μετά από μια αεροπορική επιδρομή έτυχε να περάσω έξω από την πολυκατοικία όπου έμενε ένας φίλος μου, που επισκεπτόμουν συχνά. Είχε χωριστεί ακριβώς στη μέση και φαινόταν το εσωτερικό των διαμερισμάτων της από τη μία πλευρά, η άλλη είχε καταρρεύσει. Ήταν τόσο παράξενη εικόνα, δύσκολο να την εξηγήσω ως παιδί. Μια άλλη εικόνα που μου έχει μείνει είναι ο κρατήρας που δημιούργησε μια βόμβα που έπεσε στην αυλή του σχολείου μου. Μια τεράστια τρύπα εκεί όπου παίζαμε. Χρόνια μετά, γύρω στο 2006-2007, συνειδητοποίησα ότι σε κάποια από τα ζωγραφικά έργα μου εκείνης της εποχής είχα βάλει κρατήρες. Προσπαθώντας να δημιουργήσω κάτι άλλο με τη φαντασία μου, νόμιζα ότι ήταν πύλες που οδηγούσαν κάπου.

— Έχει ενδιαφέρον το ότι δεν ερμηνεύεις την καταφυγή σου στη ζωγραφική ως απόπειρα να αποδράσεις από την πραγματικότητα αλλά ως προσπάθεια να την καταλάβεις.

Σωστή παρατήρηση, γιατί ακόμα και σήμερα δεν βλέπω τη δουλειά μου ως «ζωγραφική απόδρασης» αλλά ως τη δική μου προσπάθεια να εξηγήσω το άγνωστο, από τα καθημερινά γεγονότα και τα προσωπικά μου προβλήματα έως την Ιστορία της Τέχνης. Βλέπω τα έργα μου ως θεατρική σκηνή επάνω στην οποία βάζω τους χαρακτήρες/ρόλους για να έρθουν σε επαφή και να δημιουργήσουν ένα αφήγημα. Αυτοί οι χαρακτήρες μπορεί να προέρχονται από διαφορετικές εποχές, κάποιοι από το μέλλον, άλλοι από το παρόν και άλλοι από το παρελθόν. Απαρτίζουν, κατά κάποιον τρόπο, μια μηχανή του χρόνου.


— Πάντως, μοιάζουν απρόσωπες, θολές φιγούρες που τις έχει πάρει ο άνεμος, σαν να στροβιλίζονται. Δεδομένων των τραυματικών εικόνων της παιδικής ηλικίας, αποπνέεις αξιοπρόσεκτη ηρεμία σαν άνθρωπος.

Αυτό συμβαίνει γιατί έμαθα ότι για να δουλέψω τα ζωγραφικά μου έργα απαιτείται εγκεφαλική διεργασία. Πρέπει να εκμεταλλευτώ την ενέργεια του σύμπαντος για να μπορώ να δημιουργήσω και προκειμένου να το πετύχω αυτό πρέπει να είμαι ήρεμος, να βρίσκομαι συντονισμένος με το περιβάλλον. Για να συμβεί αυτό δεν μπορεί το μυαλό σου να είναι σκόρπιο. Είναι σχεδόν όπως όταν κάνεις διαλογισμό και πρέπει να ηρεμήσεις πλήρως για να εναρμονιστείς με τους σκληρούς ρυθμούς του σύμπαντος. Λέω συχνά ότι το μυαλό είναι σαν κεραία που προσλαμβάνει τη συναίσθηση που διαχέεται παντού. Νομίζω ότι αυτό το αξιοποιώ και εκμεταλλεύομαι όλο και περισσότερο τη συμπαντική συνειδητότητα που ρέει γύρω μας. Για μένα αυτό είναι το πιο ενδιαφέρον κομμάτι, γιατί αφού ολοκληρώσω ένα έργο, κατανοώ κάτι που δεν γνώριζα πριν.

Ο Ιρανός Αli Βanisadr εκθέτει τα έργα του στο Μουσείο Μπενάκη Facebook Twitter
Ali Banisadr Hold the fort, 2019Oil on linen / Λάδι σε λινό61 x 61 cm © Ali Banisadr. Courtesy Galerie Thaddaeus Ropac, London • Paris • SalzburgPrivate Collection / ιδιωτική συλλογή


— Έχεις πει ότι οι τίτλοι των έργων σού έρχονται, συνήθως, στο τέλος.

Όχι απαραίτητα, έρχονται και κατά τη διάρκεια της διαδικασίας. Οι τίτλοι για μένα είναι σπουδαίο μέρος της δουλειάς μου, αποτελούν ένα είδος ομπρέλας που καλύπτει όλα όσα με απασχολούσαν το διάστημα που δημιουργούσα το έργο. Το να έχω έναν τίτλο που να καλύπτει όλες αυτές τις σκέψεις καμιά φορά είναι δύσκολο, αλλά έχω μια λίστα με τίτλους στους οποίους ανατρέχω ή μου έρχονται καινούργιοι με αφορμή γεγονότα που συμβαίνουν κατά περιόδους. Αν ένα θέμα προκαλεί το ενδιαφέρον μου, θέλω να το ερευνήσω, να μάθω περισσότερα γι' αυτό, να δω έργα τέχνης που σχετίζονται με αυτό. Συγκεντρώνω όσο το δυνατόν περισσότερα διαφορετικά πράγματα που το αφορούν, οπότε κρατάω πολλές σημειώσεις. Στο τέλος αφήνω να τα απορροφήσει η φαντασία μου, τα βάζω στην άκρη. Όσο ζωγραφίζω κάποια απ' αυτά επανέρχονται, άλλα, πάλι, όχι. Καμιά φορά εμφανίζονται πράγματα σε σχέση με θέματα που ερευνούσα μήνες πριν, που στο τέλος μπερδεύονται όλα μαζί και με κάποιον τρόπο βρίσκουν διέξοδο στον πίνακα που φτιάχνω εκείνη την ώρα.

— Σαν να σκηνοθετείς ταινία.

Ακριβώς. Όπως ένας σκηνοθέτης του σινεμά που λειτουργεί αυτοσχεδιαστικά. Ενώ έχω γράψει το σενάριό μου, την ώρα του γυρίσματος αφήνω τα πράγματα απλώς να συμβούν.


— Σε κάθε νέο έργο σου τα χρώματα καταδεικνύουν τη διάθεση στην οποία βρισκόσουν όταν το ξεκινούσες. Επίσης, τα χρώματα που χρησιμοποιείς είναι δικές σου κατασκευές.

Στο ξεκίνημα ενός έργου φτιάχνω τα δικά μου χρώματα, οπότε ενεργοποιούνται πολλές διαθέσεις. Επιλέγω μία από αυτές ή φτιάχνω ένα καινούργιο χρώμα για μια συγκεκριμένη διάθεση και ξεκινάω με τη βάση. Το αρχικό στάδιο είναι πολύ αφηρημένο και πολύ ανοιχτό, οπότε ξεκινάω με την αρχική βασική διάθεση, η οποία μπορεί στην πορεία να αλλάξει. Έκανα ένα έργο πέρσι τον Ιανουάριο, που ξεκίνησε πολύ μπλε, αλλά στην πορεία ήθελε να μετατραπεί σε κόκκινο. Με κάποιον τρόπο μου προκάλεσε μια αγωνία ότι κάτι συνέβαινε. Ένιωθα ότι κάτι άσχημο ερχόταν, γιατί για μένα το κόκκινο σηματοδοτεί τον κίνδυνο. Εκείνο το μπλε που ήθελε να μεταμορφωθεί σε κόκκινο, και εν τέλει μεταμορφώθηκε, κάτι συμβόλιζε που δεν καταλάβαινα εκείνη τη στιγμή και πολύ αργότερα συνειδητοποίησα ότι είχε να κάνει με την πανδημία. Μεταδίδεται παντού και οι συμβολισμοί είναι όλων των ειδών. Ένας κατακόκκινος ουρανός με μπλε ήλιο και λευκά σημάδια παντού. Τέτοιες καταστάσεις προκύπτουν όλο και συχνότερα στα έργα μου, νιώθω ότι πιάνω κάποια πράγματα προτού συμβούν. Όταν ολοκληρώνω το έργο, καταλαβαίνω περί τίνος επρόκειτο.

Ο Ιρανός Αli Βanisadr εκθέτει τα έργα του στο Μουσείο Μπενάκη Facebook Twitter
Στην έκθεση, μέσα από τον διάλογο χαρακτηριστικών πινάκων όλης της πορείας του καλλιτέχνη και κεραμικών ισλαμικής και κινεζικής τέχνης από τις συλλογές του Μουσείου Μπενάκη επιχειρείται μία προβολή του παρελθόντος στο παρόν και μια ελεύθερη αναμόχλευση μορφών, πηγών και αφηγήσεων με όχημα το δυναμικό χρώμα που κυριαρχεί στα εκρηκτικά αυτά τοπία. Φωτο: Πιθάρι με κλαδιά δαμασκηνιάς. Δυναστεία Τσινγκ, βασιλεία Κανγκσί (1662-1722) © Μουσείο Μπενάκη - Συλλογή Κινεζικής και Κορεατικής Τέχνης
Ο Ιρανός Αli Βanisadr εκθέτει τα έργα του στο Μουσείο Μπενάκη Facebook Twitter
Ειδικότερα, μια ενότητα έργων σε μπλε και λευκά χρώματα λειτουργεί ως ένα είδος δοκιμίου πάνω στους συμβολισμούς και τις «μαγικές» ιδιότητες του μπλε. Φωτο: Αγγείο σε σχήμα ορειχάλκινου σκεύους με δράκους και μάσκες φανταστικών τεράτων («ταοτίε»). Δυναστεία Τσινγκ, πρώιμος 18ος αι. © Μουσείο Μπενάκη - Συλλογή Κινεζικής και Κορεατικής Τέχνης

 

— Αυτοψυχαναλύεσαι μέσα από τα έργα σου;

Όσο ζωγραφίζω, δεν σκέφτομαι με βάση τη λογική, ούτε ασκώ κριτική σε αυτό που κάνω ‒ σκέφτομαι με εικόνες. Βρίσκομαι σε κατάσταση διαλογισμού, ονείρου, παραίσθησης, είμαι σε έναν κόσμο και δεν σκέφτομαι καν για ποιον λόγο βρίσκομαι σε αυτόν. Δεν έχω διάθεση να δώσω ονόματα, να πω αυτό είναι ένα δέντρο, αυτό ουρανός. Δεν σκέφτομαι με λέξεις, μόνο με εικόνες. Σχήματα, χρώματα, υφή, γραμμές, διάθεση, μουσικοί ήχοι, βγαίνουν από το έργο. Αφού έχω τελειώσει, κάθομαι μπροστά του και προσπαθώ να το εξηγήσω με όρους λογικής, να βγάλω συμπέρασμα από αυτό που δημιούργησα. Νομίζω, λοιπόν, ότι υπάρχει μια παλινδρόμηση στον τρόπο σκέψης. Όταν έχω ολοκληρώσει πια το έργο ο διάλογος συνεχίζεται, ακόμα και χρόνια μετά, όταν το βλέπω και προσπαθώ να καταλάβω τι σήμαινε για μένα, γιατί έκανα τις συγκεκριμένες επιλογές, τι είναι αυτές οι φιγούρες και τι εκπροσωπούν. Πρόκειται, μάλιστα, για φιγούρες που συχνά επανέρχονται και σε άλλα έργα μου.


— Αν και συνήθως είναι απροσδιόριστες.

Γύρω στο 2010 εμφανίζονταν πολλές φιγούρες μικρής κλίμακας, που μόνο αν τις δεις από κοντά τις αναγνωρίζεις. Μέσα στα χρόνια μεγάλωσαν σε μέγεθος και πλέον είναι ορατές. Συχνά θυμίζουν την αιγυπτιακή τέχνη, που δημιουργούσε υβρίδια: κεφάλι πουλιού, ανθρώπινο σώμα, πόδια λιονταριού. Έτσι και στα έργα μου υπάρχουν υβρίδια με πολλά διαφορετικά στοιχεία, ζωόμορφα, ανθρωπόμορφα, ακόμα και ρομποτικά ή που βρίσκονται στη διαδικασία της μεταμόρφωσης σε κάτι άλλο. Πρόκειται, όμως, αναμφισβήτητα για φιγούρες και χαρακτήρες. Δεν βρίσκονται εκεί από την αρχή, αλλά μου κινούν το ενδιαφέρον και κάπως πυροδοτούν τον τρόπο που ζωγραφίζω. Τις ακούω που αναπνέουν κι έτσι ξέρω πώς να τις αναδείξω. Είναι ζωντανές, κινούνται, παράγουν ήχους πουλιών, ζώων, μηχανών.


— Θα έλεγες ότι έχουν επηρεαστεί από τις περσικές μινιατούρες;

Με ενδιαφέρουν πολύ οι περσικές μινιατούρες του 15ου και 16ου αιώνα, που μαζί με άλλα στοιχεία έχουν επηρεάσει τη δουλειά μου. Η πρώτη φορά που έργο τέχνης μού άσκησε επιρροή ήταν όταν ήμουν 8 χρονών, κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στην Ευρώπη με τους γονείς μου. Βρέθηκα κάτω από την Καπέλα Σιστίνα του Μικελάντζελο. Μου μιλούσε η μητέρα μου κι εγώ βρισκόμουν αλλού, σαν να ήμουν σε άλλη διάσταση, δεν άκουγα τίποτα γύρω μου. Εκτός από τις περσικές μινιατούρες, αγαπώ τη γιαπωνέζικη τοπιογραφία, τη Βενετική Σχολή της Αναγέννησης, τον Ιερώνυμο Μπος, τον Μπρέγκελ.

Ο Ιρανός Αli Βanisadr εκθέτει τα έργα του στο Μουσείο Μπενάκη Facebook Twitter
Ali BanisadrOrdered disorder, 2019Oil on linen / Λάδι σε λινό208,3 x 304,8 cm © Ali Banisadr. Photo Jeffrey Sturges. Courtesy Galerie Thaddaeus Ropac, London • Paris • SalzburgPrivate Collection / ιδιωτική συλλογή


— Ο Μπρέγκελ είναι ιδιαίτερα εμφανής στα έργα σου.

Ο Μπρέγκελ, ο Μπος και οι περσικές μινιατούρες έχουν πολλά κοινά. Πρώτον, διαθέτουν την οπτική του πουλιού και, δεύτερον, χτίζουν δικούς τους κόσμους. Στα έργα τους δεν βλέπεις μία ή δύο φιγούρες αλλά έναν ολόκληρο κόσμο. Καταλήγεις να βλέπεις πολύ διαφορετικά πράγματα, κόσμους μέσα σε άλλους κόσμους μέσα σε ένα έργο ζωγραφικής. Με ενδιαφέρει πολύ αυτό, όπως και στη λογοτεχνία μου αρέσουν τα βιβλία που περιέχουν κόσμους μέσα σε άλλους κόσμους και κινούνται από το παρελθόν στο μέλλον, σε διαφορετικούς κόσμους και σε διαφορετικούς χρόνους.

— Ποια είναι η μουσική που θέλεις να συνοδεύει τις ώρες που δημιουργείς.

Είναι συγκεκριμένες οι μουσικές που ακούω όταν δουλεύω, αλλά το αξιοσημείωτο είναι οι ήχοι που ακούω να βγαίνουν από το έργο, κι αυτό είναι εντελώς διαφορετικό από τη μουσική που έρχεται απ' έξω.


— Όπως όταν αποσβολώθηκες βλέποντας από την Καπέλα Σιστίνα στα 8 σου.

Ακριβώς! Γιατί δεν ήταν απλώς ήχοι αυτό που άκουγα όταν κοιτούσα, ήταν δονήσεις που με διαπερνούσαν. Αυτό μου ξανασυνέβη πριν από μερικά χρόνια, όταν επισκεφθήκαμε με τη γυναίκα μου το Πράντο και αντίκρισα τον «Κήπο των γήινων απολαύσεων» του Ιερώνυμου Μπος. Απορροφήθηκα και δεν άκουγα κανέναν γύρω μου, βγήκα από το μουσείο σαν υπνωτισμένος. Το ίδιο μου συμβαίνει και όταν εργάζομαι: βρίσκομαι σε διάλογο με τη δουλειά μου, περνάνε οι ώρες χωρίς να το καταλάβω.


— Απομεινάρι ίσως των παιδικών χρόνων που μέσα από τη ζωγραφική αποδρούσες για να μην ακούς τις σειρήνες και τους βομβαρδισμούς.

Πιθανόν. Ίσως αποδρούσα σε άλλους κόσμους που μπορούσα να ελέγξω και συγχρόνως να καταλάβω. Όπως όταν διαβάζεις ένα μυθιστόρημα και ταξιδεύεις σε άλλη εποχή, προσπαθείς να είσαι ένας άλλος.

Ο Ιρανός Αli Βanisadr εκθέτει τα έργα του στο Μουσείο Μπενάκη Facebook Twitter
Ali BanisadrThe Builder, 2019Oil on linen / Λάδι σε λινό167,6 x 223,5 cm © Ali Banisadr. Photo Jeffrey Sturges. Courtesy Galerie Thaddaeus Ropac, London • Paris • SalzburgPrivate Collection / ιδιωτική συλλογή


— Τι συμπεριλαμβάνει η έκθεση «Πέρα από τη θάλασσα» στο Μπενάκη;

Την ονόμασα έτσι επειδή έχει να κάνει με το χρώμα. «Ultramarine» στα λατινικά σημαίνει «πέρα από τη θάλασσα», επειδή έπρεπε να ταξιδέψεις μέχρι το Αφγανιστάν για να βρεις την μπλε πέτρα που παράγει το χρώμα λάπις λάζουλι, ένα από τα σπουδαιότερα χρώματα, που είναι δύσκολο να βρεις. Εγώ χρησιμοποιώ μια δική μου εκδοχή του μπλε.


— Ένα μπλε του πάγου.

Ακριβώς. Δίνει την αίσθηση του πάγου και ο ήχος που ακούω να βγάζει είναι αυτός που παράγεται όταν περπατάμε επάνω στο χιόνι. Επομένως η συγκεκριμένη σειρά έργων έχει αυτό το μπλε. Όταν επισκέφτηκα το Μπενάκη, είδα τη συλλογή κινέζικων βάζων που έχει και αμέσως έκανα τη σύνδεση. Κατά τη διάρκεια της Δυναστείας των Μινγκ έφερναν το μπλε χρώμα από την Περσία και το χρησιμοποιούσαν στα βάζα, τα οποία μετά εξήγαγαν στην Περσία, μέσω της οποίας έφταναν στην Ευρώπη. Η ιστορία του, λοιπόν, συνδέει την Άπω Ανατολή και φτάνει μέχρι την Ευρώπη.


— Σε ενδιαφέρουν οι ταμπέλες που βάζουν στη ζωγραφική σου, όπως εξπρεσιονισμός;

Θεωρώ ότι τα έργα μου δεν θέλουν να ανήκουν κάπου, δεν θέλουν ταμπέλες, προτιμούν να είναι ελεύθερα. Όταν κάνω μια έκθεση, κάποιοι με κατηγοριοποιούν και μου λένε ότι είμαι κάτι συγκεκριμένο, το δέχομαι, μετά όμως κάνω κάτι εντελώς αντίθετο και το ανατρέπω. Μπορείς να είσαι πολλά πράγματα. Πιστεύω ότι μπορούμε να έχουμε πολλούς διαφορετικούς εαυτούς γιατί μέσα μας υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί άνθρωποι και όλοι θέλουν να ζήσουν τη ζωή τους εξίσου. Η ζωγραφική είναι αντανάκλαση όλων αυτών. Κάθε μέρα νιώθω διαφορετικός και θέλω τα έργα μου να καθρεφτίζουν όλες αυτές τις διαφορετικές προσωπικότητες.

Ο Ιρανός Αli Βanisadr εκθέτει τα έργα του στο Μουσείο Μπενάκη Facebook Twitter
Ali BanisadrRhizome, 2019Oil on linen / Λάδι σε λινό121,9 x 152,4 x 4,4 cm © Ali Banisadr. Photo Adam Reich.Courtesy Galerie Thaddaeus Ropac, London • Paris • SalzburgPrivate Collection / ιδιωτική συλλογή
Ο Ιρανός Αli Βanisadr εκθέτει τα έργα του στο Μουσείο Μπενάκη Facebook Twitter
Ali BanisadrThought Police, 2019Oil on linen / Λάδι σε λινό208,3 x 304,8 cm © Ali Banisadr. Photo Jeffrey Sturges. Courtesy Galerie Thaddaeus Ropac, London • Paris • SalzburgPrivate Collection / ιδιωτική συλλογή
Ο Ιρανός Αli Βanisadr εκθέτει τα έργα του στο Μουσείο Μπενάκη Facebook Twitter
Φωτο: Τριποδικό θυμιατό με περσική ποιητική επιγραφή και «επιγραφή βασιλείας». Δυναστεία Μινγκ, βασιλεία Τζεντέ (1506-1521) © Μουσείο Μπενάκη - Συλλογή Κινεζικής και Κορεατικής Τέχνης /// Ποίημα: «Εκείνος που πλησιάζει τον αρωματοπώλη / παίρνει πάνω του την γλυκιά ευωδιά που αναδίδεται». Φαρίντ-αλ-ντιν Αττάρ (1145/46-1221), Πάντναμα (Το Βιβλίο των Νουθεσιών)

Ali Banisadr / Ultramarine - Πέρα από τη θάλασσα

04/11/2020 - 31/01/2021

Μουσείο Μπενάκη Ελληνικού Πολιτισμού (Κουμπάρη 1 & Βασ. Σοφίας, Αθήνα)

Δευ., Τετ., Παρ. Σάβ. 10:00-18:00, Πέμ. 10:00-00:00, Κυρ. 10:00-16:00, Τρ. κλειστά

Εισ.: € 8, 6

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

 

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Εικαστικά
0

Χρήστος Παρίδης

Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασα στο Bard College της Νέας Υόρκης θέατρο και κινηματογράφο. Έχω γράψει για τα περιοδικά SL, Πρόσωπα, 01, Εικόνες του Κόσμου, Symbol του Επενδυτή, όπως και για τις σημαντικότερες ελληνικές εφημερίδες.
ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΚΤΗ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Οι φιγούρες στους πίνακες του Κώστα Λάβδα ασφυκτιούν και σε προκαλούν να τις κοιτάξεις

Εικαστικά / Οι φιγούρες στους πίνακες του Κώστα Λάβδα ασφυκτιούν και σε προκαλούν να τις κοιτάξεις

«Θέλω τα έργα μου να λειτουργούν ως αφορμές προσωπικής και συλλογικής αυτογνωσίας»: Ο ζωγράφος Κώστας Λάβδας μιλά στη LiFΟ με αφορμή τη νέα του ατομική έκθεση «Άτη».
ΑΝΝΑ ΚΟΚΟΡΗ
Η αλληγορία και η φάρσα πίσω από το «Φθινόπωρο» του Αρτσιμπάλντο

Εικαστικά / Η αλληγορία και η φάρσα πίσω από το «Φθινόπωρο» του Αρτσιμπόλντο

Μπορεί το πορτρέτο ενός ανθρώπου να μην είναι τίποτα περισσότερο από καλά μελετημένη νεκρή φύση; Μικρές λεπτομέρειες για ένα έργο τέχνης του 1573 που εμφανίζεται πολύ συχνά στα σύγχρονα Μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΥ
Η Αρτεμίσια και το πρωτο-φεμινιστικό κεντρί της

Εικαστικά / Η Αρτεμίσια και το πρωτο-φεμινιστικό κεντρί της

Συνεχίζεται online η μεγάλη αναδρομική έκθεση της National Gallery του Λονδίνου στο έργο της Αρτεμίσια Τζεντιλέσκι, με παρουσίαση περισσότερων από τους μισούς πίνακες της πιο σπουδαίας και ηρωικής καλλιτέχνιδος του Μεγάλου Αιώνα της ευρωπαϊκής ζωγραφικής.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Γύζης, Παρθένης, Τσαρούχης σε μια εξαιρετική έκθεση στα Χανιά

Εικαστικά / Γύζης, Παρθένης, Τσαρούχης σε μια εξαιρετική έκθεση στα Χανιά

Η έκθεση «Διαδρομές στην τέχνη. Έργα από τη Συλλογή της Τράπεζας της Ελλάδος» στη Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων ξεδιπλώνει 150 χρόνια εικαστικής δημιουργίας μέσα από 99 έργα εμβληματικών και σύγχρονων δημιουργών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο ντετέκτιβ της Σεβίλλης και οι πλαστοί πίνακες του Ελ Γκρέκο

Ρεπορτάζ / Ο ντετέκτιβ της Σεβίλλης και οι πλαστοί πίνακες του Ελ Γκρέκο

Στο βιβλίο του «Ο πλαστογράφος του Φράνκο», ένας ντετέκτιβ από τη Σεβίλλη ισχυρίζεται πως μεγάλα μουσεία, μεταξύ των οποίων και η ελληνική Εθνική Πινακοθήκη, έχουν αγοράσει πιστά αντίγραφα έργων του Ελ Γκρέκο.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Μέσα στο εργαστήριο του Χριστόφορου Κατσαδιώτη 

Εικαστικά / Ο Χριστόφορος Κατσαδιώτης αναδεικνύει το άχρηστο σε τέχνη

Το εργαστήριο του χαράκτη, όπου ξεδιπλώνεται ένα σύμπαν βγαλμένο από κάποιο σκοτεινό παραμύθι, μεταφέρεται προσωρινά σε μια σχεδόν κρυμμένη αίθουσα του μουσείου Μπενάκη, στην οδό Πειραιώς.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Άνοιξε το πολυαναμενόμενο πρώτο μουσείο μετανάστευσης

Εικαστικά / Fenix: Το πρώτο μουσείο μετανάστευσης άνοιξε στο Ρότερνταμ

Τι κοινό έχουν ένα πλοίο που κατασχέθηκε από τη Λαμπεντούζα, ένα κομμάτι του Τείχους του Βερολίνου και δύο γιγάντιες φωτεινές μπλε παντόφλες; Όλα βρίσκουν τη θέση τους στο νέο μουσείο της Ολλανδίας που επικεντρώνεται εξ ολοκλήρου στη μετανάστευση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
O Χρήστος Οικονόμου και ο Ζώης Γέρος ξέρουν περισσότερα απ’ όσα περίμενα για την Τζένη Χειλουδάκη

Εικαστικά / O Χρήστος Οικονόμου και ο Ζώης Γέρος ξέρουν περισσότερα απ’ όσα περίμενα για την Τζένη Χειλουδάκη

O Χρήστος Οικονόμου και ο Ζώης Γέρος είναι δυο νεαροί ζωγράφοι και δυο πολύ καλοί φίλοι. Τους έφερε κοντά η αγάπη για τη μυθολογία, την τέχνη και μια ανεξήγητη εμμονή με την Τζένη Χειλουδάκη. Τα έργα τους πραγματεύονται το τραύμα με τρόπο ωμό και βαθύ. Παρά τα όσα θα πίστευαν πολλοί, διαψεύδουν τις φήμες που τους θέλουν ζευγάρι…
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Μυστήρια του σύμπαντος και σύγχρονα έργα τέχνης σε μια έκθεση στο Αστεροσκοπείο Αθηνών

Εικαστικά / Μυστήρια του σύμπαντος και σύγχρονα έργα τέχνης σε μια έκθεση στο Αστεροσκοπείο Αθηνών

Η έκθεση με τίτλο «Κοσμική Σκόνη/Άγνωστες Γαίες» αντλεί έμπνευση από την προσωπικότητα και το έργο του Γερμανού αστρονόμου Ιούλιου Σμιτ, διευθυντή του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών κατά τον 19ο αι., και μας προσκαλεί να περιηγηθούμε ανάμεσα σε μακρινούς πλανήτες και σε γήινα, απτά υλικά.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Καραβάτζιο: Κανείς δεν είχε ζωγραφίσει έτσι πριν από αυτόν

Guest Editors / Καραβάτζιο: Κανείς δεν είχε ζωγραφίσει έτσι πριν από αυτόν

Η έκθεση «Caravaggio 2025» αποτελεί μια σπάνια ευκαιρία για τους λάτρεις της τέχνης να έρθουν σε επαφή με τον ρεαλισμό και τη συναισθηματική δύναμη του ανυπέρβλητου καλλιτέχνη του μπαρόκ, ο οποίος επαναπροσδιόρισε την εικαστική αφήγηση και έθεσε τα θεμέλια της σύγχρονης ζωγραφικής.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ
Ο Άγγελος Παπαδημητρίου ανάγει το κοινό γούστο σε καλλιτεχνική χειρονομία μεγάλης δυναμικής 

Εικαστικά / Το νέο έργο του Άγγελου Παπαδημητρίου είναι ένα εικονοστάσι για τα όνειρά μας

Ο αγαπημένος καλλιτέχνης επιστρέφει με ένα νέο έργο-εγκατάσταση στην Πινακοθήκη του Μουσείου Βορρέ, έναν χαιρετισμό στην Ελλάδα της Κάλλας και του Καβάφη, του Αττίκ και της Στέλλας Γκρέκα· μιας εποχής μεγάλης ευαισθησίας που έχει πια χαθεί.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιατί να κοιτάμε τα ζώα; Δικαιοσύνη για τη μη ανθρώπινη ζωή

Εικαστικά / Η πρώτη μεγάλη έκθεση για τα δικαιώματα των ζώων στο ΕΜΣΤ

Πρόκειται για τη μεγαλύτερη έκθεση που έχει διοργανώσει το ΕΜΣΤ και για την πρώτη μεγάλη έκθεση με θέμα την ευημερία των ζώων διεθνώς, στην οποία συμμετέχουν περισσότεροι από 60 καλλιτέχνες από 25 χώρες (από Ευρώπη, Ασία, Αφρική και Αμερική) – πάνω από 200 έργα καταλαμβάνουν όλους τους ορόφους του μουσείου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Romaine Brooks: Συμφωνία σε γκρι από μια ξεχασμένη κυρία της ζωγραφικής

Εικαστικά / Romaine Brooks: Η ζωγράφος με το ανδρόγυνο στυλ που έσπασε όλα τα ταμπού της εποχής της

Μια πρωτοπόρος καλλιτέχνιδα που έζησε μια συναρπαστική και αντισυμβατική ζωή, μέσα στη δίνη των «Roaring Twenties», δημιουργώντας τέχνη πέρα από τα κυρίαρχα ρεύματα του καιρού της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Allspice» στο Μουσείο Ακρόπολης: Mια έκθεση για τις αρπαγές, τις λεηλασίες, τις διώξεις των πολιτισμών

Εικαστικά / «Allspice» στο Μουσείο Ακρόπολης: Mια έκθεση για τις αρπαγές, τις λεηλασίες, τις διώξεις των πολιτισμών

Ο Michael Rakowitz, χρησιμοποιώντας αντισυμβατικές προσεγγίσεις, ανοίγει έναν διάλογο με έργα συγκινητικά, φανερά πολιτικά, υπενθυμίζοντάς μας την επανάληψη οδυνηρών γεγονότων της Ιστορίας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κατερίνα Βαγενά: «Δεν καταλαβαίνω γιατί φερόμαστε λες και το να μεγαλώνεις είναι αρρώστια»

Οι Αθηναίοι / «Δεν έκανα την Κιμωλία για τα λεφτά αλλά για να δείξω αυτό που είμαι»

Eίναι η ιδιοκτήτρια της Κιμωλίας, του art café που έγινε σημείο αναφοράς στην Πλάκα. Δηλώνει αυτοδίδακτη στα πάντα και πιστεύει στη δύναμη των ανθρώπων να ξαναγεννιούνται. Η Κατερίνα Βαγενά είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
CHECK ANTISOCIAL

Εικαστικά / Antisocial: Η Φρόσω Πίνη έφερε την τέχνη σε ένα θρυλικό αθηναϊκό αφτεράδικο

Στη στοά της Λεωκορίου, στου Ψυρρή, η Φρόσω με αφοσίωση δίνει ζωή σε έναν χώρο τέχνης που κάνει τους Αθηναίους να φτάνουν στην Cantina Social πιο νωρίς απ’ ό,τι είχαν συνηθίσει — και έτσι, τουλάχιστον, έχουν μαζί τους τα γυαλιά ηλίου· just in case.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Ximena Maldonado Sánchez: «cardón, carmín y ola»

Εικαστικά / «Τα έργα μου δεν είναι φωτογραφίες, ούτε καρτ ποστάλ»

Η 26χρονη Μεξικανή ζωγράφος Ximena Maldonado Sánchez παρουσιάζει σε μία νέα έκθεση στην γκαλερί Bernier/Eliades στην Αθήνα μια τοπιογραφία με κάκτους, υπόγεια νερά και το κόκκινο του πάθους, που θυμίζει έντονα την πατρίδα της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ένας Μάιος γεμάτος τέχνη: Όλες οι εκθέσεις που δεν πρέπει να χάσεις

Εικαστικά / Ένας Μάιος γεμάτος τέχνη: 24 εκθέσεις που αξίζει να δείτε

Οικολογία, αποικιοκρατία, εξουσία, η σχέση μας με τα ζώα, μετανάστευση, ρατσισμός: Η εικαστική κίνηση της Αθήνας σήμερα αναδεικνύει τα φλέγοντα και επίκαιρα θέματα που απασχολούν τους σύγχρονους εικαστικούς.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μπάμπης Ρετζεπόπουλος: Ένας ανένταχτος, εκλεκτικός και ασυμβίβαστος καλλιτέχνης

Εικαστικά / Η αθώα, ανόθευτη, παιδική ματιά στο έργο του Μπάμπη Ρετζεπόπουλου

Η Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων τιμά με μία αναδρομική έκθεση τον, γνωστό και ως Babis R., ζωγράφο και χαράκτη, έναν ανένταχτο καλλιτέχνη που, πέρα από το πολύτιμο εικαστικό του έργο, μάς άφησε παρακαταθήκη την ακεραιότητά του και την απροκατάληπτη στάση του απέναντι στην τέχνη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
H εκρηκτική συνάντηση του Francis Bacon με τον Peter Beard

Σαν σήμερα / Φράνσις Μπέικον: «Σιχαίνομαι εννιά στις δέκα ζωγραφιές που βλέπω, ανάμεσά τους και τις δικές μου»

Σαν σήμερα το 1992 πεθαίνει ο σπουδαίος αιρετικός Βρετανός ζωγράφος και ανατόμος της ανθρώπινης υπαρξιακής αγωνίας. Ο Βασίλης Κιμούλης είχε μεταφράσει αποκλειστικά για τη LIFO αποσπάσματα από τις εκρηκτικές συνομιλίες του Μπέικον με τον φωτογράφο Peter Beard.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΙΜΟΥΛΗΣ