Matthew Wong: Ο πιο ακαταμάχητος ζωγράφος της γενιάς του που αυτοκτόνησε στα 35 του χρόνια

Ο πιο ακαταμάχητος ζωγράφος της γενιάς του, που αυτοκτόνησε στα 35 του χρόνια, εκτίθεται στην Αθήνα Facebook Twitter
Shooting Star, 2019. (Courtesy the Matthew Wong Foundation and Karma, New York)
0

Στις 2 Οκτωβρίου 2019, στο Έντμοντον του Καναδά όπου κατοικούσε, ο καλλιτέχνης Matthew Wong έθεσε τέλος στη ζωή του. Ήταν 35 ετών, ανήκε στο φάσμα του αυτισμού, έπασχε από το σύνδρομο Τουρέτ και από μελαγχολία, η οποία, σύμφωνα με την μητέρα του, πρωτοεμφανίστηκε ενόσω εκείνος βρισκόταν στην παιδική ηλικία.


H Ρoμπέρτα Σμιθ, που είναι η κατ' εξοχήν αξιοσέβαστη κριτικός τέχνης των New York Times –μια «πάπισσα» στο είδος της, που, ίσως, στις μέρες μας, να μην υπάρχει όμοιά της (αλλά ούτε και όμοιος της) με κριτήριο την επιρροή που ασκεί διεθνώς στην πρόσληψη της καλλιτεχνικής πρωτοπορίας–, είχε γράψει, σχεδόν τρεις μήνες μετά το τόσο δυσάρεστο γεγονός της αυτοκτονίας του και με αφορμή την αναδρομική έκθεση στο έργο του, που οργάνωσε στη Νέα Υόρκη η γκαλερί Κarma που τον εκπροσωπούσε, ότι θεωρεί πως ο Matthew Wong ήταν ένας από τους πλέον ταλαντούχους ζωγράφους της γενιάς του και ότι τα έργα του ήταν τα πιο ακαταμάχητα που η ίδια αντίκρισε ποτέ.


Και δεν σταμάτησε να αναφέρεται σ' αυτά σε τόνο υπερθετικό, ο οποίος σπανίζει στα κείμενά της.

O Matthew Wong προγραμμάτιζε να μείνει τρεις εβδομάδες στην Αθήνα και να φτιάχνει δύο έργα την ημέρα. Είναι προφανές, λοιπόν, ότι θα προέκυπτε ικανός αριθμός έργων ώστε να σχηματιστεί μια ενότητά τους που θα μπορούσε να εκτεθεί. Βέβαια, το τραγικό γεγονός της αυτοκτονίας του ανέτρεψε αυτά τα πλάνα.


Σε κείνο το άρθρο, η Ρομπέρτα Σμιθ σημείωνε επίσης ότι τα έργα του είναι κατά έναν ακραίο τρόπο ανοικτά σε ερμηνείες, όσο είναι και ευάλωτα. Όμως, από τη στιγμή που θα αγγίξουν τον θεατή, του επιτρέπουν να διερευνήσει μόνος του την περιπλοκότητα της χρωματικής παλέτας τους, καθώς και εκείνην της κατανομής των διαφορετικών περιοχών που ορίζει η εκάστοτε σύνθεση. Επίσης, επιτρέπουν στον θεατή να προσεγγίσει την πολυπλοκότητα του ψυχολογικού υπόβαθρου που τα στηρίζει όλα αυτά.

Ο πιο ακαταμάχητος ζωγράφος της γενιάς του, που αυτοκτόνησε στα 35 του χρόνια, εκτίθεται στην Αθήνα Facebook Twitter
Ο Matthew Wong το 2015. Φωτ.: Monita Cheng


Ο Matthew Wong γεννήθηκε στο Τορόντο, του Καναδά, το 1984. Ήταν μοναχοπαίδι. Οι γονείς του ασχολούνταν με την εμπορία υφασμάτων και νεωτερισμών και καθώς ήταν κινεζικής καταγωγής, μετακόμισαν στο Χονγκ Κονγκ για τις δουλειές τους όταν ο γιος τους ήταν 7 ετών, για να επιστρέψουν στο Τορόντο όταν εκείνος έγινε 15 και προκειμένου να έχει καλύτερη ιατρική περίθαλψη. Μιλούσε άπταιστα αγγλικά και κινέζικα. Πήρε το πρώτο του δίπλωμα στην Πολιτιστική Ανθρωπολογία από το Πανεπιστήμιο του Μίτσιγκαν, το 2007. Αμέσως μετά, επέστρεψε στο Χόνγκ Κονγκ και το 2013 αποφοίτησε από την εκεί Σχολή Καλών Τεχνών, έχοντας επιλέξει ως κύριο αντικείμενο των σπουδών του τη φωτογραφία. Την ίδια χρονιά ξεκίνησε να πειραματίζεται με σχέδια με μελάνι σε χαρτί, προτού ασχοληθεί και με τη ζωγραφική με λάδια.


Μελετούσε την ιστορία της τέχνης και τα έργα των μεγάλων ζωγράφων –σαν τον Βαν Γκογκ, για παράδειγμα, που του άρεσε πολύ– μέσα από αναρτήσεις στο Instagram, στο Facebook, στο Tumblr και σε άλλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αυτή η «μέθοδος μελέτης», που στην εποχή μας είναι εξίσου ιδιότυπη και κοινότυπη, συνέτεινε στο να εδραιωθεί το προφίλ του ως αυτοδίδακτου καλλιτέχνη.

Επιπλέον, επειδή στα ίδια μέσα «εξέθετε» τα έργα του, απέκτησε προοδευτικά έναν κύκλο ακολούθων και φίλων καλλιτεχνών που τον ενθάρρυναν και τον εκτιμούσαν και που του πρόσφεραν ουσιαστική υποστήριξη κατά την ταχεία, αν όχι φρενήρη, ανατολή του άστρου του στο στερέωμα της σύγχρονης τέχνης. Γενικότερα, η φήμη του ως αυτοδίδακτου που διεκδικεί την καλλιτεχνική παρουσία του μέσω των κοινωνικών δικτύων, σε συνδυασμό με το νευροψυχιατρικό φόντο που μόνο προσέθετε δύναμη σε αυτήν τη φήμη, αποκρυστάλλωσε ένα «πρίσμα» μέσα από το οποίο όλοι κοιτάζουν το έργο του, που είναι βέβαιο ότι ευνόησε την υποδοχή και την αποδοχή του σε ένα τόσο ανταγωνιστικό περιβάλλον όσο είναι αυτό του κόσμου της σύγχρονης τέχνης, ο οποίος όχι απλά δεν καλωσορίζει, αλλά, αντιθέτως, τρίζει τα δοντάκια του σε κάθε έναν που μοιάζει να αποκτά έστω και ελάχιστο προβάδισμα αναγνωρισιμότητας.

Ο πιο ακαταμάχητος ζωγράφος της γενιάς του, που αυτοκτόνησε στα 35 του χρόνια, εκτίθεται στην Αθήνα Facebook Twitter
Pink Dawn, 2019. (Courtesy the Matthew Wong Foundation and Karma, New York)
Ο πιο ακαταμάχητος ζωγράφος της γενιάς του, που αυτοκτόνησε στα 35 του χρόνια, εκτίθεται στην Αθήνα Facebook Twitter
The Twins, 2019. (Courtesy the Matthew Wong Foundation and Karma, New York)


Έτσι, στα έργα που ο Matthew Wong δημιούργησε κατά τα 7 μόλις χρόνια της καριέρας του ως ζωγράφος, η κριτική αναγνώρισε έναν «νεο-Nabi», αναφερόμενη με αυτόν τον χαρακτηρισμό στην ομάδα «Les Nabis» που δραστηριοποιήθηκε κατά την τελευταία δωδεκαετία του 19ου αι. στο Παρίσι, χάρη στην οποία θεωρείται ότι δρομολογήθηκε η μετάβαση από το ρεύμα του ιμπρεσιονισμού –αλλά και την τότε τρέχουσα ακαδημαϊκή τέχνη– προς τον συμβολισμό και την αφηρημένη τέχνη.

Οι Nabis (που στα εβραϊκά σημαίνει «προφήτες») θεωρούσαν ότι μία τοπιογραφία οφείλει να υπερβαίνει την αναπαράσταση ενός φυσικού τοπίου, όσο κι αν την περιέχει αυτούσια. Και αυτό πρέπει να γίνεται με σκοπό η τοπιογραφία να συνιστά μία συνάρθρωση σχημάτων μεταφοράς και συμβόλων που δημιουργεί ο καλλιτέχνης, προκειμένου να αποπειραθεί μια απεικόνιση της «γεωγραφίας» του αχαρτογράφητου εσώτερου είναι της ανθρώπινης ψυχής.


Τα περισσότερα δημοσιεύματα συγκλίνουν στο ότι μεταξύ των Nabis ο Matthew Wong επηρεάστηκε κυρίως από τους Edouard Vuillard και Paul Serusier. Η κριτική δεν παρέλειψε να επικαλεστεί ως επιρροή του Wong και τον Βαν Γκογκ, καθώς επίσης και τους Αμερικανούς ζωγράφους: Μίλτον Άβερυ, Άλεξ Κατζ και Λόις Ντοντ.

Οι παραπάνω συσχετισμοί είναι το ίδιο απροσδόκητοι όσο και αναμενόμενοι. Κι ως εκ τούτου, ο αναγνώστης αυτών των αναλύσεων παγώνει ελαφρά όταν τους διαβάζει. Ο μόνος μοχλός σκέψης που του απομένει για να προχωρήσει περαιτέρω είναι μία διερώτηση που παραμένει αναπάντητη: γιατί κανείς δεν συνδέει τη ζωγραφική του Wong με τη ναΐφ τέχνη;

Ο πιο ακαταμάχητος ζωγράφος της γενιάς του, που αυτοκτόνησε στα 35 του χρόνια, εκτίθεται στην Αθήνα Facebook Twitter
Autumn Wind, 2019. (Courtesy the Matthew Wong Foundation and Karma, New York)


Η Ρομπέρτα Σμιθ, που είναι αυτή που είναι επειδή πάντα προσθέτει κάτι παραπάνω στη σκέψη όλων των άλλων, προτείνει μεν και αυτή τους συσχετισμούς που προαναφέρθηκαν, αλλά ξεκαθαρίζει ταυτόχρονα ότι η κίνηση του πινέλου του Matthew Wong προδίδει μία άλλη –ιδιάζουσα– αίσθηση του επείγοντος και της ταχύτητας, η οποία θυσιάζει την τελειότητα του σχεδίου, προς όφελος της αμεσότητας με την οποία το έργο απευθύνεται στον θεατή.


Η ιστορικός τέχνης Winnie Wong, που ανήκει στο διδακτικό προσωπικό του πανεπιστημίου του Μπέρκλεϊ, στην Καλιφόρνια, στο δοκίμιό της με τίτλο «Ιδιοφυΐα από το πουθενά / Καρτποστάλ από τον Matthew Wong», στέκεται αρκετά στην ρητορική ερώτηση: «Πού ακριβώς είναι το Έντμοντον της Αλμπέρτα του Καναδά;», στο οποίο ζούσε ο Matthew Wong.

Επιμένει στο ότι αυτός «ο λασπώδης και απερίγραπτος» τόπος, τον οποίο ζωγράφιζε ο Wong, κοιτάζοντας τα άδεια πάρκα την ώρα που σουρουπώνει ή τα δάση με τις οξιές, δεν «εισχωρεί» στα έργα του και δεν εμφανίζεται σε αυτά με την πραγματική μορφή του, παρά αντίθετα, οι διάφορες όψεις του «ανοίγουν» και μεταλλάσσονται σε ζωηρά τοπία με βράχια, θάλασσες, δάση, μονοπάτια, ευκρινείς γραμμές του ορίζοντα και φωτεινούς ουρανούς.

Επισημαίνει επίσης ότι οι εν λόγω τοπιογραφίες έχουν χρονικούς προσδιορισμούς ως τίτλους (π.χ. « μεσάνυχτα», «πέντε το απόγευμα», «αυγή», «ανατολή», «Φθινόπωρο» κ.λπ.). Και μέσω όλων αυτών, η Winnie Wong κυκλώνει την ιδέα ότι ο Matthew Wong ζούσε «στη μέση του πουθενά», για να αξιοποιηθεί εδώ ένας σχετικά νεοεισαχθείς αγγλισμός στα ελληνικά, ως περιγραφή της αλήθειας της βιομηχανικής ζώνης του Έντμοντον στην οποία κατοικούσε ο Wong, που είναι η λιγότερο «βουκολική» της πόλης.

Ο πιο ακαταμάχητος ζωγράφος της γενιάς του, που αυτοκτόνησε στα 35 του χρόνια, εκτίθεται στην Αθήνα Facebook Twitter
A Tree's Rhythm, 2019. (Courtesy the Matthew Wong Foundation and Karma, New York)
Ο πιο ακαταμάχητος ζωγράφος της γενιάς του, που αυτοκτόνησε στα 35 του χρόνια, εκτίθεται στην Αθήνα Facebook Twitter
Stargazer, 2019. (Courtesy the Matthew Wong Foundation and Karma, New York)


Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, το πραγματικό αντικείμενο της ζωγραφικής του θα ήταν η «πουθενότητα» – αν είναι επιτρεπτή η κατασκευή μιας τέτοιας λέξης για να αποδώσει την αίσθηση του να αναζητάς τον εαυτό σου και αυτός να μην ευρίσκεται πουθενά και για τον λόγο αυτό να πασχίζεις να παράγεις όσο το δυνατόν περισσότερες φανταστικές τοπιογραφίες, με σκοπό να λειτουργούν ως εξισορροπητικά αντίβαρα αυτής της έλλειψης.


Την ίδια στιγμή δεν παύεις ούτε στιγμή να ατενίζεις το πραγματικό τοπίο, που στα μάτια σου φαντάζει σαν ακριβές πορτρέτο της φρίκης της έλλειψής σου.

Ο μη κερδοσκοπικός χώρος τέχνης Arch στην Πλάκα, στην Αθήνα, είχε προγραμματίσει την τωρινή έκθεση έργων του Matthew Wong ήδη από το 2018, όταν έγινε η πρώτη ατομική του έκθεση στην γκαλερί Karma της Νέας Υόρκης. Για την ακρίβεια, είχε τότε οριστεί ότι ο Wong θα συμμετείχε στο πρόγραμμα καλλιτεχνικής διαμονής (residency) της Arch, στην Αθήνα, τον φετινό Μάιο.


Είχε ο ίδιος αποφασίσει ότι θα έφτιαχνε στην Αθήνα μόνο έργα σε χαρτί και για τον λόγο αυτό είχε προτείνει τον τίτλο «Postcards» (βλ. «Καρτποστάλ») για τη συλλογή που θα δημιουργούσε και για την έκθεσή της.


Προγραμμάτιζε να μείνει τρεις εβδομάδες στην Αθήνα και να φτιάχνει δύο έργα την ημέρα. Για κείνον αυτός ο ρυθμός παραγωγής ήταν ο συνηθισμένος του – θα έφτιαχνε έτσι κι αλλιώς ένα έργο το πρωί και ένα το βράδυ. Είναι προφανές, λοιπόν, ότι μέσα σε τρεις εβδομάδες παραμονής στην Αθήνα θα προέκυπτε ικανός αριθμός έργων ώστε να σχηματιστεί μια ενότητά τους που θα μπορούσε να εκτεθεί.


Βέβαια, το τραγικό γεγονός της αυτοκτονίας του ανέτρεψε αυτά τα πλάνα.

Ο πιο ακαταμάχητος ζωγράφος της γενιάς του, που αυτοκτόνησε στα 35 του χρόνια, εκτίθεται στην Αθήνα Facebook Twitter
Άποψη της έκθεσης. Φωτ.: Αλεξάνδρα Αργύρη


«Ο Matthew Wong έχει μία αμεσότητα στη δουλειά του που συγκινεί. Πρόκειται για την ιδιαιτερότητά της που ένιωσα και ξεχώρισα από την πρώτη στιγμή, χωρίς να ξέρω ούτε ποιος είναι ούτε την προσωπική ιστορία του και τη διαρκή μάχη του με τη μελαγχολία, ώστε να αναρωτιέμαι μην τυχόν και του χαριζόμουν γι' αυτούς τους λόγους. Επίσης, είχα καιρό να δω ζωγραφική που δεν ακολουθεί τα πρέπει αυτής της τέχνης, αλλά και που ταυτόχρονα οδηγεί σε κάποιο αποτέλεσμα το οποίο προσφέρει κάτι το διαφορετικό στον θεατή. Μπορεί, με την πρώτη ματιά η δουλειά του να θυμίζει πράγματα που έχουμε ξαναδεί, αλλά τελικά είναι εντελώς προσωπική και δική του» λέει η Αταλάντη Μαρτίνου, ιδρύτρια και ιδιοκτήτρια της Arch και συμπληρώνει: «Είναι η πρώτη φορά που γίνεται έκθεση έργων του στην Ευρώπη και το πιθανότερο είναι ότι δεν θα υπάρξει άλλη φορά, λόγω της τεράστιας και υπερβολικής ζήτησης που έχει ήδη καταγραφεί».


Και πράγματι, μετά την αυτοκτονία του υπήρξαν έργα του που οι ιδιοκτήτες τους έβαλαν σε πλειστηριασμό και που κατάφεραν να πετύχουν τιμές μεγαλύτερες του 1 εκατομμυρίου δολαρίων. Αυτές είναι οι λεγόμενες «τεχνητές προκλήσεις εκτίναξης» των τιμών, που οργανώνει συνήθως μια «συνομοταξία» συλλεκτών, οι οποίοι περιγράφονται πλέον με τον περιφρονητικό όρο «flippers», επειδή η πάγια τακτική τους είναι να αγοράζουν έργα με μόνο σκοπό να τα επαναπροωθήσουν πολύ σύντομα στην αγορά, προκειμένου να επωφεληθούν από μια υψηλότερη μεταπωλητική αξία. Πρόκειται για το πιο κοινότοπο είδος καιροσκοπισμού στο χρηματιστήριο της τέχνης. Ας τους πούμε λοιπόν «τουμπαριστές», σε εξωφρενικά ελεύθερη και εκχυδαϊστική απόδοση στα ελληνικά, γιατί καθώς «τουμπάρουν» τη σχέση τους με ένα έργο, βγάζοντάς το προς πώληση, αποκαλύπτεται ότι η αρχική τους πρόθεση όταν το αγόραζαν δεν ήταν να το αποκτήσουν επειδή το επιθυμούσαν, αλλά επειδή το έκριναν πρόσφορο για να κερδοσκοπήσουν, καθώς πόνταραν σε μια δική τους σπεκουλάτσια ότι αυτό θα αναδεικνυόταν σε καλό «blue chip».

Η διαφορά με τις υπόλοιπες ανάλογες περιπτώσεις είναι ότι πιθανόν, στην περίπτωση του Matthew Wong να καταρρίφθηκε ένας ύστατος ηθικός φραγμός, κάτι που θα πληροφορούμασταν μόνο εάν κάποτε αποκαλυπτόταν ότι η σπέκουλα των «flippers» βασίστηκε στην πιθανότητα ότι θα οδηγείτο στην αυτοκτονία, λόγω της χρόνιας ψυχικής αστάθειάς του.


Το παρήγορο είναι ότι η γκαλερί Karma στη Νέα Υόρκη, ήδη από την πρώτη έκθεση έργων του Wong μετά το θάνατό του, τον περασμένο Δεκέμβριο, και σε συνεννόηση με το ίδρυμα που φέρει το όνομά του και διαχειρίζεται τα έργα του, αποφάσισαν να μην τα προσφέρουν προς πώληση μέχρι να ανιχνευτεί μια ηπιότερη ορμή στη ζήτησή τους.

Ο πιο ακαταμάχητος ζωγράφος της γενιάς του, που αυτοκτόνησε στα 35 του χρόνια, εκτίθεται στην Αθήνα Facebook Twitter
Untitled, 2019. (Courtesy the Matthew Wong Foundation and Karma, New York)
Ο πιο ακαταμάχητος ζωγράφος της γενιάς του, που αυτοκτόνησε στα 35 του χρόνια, εκτίθεται στην Αθήνα Facebook Twitter
Diver, 2019. (Courtesy the Matthew Wong Foundation and Karma, New York)
Ο πιο ακαταμάχητος ζωγράφος της γενιάς του, που αυτοκτόνησε στα 35 του χρόνια, εκτίθεται στην Αθήνα Facebook Twitter
Reflection, 2019. (Courtesy the Matthew Wong Foundation and Karma, New York)
Ο πιο ακαταμάχητος ζωγράφος της γενιάς του, που αυτοκτόνησε στα 35 του χρόνια, εκτίθεται στην Αθήνα Facebook Twitter
Untitled, 2019. (Courtesy the Matthew Wong Foundation and Karma, New York)
Ο πιο ακαταμάχητος ζωγράφος της γενιάς του, που αυτοκτόνησε στα 35 του χρόνια, εκτίθεται στην Αθήνα Facebook Twitter
Big Wave Bay, 2019. (Courtesy the Matthew Wong Foundation and Karma, New York)
Εικαστικά
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Chioma Ebinama: Γνωριμία με την Αμερικανο-νιγηριανή ζωγράφο που εκθέτει στην Αθήνα

Εικαστικά / Chioma Ebinama: Γνωριμία με την Αμερικανο-νιγηριανή ζωγράφο που εκθέτει στην Αθήνα

Η νεαρή καλλιτέχνις δημιούργησε κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού στο ανοιχτό στούντιο της γκαλερί The Breeder μια σειρά από ακουαρέλες με θέμα μια γυναίκα που ζει σε μια γυάλα στην Αθήνα.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Δυο νέες εκθέσεις στο φθινοπωρινό πρόγραμμα του ΕΜΣΤ

Εικαστικά / Δυο νέες εκθέσεις στο φθινοπωρινό πρόγραμμα του ΕΜΣΤ

Η καλλιτεχνική πρωτοπορία εκτός συνόρων και έργα που ενσωματώνουν και συνάμα απεικονίζουν φυσικά τοπία και τις απροσδιόριστες ανθρώπινες παρεμβάσεις που αυτά προδίδουν, στο νέο πρόγραμμα του μουσείου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ Μαρίνα Ξενοφώντος: «Η μνήμη δεν είναι κάτι που απλώς κουβαλάμε – ενεργεί, αντιδρά και μεταβάλλεται συνεχώς»

Εικαστικά / Μαρίνα Ξενοφώντος: «Η μνήμη δεν είναι κάτι που απλώς κουβαλάμε»

Η εικαστικός μιλάει για την εγκατάσταση με την οποία θα εκπροσωπήσει στην Μπιενάλε της Βενετίας το 2026 την Κύπρο, για την επιρροή της χώρας στο έργο της και για τη θέση του καλλιτέχνη στη σύγχρονη κοινωνία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το μαγευτικό, υπερβατικό σύμπαν της Yayoi Kusama προσγειώνεται στην Ευρώπη

Εικαστικά / Tα πλοκάμια και οι κολοκύθες της Yayoi Kusama προσγειώνονται στην Ευρώπη

Από τη Βασιλεία ξεκίνησε η ευρωπαϊκή περιοδεία της μεγάλης αναδρομικής έκθεσης της πιο διάσημης και πιο επιτυχημένης εν ζωή εικαστικού στον κόσμο, με περισσότερα από 300 έργα που καλύπτουν επτά δεκαετίες.
THE LIFO TEAM
Τι μυστήριο κρύβει η ιστορία της αυτοπροσωπογραφίας του Κουρμπέ;

Εικαστικά / «Ο απελπισμένος»: Ο περίφημος πίνακας του Κουρμπέ εκτίθεται ξανά μετά από 20 χρόνια

Ίσως το πιο γνωστό έργο του μεγάλου Γάλλου ζωγράφου, «Ο απελπισμένος» θα εκτεθεί στο Μουσείο Ορσέ αρχικά και έπειτα στο Μουσείο Art Mill στη Ντόχα. Ποια είναι η ιστορία του; Σε ποιον ανήκει τώρα ο πίνακας;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μια νέα έκθεση αναδεικνύει τη συμβολή των γυναικών στην τέχνη της γεωμετρικής αφαίρεσης

Εικαστικά / Έξι γυναίκες. Έξι πρωτοποριακές καλλιτέχνιδες της γεωμετρικής αφαίρεσης

Έργα των Όπυ Ζούνη, Etel Adnan, Samia Halaby, Saloua Raouda Choucair, Ebtisam Abdulaziz και Lubna Chowdhary, αποτελούν το υλικό της έκθεσης του Ιδρύματος Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β. & Μ. Θεοχαράκη που ξεκίνησε μόλις.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Όταν ο Αντώνης Μπενάκης απέδειξε ότι οι Ελληνικές ενδυμασίες είναι Υψηλή Ραπτική

Εικαστικά / Όταν ο Αντώνης Μπενάκης απέδειξε ότι οι Ελληνικές ενδυμασίες είναι Υψηλή Ραπτική

Αμέτρητες είναι οι ιστορίες που κρύβονται πίσω από την έκδοση «Ελληνικαί Εθνικαί Ενδυμασίαι», φέρνοντας στο φως την επίδραση που άσκησε η ενδυμασία στη διαμόρφωση της εθνικής συνείδησης και στην κυρίαρχη μόδα του Μεσοπολέμου.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Και λοιπόν τι;»: Μία έκθεση στον Ταύρο «φωτίζει» το θρυλικό άλμπουμ των Εν Πλω

Εικαστικά / «Οι Εν πλω άφησαν πίσω τραγούδια που συνδέουν όσους ονειρεύονται με παρόμοιο τρόπο»

Έγιναν θρύλοι της εγχώριας μουσικής σκηνής με την κυκλοφορία ενός μόνο άλμπουμ. Μετά, εξαφανίστηκαν. Ο Κωνσταντίνος Χατζηνικολάου, ο Απόστολος Βασιλόπουλος και η Μαρία-Θάλεια Καρρά επιμελήθηκαν, μετά από δεκαετή έρευνα, μια έκθεση για ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της ελληνικής δισκογραφίας. Mίλησαν στη LifO.
M. HULOT
Με Chryssa και Iannis Xenakis η μεγάλη έκθεση για τον μινιμαλισμό στο Παρίσι

Εικαστικά / Με Chryssa και Ιάννη Ξενάκη η μεγάλη έκθεση για τον μινιμαλισμό στο Παρίσι

Μέσα από 100 έργα και 40 καλλιτέχνες επιχειρείται η διερεύνηση της διεθνούς εξέλιξης του κινήματος το οποίο από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 επαναπροσδιόρισε ριζικά την έννοια του καλλιτεχνικού έργου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Πολλές, πάρα πολλές εκθέσεις τον Οκτώβριο στην Αθήνα. Και καλές μάλιστα

Εικαστικά / Πολλές, πάρα πολλές εκθέσεις τον Οκτώβριο στην Αθήνα. Και καλές μάλιστα

Από την έκθεση του Juergen Teller στο ολοκαίνουργιο Onassis Ready, στην ποιητική αρχιτεκτονική του Πικιώνη και στις έξι πρωτοποριακές γυναικείες φωνές της γεωμετρικής αφαίρεσης. Αυτόν τον μήνα οι λέξεις «μουσείο» και «γκαλερί» θα ακούγονται πολύ συχνά.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Τζον Σίνγκερ Σάρτζεντ: Ο ζωγράφος των στυλάτων της εποχής του επιστρέφει

Εικαστικά / Τζον Σίνγκερ Σάρτζεντ: Ο ζωγράφος των στυλάτων της εποχής του επιστρέφει

H έκθεση στο Μουσείο Ορσέ συγκεντρώνει 90 έργα του Αμερικανού στυλίστα ζωγράφου, εστιάζοντας στην πιο καθοριστική περίοδο του έργου του. Aνάμεσά τους και η περίφημη «Madame X», το πιο διάσημο έργο του.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Φρα Αντζέλικο: «Ένας μεγάλος ζωγράφος, ένας άγιος άνθρωπος»

Εικαστικά / Φρα Αντζέλικο: «Ένας μεγάλος ζωγράφος, ένας άγιος άνθρωπος»

Η έκθεση «Beato Angelico», συγκεντρώνει στο Palazzo Strozzi και στο Mουσείο του Αγίου Μάρκου στη Φλωρεντία περισσότερα από 140 έργα με δάνεια από 70 συλλογές ιδιωτών και μουσείων και φιλοδοξεί να εδραιώσει τη φήμη του Φρα Αντζέλικο ως κορυφαίου δασκάλου της Αναγέννησης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Γιατί η Νυχτερινή Περίπολος του Ρέμπραντ αποτελεί μέχρι σήμερα ένα μυστήριο της Τέχνης

Εικαστικά / Γιατί η Νυχτερινή Περίπολος του Ρέμπραντ αποτελεί μέχρι σήμερα ένα μυστήριο της Τέχνης

Πεθαίνει σαν σήμερα το 1669 ο φλαμανδός ζωγράφος Ρέμπραντ φαν Ράιν. Αυτός ο πίνακας υπήρξε η πραγματική αιτία της οικονομικής καταστροφής του καλλιτέχνη ή πρόκειται περί θεωρίας συνωμοσίας;
THE LIFO TEAM
«Πρωτόλεια»: Οι πρώτες πινελιές αλλάζουν μέσα στα χρόνια αλλά πάντα κάτι μένει

Εικαστικά / «Πρωτόλεια»: Οι πρώτες πινελιές αλλάζουν μέσα στα χρόνια αλλά πάντα κάτι μένει

Η νέα έκθεση του Μουσείου Μπενάκη, χαρτογραφεί την πορεία έντεκα Ελλήνων και Ελληνίδων εικαστικών και θέτει ένα πολύ ενδιαφέρον ερώτημα: «Σε μια πορεία πλούσια, γεμάτη ανατροπές αλλά και επαναλήψεις, ποιες ήταν οι πρωτόλειες αναζητήσεις τους, στις οποίες επέτρεψαν ακολούθως να εισχωρήσουν στις ώριμες αποφάσεις τους»
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Aμερικανικός σουρεαλισμός; Κι όμως υπάρχει. Απλώς δεν το γνώριζε κανείς

Εικαστικά / Aμερικανικός σουρεαλισμός; Κι όμως υπάρχει. Απλώς δεν το γνώριζε κανείς

Μια έκθεση στο Μουσείο Γουίτνεϊ ενώνει διαφορετικές φωνές και αποκαλύπτει την άγνωστη ως τώρα τάση Αμερικανών καλλιτεχνών που στράφηκαν στον σουρεαλισμό για να εκφράσουν την ταραχώδη δεκαετία του '60.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
"Η κούνια" του Φραγκονάρ: Στο φως τα ζουμερά μυστικά και η ίντριγκα του πιο αυθάδικου έργου του ροκοκό

Εικαστικά / «Η Κούνια» του Φραγκονάρ: Τα μυστικά και η ίντριγκα του πιο αυθάδικου έργου του ροκοκό

Η περίφημη «Κούνια» με τη σκηνοθεσία της συνεύρεσης των σωμάτων και των ψυχών με τρόπο ακόλαστο, πονηρό ή ανοιχτό σε μια νέα ηθική, έργο – σταρ της περίφημης συλλογής Wallace στο Λονδίνο, αποκαταστάθηκε φέρνοντας στο φως άτακτες λεπτομέρειες που ενισχύουν την αυθάδεια του έργου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ειρήνη Παναγοπούλου

Εικαστικά / Ειρήνη Παναγοπούλου: Η μεγάλη Ελληνίδα συλλέκτρια Τέχνης μιλά στη LIFO

Η γνωστή συλλέκτρια μιλά στη LiFO για το ταξίδι της στην τέχνη μέσα από τη συγκρότηση της μεγάλης και σπάνιας συλλογής της, μέρος της οποίας θα δούμε με αφορμή την έκθεση «Fernweh ή νοσταλγία για άγνωστους τόπους».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ