Τα λήμματα της δεκαετίας που μας καθόρισε

Τα λήμματα της δεκαετίας που μας καθόρισε Facebook Twitter
0
Ποιο ήταν το ερέθισμα ώστε να ξεκινήσετε το λεξικό;

Το ερέθισμα ήταν να δοκιμάσουμε νέους τρόπους ερευνητικής καταγραφής, αξιοποιώντας τη μεγάλη ερευνητική εμπειρία και τις ζωντανές δυνάμεις του (εν πολλοίς συκοφαντημένου) ελληνικού πανεπιστημίου. Αλλά και να μελετήσουμε συστηματικά μια ιστορική περίοδο που κινδυνεύει να μείνει μετέωρη μεταξύ νοσταλγικής εξιδανίκευσης και πολιτικής απαξίας.

Έχουμε πάρει, όμως, μια σωστή απόσταση από την εποχή; Πολλά πρόσωπα και καταστάσεις παραμένουν ίδια μέχρι σήμερα.

Αυτό θα ήταν πρόβλημα, αν δουλεύαμε με παραδοσιακές μεθόδους της ιστορικής επιστήμης. Η πολιτική επιστήμη, η κοινωνιολογία, η σύγχρονη ιστορία, οι πολιτισμικές σπουδές διαθέτουν τα εργαλεία για να μιλήσουν και για το παρόν. Υπάρχουν τρόποι να παίρνεις αποστάσεις ώστε να μπορείς να μιλάς από «μακριά», χωρίς να είσαι χρονικά μακριά. Το 80% των ονομάτων που αναφέρονται στο έργο είναι σήμερα εν ενεργεία. Ωστόσο, δεν κρίνουμε, δεν δικάζουν οι κοινωνικές επιστήμες. Προσπαθούν να καταγράψουν και να ερμηνεύσουν.

Εκεί, δηλαδή, διαφέρει η επιστημονική προσέγγιση από το πολιτικό ή κοινωνικό σχόλιο;

Ακριβώς. Αν ξεκολλήσει κανείς από παρωχημένες αντιλήψεις ότι το παρελθόν διδάσκει, αν κρατήσει τις αποστάσεις και λειτουργήσει πλουραλιστικά, αν εφαρμόσει αυστηρή μεθοδολογία και αν ταυτόχρονα δεν διακηρύξει ότι θα πει κάποια αντικειμενική αλήθεια, τότε η εγκυρότητα της επιστημονικής μελέτης είναι εφικτή. Π.χ., ο Ανδρέας Παπανδρέου ούτε κατάστρεψε την Ελλάδα αλλά ούτε ήταν ο μεγάλος και τρανός ηγέτης. Ήταν μια σημαντική, εξαιρετικά σύνθετη προσωπικότητα, που οφείλουμε να μελετήσουμε για να κατανοήσουμε την απήχησή της.

Ήταν το πρόσωπο της δεκαετίας ο Ανδρέας Παπανδρέου;

Ήταν καταλυτικός, αναμφισβήτητα.

Τον γέννησε ή εποχή ή τράβηξε την εποχή από το μανίκι;

Κατάφερε σε όλα να είναι και εντός και εκτός εποχής. Πολλές φορές αυτό ήταν παραγωγικό και άλλες αντιπαραγωγικό. Δεν ήταν άνθρωπος της εποχής του ακριβώς, αλλά κατάφερε να διαχειριστεί την κοινωνική μεταβολή, τις αλλαγές, και εκείνες που προκάλεσε ο ίδιος και εκείνες που είχαν ήδη δρομολογηθεί. Η δύναμή του ήταν η ικανότητά να παραμένει, φαντασιακά έστω ριζοσπαστικός, ενώ προοδευτικά από το 1981 και μετά γινόταν ολοένα και πιο ρεαλιστής. Μπορεί να είχε κόστος για το πολιτικό σύστημα, αλλά η ικανότητά του να μην εκπέμπει μηνύματα λαϊκότητας σε ένα κοινωνικό σώμα που βρισκόταν σε διαδικασία αποκοπής από το λαϊκό παρελθόν του και εισόδου στην κοινωνία της κατανάλωσης, η ικανότητά του, με άλλα λόγια, να κάνει την ανοδική κοινωνική κινητικότητα ψυχικά υποφερτή ήταν μια επιτυχία του.

Πόσο καιρό σάς πήρε να μαζέψετε το υλικό;

Όλο αυτό το έργο χρειάστηκε τεσσεράμισι χρόνια δουλειάς. Και μάλλον είναι λίγα. Ένταση εργασίας, ανιδιοτέλεια των 90 συνολικά συνεργατών, συνέργειες θεσμών, προσώπων και πανεπιστημίου, χρήση του διαδικτύου: χωρίς αυτά ένα τέτοιο έργο θα ήθελε τα διπλάσια χρόνια.

Με ποιο κριτήριο καταλήξατε στα λήμματα;

Πρώτα θελήσαμε να καταγράψουμε όλα τα μαζικά φαινόμενα. Οτιδήποτε ήταν μαζικό και καινούργιο για την εποχή του. Από τους πανηγυρισμούς του 1987 μέχρι τον μεγάλο καύσωνα της ίδιας χρονιάς. Στη συνέχεια, ήταν όλες οι καθιερωμένες σχέσεις εξουσίας: οι εκλογές, για παράδειγμα. Επίσης, κάποια καινούργια φαινόμενα που αναδύονται τη συγκεκριμένη δεκαετία και ξέρουμε ότι κυριάρχησαν αργότερα, καθώς και ορισμένες δυνάμεις αδράνειας και αντίστασης στον κοινωνικό εκσυγχρονισμό που αναγεννήθηκαν τη δεκαετία του '80 και κυριάρχησαν αργότερα. Για παράδειγμα, τότε εμφανίστηκαν έντονα κάποιες λογοκριτικές συμπεριφορές της Εκκλησίας, τόσο στην περίπτωση του γυμνιστικού-τουριστικού φαινομένου όσο και στην περίπτωση του Τελευταίου Πειρασμού.

Είναι χαρακτηριστικό της δεκαετίας του '80 ο αχταρμάς;

Η λέξη «αχταρμάς» είναι μια υβριστική αποτύπωση που γέννησε η κοινωνική ανάμειξη η οποία έλαβε χώρα τη δεκαετία του '80 και σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί κάποια έγκυρη καταγραφή της πραγματικότητας. Υπάρχει αυτή η περιγραφή, λοιπόν, της δεκαετίας του '80 από τον συντηρητικό χώρο που τα ονομάζει όλα «αχταρμά». Αυτός, όμως, κρύβει έναν βαθύ φόβο για την κοινωνική κινητικότητα, για τη δυνατότητα η ζωή του καθενός να μην είναι καθορισμένη από ταξικούς ρόλους, στην ουσία είναι ένας φόβος της σύγχρονης δημοκρατίας, η ενόχληση μπροστά στην ενοποιημένη κοινωνία. Ξέρετε, ο τρόπος ζωής των ανθρώπων άρχισε να μοιάζει πολύ τη δεκαετία του '80. Δηλαδή, μια κοινωνία χωρίς σαφείς διαχωρισμούς, με μειωμένες ταξικές διαφορές Αυτό για τον συντηρητικό χώρο θεωρείται αχταρμάς.

Είναι η δεκαετία που αγκαλιάσαμε ως κοινωνία το κιτς;

Το κιτς αποτυπώνει την πολιτισμική δυσκολία και αδεξιότητα των μαζών εκείνων που βρίσκονται τη συγκεκριμένη περίοδο σε οικονομική και κοινωνική άνοδο. Αν αναλογιστούμε πως πολλοί άνθρωποι που ζούσαν μέσα στον πολιτισμό της αγροτικής επιβίωσης και της αστικής φτώχιας (και κάτω από την πολιτική και πολιτισμική καταπίεση του μετεμφυλιακού κράτους) βρίσκονται ξαφνικά να απολαμβάνουν μια μεσοαστική ζωή με πρωτόγνωρες οικονομικές δυνατότητες, είναι πολύ φυσικό ο τρόπος που θα προσαρμοστούν και θα οργανώσουν την αισθητική τους να είναι διαταραγμένος και κακόγουστος. Τριάντα χρόνια, όμως, μετά δεν υπάρχει αυτό το φαινόμενο. Δεν είναι δείγμα παρακμής, λοιπόν, το κιτς αλλά κοινωνικής ανόδου, είναι δείγμα αισθητικής αστάθειας. Και οι προνομιούχοι της εποχής που διέθεταν όλο τον πολιτισμικό εξοπλισμό μέχρι τότε στιγμάτισαν, όπως ήταν φυσικό, αυτή την κοινωνική άνοδο μέσα από την πολιτισμική της αποτύπωση.

Οι αναμνήσεις επηρεάζουν την έρευνα;

Οι αναμνήσεις θυμούνται ό,τι θέλουν και αυτή είναι η δουλειά τους. Ποιος θυμάται όμως ότι στον καύσωνα του '87 υπήρχαν τρεις χιλιάδες νεκροί ή τη δολοφονική επίθεση στο City of Poros; Οι αναμνήσεις πρέπει να περιθωριοποιηθούν ώστε να καταγράψεις από την αρχή τα φαινόμενα. Από την άλλη, στις σύγχρονες επιστήμες χρειαζόμαστε μια διαισθητική πλευρά ώστε να μπορέσουμε να συλλάβουμε πρωτογενώς το ερευνητικό μας αντικείμενο και, μετά, τη δουλειά αναλαμβάνουν η μέθοδος και ο διεξοδικός έλεγχος. Η μνήμη έχει τους δικούς της κανόνες και η έρευνα ενίοτε οφείλει να τους παρακάμψει ή και να τους πολεμήσει.

Είδατε κάποια πράγματα που μας είναι πια εντελώς ξένα;

Ναι, κάποια πράγματα μάς είναι εντελώς ξένα πια. Παρόλο που η γενική ιδέα είναι πως η δεκαετία του '80 μοιάζει πιο πολύ με το μέλλον παρά με το παρελθόν της. Αυτή είναι μια από τις βασικές μας θέσεις. Ωστόσο, είναι αλήθεια ότι κάποια πράγματα έχουν αλλάξει ριζικά. Η Αριστερά, για παράδειγμα, είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Τότε ήταν υπεύθυνη, μαζική, και θεωρούσε πως πρέπει να συμμετέχει στη βελτίωση της ζωής των ανθρώπων, θεωρούσε ότι ήταν συμμέτοχος στην πορεία της χώρας. Ήταν σε διάλογο με όλη την κοινωνία. Συστηματικά και με προσοχή. Αυτό σήμερα δεν συμβαίνει πια. Έχει αλλάξει ο πλουραλισμός στον χώρο των ιδεών και των απόψεων. Σήμερα μπορεί η γνώμη του καθενός να ακούγεται πιο εύκολα, μέσα από ένα στάτους στο Facebook κι από ένα άρθρο σε μια free press εφημερίδα ταυτοχρόνως, όμως, η ποικιλία των απόψεων έχει μειωθεί. Τα ΜΜΕ αναπαράγουν σήμερα μια λαϊκίστικη έκθεση ιδεών, μιλούν στο όνομά μας όλοι με τον ίδιο τρόπο, χωρίς φυσικά να έχουμε ρωτηθεί. Σήμερα, ακόμη και όσες φωνές αυτοπαρουσιάζονται ως εναλλακτικές, αναπαράγουν το mainstream.

Πολλοί λένε πως η δεκαετία του '80 ευθύνεται για τη σημερινή μας κατάσταση.

Είναι ο δραματικός, υπερβολικός και νεο-συντηρητικός λόγος αυτός. Όσοι τα ρίχνουν σε αυτήν τη δεκαετία αποφεύγουν να κάνουν κριτική στα πριν από το '80 και στην τελευταία πενταετία, που ήταν και η πιο κρίσιμη και καταστροφική. Η κακή ανάμνηση από αυτήν τη δεκαετία βολεύει αυτούς τους χώρους και τους απαλλάσσει από το να κάνουν κριτική στους ίδιους τους εαυτούς τους. Προφανώς, υπάρχουν ζητήματα στα οποία μπορούν να καταλογιστούν ευθύνες αλλά είναι μεγάλη η απόσταση από το να πούμε ότι φταίει γι' αυτό που συμβαίνει σήμερα.

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Ένας μύθος λέει πως αν χάσεις κάτι στην Αθήνα, θα το βρεις στον Ελαιώνα»

Βιβλίο / «Ένας μύθος λέει πως αν χάσεις κάτι στην Αθήνα, θα το βρεις στον Ελαιώνα»

Στο νέο του βιβλίο, «Lost Things Found», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Hyper Hypo, ο εικαστικός φωτογράφος Αντώνης Θεοδωρίδης εξερευνά τον μαγικό κόσμο της υπαίθριας αγοράς του Ελαιώνα.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Ντιντιέ Εριμπόν: «Καιρός για ένα κίνημα των ηλικιωμένων!»

Ντιντιέ Εριμπόν / Ντιντιέ Εριμπόν: «Να πάψουμε να βλέπουμε τους ηλικιωμένους ως κοινωνικούς παρίες»

Από τους σημαντικότερους και πιο επιδραστικούς σύγχρονους Γάλλους στοχαστές, ο Ντιντιέ Εριμπόν συνδύασε στα βιβλία του τα δύσκολα βιώματα της νεότητάς του με μια εμπεριστατωμένη, αλλά και εικονοκλαστική, κοινωνικοπολιτική «ακτινογραφία» της γαλλικής κοινωνίας. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κεχαγιάς

Βιβλίο / «Το να εκδίδεις βιβλία στην Ελλάδα είναι σαν να παίζεις στο καζίνο»

Η Γεννήτρια είναι ένας νέος εκδοτικός οίκος αφιερωμένος στη σύγχρονη λογοτεχνία. Ο εκδότης της, συγγραφέας και μεταφραστής, Παναγιώτης Κεχαγιάς, μιλά για τις δυσκολίες και τις χαρές του εγχειρήματος, για το πώς σκοπεύει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις μιας ιδιαίτερα ανταγωνιστικής αγοράς, καθώς και για τους πρώτους τίτλους που ετοιμάζεται να εκδώσει.
M. HULOT
Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: «Ακούμε συνεχώς για ανάπτυξη, χωρίς να διερευνάται τι είναι το "καλό"»

Οι Αθηναίοι / Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: «Ακούμε συνεχώς για ανάπτυξη, χωρίς να διερευνάται τι είναι το "καλό"»

Η εκτέλεση του Μπελογιάννη τον έκανε αριστερό. Η αυτοκτονία του Νίκου Πουλαντζά, μπροστά στα μάτια του, τον καθόρισε. Ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, ένας από τους σημαντικότερους διανοούμενους της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, αφηγείται το προσωπικό του ταξίδι και την πνευματική περιπέτεια μιας ολόκληρης εποχής, από τη διανόηση του Παρισιού μέχρι τους δρόμους της πολιτικής και τις αίθουσες των πανεπιστημίων.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Έλλη Σκοπετέα: Tο ανατρεπτικό έργο μιας ιστορικού που έφυγε νωρίς

Βιβλίο / Έλλη Σκοπετέα: Tο ανατρεπτικό έργο μιας ιστορικού που έφυγε νωρίς

Δεν υπάρχει μελέτη για τον ελληνικό εθνικισμό που να μην έχει αναφορές στο έργο της. Η επανακυκλοφορία του βιβλίου της «Το “Πρότυπο Βασίλειο” και η Μεγάλη Ιδέα» από τις εκδόσεις Νήσος συνιστά αναμφίβολα εκδοτικό γεγονός.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Νίκος Μπακουνάκης: «Αυτή τη θέση δεν την παντρεύεσαι, ούτε είσαι θεός» ΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ

Νίκος Μπακουνάκης / Νίκος Μπακουνάκης: «Αυτή τη θέση δεν την παντρεύεσαι, ούτε είσαι θεός»

Ο πρόεδρος του ΕΛΙΒΙΠ, στην πρώτη του συνέντευξη, μιλά στη LIFO για τους στόχους και τις δράσεις του ιδρύματος και για το προσωπικό του όραμα για το βιβλίο. Ποιος ο ρόλος των μεταφράσεων στην πολιτιστική διπλωματία και πώς θα αυξηθεί η φιλαναγνωσία; 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζόναθαν Κόου

I was there / Τζόναθαν Κόου: «Το να είσαι κυνικός δείχνει τεμπελιά στη σκέψη»

Ο διάσημος Βρετανός συγγραφέας βρέθηκε στην Αθήνα και μίλησε για τη συγγραφή ως «πολυτέλεια για λίγους», την εκλογή Τραμπ ως «έκφραση απόγνωσης» και τη «woke» κουλτούρα ως πράξη ενσυναίσθησης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πολ Όστερ (1947-2024): Ο Mr. Vertigo των ονειρικών μας κόσμων

Σαν σήμερα  / Πολ Όστερ: «Οι χαμένες ευκαιρίες αποτελούν μέρος της ζωής στον ίδιο βαθμό με τις κερδισμένες»

Σαν σήμερα 30 Απριλίου, το 2024 πεθαίνει ο σπουδαίος Αμερικανός συγγραφέας και μετρ της σύμπτωσης, που κατάφερε να συνδυάσει την προοπτική των άπειρων φανταστικών κόσμων με το ατελείωτο κυνήγι των ευκαιριών και τη νουάρ ατμόσφαιρα με τα πιο ανήκουστα αυτοβιογραφικά περιστατικά.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Ηλίας Μαγκλίνης: «Η ανάκριση»

Το Πίσω Ράφι / «Γιατί δεν μου μιλάς ποτέ για τον εφιάλτη σου, μπαμπά;»

Η «Ανάκριση» του Ηλία Μαγκλίνη, ένα από τα πιο ενδιαφέροντα πεζά των τελευταίων χρόνων, φέρνει σε αντιπαράθεση έναν πατέρα που βασανίστηκε στη Χούντα με την κόρη του που «βασανίζεται» ως περφόρμερ στα χνάρια της Μαρίνα Αμπράμοβιτς.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Πέντε κλασικά έργα που πρέπει κανείς να διαβάσει

Βιβλίο / 5 κλασικά βιβλία που κυκλοφόρησαν ξανά σε νέες μεταφράσεις

Η κλασική λογοτεχνία παραμένει εξαιρετικά επίκαιρη, κι αυτό το αντιλαμβάνεται κανείς ανατρέχοντας στους τίτλους της πρόσφατης βιβλιοπαραγωγής και σε έργα των Τζόις, Κουτσί, Κάφκα, Αντρέγεφ και Τσβάιχ.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Τάσος Θεοφίλου: «Η φυλακή είναι το LinkedΙn των παρανόμων» ή «Το πορνό και το Κανάλι της Βουλής είναι από τα πιο δημοφιλή θεάματα στη φυλακή»

Βιβλίο / Τάσος Θεοφίλου: «Όταν μυρίζω μακαρόνια με κιμά θυμάμαι τη φυλακή»

Με αφορμή το βιβλίο-ντοκουμέντο «Η φυλακή», ο Τάσος Θεοφίλου μιλά για την εμπειρία του εγκλεισμού, για τον αθέατο μικρόκοσμο των σωφρονιστικών ιδρυμάτων –μακριά απ’ τις εικόνες που αναπαράγουν σειρές και ταινίες– και για το πώς η φυλακή λειτουργεί σαν το LinkedIn των παρανόμων.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Michel Gaubert: Ο dj που βάζει μουσικές στα σημαντικότερα catwalks

Βιβλίο / Michel Gaubert: Ο dj που βάζει μουσικές στα σημαντικότερα catwalks

Chanel, Dior και πολλοί ακόμα οίκοι υψηλής ραπτικής «ντύνουν» τα shows τους με τη μουσική του. Στο «Remixed», την αυτοβιογραφία-παλίμψηστο των επιρροών και των εμμονών του, ο ενορχηστρωτής της σύγχρονης catwalk κουλτούρας μας ξεναγεί σε έναν κόσμο όπου μουσική και εικόνα γίνονται ένα.
ΣΤΕΛΛΑ ΛΙΖΑΡΔΗ
Ρωμανός ο Μελωδός: Ο ουρανόθρεφτος ποιητής του Θείου Δράματος

Βιβλίο / Ρωμανός ο Μελωδός: Ο ουρανόθρεφτος ποιητής του Θείου Δράματος

Λίγοι είναι οι ποιητικά γραμμένοι εκκλησιαστικοί στίχοι που δεν φέρουν τη σφραγίδα αυτού του ξεχωριστού υμνωδού και εκφραστή της βυζαντινής ποιητικής παράδοσης που τίμησαν οι σύγχρονοί μας ποιητές, από τον Οδυσσέα Ελύτη μέχρι τον Νίκο Καρούζο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Τα 5 πιο σημαντικά βιβλία του Μάριο Βάργκας Λιόσα

Βιβλίο / Τα 5 πιο σημαντικά βιβλία του Μάριο Βάργκας Λιόσα

Η τελευταία μεγάλη μορφή της λατινοαμερικάνικης λογοτεχνίας που πίστευε πως «η λογοτεχνία μπορεί να αλλάξει την πραγματικότητα» έφυγε την Κυριακή σε ηλικία 89 ετών. Ξεχωρίσαμε πέντε από τα πιο αξιόλογα μυθιστορήματά του.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ