» «Μία από τις κοντινές παιδικές μου φίλες φυλακίστηκε τηχρονιά που αποφοίτησα από το κολέγιο. Το Sherrybaby βασίστηκε στη δική της ιστορία.Στις τελευταίες τάξεις του σχολείου ξεφαντώναμε τακτικά μαζί μέχρι το πρωί.Πάντα πίστευα γι' αυτήν οτι είναι μία κοπέλα που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθίτης... Το Sherrybabyείναι μία ταινία για τη φίλη μου και για όλους της γενιάς μου, που έχουνπεράσει αλώβητοι από αυτές τις καταστάσεις. Είναι μία ταινία για την ελπίδα». ΗΛόρι Κόλιερ περιγράφει το βίωμα που την οδήγησε στο γύρισμα της ταινίας μεπρωταγωνίστρια τη Μάγκι Τζίλενχαλ, η οποία, αφού συνάντησε αληθινούς«απόφοιτους» φυλακών που είχαν εκτίσει ποινές για ληστείες και χρήσηναρκωτικών, αναφώνησε: «Ουόου. Δε νομίζω πως όντως υπάρχει ακριβής ταινία γιατο τι ακριβώς σημαίνει να αποφυλακιστείς. Ένιωσα έντονα συναισθήματα και έναείδος ευθύνης γι' αυτούς, σχεδόν με πολιτικό τρόπο».
» Από το πρώτο διεθνές φεστιβάλ με θέμα το ντοκιμαντέρ καιτην αναπηρία, με τίτλο Emotion Pictures, κρατώ την Πριγκίπισσα Χριστίνη της φίλης ΊριδαςΖαχμανίδη, η οποία αγαπά το ντοκιμαντέρ και το υπηρετεί από το 1975, αν δεναπατώμαι, με το Γιλεκάκι. Μια ματιά συγκινητική και ανθρώπινη στον κόσμο τωνπαιδιών με σύνδρομο Ντάουν, με αφορμή το θαρραλέο θεατρικό του Λευτέρη ΒογιατζήBella Venezia. Οι πρωταγωνιστές μιλάνε καιανοίγονται, εμπιστεύονται την Ίριδα που δεν τους χειρίζεται. Η Χριστίνη κλέβειτην παράσταση με το γέλιο της, τον αυθορμητισμό και τα ταλέντα της. Οι παιδικέςφωτογραφίες με την αδελφή της είναι ό,τι καλύτερο στο ντοκιμαντέρ.
» Ξανάκουσα το σάουντρακ του Death Proof του Ταραντίνο και ξαναθαύμασατην ικανότητά του να ξετρυπώνει τα θαμμένα διαμάντια αλλοτινών εποχών, να ταγυαλίζει και να μας τα σερβίρει προκαλώντας μας ενοχή που δεν τα γνωρίζαμε ήδεν τα διαδώσαμε εμείς όταν έπρεπε. Στους τίτλους αρχής το τρομερό Last Race του Τζακ Νίτσι, τουμουσικού/τραγουδοποιού που ξεκίνησε από το 1963, με συνεργασίες με τον ΦιλΣπέκτορ, τον Νιλ Γιάνγκ και τον Σόνι Μπόνο, για να εξειδικευτεί στα σάουντρακ,με πρώτο και καλυτερο τη Φωλιά του Κούκου -αν και το Όσκαρ το πήρε με τοτραγούδι από το Ιπτάμενος και Τζέντλεμαν. Μέσα στο Death Proof δεν θα βρείτε σκοπό που νασφυρίζεται σε επίπεδο ρίνγκτοουν, όπως το whistling θέμα από το τελείως ξεχασμένοφιλμ Twisted Nerve του Μπέρναρντ Χέρμαν, πουχαρακτήρισε το Kill Bill, αλλά αν ψάξετε θα δικαιωθείτε.Μορικόνε φυσικά υπάρχει και κάποια, σκόρπια μόνο, μαυροειδή, κρίμα, αλλά είχεεντάξει τόσα στα προηγούμενα, που φτάνουν για μια ζωή.
» Μιας και είπα μαύρα, η Sony ξανακυκλοφόρησε τα άπαντα τουμέγιστου Σιλβέστερ Στιούαρτ, δηλαδή των Sly and the Family Stone, με έξτρα κομμάτια, καταπληκτικόμάστερινγκ και φυσικά τον ατρόμητο ήχο που συνδύαζε τη ροκ και το φανκ καιεπηρέασε τους πάντες, με πρώτους τους Parliament Funkadelic μερικά χρόνια αργότερα. Hot fun in the summertime.
» Η καλύτερη soul από καινούργιο που ξέρει απ' έξω κι ανακατωτά τους παπούδες του είναι η Συμμορίατων Δεκατριών, από τον Ντέιβιντ Χολμς, που μας είχε κάνει την τιμή να παίξει μουσικήπριν από δύο χρόνια στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
» Η Minos κυκλοφόρησε δύο πολυκασετίνες με τα καλύτερα κινηματογραφικά και θεατρικάτου Θεοδωράκη και του Ξαρχάκου. Ο μουσικός τους κόσμος τραγουδισμένος από τουςκαλύτερους, την Πιάφ, τη Μοσχολιού, τον Μπιθικώτση, τη Φαραντούρη, τον Ξυλούρη,τη Βάνου, την Καρέζη. Σε προσιτές τιμές για τον όγκο (πενταπλή του Μίκη,τετραπλή του Ξαρχάκου) και την αξεπέραστη ποιότητα και το ειδικό τους βάρος-λίγο πάνω από τα 30 ευρώ.
» Από τη Legend, που για κάποιον ευχάριστο λόγο αγαπάει τα παλιά σάουντρακ (άλλωστε οΚώστας Γιαννίκος είχε εκδόσει το απόκρυφο και παντελώς άγνωστο σήμερα Imperiale, όταν ασχολήθηκε με τα ελλληνικάμέσω της εταιρείας του Seagull στα τέλη των 70ς), κυκλοφορεί ολόκληρη η μουσική και ταδύο τραγούδια από την ταινία Λόλα, την πρώτη νομίζω μουσική για το σινεμά τουΣταύρου Ξαρχάκου. Εκτός από τους πρώτης τάξεως μουσικούς εκείνης της δουλειάς,τον Ζαμπέτα, τον Καλλίρη, τον Φάμπα, τους Λαυράνους, τον Ταχιάτη και τονΜηλιαρέση, η μουσική του Ξαρχάκου ανατριχιάζει ακόμη. Η αγάπη του για το λαϊκόιδίωμα και το ταίριασμά του στις εικόνες αξίζουν προσοχής και θαυμασμού.
» Τέλος, το σάουντρακ από το ντοκιμαντέρ Ζωντανοί στο Κύτταροείναι μία ιδιαίτερη περίπτωση, καθώς οι μουσικοί που έγραψαν ιστορία στοθρυλικό κλαμπ ξαναηχογράφησαν τα παλιά τους τραγούδια, με πάθος καιορμητικότητα. Γκαϊφύλλιας, Σαββόπουλος, Γλέζου, Πελόμα Μποκιού sans Βλάσση, Πουλικάκος, και ειδικήμνοία στη Λήδα, η οποία τραγουδά και ένα νέο κομάτι στο πνεύμα της εποχής. Απότο ρεζερβουάρ αφοσίωσης του σκηνοθέτη της ταινίας, Αντώνη Μποσκοίτη.
σχόλια