» Σαν τηΒούλα Πατουλίδου, ήρθε στο ύστατο παράπέντε με τους αντιπάλους ξαφνιασμένουςκαι τους κυριότερους διεκδικητές νασκαλώνουν στο τελευταίο εμπόδιο ο Παλαιστής, και απέσπασε το ΧρυσόΛιοντάρι στην κουτσή Βενετία. Διπλήρεβάνς για τους βασικούς συντελεστές.Ο Ντάρεν Αρονόφσκι προκάλεσε τη χλεύηπριν από μια διετία με την παρεξηγημένηψυχεδελική οδύσσεια του έρωτα, την Πηγήτης Ζωής, και είχε αποφασίσει να μηνκατέβει ξανά στα θολά νερά με τη γόνδολάτου. Τον έπεισε όμως ο πρωταγωνιστήςΜίκι Ρουρκ, συνηθισμένος στις σφαλιάρεςων, και του είπε, μη σε νοιάζει, πήγαινε,δεν έχεις να χάσεις τίποτε - ξέρει αυτός...Και τα κατάφερε ο Αμερικανός σκηνοθέτηςνα συγκινήσει τον Βέντερς και τηνεπιτροπή για χάρη του τραχύ καισυναισθηματικά απροσάρμοστουπρωταγωνιστικού χαρακτήρα του, πουβρίσκει απάγκιο στη γερασμένη δόξα τηςθεατρινίστικης αρένας. Και σαν να είπεστον Ρουρκ, για το ρεμάλι ρε γαμώτο, καικέρδισε. Η θλιβερά παραμορφωμένη φάτσατου Μίκι θα μπορούσε να αποσπάσει απόμόνη της Λιοντάρι και Φοίνικα και Όσκαρκαριέρας, χαμένης και στραπατσαρισμένης,αλλά υπερήφανης και αμετανόητης. Μπροστάτου ο Τσάρλι Σιν με τις πόρνες και ταπριαπικά κατορθώματά του μοιάζει μεαπεγνωσμένο βουτυρόπαιδο.
» Ο ΑλεξέιΓκέρμαν ο νεότερος, με ένα δράμα γιακαταθλιπτικούς, άπιστους γιατρούς καιφοβισμένους κοσμοναύτες, αναμφισβήτητακαλά φωτισμένους σε πλάνα που παρέπεμπανσε Γιαντσό, κέρδισε τον Αργυρό ΛέονταΣκηνοθεσίας, και η Ντομινίκ Μπλαν, όπωςαναμενόταν, ήταν η ερμηνεύτρια τουφεστιβάλ, κατά την επιτροπή. Η μικρήΛεονά Μπαρμπαρά που υποδύεται μιαπιτσιρίκα που μεγαλώνει στο ελευθεριάζονμπαρ των γονιών της στα τέλη των ‘70sκαι επωφελείται από τη φιλία της με μιασυμμαθήτριά της εβραϊκής καταγωγήςήταν απείρως καλύτερη στην αυτοβιογραφική(και ταπεινή) ταινία που είδαμε στοτμήμα Μέρες Δημιουργών, με τίτλο Στέλλα,της Γαλλίδας Σιλβί Βεϊράντ. Κατά τουςπερισσότερους κριτικούς, αυτή ήταν καιη πιο ενδιαφέρουσα ταινία του φεστιβάλ.Την είδα και μου άρεσε πολύ, χωρίς ναπιστεύω πως ήταν κάτι που δεν είχαξαναδεί σε καλύτερη εκδοχή - από τηνπλευρά μιας δύσβατης ενηλικίωσης πουδίνεται με ζεστασιά, ειλικρίνεια καιαμεσότητα.
»ΣτηΒενετία βρέθηκε και ο Μανοέλ ντεΟλιβέιρα. Όχι για τουρισμό ή για τσεκάπ,αλλά για δουλειά. Παρουσίασε έναπρωτόλειο εφτάλεπτο ταινιάκι για τηνέλλειψη επικοινωνίας, που θα αποτελέσειτο πρόγευμα για άλλη μια, τρέμετε,μεγάλου μήκους ταινία του. Θα γίνει 100ετών σε λίγες εβδομάδες, ζωή να ‘χει,αν και δεν είμαι σίγουρος πως τονανεχόμαστε γιατί μπορεί να κάνει καλέςταινίες ή γιατί μπορεί να κάνει απλώςταινίες. Στο θέμα της ηλικίας υπάρχειμια αναμφισβήτητη διαστροφή, δημοσιογραφικήή προσωπική, δεν είμαι σίγουρος. Έχετεπαρατηρήσει ίσως πως τα αμερικανικάπεριοδικά, για να μην το κουράζουν μετις μαντεψιές και τα μισόλογα, αναγράφουντα ονόματα, βάζουν κόμμα, και μετά έναξερό κι αμείλικτο νούμερο, την απόδειξητης ημερομηνίας γέννησης, ανεξάρτητααπό το ταλέντο και την προϋπηρεσία τουκαθενός. Βλέποντάς το η Μέρι Κέιτ Όλσεν,22, λίγο μετά το θηλασμό, μπορεί νακοιμάται πιο χαρούμενη από τον ΤζορτζΚλούνι, 47, λίγο πριν το έμφραγμα.
»Υπολόγιζαλοιπόν πόσα είναι τα ένσημα του Ολιβέιραστο σινεμά. Ξεκίνησε το 1931, με το ΑνίκιΜπόμπο, και συνεχίζει ακάθεκτος. Αφαίρεσηαπό το 2008... και το αποτέλεσμα είναι 77χρόνια. Πρέπει να έχει το ρεκόρ συνεχόμενηςπαρουσίας. Και αρχίζει η διαστροφή.Ποιοι ζουν ακόμη, ποιοι πέθαναν καιπόσοι από τους επιβιώσαντες δουλεύουνακόμη; Οι 90άρες αδελφές Τζόαν Φοντένκαι Ολίβια ντε Χάβιλαντ το έχουν κόψειτο άθλημα, η Αυστριακή Λουίζε Ράινερμε τα δύο συναπτά Όσκαρ έπιασε στασίδιτο 1933 και έχει να φανεί από το 2003 (μόνο71 χρόνια, και να ξανατολμήσει, το βιβλίοΓκίνες θα την αγνοήσει), η Χέμπορν πέθανεστα 96 της με το χρονόμετρο να έχεισταματήσει περίπου στα 65 χρόνια δουλειάς(ψιλοπράγματα), άρα έχουμε παγκόσμιορέκορντμαν, κυρίες και κύριοι, τονΠορτογάλο δημιουργό του νέου σινεμά,Μανοέλ ντε Ολιβέιρα!
» Λάθος!!!Προχτές πέθανε, σε ηλικία 98 ετών, ηΑμερικανίδα ηθοποιός του βωβού ΑνίταΠέιτζ. Πρωτοέπαιξε στο σινεμά το 1925,μετά από αυτήν δεν υπάρχει επιζών πουνα παρευρέθηκε στην πρώτη απονομή τωνΌσκαρ το 1929, έχει αστέρι στο περίφημοWalkofFame,έκανε παρατεταμένες διακοπές στοαμαρτωλό γιοτ του Ράντολφ Χερστ με τηφίλη της Μάριον Ντέιβις και είχεεξαφανιστεί από τις οθόνες επί 60 ολόκληραχρόνια, και επανήλθε με μια σειρά απόφτηνές παραγωγές, η τελευταία από τιςοποίες τιτλοφορείται, απίστευτο,FrankensteinRising!Αν και τεχνικά υπερτερεί σε εκκίνησηκαι φινάλε, έκλεψε στο ζύγι, σαν το λαγόπου ξεκουράστηκε στα μισά της διαδρομής,άρα ακυρώνεται. Και οι υπόλοιπες γηραιέςαπό την εποχή του βωβού, η Μίριαμ Σίνγκερκαι η Μπάρμπαρα Κεντ, έχουν καβατζάρειτα 100 χρόνια, αλλά αποσύρθηκαν πριν απότον πόλεμο και οικουρούν, εύγηρες στηναχλή της σιωπηλής ασημένιας οθόνης,χωρίς φιλοδοξίες επιστροφής. Δεν θαμάθουμε ποτέ αν η Πέιτζ ήθελε να σπάσειτα ρεκόρ ή ένιωσε την ανάγκη να αποτινάξειτην καταπίεση της απόσυρσης. Ο Ολιβέιραείναι καλυμμένος από το πέπλο τουστοχασμού και δεν περνάει από antidopingcontrol.
» Μόλιςτελείωσε το Φεστιβάλ ΜεσογειακούΝτοκιμαντέρ στο Λαύριο και ξεκινάει ηγιορτή, οι «Νύχτες Πρεμιέρας»,στις 17 του μηνός με το Ανάμεσα στουςΤοίχους του Καντέ, σε Αττικόν, Απόλλων,και Δαναό, με πολλά αφιερώματα καιτρομερές ταινίες. Θα πάτε φαντάζομαι...
σχόλια