ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Παιδιά βοηθηστε με... Δεν μιλάμε πολύ καιρό, εκείνη σε σχέση. Χθες βράδυ δεν άντεξε μου μίλησε. Είπε πως όσο είναι σε αυτή τη σχέση έχει ρίξει πολλά άκυρα και πως με εμένα δεν ξέρει τι κάνει γιατί το συνεχίζει . Της αρέσει που βρισκόμαστε της αρέσει που μιλάμε της αρεσω.. Αλλά στην άλλη σχέση η οποία δεν πάει καλά, έχουν δημιουργηθει συναισθήματα... Και δεν μπορεί να φύγει τόσο εύκολα.. Τι να κάνω...; έρωτας είναι θαρρωωω

τον αγχώνει λέει που πρέπει να μιλάμε στο τηλέφωνο.. που αν δει μια κλήση μου θα πρέπει να με καλέσει πίσω.. εγώ ξέρω ότι μας αγχώνει κάτι που δεν θέλουμε και πολύ να το κάνουμε.. κάτι που στο μυαλό μας είναι σαν υποχρέωση.. διαφορέτικα όσο τρέξιμο και να έχεις το να μιλήσεις 2 λεπτά με τον άνθρωπό σου το έχεις ανάγκη..το θέλεις.. λυπάμαι που για μια ακόμη φορά αποδεικνύομαι για εσενα ενα τηλέφωνο που πρέπει να γίνει ή ένας καφές που πρέπει να πίεις.. δεν πρέπει τίποτα αγόρι μου.. το θέμα ήταν να το θέλεις.. ποτέ δεν ζήτησα να είμαι το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή κάποιου αλλά και το να βλέπεις ότι τα πάντα είναι πιο σημαντικά από εσένα.. καταντάει κοροϊδία.

Είχα κάποτε μια ιστορία με ένα εκπληκτικό παιδί. Ενώ βρισκόταν σε ισχύ αυτή η ιστορία, γνώρισε μία κοπέλα και με παράτησε στα κρύα του λουτρού. Η κοπέλα αυτή γνώριζε την ύπαρξη μου αλλά δε νοιάστηκε λεπτό. Δύο χρόνια μετά αυτός με έψαξε ενώ ήταν με την κοπέλα κι εγώ αδιαφόρησα. Μετά από καιρό έκανα αίτημα φιλίας σε ένα φίλο του και η κοπέλα του μου έστειλε μήνυμα να μην ανακατεύομαι στην παρέα του και ότι δεν έχω καμιά δουλειά να τον ψάχνω ακόμη. Της εξήγησα ευγενικά ότι δεν ενδιαφέρομαι για το αγόρι της και ότι αντιθέτως αυτός με έψαξε. Τον χώρισε και τον έστειλε σπίτι του λέγοντας πως με ζηλεύει. Δεν είχα ποτέ σκοπό να την ενημερώσω αλλά μου έτριψε στη μούρη ότι είναι καλύτερη και ότι τον έχει. Καλά να πάει αυτή, καλά να πάει και αυτός.

Κάθε φορά, εκεί που πάω να χαμογελάσω, εκει τρώω ένα δυνατό "χαστούκι" και πάλι κάτω.

και τα καλυτερα λουλούδια στον κήπο της ψυχής μου μαραθηκαν.

Μεγαλωσα σε μια πολυ περιεργη οικογενεια.. Ο μπαμπας μου, η αδεφρη μου και εγω, υπηρχε καπου εκει και η μαμα μου αλλα την εβλεπα 2 φορες την εβδομαδα και καποια σκ. Βλεπεις οι γονεις μου δεν τα βρηκαν μετα απο 10 χρονια σχεσης και 4 χρονια γαμου και αποφασισαν να χωρισουν μολις αρχισε να περπατα η αδερφη μου. Και καπως ετσι μεγαλωσα με τον μπαμπα μου.. με γιαγιαδες παππουδες ειχα μια ντεμι σχεση αφου μετα το χωρισμο ολο το σοι διχαστηκε. Οποτε ο μπαμπας μου ηταν για μενα πολλα. Μαζι καναμε τα παντα (ειτε πριν ειτε μετα το διαζυγιο ) και μου ειχε και μια αδυναμια πως να το κανουμε ημουν τα παιδι του ερωτα ! Δεν ηταν παντα καλο το κλιμα, υπηρχαν εντονοι καυγαδες μερες ολοκληρες χωρις να μιλαμε και καπου εκει να εχω αναλαβει και την προστασια της μικρης γιατι ο μπαμπας μου δεν ηταν παντα ευκολος ανθρωπος..Θυμαμαι που επειδη συχνα με στεναχωρουσε με ρωταγε Μ. με αγαπας ? μεχρι τα 10 μου ηταν ευκολη η απαντηση μετα ομως η απαντηση ηταν ''δεν ξερω'' και τον στεναχωρουσα αλλα ηταν η αληθεια ! Οταν τελειωσα το σχολειο και θεωρησα πως ειχα αποτυχει στις Πανελληνιες μονο αυτος πιστεψε οτι θα τα καταφερω ( ενω παντα ηταν ο πρωτος που απογοητευοταν μαζι μου, ειχε στοιχηματισει σε εμενα αφου η αδερφη μου δεν τραβαγε οπως ελεγε.. )Και βγηκαν τα αποτελεσματα και περασα !! Χαρες, πανηγυρια ηταν ακριβως αυτο που ηθελα απλα δεν ηταν στην πολη που ηθελα (μικρο το κακο ). Οταν εφυγα για να παω στην αλλη ακρη της Ελλαδας ο μπαμπας μου εκλαιγε, δεν μπορουσε να συνηδητοποιησει οτι το κοριτσακι του, που μεγαλωσε απο τα 6, θα εφευγε απο το σπιτι (αυτο το εμαθα μετα βεβαια)..Πανω στην καλυτερη μου ηλικια πανω που ζουσα μονη μου και ειχα αφησει ελευθερο τον εαυτο μου ο μπαμπας μου διαγνωστηκε με καρκινο και επειτα απο πολυ ταλαιπωρια 4 μηνες μετα εφυγε..Καπου εκει εγω εχασα τον εαυτο μου, δεν υπηρχε καποιος αλλος, ειχε καταφερει να τους διωξει ολους απο κοντα του θελοντας να αφησει πισω του οτιδηποτε ειχε σχεση με την μαμα μου, ημουν πιο μονη απο ποτε.. Σαν σημερα 3 χρονια πριν εγινε η διαγνωση.Ηξερα οτι δεν θα τα καταφερει, μπορει να φαινοταν δυνατος αλλα μοιαζουμε τοσο πολυ.. Ακομα δν εχω βρει την ακρη, ειμαι χαμενη χωρις εσενα Μπαμπα μου λειπεις !

Ο άνθρωπος που υπέφερε από κρίσεις πανικού,από τρομερό στρες,από αϋπνία και ένα σωρό άλλα πράματα,επειδή βίωνε μια δύσκολη περίοδο,να κατηγορεί εσένα για τοξικές συμπεριφορές!Αχ εμείς οι άνθρωποι,κοντόφθαλμα όντα. Για τα δικά μας προβλήματα,μια χαρά βολευόμαστε να βρίσκουμε αλλού τους ενόχους.

Είμαι 25 ετών 1.65 και 50 κιλά θεωρείται οτι είμαι υπερβολικά λεπτή;;;;

Υπάρχουν κι άλλα άτομα εδώ μέσα που βοηθούν οικονομικά τους γονείς τους;Απο τότε που δούλεψα πρώτη φορά εποχιακά, βλέπω να μην μου μένει ούτε 1 ευρώ. Οι γονείς μου είναι άνεργοι και ζορίζονται πολύ και δεν μπορούν να βρούν δουλειά έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα.. Αλλά θέλω κι εγώ να έχω κάτι στην άκρη και αυτό δεν γίνεται. Τώρα δεν δουλεύω γιατί έχω την σχολή μου και τα ωράρια είναι περίεργα. Αλλά πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνω με αυτή την κατάσταση. Μακάρι τα πράγματα να ήταν όπως παλιά που δεν υπήρχαν οικονομικές δυσκολίες :(

Έχεις απίστευτη δύναμη μέσα σου πίστεψε στο εαυτό σου μπορεί να κάνεις τα πάντα , βγες και κανε μια βόλτα έξω στην θάλασσα στην φύση κοιτά το γαλάζιο του ουρανού και αμέσως θα νιώσεις καλύτερα. Όσες περισσότερες δυσκολίες περνάς τόσο πιο δυνατός/η γίνεσαι. Η δύναμη της θέλησης τα νικάει όλα