ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω αρχίσει και πιστεύω πως κάποια άτομα υπάρχουν σ'αυτόν τον κόσμο για να είναι μόνοι τους. Έχω δοκιμάσει αρκετά πράγματα για να κάνω καινούργιες παρέες αλλά δεν βγαίνει κάτι.24 χρονών πια δεν έχω κάποιον να βγώ τα τελευταία 5 χρόνια έχω βγει ελάχιστα και δεν εννοώ κάτι τρελό ούτε μέχρι την πλατεία. Το έχω αποδεχτεί πλέον το μόνο που ελπίζω είναι να τελειώσω σχολή στρατό τα επόμενα 2 χρόνια για να ανεξαρτοποιηθώ και να ταξιδέψω όσο περισσότερο μπορώ. Ήθελα απλά κάπου να τα πω.

Καλησπέρα και από μένα. Είμαι η Ν, 22. Πήρα το πτυχίο μου πρόσφατα, έχω προυπηρεσία καθώς δουλεύω από μικρή ηλικία, γλώσσες πτυχία χαμός. Μετά από 2-3 μήνες ψάξιμο λέω την νέα χρονιά ο μόνος στόχος μου είναι να βρω μια δουλειά (όσο καλύτερη γίνεται δεδομένης της κατάστασης) γιατί λόγω σχολής χάλασα πολλά χρήματα από αυτά που είχα μαζέψει τα προηγούμενα χρόνια. Νέο έτος λοιπόν. Βλέπω μια αγγελία σε μαγαζί με γλυκά που ψάχνει πωλήτρια και μπουφέ. Στέλνω βιογραφικό, την επόμενη μέρα τηλέφωνο από τον εργοδότη. Απ'την μια τρελάθηκα απ' τη χαρά μου λέω επιτέλους κάποιος δέχτηκε να κάνουμε μια συνέντευξη μετά από μήνες που έστελνα βιογραφικά και δεν έμπαιναν στον κόπο να απαντήσουν καν. Πωλήτρια έχω δουλέψει πολλά χρόνια αλλά σε μπουφέ ποτέ. Στην συνέντευξη του είπα ότι δεν έχω εμπειρία εκεί (δε ζητούσε βέβαια) αλλά είπε ότι θα μάθω γρήγορα. Μου λέει ότι μέχρι τέλη μήνα θα είμαι εκπαιδευόμενη(άρα θα δουλεύω δωρεάν). Λέω άντε καλά μόνο και μόνο για να μάθω να κάνω καφέδες. Όσες μέρες έμεινα εκεί γιατί δεν άντεξα και πολύ αηδίασα την ψυχή μου. Μαγαζί θεοβρώμικο, πρώτες ύλες απαίσιες, δεν τηρούσαν κανέναν κανόνα υγιεινής. Εγώ μόνο πωλήτρια δεν ήμουν, έφτιαχνα τα γλυκά (δεν σπούδασα κάτι τέτοιο) χωρίς γάντια γιατί δεν μας έδιναν, καθάριζα όλη μέρα, έκανα την σερβιτόρα, έπλενα τα πιάτα, ανεβοκατέβαζα κιβώτια κλπ κλπ. Καμία από τις συμφωνίες που κάναμε δεν τηρήθηκε. Αφού δεν μου έδειξαν καν καφέδες λέω οκ δεν γίνεται άλλο την κάνω. Στέλνω ένα ωραίο μηνυματάκι ότι δε θέλω να συνεργαστούμε άλλο ότι δεν έχω σκοπό να εργάζομαι δωρεάν και να μην κάνω ούτε καφέδες.Και πολύ ευγενική έμεινα. Μηνύματα τηλέφωνα αυτός. Μόνο για την υπογραφή θα πάω αν χρειαστεί. Μερικοί άνθρωποι είστε απλά απαίσιοι. Και όση ανάγκη και να έχω για δουλειά δε θα παρατήσω όλα τα ιδανικά μου και γιατί; για να δουλεύω τζάμπα; Κάποια στιγμή ελπίζω να βρω κάτι αξιόλογο γιατί δεν διαβάζω τζάμπα τόσα χρόνια. Καλή επιτυχία σε όλους που ψάχνετε εργασία και γενικά τις καλύτερες ευχές σε όλους. xx

όπως έλεγε κι ένα τραγούδι.Μεταφορικά το λέω,μιά χαρά είμαστε μαζί αυτούς τους 7 μήνες,αλλά καμμιά φορά νιώθω ότι έχω γράψει τα πάντα γι'αυτήν,και γονείς και φίλους,ευτυχώς όχι τη δουλειά μου.Δέν μου το έχει επιβάλλει,εγώ έχω δοθεί με όλο μου το είναι,και επειδή ήμουν πάντα συγκρατημένος,είναι σάν να βγήκα απ'τα νερά μου.Είναι τόσο γλυκιά,τρυφερή,ανέμελη,και αυτό μ'έχει κερδίσει και με έχει τρελάνει μαζί της.Σκέφτομαι ότι μπορεί να φταίει το ότι είναι 23 κι εγώ 30,αλλά δέν νομίζω ότι έχουμε κάποια σημαντική διαφορά ηλικίας.Μάλλον σκεφτόμαστε διαφορετικά,γιατί έχουμε ζήσει διαφορετικά,εγώ έχω περάσει πολλές δυσκολίες κι εκείνη το αντίθετο.Έχω αλλάξει πολύ από τότε που την γνώρισα,γι'αυτό παραξενεύομαι.Δέν το έχω νιώσει με καμία άλλη αυτό.Από control freak,έχω χάσει τη μπάλα και δέν με νοιάζει.

Αυτό που λέει ο τίτλος. Πόσα λάθη ποσες λαθος επιλογές. Ακομα και που θυμώνω και λέω πράγματα που μετανιωνω το θεωρώ λάθος. Γιατί μετά θυμώνω με τον εαυτό μου που παραφερθηκα. Αλλα το μεγαλυτερο ειναι στα επαγγελματικα. Εχασα κάποιες ευκαιρίες λόγω της αναβλητικότητας και του άγχους μου. Θα ημουν τόσο αλλού τωρα. Καλύτερα σίγουρα. Τώρα απλά στα 35 ζω ακόμα με τους γονείς, με το άγχος στο Θεό. Κατι χρήματα στη άκρη τα χρησιμοποίησα για κάτι που έμεινε στη μέση γιατί μου τελείωσαν. Και κάνω αιματηρές οικονομίες για να τα ξαναμαζεψω. Μόνο δουλειά-σπιτι. Είμαι σε ένα φαύλο κύκλο. Τιποτα δεν μου πάει καλά. Τιποτα. Νιωθω ότι έχω χάσει τη μπάλα. Τα καλύτερα μου χρόνια όντας ενήλικας ήταν σε μια δουλεια που έμεινα 2 χρόνια και έφυγα για μια βλακεία μου. Λαθος μεγάλο τι άλλο, πρωτοστάτης σε αυτά. Ξαναπηγα και τους είπα να με έχουν υπόψιν τους ένα θέλουν υπάλληλο. Βλέπω τη ζωή να με προσπερνά δεν πάει άλλο. Στεναχωριέμαι. Πόσο ακόμα θα βασανιζομαστε.

Παρατηρώ ότι σε μικρές σχετικα πόλεις αλλα και ακόμα πιο μικρες , ο κόσμος δικαιολογημένα φοβάται να ανοίξει διαφορες εφαρμογες γνωριμιων λογω του οτι θα στοχοποιηθεί, θα στιγματιστεί και υπάρχει ο κινδυνος μη συναντησει γνωστους του. Απολυτως λογικο μιας και εγω το ιδιο πιστευω. Ειναι καπως περιεργο. Αυτα λειτουργουν μονο σε μεγαλες πολεις Αθηνα Θεσσ. Ειναι απλα καταθεση καποιων δικων μου σκεψεων οντας πολυ προβληματισμένη για το ποσο δυσκολο ειναι να γνωρισεις ατομα και δεν εννοω μονο στο ερωτικο κομματι αλλα και στο φιλικο. Ακόμα και τη lifo απορω αν τη διαβαζει καποιος απο την πολη της Κοζάνης πχ και θελει να γνωρισει ετσι ατομα και για παρεα για εναν καφε, μια γνωριμια γιατι οχι...

Του ειχα πει οτι θελω να χωρισουμε. Με χαλαγαν καποια πραγματα στη συμπεριφορα του. Αυτος δεν δεχοταν τον χωρισμο και ξεκοψα σιγα σιγα. Καταλαβαινε οτι δεν ηταν τιποτα οπως πριν μεχρι που εκοψα την επικοινωνια. Χωρις να τσακωθω. Καποια στιγμη μου ειχε πει οτι ειμαι ελευθερη να κανω οτι θελω και δεν θα με ενοχλησει. Μετα απο λιγους μηνες ειχα ενα φλερτ το οποιο δεν προχωρησε επειδη διαπιστωσα οτι δεν ταιριαζουμε. Αφου περασαν 2-3 μηνες εμαθε ο πρωην απο τριτους οτι κατι πηγε να γινει με εκεινο το παιδι. Με πηρε τηλεφωνο και μου ζητουσε εξηγησεις γιατι στραφηκα αλλου και τι θα γινει με εμας τους 2. Του ειπα οτι θελω να μεινω μονη. Με ενοχλει συνεχεια με μηνυματα απο τοτε. Δεν απανταω και επιμενει.

Θα βρεθούμε ξανά μετά από 3 χρόνια. Ήμασταν μαζί αλλά 3. Χωρίσαμε λόγω απόστασης και σπουδάζουμε σε διαφορετικές πόλεις. Δεν έχω ξανακάνει σχέση από τότε και από όσο γνωρίζω ούτε αυτός. Έχω άγχος για το πως θα πάει, θα έρθει την άλλη εβδομάδα στην πόλη μου. Μπορούμε να αρχίσουμε από την αρχή ; Η κυνηγάμε το αδύνατο ;

Θέλω να κάνω μπάνιο, αποτρίχωση και να λουστώ και το νερό είναι πάγος. Δεν ζεσταίνει ο ηλιακός γιατί ήλιος δεν υπάρχει πολλές μέρες! Ο θερμοσίφωνας αργεί πολύ να ζεστάνει και η ΔΕΗ θα έρθει στα ύψη. Το περνά αυτό κανείς άλλος; :-(

Είμαι 61και πριν 3χρονια έχασα την επί αρκετά χρόνια τελευταία μου σύντροφό με την οποία είχαμε μια και όλα εξαιρετική σχέση...εδώ και κάτι μήνες αποφάσισα να ανάζητησω ξανά χωρίς βιασύνη μια νέα γνωριμία κατ αρχήν που να συγκεντρώνει τα βασικά χαρακτηριστικά και στάνταρ που έχω και εγώ όπως καλή και νεανική εμφάνιση καλλιέργεια ψυχής και πνεύματος διάθεση για επικοινωνία και ζωή και όχι αγάπη για το χαζοκουτι και τον καναπέ ...μια γυναίκα που να αγαπά την ποιότητα και όχι την ποσότητα...τα όρια ηλικίας που είχα θέση σ αυτή μου την αναζήτηση ήταν και είναι από ...(όσο θέλει κάποια Κυρία) έως και 55...Οι Κύριες που εκδήλωσαν ενδιαφέρον και απάντησαν στα μηνύματα μου ήταν από 48 μέχρι και 54...και όλες μα όλες στην κυριολεξία με απέρριψαν μόνο για την ηλικία μου ...και αναρωτιέμαι 52 53 και 54 πόσο πιο νεότερο και γιατί ??? Δηλαδή ένας άνθρωπος συγκεντρώνει όλα αυτά που αναζητάς αλλά επειδή έχεις 6- 7 -8 χρόνια διαφορά αποτελεί εμπόδιο Και αν ναι που και γιατί άραγε???Έχοντας ζήσει και εργασθει αρκετά χρόνια στην Αμερική αλλά και στην Ευρώπη αναρωτιέμαι τι συμβαίνει και εδώ σ αυτή τη Χώρα παρατηρείται και μάλιστα σε τόσο έντονο βαθμό αυτό το φαινόμενο???Έτσι μια απορία την έχω ...αρμόδιες να μου απαντήσουν είναι οι γυναίκες φυσικά...θα μου πείτε ο καθένας όπως το βλέπει φυσικά ...απόλυτα σεβαστό από μένα τουλάχιστον...μια απορία την έχω πάντως ...

νομίζω ότι δεν θα μεγαλώσω πότε ... σε λίγα χρόνια έφτασα μισό αιώνα ζωής και ακόμα νομίζω ότι δεν θα βάλω μυαλό... τελευταία νιώθω ότι δεν περνάω καλά... κάποιοι λένε ότι έχω κατάθλιψη..γιατί μου αρέσει να περνάω χρόνο μόνος μου....ακούγοντας δυνατά διαφανα κρίνα...γιατί προτιμώ το τίποτα από μια ανούσια σχέση που δεν με γεμίζει....γιατί δεν μου αρέσουν οι γιορτές και οι ψεύτικες χαρές... αυτό ....απλά ήθελα κάπου να το πω ευχαριστω.. υ.γ. δεν κόβεται στα δύο η ζωή....... είναι ήλιος και βροχή..... μαζί....