ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
10.6.2018 | 02:50

Νυχτερινοί Προβληματισμοί

Για τη φιλίαΈχω φίλους και μάλιστα χρόνων με τους οποίους έχω καλη σχέση,Όσο μεγαλώνουμε όμως βλέπω ότι όλοι έχουν την άποψη ότι η σχέση μας θα αλλάξει λόγω οικογενειών και συγκυριών που όντως ισχύει και στην τελική όλοι βάζουν τη σχέση τους πάνω από τη φιλία.Είναι η φυσική ροή των πραγμάτων να αλλάζουν οι προτεραιότητες όσο μεγαλώνεις αλλά το πόσο καλή θα μείνει η σχέση με το φίλο σου εξαρτάται κι από τους δύο .Γιατί είναι όλοι έτοιμοι να πετάξουν υπό μια έννοια τη φιλία στα σκουπίδια;Επίσης αν βαθιά μεσα σου αντιμετωπίζεις τη φιλία ως ένα στάδιο πριν κάνεις οικογένεια μηπως αυτός είναι ο λόγος που χαλάνε οι φιλικές σχέσεις και δεν κρατάνε τόσο;Αυτοί δηλαδή που μένουν μόνοι τους ερωτικά είναι καταδικασμένοι να μην έχουν κανέναν;
4
 
 
 
 
σχόλια
Εξιδανικεύουμε τη φιλία και μετά απογοητευόμαστε.Τι είναι η φιλία, κάποιο ισόβιο συμβόλαιο;Και ποιος τελικά μπορεί να ορίσει με "τελεσίδικους" όρους τι είναι φιλία;Εδώ έχω ακούσει ανθρώπους να αποκαλούν "φίλο/φίλη" το άτομο που γνωρίζουν εδώ κι ένα 3μηνο στο γραφείο, ή που έχουν βγει για δυο καφέδες.Κι άλλες φορές, επειδή είμαστε άνθρωποι και πολυσχιδείς, με plot twists και τα όλα μας, πράγματι νιώθεις ένα ανεξήγητο δέσιμο με κάποιον σε τρεις μέρες.Αλλά το point είναι ότι υπάρχουν προτεραιότητες και ιεράρχηση. Όλοι γκρινιάζουν αν κάποιος αρχίζει να αφιερώνει περισσότερο χρόνο στον/στην ερωτικό σύντροφο. Μα κάτσε, για πολλούς, σε διάφορες φάσεις ζωής, αυτός/ή είναι το δυνητικό ταίρι που θα κάνουν οικογένεια - η οποία αυτονόητα και αυτομάτως θα πάει πάνω από οποιονδήποτε "τρίτο" πλέον, γιατί είναι βασικός πυρήνας. Με πραγματικές απαιτήσεις, πρακτικές και συναισθηματικές.Αν βάλεις σε όλο αυτό και τις επαγγελματικές/οικονομικές απαιτήσεις που ολοένα καια αυξάνονται, πώς περιμένεις η φιλική επαφή να μείνει η ίδια;Κάποιες φορές ας αναλογιζόμαστε ότι δεν είμαστε το κέντρο του κόσμου και πως δε "μας χρωστάει" κανείς.Εκτός ίσως από μια τίμια εξήγηση - που εδώ οι φίλοι σου σου την κάνουν ήδη. Και γι'αυτό είναι φίλοι.
Δεν νομιζω οτι αυτο μπορει να χαρακτηριστει ως κακο.επισης ειναι αλλο πραγμα η σχεση κ αλλο η οικογενεια που σημαινει αρκετες φορες παιδι.καποιος με παιδια δεν εχει συνηθως χρονο να ξυθει.πως ακριβως να ειστε οπως πριν???καποιος που απ την αλλη δεν εχει παιδια εχει τη διαθεση μεγαλος χρονος συζητησεων κ θεματων να αφορουν τα παιδια?οσοι δεν εχουν παιδια ξερουν πως θα ναι οι ιδιοι αν αποκτησουν?Ολα αυτα δεν σημαινουν πεταω μια φιλια στα σκουπιδια.σημαινει νεα δεδομενα.Μπορεις να προσαρμοστει καποιος?Αν ναι παραμενεις με νεα δεδομενα.Αν οχι βγαινεις απ την εξισωση απο επιλογη πια.
Θα σταθώ στο τελευταίο ερώτημά σου, και θα σου πω απερίφραστα: ΝΑΙ, ισχύει σε μεγάλο βαθμό η ερωτική μοναξιά να συνεπάγεται μία γενικότερη κοινωνική απομόνωση, ιδίως από μία ηλικία και μετά όταν θα κοιτάξεις γύρω σου και όλοι οι γνωστοί και φίλοι θα είναι παντρεμένοι/ δεσμευμένοι με κάθε τρόπο. Αυτός είναι εξάλλου και ο λόγος που πάμπολλοι διατηρούν συμβατικές σχέσεις, αφού σε αντίθετη περίπτωση το τίμημα είναι η απομόνωση.Ασχέτως της ''φιλίας'' και της έντασης αυτής, όταν οι γύρω σου είναι παντρεμένοι/ δεσμευμένοι και εσύ μόνος, θα δεις ότι προϊόντος του χρόνου δε θα ''κολλάς'' μαζί τους, μόνο περιστασιακά και για κανέναν καφέ θα τους βλέπεις.