Εξιδανικεύουμε τη φιλία και μετά απογοητευόμαστε.Τι είναι η φιλία, κάποιο ισόβιο συμβόλαιο;Και ποιος τελικά μπορεί να ορίσει με "τελεσίδικους" όρους τι είναι φιλία;Εδώ έχω ακούσει ανθρώπους να αποκαλούν "φίλο/φίλη" το άτομο που γνωρίζουν εδώ κι ένα 3μηνο στο γραφείο, ή που έχουν βγει για δυο καφέδες.Κι άλλες φορές, επειδή είμαστε άνθρωποι και πολυσχιδείς, με plot twists και τα όλα μας, πράγματι νιώθεις ένα ανεξήγητο δέσιμο με κάποιον σε τρεις μέρες.Αλλά το point είναι ότι υπάρχουν προτεραιότητες και ιεράρχηση. Όλοι γκρινιάζουν αν κάποιος αρχίζει να αφιερώνει περισσότερο χρόνο στον/στην ερωτικό σύντροφο. Μα κάτσε, για πολλούς, σε διάφορες φάσεις ζωής, αυτός/ή είναι το δυνητικό ταίρι που θα κάνουν οικογένεια - η οποία αυτονόητα και αυτομάτως θα πάει πάνω από οποιονδήποτε "τρίτο" πλέον, γιατί είναι βασικός πυρήνας. Με πραγματικές απαιτήσεις, πρακτικές και συναισθηματικές.Αν βάλεις σε όλο αυτό και τις επαγγελματικές/οικονομικές απαιτήσεις που ολοένα καια αυξάνονται, πώς περιμένεις η φιλική επαφή να μείνει η ίδια;Κάποιες φορές ας αναλογιζόμαστε ότι δεν είμαστε το κέντρο του κόσμου και πως δε "μας χρωστάει" κανείς.Εκτός ίσως από μια τίμια εξήγηση - που εδώ οι φίλοι σου σου την κάνουν ήδη. Και γι'αυτό είναι φίλοι.
