ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
15.9.2022 | 16:50

Eye contact

Έχω σοβαρό θέμα με την οπτική επαφή, μπορεί να μου αρέσει κάποια και να θέλω να τη κοιτάω στο πρόσωπο αλλά μόλις συναντηθούν οι ματιές μας δεν αντέχω παραπάνω από 1-2 δευτερόλεπτα, δηλαδή αυτό το ρομαντικό που κοιτιέσαι με τις ώρες με κάποιον/α και είναι σαν να μιλάτε με τα μάτια δε θα μπορούσα με τίποτα να το κάνω. Στην εφηβεία μου δέχτηκα μπούλινγκ και συνήθως όταν με κοιτούσαν στα μάτια τα άτομα τα οποία μου το έκαναν εγώ κοιτούσα αμέσως κάτω ή αλλού από φόβο μη το πάρουν ως πρόκληση και από τότε το έχω αυτό, δηλαδή όταν κοιτάζω στα μάτια κάποιον πάντα νιώθω ένα κάψιμο στο στομάχι, σαν να πρόκειται να γίνει μάτι κακό, ποτέ δεν έχω συνδυάσει αυτή την οπτική επαφή με κάτι καλό και πάντα μου το λένε όσοι/ες το παρατηρούν, π.χ φίλοι μου μου λένε "γιατί μας μιλάς και δε μας κοιτάς στα μάτια;" και οι κοπέλες παραπονιούνται, το βλέπουν σαν αδιαφορία ή ντροπή επειδή σε καμία δεν έχω πει αυτό που συνέβη και δεν θέλω κιόλας. Επίσης νιώθω πως δε ξέρω πως πρέπει να κοιτάω, δεν το έχω συνηθήσει οπότε όταν κάποιος/α με τον/την οποίο/α μιλάμε μου διηγείται κάτι ή με ρωτάει κάτι, δε ξέεω αν πρέπει να τον/την κοιτάξω, πότε να το κάνω αυτό και πόσο έντονα, πόση διάρκεια και με ποιο βλέμμα. Κάνω πολλές χειρονομίες με τα χέρια προσπαθόντας να δώσω έμφαση ενώ οι άλλοι κυρίως με τις εκφράσεις του προσώπου περνάνε -και με μεγαλύτερη επιτυχία- το μήνυμα που θέλουν, το συναίσθημα που νιώθουν, ενώ εγώ τα μάτια μου δεν τα ανοιγοκλείνω καν, δεν νιώθω άνετα όταν ξέρω πως τα έχω κλειστά επειδή σκέφτομαι "και αν όσο τα έχω κλειστά αυτός με κοιτάξει και όταν τα ανοίξω έχουμε οπτική επαφή;" και κοιτάω οπουδήποτε αλλού εκτός από τα μάτια. Όταν πηγαίνουμε κάπου και υπάρχει κάποια θέα, οτιδήποτε, έστω και 1 δέντρο π.χ, θα το κοιτάξω τόσο που θα απομνημονεύσω κάθε λεπτομέρειά του και με βοηθάει αυτό να αποκτήσω ένα αίσθημα ασφάλειας, επειδή ξέρω οτί αυτό δε θα με κοιτάξει και νιώθω ησυχία και γαλήνη. Το τελευταίο μου το συνέστησε ένας ψυχολόγος με τον οποίο έκανα μερικές συνέδριες αλλά μου είπε πως το πρόβλημα είναι βαθιά ριζωμένο στο μπούλινγκ που δέχτηκα (καθώς μέχρι τότε, πριν να το δεχτώ, κοιτούσα για ώρες κάποιον μέσα στα μάτια χωρίς να το βλέπω ούτε ως πρόκληση ούτε ως ενδιαφέρον, απλά κοιτούσα, ενώ αφ'ότου δέχτηκα το μπούλινγκ το συνδύασα με επιθετική συμπεριφορά και πρόκληση) και θα πάρει αρκετό διάστημα να το ξεπεράσω πλήρως. Το πρόβλημα είναι οτί καθώς με όσες βγαίνω το παρεξηγούν και εγώ δε θέλω να μάθουν για το μπούλινγκ, το θεωρούν ως κάτι κακό και σύντομα ξενερώνουν. Οι φίλοι μου και οι συγγενείς το έχουν μάθει πλέον (και ας μη ξέρουν τη βαθύτερη αιτία του προβλήματος) οπότε δε το παρεξηγούν..
6
 
 
 
 
σχόλια

Θεώρησε ότι δεν ασχολούνται μαζί σου και αντιμετώπισέ το πιο χαλαρά.

Επίσηςκαι εγω δυσκολεύομαι με το eye contact (σε μικρότερο βαθμό και όχι με όσους γνωρίζω καλά) -όχι λόγω μπόουλινγκ-... ακόμη και στο δρόμο αν δεν μπορώ τα ξένα βλέμματα σκέφτομαι ότι δεν ασχολούνται μαζί μου.

Υ.Γ Γενικά , είναι πολύ βοηθητικό αν εμπιστεύεσαι τον άλλο ( μετά από κουβέντα και χ διάστημα) να εξηγείς τι σου συμβαίνει.

Έχει γίνει η σύνδεση στο μυαλό σου βλεμματική επαφή = κίνδυνος . Πρέπει με νέα εμπειρία να γίνει νέα σύνδεση πχ βλεμματική επαφή = αγάπη, ασφάλεια. Μόνο εξασκώντας οπτική επαφή μπορεί να συμβεί αυτό , δεν μπορώ να φανταστώ πως αλλιώς. Και για να τολμήσεις κάτι πρώτο βήμα είναι να τολμάς να μιλάς για αυτό. Εάν κάποιος γνώριζε το θέμα σου θα ήταν ένας άνθρωπος εμπιστοσύνης για να εξασκηθείτε μαζί στην οπτική επαφή. Χρειάζεσαι κάποιον να το εξασκήσεις μαζί του, κάποιον που εμπιστεύεσαι. Να σου πει " δεν είμαι εκείνοι που σου έκαναν μπουλινγκ..είμαι ο τάδε " και να σου μπει καλά στο μυαλό πως μπορείς να εμπιστευτείς ξανά και να προσφέρεις το βλέμμα σου ,το οποίο είναι ένα μέρος του εαυτού σου το οποίο θες να κρύψεις απτους άλλους. Οι άλλοι όμως θέλουν να συνδεθούν μαζί σου, θέλουν να σε δουν και θέλουν και να ειδωθούν από σένα ... Και συ θέλεις να ειδωθείς από αυτούς κανονικά ... Και εσύ στερείς από τον εαυτό σου να λάβει κάτι καλό από το δικό τους βλέμμα αν το σκεφτείς

Δε το λέω ειρωνικά αλλά σκέφτηκες να φοράς γυαλιά ηλίου; Όχι για πάντα, στην αρχή, μέχρι να συνηθίσεις το να σε κοιτάνε στα μάτια επειδή έτσι τους κοιτάς χωρίς να το ξέρουν και αυτοί σε κοιτάνε αλλά δεν σε κοιτάνε πραγματικά, ακόμα και οπτική επαφή να έχετε δεν θα νιώθεις αμήχανα αφού ο λόγος (αν κατάλαβα καλά) είναι το μπούλινγκ και επειδή συναντιόταν οι ματιές σου με αυτούς που σου το έκαναν. Δοκίμασέ το, δε χάνεις και τίποτα. Και σκέψου επίσης και το άλλο, να σκέφτεσαι πως δε κοιτάνε εσένα συγκεκριμένα αλλά κάτι το οποίο ευθυγραμίζεται με σένα αλλά όχι εσένα. Στο μυαλό σου το έχεις συνδυάσει με προσωπική αντωνυμία οπότε δεν μπορείς να το ξεπεράσεις. πες π.χ οτί η άλλη δε κοιτάει εσένα στα μάτια αλλά τα φρύδια σου ή τη μύτη σου ή μία σκόνη που αιωρείται μπροστά σου και δεν είναι ορατή σε σένα ή μία μύγα. Εσύ έτσι δε θα νομίζεις πως έχετε οπτική επαφή αλλά οτί αυτή απλά ευθυγραμμίζεται η ματιά της με ένα οποιοδήποτε αντικείμενο το οποίο συμπτωματικά, έτυχε εκείνη τη στιγμή να κοιτάς κεσύ οποτε η ματιά της κοπέλας και η δικιά σου ευθυγραμμίζονται με το αντικείμενο αυτό και όχι μεταξύ τους. Ξέρω πως θα δυσκολευτείς να το κάνεις επειδή είναι σαν επίτηδες να παίζεις θέατρο με τον εαυτό σου αλλά δε νομίζω να υπάρχει και άλλη λύση αφού ο ειδικός είπε πως θα πάρει καιρό για να το ξεπεράσεις.. ίσως και αν δοκίμαζες να ανοιγοκλείνεις συνέχεια τα μάτια σου όταν τύχει και συναντηθεί η ματιά σου με τη ματιά κάποιου άλλου; θα το δικαιολογήσεις ως τικ αλλά καλύτερο σίγουρα από το να πρέπει να εκθέσεις τον εαυτό σου λέγοντας την ιστορία με το μπούλινγκ, ειδικά άμα εσύ δε νιώθεις άνετα να την διηγηθείς σε κάποια που μόλις γνώρισες ενώ το τικ είναι πιο κατανοητό, πολλοί άνθρωποι έχουν εξάλλου, δεν είναι κάτι ασυνήθιστο...

Γενικά το να κοιτάς κάτω ενώ μιλάς με μια γυναίκα και να μην κάνεις eye contact, στέλνει αρνητικά vibes. Πρέπει να μπορείς να την κοιτάς (όχι σαν serial killer) διότι όχι μόνο δείχνει ότι δεν είσαι αδιάφορος αλλά και ότι έχεις αυτοπεποίθηση.
Με εξάσκηση θα νιώθεις πιο άνετα με τον καιρό.

΄΄γιατί μας μιλάς και δε μας κοιτάς στα μάτια;" και οι κοπέλες παραπονιούνται΄΄
΄΄Το πρόβλημα είναι οτί καθώς με όσες βγαίνω....΄΄

ασχετο με το θεμα σου αλλα, δε λες παλι καλα που υπαρχουν γυναικες που θελουν να βγαινετε, και ας παραπονιουντε. υπαρχουμε και μεις που ειμαστε αορατοι και αδιαφοροι στο αντιθετο φυλο που ουτε ματιες συναντιουντε, ουτε παραπονα ακουγοντε....

@Kolitseto
Μήπως σε κοιτάζουν όταν δεν τις κοιτάς και το αντιθετο; Δηλαδή να κοιτάς ενώ η άλλη κοπέλα δε σε κοιτάει;
Υπάρχουν αρκετές ντροπαλές κοπέλες που ενώ τους αρέσει κάποιος αποφεύγουν να τον κοιτάξουν έντονα . Μια εναλλακτική λύση είναι κάποια κοπέλα που σου αρέσει κι είναι σε μεγάλη παρέα και προφανώς δε συνοδεύεται να πλησιάσεις όλη την παρέα και να πεις κάτι κοιτάζοντας αυτή που σε ενδιαφέρει. Μόνο μη λείπει για λίγο ο σύντροφός της κι έρθει από εκεί που δεν το περιμένεις. Αλλά τόσο άτυχος πια;
Καλή τύχη εύχομαι

ΑΠΕΡΓΙΑ ΓΣΕΕ