Δε το λέω ειρωνικά αλλά σκέφτηκες να φοράς γυαλιά ηλίου; Όχι για πάντα, στην αρχή, μέχρι να συνηθίσεις το να σε κοιτάνε στα μάτια επειδή έτσι τους κοιτάς χωρίς να το ξέρουν και αυτοί σε κοιτάνε αλλά δεν σε κοιτάνε πραγματικά, ακόμα και οπτική επαφή να έχετε δεν θα νιώθεις αμήχανα αφού ο λόγος (αν κατάλαβα καλά) είναι το μπούλινγκ και επειδή συναντιόταν οι ματιές σου με αυτούς που σου το έκαναν. Δοκίμασέ το, δε χάνεις και τίποτα. Και σκέψου επίσης και το άλλο, να σκέφτεσαι πως δε κοιτάνε εσένα συγκεκριμένα αλλά κάτι το οποίο ευθυγραμίζεται με σένα αλλά όχι εσένα. Στο μυαλό σου το έχεις συνδυάσει με προσωπική αντωνυμία οπότε δεν μπορείς να το ξεπεράσεις. πες π.χ οτί η άλλη δε κοιτάει εσένα στα μάτια αλλά τα φρύδια σου ή τη μύτη σου ή μία σκόνη που αιωρείται μπροστά σου και δεν είναι ορατή σε σένα ή μία μύγα. Εσύ έτσι δε θα νομίζεις πως έχετε οπτική επαφή αλλά οτί αυτή απλά ευθυγραμμίζεται η ματιά της με ένα οποιοδήποτε αντικείμενο το οποίο συμπτωματικά, έτυχε εκείνη τη στιγμή να κοιτάς κεσύ οποτε η ματιά της κοπέλας και η δικιά σου ευθυγραμμίζονται με το αντικείμενο αυτό και όχι μεταξύ τους. Ξέρω πως θα δυσκολευτείς να το κάνεις επειδή είναι σαν επίτηδες να παίζεις θέατρο με τον εαυτό σου αλλά δε νομίζω να υπάρχει και άλλη λύση αφού ο ειδικός είπε πως θα πάρει καιρό για να το ξεπεράσεις.. ίσως και αν δοκίμαζες να ανοιγοκλείνεις συνέχεια τα μάτια σου όταν τύχει και συναντηθεί η ματιά σου με τη ματιά κάποιου άλλου; θα το δικαιολογήσεις ως τικ αλλά καλύτερο σίγουρα από το να πρέπει να εκθέσεις τον εαυτό σου λέγοντας την ιστορία με το μπούλινγκ, ειδικά άμα εσύ δε νιώθεις άνετα να την διηγηθείς σε κάποια που μόλις γνώρισες ενώ το τικ είναι πιο κατανοητό, πολλοί άνθρωποι έχουν εξάλλου, δεν είναι κάτι ασυνήθιστο...