ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
31.1.2023 | 23:41

Εξομολόγηση ψυχής

Μερικές φορές η διαφορά ηλικίας μεταξύ του ζευγαριού στην ερωτική σχέση είναι πολύ καλό πράγμα. Αναζωογονητικό και όμορφο. Μιλάμε πάντα για ενήλικες ανθρώπους. Κι όχι δεν είναι πάντα θέμα κτητικότητας ή εγωισμού ή χειραγώγησης το ότι γίνονται τέτοιες σχέσεις. Ας ξεφορτωθούμε τις παρωπίδες. Μιλάμε για υγιείς, όμορφες σχέσεις που γίνονται και διατηρούνται από αγνή αγάπη και έρωτα. Μακριά από αρρωστημένες καταστάσεις. Εντάσεις και διαφωνίες μπορεί να υπάρξουν σε όλες τις σχέσεις ακόμα και μεταξύ συνομηλίκων. Τι εννοώ όμως με τη διαφορά ηλικίας που είπα παραπάνω; Κατ αρχάς να ξεκαθαρίσω πως είμαι υπέρ όλων των όμορφων σχέσεων σε όλους τους συνδυασμούς: μεγαλύτερες γυναίκες με μικρότερους άντρες και μικρότερες γυναίκες με μεγαλύτερους άντρες ή συνομηλίκους ή ό,τι επιθυμεί ο καθένας κι η καθεμιά. Όμως υπάρχουν στιγμές που ένα άτομο που δεν είναι κοντά στην ηλικία σου σε καταλαβαίνει κι ανοίγει τη σκέψη της, τις ιδέες της και είστε μαζί σε αυτό, ταιριάζει τόσο πολύ η κοσμοθεωρία σας κι εκεί σκαλώνεις και νιώθεις να αγγίζεις την τελειότητα. Πράγματα που δεν της τα έμαθες εσύ και όμως τα έχει αφομοιώσει εξαιτίας των κοινών γούστων σας. Για παράδειγμα μπορεί κάποια γλυκύτατη κοπέλα να είναι είκοσι δύο ή είκοσι πέντε ετών και να σου μιλάει για λογοτεχνία, για ζωγραφική, για θέατρο, σινεμά, για τέχνη γενικότερα και να κάνει κι ανάλογες σπουδές ή να έχει αποφοιτήσει από κάπου και να αισθάνεσαι τέλεια, να σου ερεθίζει το μυαλό πρώτα και πάνω απ' όλα. Να σου λέει πως θα ήθελε να είναι η Νόρα κι ο εραστής της ο Τζέιμς Τζόις. Να έχει αποστηθίσει τα ''γράμματα στη Νόρα'' και να εκφράζει την επιθυμία να γραφτούν και για εκείνη κάποτε αν είναι δυνατόν τέτοιες επιστολές. Να σου αναλύει με θαυμάσιο τρόπο τα ''γράμματα στη μίλενα'', την αλληλογραφία του αγαπημένου Κάφκα με αυτήν την μεταφράστρια των διηγημάτων του στα τσέχικα. Να σου αναφέρει πως νιώθει το σπαραγμό της σχέσης των Travis και Jane Henderson στο ''Paris, Texas'' και να το θεωρεί ιδανική κινηματογραφική επιλογή για να το δείτε μαζί. Κι ένα σωρό άλλα όμορφα πράγματα. Να σου μαθαίνει και να διευρύνει τους ορίζοντές σου. Κι εσύ αντίστοιχα να της μαθαίνεις τα δικά σου. Χωρίς ίχνος ανταγωνισμού μεταξύ σας. Εννοείται πως υπάρχουν κι άτομα κοντά στην ηλικία του κάθε ανθρώπου με κοινά ενδιαφέροντα, δεν χρειάζεται να είναι μικρότερο ή μεγαλύτερο το άτομο. Αλλά αν συμβεί κάτι τέτοιο, δεν είναι μια ευλογημένη στιγμή που δεν πρέπει να αφήσεις να πάει χαμένη; Συμφωνώ και με αυτούς που λένε ''οι νέοι με τους νέους να συναναστρέφονται μόνο΄'' αλλά εν μέρει. Δηλαδή αν κάποιο νέο άτομο έχει κοινά ενδιαφέροντα με μεγαλύτερα και νιώθει άνετα, πού είναι το κακό; Δεν αναφέρομαι σε πιεστικές αλλά σε λυτρωτικές σχέσεις. Αν ανατριχιάζετε μαζί στο άκουσμα του ίδιου μουσικού θέματος του LUDOVICO EINAUDI ενώ εκείνη χορεύει και συγκλονιστικό ζεϊμπέκικο τις ''μοίρες'' της Τσανακλίδου; Γιατί να σκεφτόμαστε τη διαφορά ηλικίας; Εννοείται πως σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να σκέφτεσαι κάτι τέτοιο. '' Να πας κι ας σου βγει και σε κακό'', κάτι ήξερε ο Παπάζογλου που το τραγούδησε. Πόσο επιθυμώ κάτι τέτοιο. Κοινά ενδιαφέροντα οποιασδήποτε ηλικίας. Θα ήθελα πολύ το Σαββατοκύριακο στο διήμερο αφιέρωμα για τον Σιδηρόπουλο που θα γίνει να μην είμαι σόλο, να έχω μια γλυκύτατη και πανέμορφη στην ψυχή κοπέλα να είμαστε μαζί. Να κοιταζόμαστε βαθιά στα μάτια και να τραγουδάμε στο live που θα γίνει ταυτόχρονα τον ίδιο απόλυτο ερωτικό στίχο: '' Άντε και καλή τύχη μάγκες''. Το πρώτο μέρος του αφιερώματος θα τελειώσει στις τρεις τα ξημερώματα, τέτοια ώρα θες ένα παλτό να χωθείς μέσα. Και θα ήθελα να είναι το δικό μου αυτό που θα της προσφερθεί για λίγη ζεστασιά και θαλπωρή. Ήταν μια εξομολόγηση μέσα από την καρδιά μου. Βασικά από κάθε κύτταρο του σώματός μου, νιώθω εντελώς ό,τι γράφω εδώ τώρα αυτή τη στιγμή. Κι εννοείται πως ό,τι είναι τόσο ειλικρινές και όμορφο συνήθως παρεξηγείται με διάφορα σχόλια. Όχι μόνο εδώ μέσα κι ούτε μόνο στο ίντερνετ. Γενικά στην ίδια τη ζωή.
10
 
 
 
 
σχόλια

Τυχαίε περαστικέ, πιστεύω πως όλη αυτή η αστείρευτη μοναξιά που αισθάνεσαι διαβάζοντας συχνά τις εξομολογήσεις σου, πηγάζει από το χαμό των γονιών σου. Δυστυχώς έχεις χάσει μικρό παιδί το μπαμπά σου, δεν έχεις αδέρφια και έχεις χάσεις τη μαμά σου σε τρυφερή ηλικία που την είχες ανάγκη. Όλοι έχουμε ανάγκη την αγάπη των γονιών, να νιώσουμε και να δώσουμε αγάπη. Όταν ο μπαμπάς μου ήταν εγκεφαλικά νεκρός και ήμουν στο προσκεφάλι του, δίνοντάς μου οι γιατροί ψεύτικες ελπίδες, δίπλα μου ήταν ένας άνθρωπος στην ηλικία του μπαμπά μου να προσέχει τον δικό του πατέρα που ήταν ενενήντα εννέα ετών. 'Έκλαιγε και μου έλεγε πως τον προσέχει σαν μωρό και τον χρειάζεται ακόμα. Σημαίνει πως σε όποια ηλικία και αν είναι κανείς, πάντα θα θέλει τους γονείς του δίπλα. Εσύ δεν τους χόρτασες και ορφάνεψες νωρίς. Αναζητάς την αγάπη που δεν έζησες για να νιώσεις πλήρης και φαντασιώνεσαι μία καλοκάγαθη γυναίκα για να ερωτευτείς. Έχεις ένα κενό αγάπης στη καρδιά σου, έναν πόθο αλλά ταυτόχρονα αυτοσαμποτάρεσαι με αρνητισμό για τον εαυτό σου, αλλά δίνοντας πάντα ευχές και καλά λόγια προς τους άλλους. Απογοητεύεις μόνος σου τον εαυτό σου και δεν δίνεις ευκαιρίες, θεωρώντας πως δεν είναι πια όλα αυτά για σένα επειδή ''γέρασες''. Πόσες φορές έστω και αν σου συμβαίνει σπάνια να σε πλησιάσει κάποια για τσιγάρο, να σου χαμογελάσει ή να έχεις τσεκάρει κάποια στο σινεμά που να σου έχει δώσει κάποιο έναυσμα συζήτησης, εσύ να μην εκδηλώνεσαι από τον επικείμενο φόβο της απόρριψης. Η προτροπή μου είναι να μιλήσεις ανοικτά σε αυτήν που σου αρέσει και ας φας χυλόπιτα. Τουλάχιστον θα ελευθερωθείς, θα δυναμώσεις και θα απεγκλωβιστείς από τις ουτοπίες που σε αποθαρρύνουν καιρό.

Γενικά τα λες ωραία.
Εναύσματα δεν δίνονται σε όλους όμως. Όταν δοθούν δεν υπάρχει περίπτωση μη εκδήλωσης και σαμποτάζ του εαυτού.
Πάντως επειδή ό,τι γράφω κι ό,τι λέω το εννοώ, στην περίπτωσή σου κι εσένα σου εύχομαι ό,τι καλύτερο και το εύχομαι και καθημερινά αυτό για σένα ή όταν βλέπω κάποιο σχόλιό σου.
Είσαι η μοναδική σχολιάστρια που εύχομαι τα καλύτερα διαχρονικά κι ας μη σε ξέρω προσωπικά παρά από σχόλια από εδώ καθώς δεν έχω social media.
Διαφωνώ λίγο με τον χαρακτηρισμό που γράφεις περί γυναίκας που φαντασιώνομαι για να ερωτευτώ, καμία σχέση αλλά δεν πειράζει. Τουλάχιστον δείχνεις καλός άνθρωπος κι απαντάς σοβαρά χωρίς απολυτότητα για τους άλλους.

τυχαίος περαστικός
2.2.2023 | 10:19

Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και τις ευχές. Όλοι οι άνθρωποι φαντασιώνονται τον άνθρωπο που θα ήθελαν να έχουν στη ζωή τους. Όλοι μας έχουμε πλάσει μια φιγούρα νοητά στο μυαλό μας στο πως θα θέλαμε να είναι εμφανισιακά, αλλά και ως συμπεριφορά και χαρακτήρα προς εμάς. Όλοι έχουμε κάποια προτίμηση και κάποιο στοιχείο που να ενισχύει αυτό το πόθο για να βρεθεί. Άλλοι εστιάζουν στην εμφάνιση, άλλοι στο χαρακτήρα και άλλοι σε συνδυασμό και των δύο. Τίποτα μεμπτό και τίποτα κακό. Αυτό εννοούσα στο σχόλιό μου παραπάνω.

τυχαίος περαστικός
3.2.2023 | 10:35

Παρατηρώ συχνά εξομολογήσεις του ίδιου ύφους και προβληματισμού που μοιάζουν με το δικό σου. Τελοσπάντων, μια δική μου τοποθέτηση και κατάληξη αν και δεν είμαι ψυχολόγος, είναι πως η απουσία δυνατών δεσμών από τη ζωή μας όπως είναι οι γονείς, δημιουργεί κενά. Μη ξεχνάμε πως οι ψυχολόγοι λένε πως όταν ένα κορίτσι ορφανέψει από μικρό, αναζητά το πρόσωπο του πατέρα που στερήθηκε στο πρόσωπο ενός πολύ μεγαλύτερου άντρα. Αναζητά το αίσθημα της ασφάλειας και της προστασίας. Εσύ που έχασες δυστυχώς πολύ νωρίς τους γονείς σου, ζεις την έλλειψη αυτή εντονότερα και θέλεις να βρεις έναν άνθρωπο να αναπληρώσει όλα αυτά τα κενά. Ό,τι και να κάνουμε για νιώθουμε μέσα μας καλά και όντως μπορεί να νιώθουμε καλύτερα, η έλλειψη παρέας, κοινωνικοποίησης κουράζει και αποζητούμε ένα λιμάνι. Τίποτα κακό και άσχημο σε αυτό. Απλώς η εξιδανίκευση ενός προσώπου που μας έχει ελκύσει ( αν υπάρχει και δεν είναι μόνο σφαίρα φαντασίας και επιθυμίας ), μπορεί και να μην αποδίδει στη πραγματικότητα. Μπορεί επίσης το ίδιο να ισχύει και σε ένα πρόσωπο ιδεατό που αντικατοπτρίζονται πάνω του τα όνειρα και οι προσδοκίες μας και να είναι μόνο μια απάτη του μυαλού. Το θέμα είναι να είσαι δυνατός όσο και αν πορεύεσαι μονάχος σου. Σίγουρα ένας συνοδοιπόρος να ήταν το καλύτερο, αλλά μπορεί να βρεθεί λίγο αργότερα στο διάβα σου. Κανείς δεν ξέρει πότε και που. Δεν κατάλαβα σε ποιο σχόλιο να επικεντρωθώ που αναφέρεις, μιας που έχει πολλά σχόλια. Το άρθρο που αναφέρεις ότι σε απασχολεί είναι απλώς μια έρευνα. Όλοι θα φύγουμε κάποτε από τούτο τον μάταιο κόσμο, αλλά μέχρι τότε πρέπει να σε φροντίζεις και να σε αγαπάς.

Αγαπητή rosestar, ενδιαφέρουσα και αυτή η απάντησή σου.
Προσωπικά δε γράφω καθόλου συχνές εξομολογήσεις μοναξιάς με τα ίδια και τα ίδια γιατί δεν έχει νόημα.
Βλέπω κι εγώ εξομολογήσεις μοναξιάς από διάφορες και διάφορους εδώ.
Τα δικά μου τα έχω πει.
Γράφω κάποια εξομολόγηση όταν μου δίνεται κάποιο έναυσμα. Εδώ ήταν η αναπόληση μιας σχέσης ενός παλαιότερου φίλου μου με κάποια συγκεκριμένα χαρακτηριστικάπ ου είχε εκείνη η κοπέλα.
Το να γράψω κάτι πάλι περί μοναξιάς ως εξομολόγηση, όχι δεν το κάνω.
Από εκεί και πέρα δεν ψάχνω ένα άτομο να της φορτωθώ λόγω της απουσίας των γονέων μου. Ούτε αν είχα κάποια θα της έλεγα να είναι όλη την ώρα διαθέσιμη σε μένα. Καμία σχέση. Εκτιμώ την αυτοδιάθεση και σέβομαι την ελευθερία του κάθε ανθρώπου κυρίως μέσα στις σχέσεις.
Στην ουσία δεν ψάχνω τίποτα, κανέναν και καμία από τη στιγμή που πρακτικά δεν κάνω κάτι. Δεν θα μπορούσα να κάνω και κάτι όμως. Τέλος πάντων.
Όσο για το άρθρο που έγραψα πως με απασχολεί ήταν κάπως μαυροχιουμοριστικό αυτό που είπα.
Δεν με ενδιέφερε ποτέ ούτε το προσδόκιμο ζωής ούτε το πόσο θα ζήσω ούτε οι έρευνες περί καλοζωϊας και γενικά.
Να είσαι πάντα καλά.

Κάτι που θα ήθελα όμως να συμπληρώσω αγαπητή rosestar , αν μου επιτρέπεις σχετικά με το καλοπροαίρετο σχόλιό σου είναι πως αστείρευτη όπως την χαρακτηρίζεις μοναξιά δε νιώθω. Διαφωνώ λίγο με τον επιθετικό προσδιορισμό δηλαδή. Όλες οι εξομολογήσεις που γράφονται περί μοναξιάς δεν είναι δικές μου.
Επίσης είτε πρόκειται για άντρα είτε για γυναίκα είναι λίγο άτοπο να λέμε πως αν ψάχνει τον έρωτα κι αν νιώθει μοναξιά και δε γίνεται τίποτα τότε αυτό οφείλεται στην έλλειψη των γονέων.
Δε νομίζω να έχει καμία σχέση το ότι ο πατέρας μου έφυγε πριν τριάντα ένα χρόνια από τη ζωή. Μιλάμε για τριάντα ένα χρόνια απουσίας, έτσι; Η ζωή προχωράει ούτε σκέφτομαι την απουσία του συνέχεια.
Η μητέρα μου έφυγε από τη ζωή πριν δεκαοχτώ χρόνια με έναν πιο δύσκολο κι επίπονο τρόπο αλλά και πάλι το ότι δεν υπάρχει έρωτας στη ζωή μου δεν οφείλεται σε αυτή την έλλειψη.
Έχω μάθει κι έχω κάνει πολλά πράγματα μέσα στα χρόνια που πέρασαν.
Ούτε εκείνη που με ακροάστηκε ψυχικά συνέδεσε την έλλειψη έρωτα με την απουσία γονέων.
Επίσης σου προτείνω να διαβάσεις αυτό το σχόλιο για το οποίο σου δίνω το λινκ και να επικεντρωθείς στην τελευταία του πρόταση η οποία φυσικά και είναι σωστή:

https://www.lifo.gr/comment/946690#comment-946690

Το μόνο που με απασχολεί (λέμε τώρα) είναι αυτό που γράφει αυτό το ενημερωτικό άρθρο τούτου εδώ του site:

https://www.lifo.gr/now/tech-science/ereyna-monaxia-kai-koinoniki-apomo…

Αυτο που περιγραφεις θα μπορουσες να το βρεις σε οποιαδηποτε ηλικια,απο ολους τους ανθρωπους που πέρναν απο τη ζωη μας μαθαινουμε κατι ανεξαρτητως σχεσης και ηλικιας εξαλλου η ηλικια κατα τη γνωμη μου ειναι απλα ενας αριθμος...απλα σ αρεσουν μικρουλες πολυ κακο για το τιποτα...παμε παρακατω

Και πού ακριβώς λέει η εξομολόγηση πως δεν μπορεί να βρεθεί σε οποιαδήποτε ηλικία αυτό που περιγράφεται;
Έχει πλάκα που κρίνουν όλοι εξ ιδίων τα αλλότρια.
Χωρίς καθόλου επιφυλάξεις ότι μπορεί και να μην είναι έτσι.
Τέλος πάντων. Δεν πειράζει.

Τοσα ωραια λογια , τετοιο περιτιλυγμα ομορφων λεξεων για να μας πεις απλα πως σ αρεσει καποια μικρουλα. Αν συμφωνει κι εκεινη και δεν εισαι χειριστικος απεναντι της απολαυστε το. Αλλα μην ξεγελιεσαι και προσπαθεις να πεισεις κι εμας,οτι σε τραβαει κοντα της το πνευματικο της υποβαθρο.

Συνήθως κάνετε ωραία σχόλια και γενικά συμφωνώ με τη θέση που παίρνετε.
Όσον αφορά το συγκεκριμένο σχόλιό σας δεν θα πω ότι κρίνετε εξ ιδίων τα αλλότρια διότι δεν σας ξέρω προσπωπικά αλλά θα πω ότι κρίνετε απ' ό,τι βλέπετε γύρω μας κι από τις σχέσεις τις ερωτικές και φιλικές που υπάρχουν στη συντριπτική πελιοψηφία των ανθρώπων οι οποίες είναι επιφανειακές, κακοποιητικές και συναισθηματικά στείρες.
Θα πω κάτι κι ας υπερβάλλω λίγο στον τρόπο έκφρασης εν γνώσει αυτής της υπερβολής κι ας χαρακτηριστώ όπως θέλει οποιοσδήποτε.
Κάποιοι άνθρωποι είμαστε πραγματικά ολομόναχοι σε αυτή τη ζωή (δεν λέω πως είμαστε τέλειοι κι ότι είμαστε μόνοι επειδή είμαστε τέλειοι, καμία σχέση). Στο περιβάλλον μου και στην πόλη της Αθήνας ίσως να είμαι και ο μόνος πραγματικά ερωτικά ολομόναχος κι αόρατος χρόνια τώρα. Ας ακούγεται υπερβολικό, το νιώθω, το εκφράζω. Ας γραφτούν από κάτω από την απάντησή μου όσα κακοπροαίρετα σχόλια θέλουν ή όσα επικριτικά σχόλια θέλουν, προσωπικά δεν κάνω ποτέ αναφορά σε σχόλια με τα οποία διαφωνώ κι ούτε με νοιάζει αν θα δημοσιευτούν. Θα γραφτούν σχόλια επίσης που θα με ρωτούν ''και πού είναι η δική μου ευθύνη σε όλο αυτό;'' κι αν νιώθω ότι κάπου φταίω κι εγώ και τέτοια. Όλα είναι υπό συζήτηση κι όλα μπορούν να ειπωθούν. Ίσως φταίω κι εγώ, σίγουρα έχω κι εγώ κάποια ευθύνη. Μετά βεβαιότητας μπορώ να πω όμως πως ποτέ δεν ενόχλησα κανένα άτομο ούτε μικρότερος που ήμουν ούτε τώρα στα 39 μου χρόνια τα οποία κλείνω τον Αύγουστο ούτε ποτέ. Καλούμαι να παίξω στον ερωτικό τομέα τον ρόλο για τον οποίο με προόριζε από πολύ νωρίς η ζωή. Το ρόλο του αόρατου παρατηρητή. Με μια μικρή εξαίρεση κάποτε πριν πολλά χρόνια με πρωτοβουλία του ατόμου που θέλησε να σχετιστεί μαζί μου.
'Οσοι είναι μόνες και μόνοι ας έρθουν να με βρουν, να το συζητήσουμε και να δω ότι υπάρχουν και να αποκαταστήσω την ''αδικία'', είμαι αυτός που βλέπετε μόνο παντού. Ναι, το ξέρω ότι είναι παιδιάστικη φράση αλλά έτσι νιώθω γιατί έτσι είναι.
Στο ερώτημα ''γιατί τόσο μόνος;'' να πω ότι μερικοί άνθρωποι στο θέμα του έρωτα θα έχουν την τύχη του Πολ, του ήρωα της ταινίας του Σκορσέζε ''after hours'' που ξαναείδα για δεύτερη φορά την Τετάρτη το βράδυ στο Ινστιτούτο Γκαίτε στην Αθήνα στην προβολή. Αν θελήσουν να διεκδικήσουν τον έρωτα, θα βρεθούν με ανάλογα μπλεξίματα με αυτά που έχει ο ήρωας της ταινίας, όσο υπερβολικά κι αν δείχνουν.
Όσο για την τελευταία πρόταση του σχολίου σας, θα επιθυμούσα με κάθε σεβασμό να την αντιστρέψω λίγο και να πω πως η συντριπτική πλειοψηφία (που είναι όπως είναι κι όλοι ξέρουμε πώς είναι είτε πρόκειται για άντρες είτε για γυναίκες) να μην ξεγελιέται και να μην προσπαθεί να πείσει και τους ελάχιστους που έχουν μια άλλη θεώρηση του έρωτα και της ζωής γενικότερα πως όλοι είναι σαν τα μούτρα της.