Ίσως γιατί στο μυαλό τους, ειδικά αν είναι της γενιάς της κατοχής ή του εμφυλίου ή ακόμα και της Κύπρου, ο στρατός ήταν όντως πολύ σοβαρή υπόθεση. Όχι τόσο ένδειξη ανδρισμού, όσο έμπρακτη απόδειξη ότι αντέχεις σε κακουχίες, καψόνια, πείνα, εξευτελισμούς και ταλαιπωρία. Ότι αντέχεις να κοιμάσαι σε σκηνή μες το χιόνι ή τη λάσπη, να τρως ότι σου δώσουν και να μην βαρυγκωμάς. Ότι δυνητικά είσαι έτοιμος να σκοτώσεις και να σκοτωθείς για τον εθνικό σκοπό. Δεν είναι και λίγα.Είσαι πολύ τυχερός που ο σύγχρονος ελληνικός στρατός θα σου μάθει μόνο τη λούφα, το σφουγγάρισμα, το σκούπισμα, το πλύσιμο των δίσκων (αγγαρεία dj), το πλοίο της αγάπης, τον καφέ κροταλία που καραδοκεί στις τουαλέτες, τα αγήματα σε κηδείες στρατηγών και φυσικά τις παρελάσεις. Τακούνι νέος!Οπότε άραξε, κάνε ότι μαλακία σου αναλογεί, περίμενε ως πάλιουρας να πάρεις 4-5 κιλά και αργά ή γρήγορα κάποιος άλλος νέος θα σου φέρει τη Ροζαλία.Όσο για τη μάνα σου και το «έγινες άντρας επιτέλους» μην ανησυχείς. Ακαριαία θα μετατραπεί σε «ακόμα είσαι παιδί» όταν θα της πεις ότι παντρεύεσαι…Έτσι είναι. Τον μπουφέ του σαλονιού τα αγόρια κοσμούν ως φαντάροι και τα κορίτσια ως νυφούλες.Υπομονή νέε. 249 και σήμερα...
11.11.2019 | 14:28
Αυτό που…
Πήρα πτυχίο πριν την ώρα του, έκανα μεταπτυχιακό με υποτροφία, δούλεψα με το που τελείωσα και έρχονται τώρα οι δικοί μου, που έκοψα την αναβολή να πάω φαντάρος, με συγκίνηση και δε η μάνα μου με δάκρυα στα μάτια να μου πει ότι «έγινα άντρας» επιτέλους!! Σώπα ρε; και όταν πήρα πρώτο μισθό αντί να πάω σε κάνα νησί, πλήρωσα τον ΕΝΦΙΑ τι ήμουνα; Γιατί οι μεγάλοι άνθρωποι το έχουν τόσο με το στρατό λες και είναι τόσο σημαντικό milestone για την ζωή ενός άνδρα; Είμαι στην πρώτη άδεια μετά το κέντρο, έχω ήδη ξενερώσει την ζωή μου και οι δικοί μου έχουν βάλει φωτογραφία μου στο μπουφέ στο σαλόνι με την παραλλαγή (μπλιαχ) και από τις αποφοιτήσεις με την τήβεννο και οι 2 σε μια κορνίζα μόνο στο δωμάτιο μου! Ε Λ Ε Ο Σ
4
