ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω το αίσθημα του ανικανοποιητου. Στα 25 μου παρόλο που υπάρχουν τόσοι άνθρωποι γύρω μου που θα ήθελαν να είναι μαζί μου, δεν βρίσκω κανέναν που να με διεγείρει εγκεφαλικά-συναισθήματα-ερωτικά όπως παλιά. Ο έρωτας είναι για μένα πηγή ζωής, σαν τεχνη, με φινέτσα και χαρακτήρα. Εάν δεν είναι κάτι δυνατό που περιλαμβάνει όλα τα παραπάνω δεν το επιχειρώ(για να μην έχουμε θύματα). Μήπως φταίει το ότι έχω ήδη ζήσει αρκετές σημαντικές καταστάσεις σε θέμα σχέσεων εδώ και 6 χρονια και έχω βαρεθεί; Τι παίζει;