AKOE - Αμφί: Η ιστορία μιας επανάστασης

AKOE – Αμφί – η ιστορία μιας επανάστασης Facebook Twitter
Το AKOE –  Αμφί – η ιστορία μιας επανάστασης (*Να κοιμάμαι στο στήθος του…) το οποίο θα κάνει πρεμιέρα σε λίγες ημέρες στο 25ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης αποτελεί μια από τις πιο ουσιαστικές καταγραφές των πρώτων αγώνων για τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ άτομων.
0

Το «AKOE - Αμφί: Η ιστορία μιας επανάστασης (*Να κοιμάμαι στο στήθος του…)», το οποίο θα κάνει πρεμιέρα σε λίγες ημέρες στο 25ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, αποτελεί μία από τις πιο ουσιαστικές καταγραφές των πρώτων αγώνων για τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων και κυρίως του πώς η ελληνική κοινωνία φερόταν σε όποιον/-α γεννιόταν διαφορετικός/-ή. Δεν είναι τυχαίος ο υπότιτλος στην παρένθεση, που αναφέρεται σε μια φράση ενός από τους αφηγητές/μάρτυρες των γεγονότων.

«Ουσιαστικά, μιλάμε για μια επανάσταση που αγωνίζεται για το δικαίωμα στην αγάπη και στην ευτυχία», μου αναφέρει ο σκηνοθέτης του Ιωσήφ (Σήφης) Βαρδάκης.

Με προσωπικές αφηγήσεις απ' όσους έζησαν εκείνη την εποχή ξεδιπλώνεται η ιστορία του πρώτου ελληνικού ΛΟΑΤΚΙ+ κινήματος, του «Αμφί», του πρώτου γκέι περιοδικού της χώρας, καθώς και των προσώπων που συνέβαλαν στη δημιουργία τους. Το Aπελευθερωτικό Κίνημα Ομοφυλοφίλων Ελλάδας (ΑΚΟΕ) δημιουργήθηκε το 1977 εξαιτίας ενός νομοσχεδίου που ήθελε να περάσει τότε η κυβέρνηση Καραμανλή. Ήταν το «Περί της εξ αφροδισίων νόσων προστασίας και ρυθμίσεις συναφών θεμάτων» και προέβλεπε και εξορία στη Μακρόνησο για τους παραβάτες.

Με προσωπικές αφηγήσεις απ' όσους έζησαν εκείνη την εποχή ξεδιπλώνεται η ιστορία του πρώτου ελληνικού ΛΟΑΤΚΙ+ κινήματος, του «Αμφί», του πρώτου γκέι περιοδικού της χώρας, καθώς και των προσώπων που συνέβαλαν στη δημιουργία τους.

Αυτό ένωσε μια ομάδα ομοφυλόφιλων και τρανς ατόμων που αποφάσισαν να δράσουν άμεσα και να κάνουν την πρώτη εκδήλωση διαμαρτυρίας στις 25 Απριλίου 1977 στο θέατρο Λουζιτάνια. Την ιδέα, όμως, για τη δημιουργία ενός κινήματος είχαν νωρίτερα και άτομα είχαν φύγει λόγω της πολιτικής κατάστασης στο εξωτερικό, όπως ο Ανδρέας Βελισσαρόπουλος, που έζησε τον Μάη του ’68 και πίστευε ότι μετά την πτώση της χούντας το έδαφος θα ήταν πρόσφορο στην Ελλάδα για να οργανωθεί κάτι τέτοιο.

AKOE – Αμφί – η ιστορία μιας επανάστασης Facebook Twitter
Με προσωπικές αφηγήσεις από όσους έζησαν εκείνη την εποχή ξεδιπλώνεται η ιστορία του πρώτου ελληνικού ΛΟΑΤΚΙ κινήματος, του "Αμφί", του πρώτου γκέι περιοδικού της χώρας, καθώς και των προσώπων που συνέβαλαν στη δημιουργία τους.

Το ντοκιμαντέρ εξετάζει, επίσης, την αμφιλεγόμενη στάση του Τσαχτσή, που θεωρούσε ότι ήταν πολύ νωρίς για κάτι τέτοιο, ενώ σοκάρεσαι από το πόσο επίκαιρος ακούγεται –μέσα από αρχειακές συνεντεύξεις του που έχουν διασωθεί– ο χειμαρρώδης λόγος του ποιητή Λουκά Θεοδωρακόπουλου, συγγραφέα του θρυλικού «Καιάδα», υπεύθυνου για την έκδοση του περιοδικού «Αμφί» από το 1979 μέχρι το 1984 και ενός από τους σημαντικότερους ακτιβιστές του γκέι κινήματος. Ένα άλλο εντυπωσιακό στοιχείο που πρέπει να αναφερθεί είναι ότι το κίνημα ήταν ανοιχτό σε όλες τις σεξουαλικές ταυτότητες. 

Ο Ιωσήφ Βαρδάκης αποφάσισε να γυρίσει το ντοκιμαντέρ όταν, μιλώντας με νεότερα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα, συνειδητοποίησε ότι δεν είχαν επίγνωση της ιστορίας της κοινότητας και του ΛΟΑΤΚΙ+ κινήματος στην Ελλάδα.

«Μου ζητούσαν να τους αφηγηθώ ό,τι ξέρω, όμως, όταν προσπάθησα να το κάνω, ανακάλυψα ότι για πολλά πράγματα δεν ήμουν σίγουρος ούτε εγώ ο ίδιος», αναφέρει.

«Η έλλειψη στοιχειοθετημένης καταγραφής της ιστορίας μας συνδέθηκε μέσα μου με την απαξίωση. Πείσμωσα να συγκεντρώσω στοιχεία για να μπορέσω να προσφέρω στην κοινότητα μια αξιόπιστη, συγκεκριμένη ιστορία. Η ουσιαστική, μεθοδική δουλειά κράτησε δύο χρόνια.

Όμως από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 θυμάμαι να κάνω συζητήσεις για μια ταινία με θέμα το ΑΚΟΕ. Όταν έκανα παρέα με τον Λουκά Θεοδωρακόπουλο του το είχα αναφέρει πολλές φορές. Κατά κάποιον τρόπο συγκέντρωνα πληροφορίες γι’ αυτό από την πρώτη μέρα που κατέβηκα τα σκαλάκια της Ζαλόγγου, δεκαεννιά χρονών, το 1985». Γι’ αυτόν τον λόγο έχει ως κύριο αφηγητή ένα νέο παιδί, τον ηθοποιό και εικαστικό Ιώκο (Ιωάννης Κωτίδης).

«Ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία που συναντήσατε;»

«Ήταν σημαντικό για μένα να μπορώ να δώσω συγκεκριμένες ημερομηνίες, ειδικά για την ίδρυση και τις πρώτες μεγάλες δημόσιες εκδηλώσεις. Κι ενώ κάποια πράγματα, όπως η εκδήλωση στο Λουζιτάνια, έχουν καταγραφεί, κάποια άλλα, π.χ. η βραδιά που μοιράστηκε η ιδρυτική διακήρυξη, όχι μόνο δεν είχαν καταγραφεί αλλά και οι ίδιοι οι άνθρωποι με τους οποίους μιλούσα δεν ήταν σίγουροι πότε έγιναν.

Επίσης, συχνά πληροφορίες που μου έδιναν με βεβαιότητα είχαν αλλοιωθεί λόγω της χρονικής απόστασης και όταν προσπαθούσα να τις διασταυρώσω, ανακάλυπτα κάτι διαφορετικό. Η επιβεβαίωση και η συγκεκριμενοποίηση ήταν δύσκολες και χρονοβόρες διαδικασίες. Πρέπει να υπάρχει καταγραφή της ιστορίας.

Η ιστορία δημιουργεί συνείδηση. Θέλω να ελπίζω ότι για τις επόμενες γενιές θα έχει ενδιαφέρον να μάθουν πώς ήταν η ζωή για τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα στην Ελλάδα τα τελευταία τριάντα χρόνια του 20ού αιώνα. Και να βλέπουν ότι κάποια πράγματα δεν είναι αυτονόητα αλλά έρχονται με μάχη και διεκδίκηση».

AKOE – Αμφί – η ιστορία μιας επανάστασης Facebook Twitter
Ο Ιωσήφ (Σήφης) Βαρδάκης αποφάσισε να γυρίσει το ντοκιμαντέρ όταν, μιλώντας με νεότερα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα, συνειδητοποίησε ότι δεν είχαν επίγνωση της ιστορίας της κοινότητας και του ΛΟΑΤΚΙ+ κινήματος στην Ελλάδα.

Ρωτάω τη Μαρίνα Δανέζη, που μαζί με τον Τάσο Κορωνάκη ανέλαβαν την παραγωγή, πώς γνωρίστηκε με τον Ιωσήφ.

«Ήταν μια Τετάρτη και οδηγούσα ανεβαίνοντας τη Λέλας Καραγιάννη στην Κυψέλη, αναζητώντας πάρκινγκ στην πυκνοκατοικημένη γειτονιά μου στην Κυψέλη. Χτύπησε το τηλέφωνο και ήταν ο Σήφης. Δεν τον γνώριζα. Σχεδόν απνευστί μου εξήγησε τι ήθελε να κάνει και ότι αναζητούσε παραγωγό. Του είπα ότι δεν χρειαζόταν γιατί μόλις είχε βρει την παραγωγό του. Μέχρι να παρκάρω είχαμε κλείσει τη συμφωνία. Θα οφείλουμε πάντα ένα μεγάλο ευχαριστώ στον executive producer μας Λευτέρη Χαρίτο που μας έκανε τα “προξενιά”. Ο Σήφης ήξερε από την αρχή τι ήθελε. Η συνεργασία μας υπήρξε πολύ δημιουργική σε όλα τα επίπεδα, από την έρευνα μέχρι και το post production. Όλα ήταν υπό συζήτηση και υπό αίρεση ταυτόχρονα. Πάντα, όμως, η κοινή προσπάθεια ήταν ως παραγωγοί να υλοποιήσουμε το όραμά του με τον καλύτερο τρόπο».

Το φιλμ γίνεται συγκλονιστικό όταν αγγίζει θέματα όπως το Aids και ρίχνει φως στο πώς αντιμετωπίζονταν οι ασθενείς τότε που δεν ήταν γνωστά όσα ξέρουμε για την ασθένεια, σαν να μην ήταν καν άνθρωποι – μια άγνωστη πτυχή αυτής της ιστορίας. Και δεν γίνεται να μη λυγίσεις βλέποντας όσους έζησαν εκείνη την εποχή να δακρύζουν όταν θυμούνται περιπτώσεις ατόμων που επισκέπτονταν το υπόγειο όπου στεγαζόταν το ΑΚΟΕ στη Ζαλόγγου 6Α, το οποίο λειτουργούσε ως καταφύγιο για όσους ζητούσαν βοήθεια ή τηλεφωνούσαν απεγνωσμένα για να ακούσουν μια φιλική, καθησυχαστική φωνή.

Ο Θοδωρής Αντωνόπουλος, που βοήθησε στο σενάριο, τονίζει ότι «η διατήρηση της ιστορικής μνήμης, ακόμα και μέσα από μια κριτική ματιά, έχει ζωτική σημασία για την αυτοσυνείδηση αλλά και την εξέλιξη, είτε μιλάμε για λαούς, είτε για έθνη, είτε για κοινότητες. Είναι οι ιστορικές ανάγκες και συγκυρίες που γεννούν τα κινήματα και τα ενισχύουν ή τα αποδυναμώνουν, ανάλογα με τη φάση.

Το ντοκιμαντέρ απευθύνεται όχι μόνο στις παλιότερες αλλά καταρχάς στις νεότερες γενιές, ΛΟΑΤΚΙ+ και μη. Αυτή η ταινία, δίχως το πάθος, την επιμονή και την οξυδέρκειά του Ιωσήφ Βαρδάκη δεν θα είχε πραγματοποιηθεί.

ΛΟΑΤΚΙ+ κίνημα υπάρχει και σήμερα, και μάλιστα με πολύ ευρύτερη απήχηση, δυναμική αλλά και θεματολογία απ' ό,τι είχε ποτέ το ΑΚΟΕ. Απόδειξη οι οργισμένες διαδηλώσεις και κινητοποιήσεις που ακολούθησαν τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου. Οι δεκάδες χιλιάδες κόσμου που παρελαύνουν στα Pride, κάτι αδιανόητο μόλις τρεις δεκαετίες πριν, είναι ένα ακόμα δείγμα του πόσο έχουν εξελιχθεί τα πράγματα έκτοτε.

Το ότι είναι πολυδιασπασμένο και δραστηριοποιείται μάλλον ευκαριακά δεν λέει κάτι, έτσι συμβαίνει συνήθως με όλα τα κοινωνικά κινήματα, δίχως αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι αναγκαία μια πιο σταθερή βάση. Αν το δει κανείς με τα μάτια ενός σημερινού μεσήλικα, οι πρόοδοι σε επίπεδο ορατότητας, αξιοπρέπειας, αποδοχής και δικαιωμάτων είναι τεράστιες συγκριτικά με τη δική του εφηβεία.

Αν το δει με τα μάτια ενός ανοιχτόμυαλου και κοσμοπολίτη νέου ανθρώπου, θέλουμε πολλή δουλειά ακόμα σε αυτήν τη χώρα αναφορικά με το στίγμα, τις διακρίσεις, τις ρατσιστικές συμπεριφορές, τη βία και τη ρητορική μίσους. Αλλά φαινόμενα σαν αυτά δεν έχουν εκλείψει ούτε και σε χώρες κατά τεκμήριο πιο προχωρημένες, αντιθέτως βλέπουμε κατά περιόδους να επιστρέφουν, δείγμα ότι η διαδρομή προς την ελευθερία δεν είναι μια ευθύγραμμη λεωφόρος που ανοίγει διάπλατα όσο προχωράς. Μοιάζει περισσότερο με ανώμαλο δρόμο μετ’ εμποδίων που ποτέ δεν ξέρεις τι σε περιμένει στην επόμενη γωνία – αξίζει όμως να τον τρέξεις μέχρι τέλους».

ΑΚΟΕ-ΑΜΦΙ: Η ιστορία μιας επανάστασης (*Να κοιμάμαι στο στήθος του…)

Αφηγητής: Ιώκο-Ιωάννης Κοτίδης
Συμμετέχει ο Γιώργος Παπαπαύλου
Πρωτότυπη μουσική: Κ. Βήτα
Σχεδιασμός ήχου/Μιξάζ: Δημήτρης Μυγιάκης
Ηχοληψία: Κώστας Κουτελιδάκης
Illustrator: Στηβ Στιβακτής
Animator-VFX: Αφροδίτη Μπιτζούνη
Μοντάζ: Κωστής Κοντογέωργος
Σύμβουλος μοντάζ: Γιώργος Ζαφείρης
Διευθυντής φωτογραφίας: Δημήτρης Κασιμάτης-GSC
Διευθυντής παραγωγής: Τάσος Κορωνάκης
Executive producer: Λευτέρης Χαρίτος
Παραγωγή: Μαρίνα Δανέζη, Τάσος Κορωνάκης - Laika Productions
Σενάριο-σκηνοθεσία: Ιωσήφ Βαρδάκης
Με την υποστήριξη του ΕΚΚ και της ΕΡΤ

Αίθουσα Σταύρος Τορνές, Αποθήκη 1, Λιμάνι Σάββατο 11/3/23, 20:00
Αίθουσα Τζον Κασσαβέτης, Αποθήκη 1, Λιμάνι Κυριακή 12/3/23, 12:30               
Η ταινία θα είναι επίσης διαθέσιμη στη διαδικτυακή πλατφόρμα του Φεστιβάλ από τις 11/03 στις 10:00 π.μ. και έως το τέλος του φεστιβάλ ή την εξάντληση των διαθέσιμων θεάσεων.

Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για το 25ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης εδώ.

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ο Ιώκο ετοίμασε ένα «έργο για έναν άνθρωπο μονάχα»

Εικαστικά / Ο Ιώκο ετοίμασε ένα «έργο για έναν άνθρωπο μονάχα» με drag και ποίηση της Μάτσης Χατζηλαζάρου

Σε μια παλιά θεατρική μάντρα της μπελ επόκ, μια βίντεο εγκατάσταση που συνδυάζει την ποίηση, τη μουσική και το drag καλεί τους θεατές σε μια άκρως προσωπική ερωτική εξομολόγηση.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
«Αμφί» (1978-1990): το πλέον επιδραστικό έντυπο της ελληνικής ΛΟΑΤΚΙ+ ιστορίας

Queer Athens / «Αμφί» (1978-1990): το πλέον επιδραστικό έντυπο της ελληνικής ΛΟΑΤΚΙ+ ιστορίας

«Πνευματικό παιδί» του πρώιμου ΑΚΟΕ, εκφραστικό και ακτιβιστικό «αλφαβητάρι» της κοινότητας σε δύσκολους καιρούς, άνοιξε ορίζοντες και συνειδήσεις, θέτοντας καινοφανείς διεκδικήσεις και προβληματικές.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Από τα '70s μέχρι σήμερα: αυτοί είναι οι σημαντικότεροι σταθμοί του ΛΟΑΤΚΙ+ ακτιβισμού στην Ελλάδα

Διεθνής Ημέρα κατά της Ομοφοβίας, Αμφιφοβίας, Τρανσφοβίας και Ιντερφοβίας / Από τα '70s μέχρι σήμερα: αυτοί είναι οι σημαντικότεροι σταθμοί του ΛΟΑΤΚΙ+ ακτιβισμού στην Ελλάδα

Άλλοτε «στρωμένοι» με ροδοπέταλα και γκλίτερ, άλλοτε πάλι με θλίψη και οργή, οι αθηναϊκοί δρόμοι έχουν χαραγμένα και τα δικά μας ονόματα.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Στα χνάρια της Queer Αθήνας»

Lgbtqi+ / Ένας ιστορικός περίπατος «στα χνάρια της queer Αθήνας»

Εντυπωσιακή ήταν η προσέλευση του κόσμου στον περίπατο που διοργάνωσαν τα ΑΣΚΙ με το Queer Athens στον συντονισμό, δείγμα του έντονου ενδιαφέροντος για τη μέχρι πρόσφατα κατακερματισμένη και εν πολλοίς παραγνωρισμένη queer ιστορία αυτής της πόλης.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο Ρίτσαρντ Τσάμπερλεϊν στα 90: Ο βασιλιάς της τηλεόρασης ζει εδώ και χρόνια χωρίς μυστικά

Οθόνες / Ο Ρίτσαρντ Τσάμπερλεϊν στα 90: Ο βασιλιάς της τηλεόρασης ζει εδώ και χρόνια χωρίς μυστικά

Διάσημος ανά τον πλανήτη από το «Σογκούν» και «Τα πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας», ο Αμερικανός ηθοποιός αποφάσισε πριν από είκοσι χρόνια να αποκαλύψει την σεξουαλική του ταυτότητα και να κερδίσει την ελευθερία του
THE LIFO TEAM
Η αποδόμηση του greek dream στις ταινίες του Νίκου Παπατάκη

Οθόνες / Η αποδόμηση του greek dream στις ταινίες του Νίκου Παπατάκη

Ο εμιγκρές που κατάφερε να δει διεισδυτικά και βαθιά στην ελληνική ψυχή, ο «μοναχικός αναρχικός» με την πολύ μικρή σε μέγεθος φιλμογραφία αλλά την τεράστια σε καλλιτεχνική αξία. Από τον Παπατάκη μέχρι τον Λάνθιμο, η απόσταση είναι μικρότερη απ' όσο φανταζόμαστε.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
10 σπουδαίες κινηματογραφικές ερμηνείες του Κίλιαν Μέρφι

Οθόνες / Από τα ζόμπι του Ντάνι Μπόιλ ως τον Κεν Λόουτς: Δέκα σπουδαίες ερμηνείες του Κίλιαν Μέρφι

Ο φετινός νικητής του Όσκαρ α' ανδρικού ρόλου είναι ένας αυθεντικός καρατερίστας, αλλιώτικος και απόκοσμος, συγκινητικός στα όρια της συντριβής. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Apple πετάει τόσα πολλά χρήματα σε παραγωγές που δεν βλέπει σχεδόν κανείς;

Οθόνες / Γιατί η Apple πετάει τόσα πολλά χρήματα σε παραγωγές που δεν βλέπει σχεδόν κανείς;

Ο τεχνολογικός γίγαντας έχει την πολυτέλεια να ξοδεύει μυθικά ποσά για περιεχόμενο υψηλού κύρους αλλά χαμηλής ανταπόκρισης. Είναι αυτό μέρος μιας στρατηγικής ή απλά έχει λεφτά για πέταμα;
THE LIFO TEAM
Αλέν Ντελόν: Οι τραγικές τελευταίες σελίδες της ζωής ενός μεγάλου σταρ

Οθόνες / Αλέν Ντελόν: Οι τραγικές τελευταίες σελίδες της ζωής ενός μεγάλου σταρ

Ένα πικρό φινάλε σε μια λαμπερή ζωή, με ιστορίες μίσους μεταξύ των παιδιών του, μια περιουσία που έχει διανεμηθεί «άδικα» και κατηγορίες για χειραγώγηση και κακοποίηση.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Tα «Αδέσποτα Κορμιά» δεν είναι μόνο η πολυσυζητημένη αφίσα τους

The Review / Tα «Αδέσποτα Κορμιά» δεν είναι μόνο η πολυσυζητημένη αφίσα τους

Ο Γιάννης Βασιλείου και η Τίνα Μανδηλαρά αναλύουν την ταινία που συζητήθηκε περισσότερο από όλες στο 26ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, τα «Αδέσποτα Κορμιά» της Ελίνας Ψύκου, με αφορμή την κυκλοφορία της στις αίθουσες από 28 Μαρτίου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Κέιτ Μπλάνσετ: «Οι κοινωνίες σπρώχνουν τις συλλογικές τους αποτυχίες κάτω από το χαλί»

Αποκλειστική συνέντευξη / Κέιτ Μπλάνσετ: «Οι κοινωνίες σπρώχνουν τις συλλογικές τους αποτυχίες κάτω από το χαλί»

Με αφορμή το «Νέο Αγόρι», μια ταινία του συμπατριώτη της Γουόρικ Θόρντον στην οποία ανέλαβε την παραγωγή και πρωταγωνιστεί, η σπουδαία ηθοποιός συζητά με τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο. Αποκαλύπτει ένα δύσκολο παιδικό βίωμα, μιλά για τις έννοιες του θαύματος και του σωτήρα, θυμάται πώς γνώρισε τον Χρήστο Νίκου και τι την έλκει στο σινεμά που αυτός οραματίζεται. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Πολ Σάιμον δεν ακούει καθόλου πλέον από το ένα αυτί αλλά η μουσική παραμένει βαθιά εντός του

Daily / Ο Πολ Σάιμον δεν ακούει καθόλου πλέον από το ένα αυτί αλλά η μουσική παραμένει βαθιά εντός του

Το ντοκιμαντέρ «In Restless Dreams: The Music of Paul Simon» αποτελεί μια συναρπαστική αναδρομή στη μακρά πορεία του σπουδαίου δημιουργού, από τους Simon and Garfunkel μέχρι σήμερα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η «Αιώνια Λιακάδα ενός Καθαρού Μυαλού» έγινε 20 χρονών

Οθόνες / Έρωτας και μνήμη: Η «Αιώνια Λιακάδα ενός Καθαρού Μυαλού» έγινε 20 χρονών

Η δημοφιλής ρομαντική ταινία με τον Τζιμ Κάρεϊ και την Κέιτ Γουίνσλετ συμπλήρωσε μια εικοσαετία από την αμερικανική της πρεμιέρα. Με αφορμή αυτή την επέτειο, την επισκεπτόμαστε ξανά και εξετάζουμε γιατί παραμένει αγαπητή μέχρι σήμερα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Τρία ελληνικά ντοκιμαντέρ του 26ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης που πρέπει να δείτε οπωσδήποτε

Οθόνες / Γιατί τα ελληνικά ντοκιμαντέρ είναι στο σύνολό τους καλύτερα από τις ταινίες μυθοπλασίας - Τρία παραδείγματα

Τα πολυσυζητημένα «Αδέσποτα Κορμιά», ένα ερωτικό προσκύνημα στη Σαπφώ και ένα στοιχειωμένο σκακιστικό καφενείο στην καρδιά του αθηναϊκού κέντρου: Τρεις ταινίες που ξεχώρισαν στο 26ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Υπάρχει άνθρωπος που δεν έκλαψε με το «One Day» του Netflix;

The Review / Υπάρχει άνθρωπος που δεν έκλαψε με το «One Day» του Netflix;

Ο Γιάννης Βασιλείου και η Ναταλία Πετρίτη συζητούν για τα συν και τα πλην της παραγωγής του Netflix, για τους λόγους που δέθηκαν οι θεατές μαζί της και για άλλες πρόσφατες παραγωγές που θα έκαναν ακόμα και μια πέτρα να κλάψει.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Πάθη, μίση, ανταλλαγή εραστών και ατέλειωτοι καβγάδες: Το μυστικό παρασκήνιο πίσω από τις βελούδινες ταινίες του Τζέιμς Άιβορι

Οθόνες / Πάθη, μίση, ατέλειωτοι καβγάδες: Το παρασκήνιο πίσω από τις βελούδινες ταινίες του Τζέιμς Άιβορι

Ένα νέο ντοκιμαντέρ για το ντουέτο του παραγωγού Ισμαήλ Μέρτσαντ και του σκηνοθέτη Τζέιμς Άιβορι καθιστά σαφές ότι τα υποβόσκοντα πάθη στις ταινίες τους δεν ήταν τίποτα σε σύγκριση με ό,τι συνέβαινε πίσω από την κάμερα.
THE LIFO TEAM
Lee Grant: «Η εξορία μου από το Χόλιγουντ ήταν η καλύτερη εκπαίδευση που θα μπορούσα να φανταστώ»

Οθόνες / Λι Γκραντ: Μια «ακυρωμένη» ηθοποιός, μια ακόμα ενεργή και αξιόλογη σκηνοθέτιδα

To τρομερό ταλέντο που έκανε μπαμ από μακριά και το Χόλιγουντ κατέστρεψε χωρίς αιτία βρίσκεται πια στην κορυφή της λίστας με τους μεγαλύτερους (σε ηλικία) εν ζωή σκηνοθέτες. Η ιστορία της ζωής και της καριέρας του κοριτσιού με την κλεμμένη νεότητα είναι συγκλονιστική.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ