Oι δύο πρώτες αστοχίες στο Εθνικό

Oι δύο πρώτες αστοχίες στο Εθνικό Facebook Twitter
Η Γειτονιά των Αγγέλων
4

Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης δεν θέλησε να εντάξει το έργο του Η Γειτονιά των Αγγέλων στα άπαντά του (κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Κέδρος). Ακόμα και στην επίσημη ιστοσελίδα του (www.kambanellis.gr) το μόνο που αναφέρεται για το έργο είναι ότι ανέβηκε από τον θίασο Τζένης Καρέζη στο Θέατρο Κοτοπούλη το 1963 σε σκηνοθεσία του συγγραφέα, με σκηνικά και κοστούμια του Βασίλη Φωτόπουλου και μουσική του Μίκη Θεοδωράκη. Όσο για την κινηματογραφική εκδοχή του έργου, μια υποσημείωση συμπληρώνει τον κατάλογο των ταινιών του που βασίστηκαν σε έργα του (ή σε δικά του σενάρια): «Η ταινία του Γιάννη Δαλιανίδη Γυμνοί στον Δρόμο του 1969 βασίζεται στο θεατρικό έργο του Ι.Κ. Η Γειτονιά των Αγγέλων». Αυτό είναι όλο.

Έγραψε τη Γειτονιά των Αγγέλων έπειτα από παραγγελία της Τζένης Καρέζη, το καλοκαίρι του 1963. Ήταν η πρώτη απόπειρα του Καμπανέλλη να δουλέψει –και ως σκηνοθέτης– στο εμπορικό θέατρο, εκτός του προστατευτικού πλαισίου του Εθνικού Θεάτρου (Η έβδομη μέρα της δημιουργίας, 1956) και του Θεάτρου Τέχνης (Η Αυλή των Θαυμάτων, 1957 και Η ηλικία της Νύχτας, 1959). Η μουσική και τα τέσσερα λαϊκά τραγούδια που έγραψε για την παράσταση ο Μίκης Θεοδωράκης στήριξαν μια νέα δραματουργική πρόταση, ένα λυρικό δραματικό θέατρο που καθ' υπερβολήν χαρακτηρίστηκε από κριτικό της εποχής έως και «λαϊκή όπερα».

Το πείραμα, πάντως, δεν πέτυχε και η παράσταση κατέβηκε σ' έναν μήνα. Δικαιολογημένα, θα έλεγα. Η ιστορία είναι πολύ αδύναμη για να μπορέσει να προκαλέσει το παραμικρό ενδιαφέρον. Η ταξική αντιπαράθεση που πληγώνει τον έρωτα ενός φτωχού νέου με κόρη εργοστασιάρχη (σε συνδυασμό με τις αντιδράσεις του μικρόκοσμου μιας γειτονιάς στη Δραπετσώνα της δεκαετίας του '60, που αρνείται, ως αταίριαστη, τη σχέση τους) ήταν εξωπραγματική σε μια εποχή μεγάλου πολιτικού αναβρασμού. Δεν ήταν μακριά η «μάχη της παράγκας» (1960), όταν πρόσφυγες εγκατεστημένοι στη Δραπετσώνα αντιστάθηκαν και απέτρεψαν την κατεδάφιση των φτωχικών τους, ούτε οι εκλογές βίας και νοθείας του 1961 και ο ανένδοτος αγώνας του Γεωργίου Παπανδρέου, που θα οδηγήσουν τελικά στη νίκη της Ένωσης Κέντρου στην εκλογική αναμέτρηση του Νοεμβρίου 1963. Πώς να είναι πειστική σήμερα;

Αλλά αν ο συγγραφέας δεν εκτιμά ένα έργο του τόσο ώστε να το εντάξει στα άπαντά του, για ποιον λόγο να ασχοληθεί κάποιος μαζί του 50 χρόνια μετά; Ακόμα κι ένας σπουδαίος συγγραφέας, όπως ο Ιάκωβος Καμπανέλλης, μπορεί να έχει τις άτυχες στιγμές του και η Γειτονιά των Αγγέλων τέτοια ήταν.

Αυτό, λοιπόν, το αδύναμο έργο (η σχηματική ιδέα ενός κοινωνικά αταίριαστου έρωτα δεν αναπτύσσεται, αλλά οδηγείται σ' ένα εξαρχής αναμενόμενο φινάλε) επιλέχθηκε ως πρώτη παράσταση στη Σκηνή Κοτοπούλη του Εθνικού, σε σκηνοθεσία μάλιστα του παλαιού των ημερών Κώστα Τσιάνου.

Ο τελευταίος πρόσθεσε μερικά ακόμα από τα έξοχα λαϊκά τραγούδια που έγραψε ο Μίκης τη δεκαετία του '60 κι έστησε μια μουσική παράσταση, όπου η υπόθεση του έργου λειτουργεί ως υποτυπώδες όχημα για να ακουστούν τα τραγούδια. Θέατρο παλιομοδίτικο, ξεπερασμένη υποκριτική, ένας πρωταγωνιστής ξένος προς τον ρόλο του (ο Νίκος Ψαρράς ως οικοδόμος!), μια πρωταγωνίστρια (Μαρίνα Ασλάνογλου) που επιμένει να κυκλοφορεί με κόκκινες σατέν γόβες στην προσφυγική φτωχογειτονιά, αμήχανος θίασος, ανέμπνευστο σκηνικό, ούτε ρεαλισμός, ούτε λαϊκός εξπρεσιονισμός, κι ένας τραγουδιστής που τραγουδάει υπέροχα (Ζαχαρίας Καρούνης), αλλά χωρίς η παρουσία του να είναι ενταγμένη φυσικά στη δράση. Κακό έργο, παλιομοδίτικη παράσταση. Από το χειροκρότημα, πάντως, φάνηκε ότι στο κοινό της περασμένης Κυριακής (συνταξιούχοι του Δημοσίου, τότε που το Δημόσιο είχε κύρος) άρεσε.

Oι δύο πρώτες αστοχίες στο Εθνικό Facebook Twitter
Περιποιητής Φυτών

Κι από τη σκηνή Κοτοπούλη, στη Νέα Σκηνή όπου παρουσιάζεται ο Περιποιητής Φυτών του Παύλου Μάτεσι, σε σκηνοθεσία Έκτορα Λυγίζου. Το 1989, όταν πρωτοπαρουσιάστηκε, έκανε αίσθηση αυτή η μπεκετικού ύφους, αγωνιώδης παραβολή για την ύπαρξη μέσα στην τέχνη, που συχνά είναι μοναχική, απροσάρμοστη, εμμονική, φασματική. Υφίσταται ύπαρξη μέσα στην τέχνη, όταν δεν υπάρχει αποδέκτης που να την αναγνωρίσει ως τέτοια; Υπάρχει καλλιτεχνικό έργο ερήμην του (όποιου) κοινού; Κι όταν υπάρξει αποδέκτης και ανταπόκριση, πόσο επηρεάζεται η αρχική ανάγκη για καλλιτεχνική έκφραση από εξωγενείς παράγοντες;

Ενδιαφέροντα όλα αυτά, αλλά δεν είναι κατάλληλη η στιγμή για να μας απασχολήσουν. Το θέατρο που έχει ως θέμα τον εαυτό του δεν το σηκώνει η εποχή. Είναι τόσο οξείες οι συγκρούσεις που εξελίσσονται αυτήν τη στιγμή στον κόσμο γύρω μας, στον πραγματικό χρόνο, που το ζήτημα της «υπερβατικότητας της σκηνής» δεν μπορώ να φανταστώ ποιον μπορεί να ενδιαφέρει .

Ο Έκτορας Λυγίζος έστησε μια καθαρή παράσταση, σ' έναν σκηνικό χώρο τεχνητό, επινοημένο, ειδικά κατασκευασμένο για την κατασκευασμένη υπόθεση δύο ηθοποιών αυτοεξόριστων σε μια ερημική παραλία, που επί πέντε χρόνια δουλεύουν έργα που δεν βλέπει κανείς . Οι ερμηνείες του Γιώργου Συμεωνίδη και του Δημήτρη Παπανικολάου είναι καλοδουλεμένες, το σώμα παρόν. Μάταιος κόπος. Τίποτα απ' ό,τι συμβαίνει επί σκηνής δεν σε αγγίζει. Τίποτα δεν σε αφορά.

Η αστοχία της επιλογής προκαλεί απορία. Και αν σκεφτείς ότι το επόμενο διάστημα στις διάφορες σκηνές του Εθνικού έχουν προγραμματιστεί τα Πρόβα Νυφικού, Φλαντρώ και Φιλάργυρος, βλέπεις πως πέντε στα πέντε, τα έργα που επιλέχθηκαν δεν μπορούν να συνομιλήσουν με την εποχή μας και τις ιδιαιτερότητές της. Η εικόνα διορθώνεται μόνο με τον καινούργιο χρόνο, με τον Ρόλο Μεφίστο του Κλάους Μαν σε διασκευή Αριάν Μνουσκίν, το Δεκαήμερο του Βοκάκιου και τη Δυτική Αποβάθρα του Κολτές.

Θέατρο
4

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΕΠΕΞ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΟΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

Θέατρο / Δημήτρης Γκοτσόπουλος: «Ήμουν ένα αγρίμι που είχε κατέβει από τα βουνά»

Ο ταλαντούχος ηθοποιός φέτος ερμηνεύει τον Νεοπτόλεμο στον «Φιλοκτήτη» του Σοφοκλή. Πώς κατάφερε από ένα αγροτικό περιβάλλον να πρωταγωνιστήσει σε μεγάλες τηλεοπτικές επιτυχίες και γιατί πέρασε ένα ολόκληρο καλοκαίρι στην Πολύαιγο, διαβάζοντας «Βάκχες»;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Θέατρο / Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Ο κορυφαίος Έλληνας σκηνοθέτης διασκευάζει φέτος τις τραγωδίες του Οιδίποδα σε ένα ενιαίο έργο και μιλά στη LiFO, για το πώς η μοίρα είναι μια παρεξηγημένη έννοια, ενώ σχολιάζει το αφήγημα περί «καθαρότητας» της Επιδαύρου, καθώς και τις ακραίες αντιδράσεις που έχει δεχθεί από το κοινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΓΙΑ 28 ΜΑΙΟΥ Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Θέατρο / Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Σαν σήμερα, το 1943, γεννήθηκε η Ελληνίδα σοπράνο που διέπρεψε για μια ολόκληρη δεκαετία στην Ευρώπη και την Αμερική, αλλά κάηκε εξαιτίας μιας σειράς ιδιαίτερα απαιτητικών ρόλων, τους οποίους ερμήνευσε πολύ νωρίς. Ο κόντρα τενόρος Άρης Χριστοφέλλης, ένας από τους λίγους στην Ελλάδα που γνωρίζουν σε βάθος την πορεία της, περιγράφει την άνοδο και την πτώση της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Θέατρο / Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Από τους Αγίους Σαράντα της Αλβανίας μέχρι τη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, η ζωή του βραβευμένου ηθοποιού, τραγουδιστή και σεναριογράφου είναι μια διαρκής προσπάθεια συμφιλίωσης με την απώλεια. Η παράσταση «Μια άλλη Θήβα» τον καθόρισε, ενώ ο ρόλος του στο «Brokeback Mountain» τού έσβησε κάθε ομοφοβικό κατάλοιπο. Δηλώνει πως αυτό που τον ενοχλεί βαθιά είναι η αδράνεια απέναντι σε όσα συμβαίνουν γύρω μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μιχαήλ Μαρμαρινός: Το έπος μάς έμαθε να αναπνέουμε ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΑΡΚΕΤΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Θέατρο / Μιχαήλ Μαρμαρινός: «Από μια κοινωνία της αιδούς, γίναμε μια κοινωνία της ξεδιαντροπιάς»

Με τη νέα του παράσταση, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός επιστρέφει στην Οδύσσεια και στον Όμηρο και διερευνά την έννοια της φιλοξενίας. Αναλογίζεται το «απύθμενο θράσος» της εποχής μας, εξηγεί τη στενή σχέση του έπους με το βίωμα και το θαύμα που χάσαμε και παραμένει σχεδόν σιωπηλός για τη νέα του θέση ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Θέατρο / 13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Τέχνη με φαντασία, αστείρευτη δημιουργία, πρωτοποριακές προσεγγίσεις: ένα επετειακό, εορταστικό, πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα για τα 70 χρόνια του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου μέσα από 83 επιλογές από το θέατρο, τη μουσική και τον χορό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κυνηγώντας τον χαμένο χρόνο σε ένα έργο για την εξουσία

Θέατρο / «Δελφίνοι ή Καζιμίρ και Φιλιντόρ»: Ένα έργο για τη μόνιμη ήττα μας από τον χρόνο

Ο Θωμάς Μοσχόπουλος σκηνοθετεί και γράφει ένα έργο-παιχνίδι, εξετάζοντας τις σχέσεις εξουσίας, τον δημιουργικό αντίλογο και τη μάταιη προσπάθεια να ασκήσουμε έλεγχο στη ζωή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΧΛΟΗ ΟΜΠΟΛΕΝΣΚΙ: Σκηνογράφος-ενδυματολόγος του θεάτρου και της όπερας

Οι Αθηναίοι / Χλόη Ομπολένσκι: «Τι είναι ένα θεατρικό έργο; Οι δυνατότητες που δίνει στους ηθοποιούς»

Ξεκίνησε την καριέρα της ως βοηθός της Λίλα ντε Νόμπιλι, υπήρξε φίλη του Γιάννη Τσαρούχη, συνεργάστηκε με τον Κάρολο Κουν και τον Λευτέρη Βογιατζή, δούλεψε με τον Φράνκο Τζεφιρέλι και, για περισσότερο από 20 χρόνια, με τον Πίτερ Μπρουκ. Η διεθνούς φήμης σκηνογράφος και ενδυματολόγος Χλόη Ομπολένσκι υπογράφει τα σκηνικά και τα κοστούμια στην «Τουραντότ» του Πουτσίνι και αφηγείται τη ζωή της στη LiFO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Φάουστ» του Άρη Μπινιάρη, ένα μιούζικαλ από την Κόλαση

Θέατρο / Φάουστ: Ένα μιούζικαλ από την κόλαση

«Ζήσε! Μας λέει ο θάνατος, ζήσε!», είναι το ρεφρέν του τραγουδιού που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά, εν μέσω ομαδικών βακχικών περιπτύξεων – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Φάουστ» του Γκαίτε σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Θέατρο / Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Η μεγάλη προσωπικότητα του ευρωπαϊκού θεάτρου Αριάν Μνουσκίν επιστρέφει στο Φεστιβάλ Αθηνών με το Θέατρο του Ήλιου για να μιλήσουν για τα τέρατα της Ιστορίας που παραμονεύουν πάντα και απειλούν τον ελεύθερο κόσμο. Με αφορμή την παράσταση που αποθεώνει τη σημασία του λαϊκού θεάτρου στην εποχή μας μοιραζόμαστε την ιστορία της ζωής και της τέχνης της, έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες, που υπηρετούν με πάθος την πρωτοπορία, την εγγύτητα που δημιουργεί η τέχνη και τη μεγαλειώδη ουτοπία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ Νίκος Χατζόπουλος

Νίκος Χατζόπουλος / «Αν σκέφτεσαι μόνο το ταμείο, κάποια στιγμή το ταμείο θα πάψει να σκέφτεται εσένα»

Ο Νίκος Χατζόπουλος έχει διανύσει μια μακρά πορεία ως ηθοποιός, σκηνοθέτης, μεταφραστής και δάσκαλος υποκριτικής. Μιλά στη LIFO για το πόσο έχει αλλάξει το θεατρικό τοπίο σήμερα, για τα πρόσφατα περιστατικά λογοκρισίας στην τέχνη, καθώς και για τις προσεχείς συνεργασίες του με τον Γιάννη Χουβαρδά και τον Ακύλλα Καραζήση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Χορός / Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Maguy Marin, Χρήστος Παπαδόπουλος, Damien Jalet, Omar Rajeh και άλλα εμβληματικά ονόματα του χορού πρωταγωνιστούν στις 20 παραστάσεις του φετινού προγράμματος του 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, που θα πραγματοποιηθεί από τις 18-27 Ιουλίου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Μια άλλη Θήβα»: Η πιο αθόρυβη επιτυχία της θεατρικής Αθήνας

The Review / «Μια άλλη Θήβα»: Η παράσταση-φαινόμενο που ξεπέρασε τους 100.000 θεατές

O Χρήστος Παρίδης συνομιλεί με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την θεατρική παράσταση στο Θεάτρο του Νέου Κόσμου, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, που διανύει πλέον την τρίτη της σεζόν σε γεμάτες αίθουσες. Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας της; Το ίδιο το έργο ή οι δύο πρωταγωνιστές, ο Θάνος Λέκκας και ο Δημήτρης Καπουράνης, που καθήλωσαν το κοινό;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Θέατρο / «Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Η Μαρία Πρωτόπαππα σκηνοθετεί την «Ανδρομάχη» στην Επίδαυρο, με άντρες ηθοποιούς στους γυναικείους ρόλους, εξερευνώντας τις πολιτικές και ηθικές διαστάσεις του έργου του Ευριπίδη. Η δημοκρατία, η ελευθερία, η ηθική και η ευθύνη ηγετών και πολιτών έρχονται σε πρώτο πλάνο σε μια πολιτική και κοινωνική τραγωδία με πολυδιάστατη δομή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «Χρυσή Εποχή»

Αποστολή στο Νόβι Σαντ / Κωνσταντίνος Ρήγος: «Ήθελα ένα υπέροχο πάρτι όπου όλοι είναι ευτυχισμένοι»

Στη νέα παράσταση του Κωνσταντίνου Ρήγου «Χρυσή Εποχή», μια συμπαραγωγή της ΕΛΣ με το Φεστιβάλ Χορού Βελιγραδίου, εικόνες από μια καριέρα 35 ετών μεταμορφώνονται ‒μεταδίδοντας τον ηλεκτρισμό και την ενέργειά τους‒ σε ένα ολόχρυσο ξέφρενο πάρτι.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
CHECK Απόπειρες για τη ζωή της: Ψάχνοντας την αλήθεια για τις υπέροχες, βασανισμένες γυναίκες και τις τραγικές εμπειρίες τους

Θέατρο / Η βάρβαρη εποχή που ζούμε σε μια παράσταση

Ο Μάρτιν Κριμπ στο «Απόπειρες για της ζωή της» που ανεβαίνει στο Θέατρο Θησείον σκιαγραφεί έναν κόσμο όπου κυριαρχεί ο πόλεμος, ο θάνατος, η καταπίεση, η τρομοκρατία, η φτώχεια, ο φασισμός, αλλά και ο έρωτας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ