ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ ΚΟΥΖΙΝΑΣ / Κυριακή

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ ΚΟΥΖΙΝΑΣ / Κυριακή Facebook Twitter
2

5&6.10 Σάββατο – Κυριακή.

Παραγγέλνω όσσο μπούκο από τον Γιάννη τον χασάπη. Είμαι πολύ χαρούμενος γιατί από τότε που ελάττωσα την κατανάλωση κρέατος, κάθε γεύμα μου απέκτησε αξία. Προσέχω να μην τρώω ούτε καν ζαμπόν. Έτσι, η κρεοφαγία έχει καταστεί μια ειδική περίσταση μέσα στην εβδομάδα, ένα γεγονός. Προσέχω τι θα μαγειρέψω, από πού θα το αγοράσω και πώς θα το μαγειρέψω ή σε ποιο εστιατόριο θα το φάω.

Σήμερα που κάπως μπήκε το φθινόπωρο είπα να κάνω ένα μαγειρευτό κρέας. Λίγο ιταλικό, χωρίς το καθιερωμένο ριζότο μιλανέζε, ίσως με λίγο περισσότερο spice απ' ό,τι συνήθως. Σε νάιλον σακούλα τροφίμων που κλείνει με ζιπ βάζω λίγο αλεύρι, περίπου ένα φλιτζάνι, μια κουταλιά σκόνη τσίλι, άλλη μία μουστάρδα σκόνη και φρεσκοτριμμένο πιπέρι. Βάζω μέσα στη σακούλα δυο-δυο τα κομμάτια του όσσο μπούκο, σφραγίζω τη σακούλα κι έτσι αυτά καλύπτονται από το  αλευρομείγμα. Με αυτό τον τρόπο κάνω λιγότερη ακαταστασία και το κρέας μου καλύπτεται σωστά με αλεύρι. Μόλις τελειώσω με όλα τα κομμάτια, βάζω σε μια βαθιά μαντεμένια κατσαρόλα ελαιόλαδο και βούτυρο ανάλατο και τα αφήνω να κάψουν σε μέτρια φωτιά. Εκεί σοτάρω το κρέας χωρίς να υπερφορτώνω την κατσαρόλα μου, σιγά-σιγά, μέχρι να πάρει ένα χρυσό χρώμα από όλες τις πλευρές. Αφού τελειώσω, στην άδεια κατσαρόλα ρίχνω ψιλοκομμένα τρία καρότα, τρία στικ σέλερι και τρία μέτρια κρεμμύδια. Σοτάρω για περίπου πέντε λεπτά και προσθέτω τρεις σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένο, τρία φύλλα δάφνης και τέσσερα-πέντε κλωναράκια από φρέσκο θυμάρι. Επαναφέρω το κρέας στην κατσαρόλα και προσθέτω δυο ποτήρια κόκκινο κρασί, ένα ποτήρι ντομάτα ώριμη ψιλοκομμένη και μανιτάρια πορτσίνι αποξηραμένα που τα άφησα να μουλιάσουν σε ζεστό νερό. Εννοείται πως στην κατσαρόλα βάζω και το υγρό από τα μανιτάρια. Αφήνω να πάρει βράση στο μάτι της κουζίνας, σκεπάζω και περνάω το φαγητό σε φούρνο προθερμασμένο στους 150 βαθμούς Κελσίου. Θέλει τουλάχιστον δύο με δυόμισι ώρες στον φούρνο για να ετοιμαστεί. Στο τέλος, αυτό που έχω στην κατσαρόλα είναι ένα κρέας λουκούμι που πέφτει από το κόκαλο και είναι βουλιαγμένο σε μια υπέροχη, δεμένη σάλτσα. Πρέπει εδώ να σημειώσω πως το όσσο μπούκο είναι ένα φτηνό κρέας –είναι ιταλική λέξη σημαίνει κόκαλο με τρύπα και κόβεται από τα κότσια του ζώου ροδέλες– που κερδίζει από τη χαμηλή φωτιά και τις πολλές ώρες ψησίματος. Μαλακώνει, οι ίνες που συνδέουν τους μυς λιώνουν και αυτό που έχεις είναι ένα μαλακό, λιπαρό και πεντανόστιμο αποτέλεσμα. Το φαγητό αυτό θα κερδίσει, αν μείνει ένα βράδυ πριν το φάμε. Έτσι, λοιπόν, το αφήνω να κρυώσει και το βάζω στο ψυγείο.

Την άλλη μέρα, και όσο εγώ ετοιμάζω τα υπόλοιπα πιάτα του κυριακάτικου πρώτου τραπεζιού, προθερμαίνω τον φούρνο και βγάζω την κατσαρόλα με το όσσο μπούκο από το ψυγείο. Πρώτα μαζεύω το λίπος που έχει στερεοποιηθεί από την ψύξη στην επιφάνεια του φαγητού και μετά τοποθετώ την κατσαρόλα στον φούρνο και την αφήνω να σιγοβράσει. Όταν αρχίσει να βράζει, προσθέτω δύο κουταλιές μουστάρδα Ντιζόν και συνεχίζω να βράζω για άλλο ένα πεντάλεπτο. Η μουστάρδα το φρεσκάρει, ανεβάζει και ελαφραίνει τη βαριά γεύση της σάλτσας μου. Τελειώνω με ψιλοκομμένο μαϊντανό και σερβίρω με πουρέ, ένα κόκκινο κρασί και μια ωραία πράσινη σαλάτα. Αυτό μάλιστα! Αυτό είναι το τέλειο φθινοπωρινό φαγητό.

Για γλυκό, το παρακάνω. Με ό,τι απέμεινε από το κέικ φουντούκι της Πέμπτης φτιάχνω μια μίνι τούρτα. Κόβω το κέικ σε φέτες και τις βρέχω με ένα σιρόπι που το μπούσταρα με αρκετό ρούμι. Απλώνω σε ένα ταψί μια σειρά από τις φέτες του κέικ και καλύπτω με μια κρεμ πατισερί σοκολάτα. Είναι απλό: τη φτιάχνεις κανονικά και προσθέτεις σοκολάτα στο γάλα που βράζει. Επαναλαμβάνω με άλλη μια στρώση κέικ, άλλη μια στρώση κρεμ πατισερί και τελειώνω με κέικ. Το αφήνω στο ψυγείο να στερεοποιηθούν η κρέμα και το κέικ και το σερβίρω με λίγη κρέμα σαντιγί από πάνω.

Εντάξει! Θα έχω τύψεις για έναν μήνα με αυτό το γεύμα. Είναι, σκέφτομαι, το πρώτο φθινοπωρινό κυριακάτικο γεύμα και ενώ ξέρω πως την άλλη βδομάδα θα έχουμε τριαντάρια και μάλλον θα τρέχουμε σε παραλίες, το απολαμβάνω. Αυτό το μικρό γεύμα, τον φίλο που ήρθε και τα λέμε με δυο ποτήρια κρασί και κάνουμε σκέψεις για αλλαγές στο σπίτι και μιλάμε για τα βιβλία που διαβάζουμε. Μικρά πράγματα, που όποιος έχει ξαναδιαβάσει αυτήν τη στήλη ξέρει πως μου αρέσουν. Λοιπόν, χαιρετισμούς και καλή εβδομάδα να έχετε. Να πάτε για μπάνιο την Κυριακή. Σας φιλώ.

Γεύση
2

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι ιδιαίτερες γεύσεις του καλοκαιριού στο Αιγαίο

Γεύση / Σαρδέλες Καλλονής, Φούσκες, Σκίζα. Αυτή είναι η γεύση του Αιγαίου

Οι μένουλες Καρπάθου, το σπινιάλο Καλύμνου, η σκίζα της Μήλου και η μόστρα της Μυκόνου: Από τον ιωδιούχο αφρό του Αιγαίου ως τα μητάτα των Κυκλάδων, η γεύση του καλοκαιριού αποτυπώνεται σε προϊόντα που φέρουν την ιστορία και το φως των νησιών.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Ελένη Σαράντη

Γεύση / Ελένη Σαράντη: «Κυνήγησα πράγματα που τελικά δεν είχαν σημασία»

Μετά από μια δύσκολη στιγμή, κατάλαβε πως η μόνη επιβράβευση που μετρά δεν είναι τα αστέρια, αλλά το “φάγαμε καταπληκτικά”. Όταν την αποκαλούν σεφ, απαντά απλά: «Εγώ μαγειρεύω». Η υπερήφανη μαγείρισσα που προκαλεί ουρές στην οδό Σαλαμίνος, στον Κεραμεικό, είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Το κρασί με απλά λόγια / Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Ο σεφ και οινοποιός μας ταξιδεύει από τη Σαντορίνη στο Παρίσι, στο Μarais, όπου είχε μια πολύ επιτυχημένη μακρόχρονη πορεία ως ένας από τους δημιουργούς του ρεύματος του bistronomie. Τώρα βρίσκεται στη Σάμο όπου φτιάχνει κρασιά τα οποία εκφράζουν την προσωπικότητά του και τον χαρακτήρα του, με σκοπό να τα απολαμβάνει ο κόσμος με το φαγητό του, μαζί με άλλους ανθρώπους.
THE LIFO TEAM
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Τραπέζι κάτω από την κληματαριά

Γεύση / Τραπέζια κάτω από βαθύσκιωτες κληματαριές. Αυτό είναι το καλοκαίρι

Σκάροι με μπάμιες μαγειρεμένα στον χυμό των ανώριμων σταφυλιών από την κληματαριά της αυλής μας, σκορπιοί μακαρονάδα με ρόγες των ώριμων τσαμπιών, καθώς και αρνάκι κοκκινιστό με γλυκόξινες αγουρίδες. Αυτές είναι οι γεύσεις που αξίζουν τον ίσκιο της κληματαριάς.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Το κρασί με απλά λόγια / Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Ένα podcast από την Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και τον Παναγιώτη Ορφανίδη αφιερωμένο σε έναν πιονέρο του ελληνικού αμπελώνα, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
THE LIFO TEAM
Τα μυστήρια της κουζίνας του λιμανιού

Γεύση / Mε τα«δώρα» του λιμανιού θα μαγειρέψεις τα ωραιότερα φαγητά

Κάβουρες από τα βαθιά νερά, φλογάτες σκορπίνες, μαγιάτικα στον φούρνο και άλλα ψάρια που δεν φτάνουν στον πάγκο του ιχθυοπώλη. Η βόλτα στο λιμάνι είναι πηγή έμπνευσης για τους σπιτικούς μάγειρες.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ