ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ ΚΟΥΖΙΝΑΣ / Κυριακή

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ ΚΟΥΖΙΝΑΣ / Κυριακή Facebook Twitter
2

5&6.10 Σάββατο – Κυριακή.

Παραγγέλνω όσσο μπούκο από τον Γιάννη τον χασάπη. Είμαι πολύ χαρούμενος γιατί από τότε που ελάττωσα την κατανάλωση κρέατος, κάθε γεύμα μου απέκτησε αξία. Προσέχω να μην τρώω ούτε καν ζαμπόν. Έτσι, η κρεοφαγία έχει καταστεί μια ειδική περίσταση μέσα στην εβδομάδα, ένα γεγονός. Προσέχω τι θα μαγειρέψω, από πού θα το αγοράσω και πώς θα το μαγειρέψω ή σε ποιο εστιατόριο θα το φάω.

Σήμερα που κάπως μπήκε το φθινόπωρο είπα να κάνω ένα μαγειρευτό κρέας. Λίγο ιταλικό, χωρίς το καθιερωμένο ριζότο μιλανέζε, ίσως με λίγο περισσότερο spice απ' ό,τι συνήθως. Σε νάιλον σακούλα τροφίμων που κλείνει με ζιπ βάζω λίγο αλεύρι, περίπου ένα φλιτζάνι, μια κουταλιά σκόνη τσίλι, άλλη μία μουστάρδα σκόνη και φρεσκοτριμμένο πιπέρι. Βάζω μέσα στη σακούλα δυο-δυο τα κομμάτια του όσσο μπούκο, σφραγίζω τη σακούλα κι έτσι αυτά καλύπτονται από το  αλευρομείγμα. Με αυτό τον τρόπο κάνω λιγότερη ακαταστασία και το κρέας μου καλύπτεται σωστά με αλεύρι. Μόλις τελειώσω με όλα τα κομμάτια, βάζω σε μια βαθιά μαντεμένια κατσαρόλα ελαιόλαδο και βούτυρο ανάλατο και τα αφήνω να κάψουν σε μέτρια φωτιά. Εκεί σοτάρω το κρέας χωρίς να υπερφορτώνω την κατσαρόλα μου, σιγά-σιγά, μέχρι να πάρει ένα χρυσό χρώμα από όλες τις πλευρές. Αφού τελειώσω, στην άδεια κατσαρόλα ρίχνω ψιλοκομμένα τρία καρότα, τρία στικ σέλερι και τρία μέτρια κρεμμύδια. Σοτάρω για περίπου πέντε λεπτά και προσθέτω τρεις σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένο, τρία φύλλα δάφνης και τέσσερα-πέντε κλωναράκια από φρέσκο θυμάρι. Επαναφέρω το κρέας στην κατσαρόλα και προσθέτω δυο ποτήρια κόκκινο κρασί, ένα ποτήρι ντομάτα ώριμη ψιλοκομμένη και μανιτάρια πορτσίνι αποξηραμένα που τα άφησα να μουλιάσουν σε ζεστό νερό. Εννοείται πως στην κατσαρόλα βάζω και το υγρό από τα μανιτάρια. Αφήνω να πάρει βράση στο μάτι της κουζίνας, σκεπάζω και περνάω το φαγητό σε φούρνο προθερμασμένο στους 150 βαθμούς Κελσίου. Θέλει τουλάχιστον δύο με δυόμισι ώρες στον φούρνο για να ετοιμαστεί. Στο τέλος, αυτό που έχω στην κατσαρόλα είναι ένα κρέας λουκούμι που πέφτει από το κόκαλο και είναι βουλιαγμένο σε μια υπέροχη, δεμένη σάλτσα. Πρέπει εδώ να σημειώσω πως το όσσο μπούκο είναι ένα φτηνό κρέας –είναι ιταλική λέξη σημαίνει κόκαλο με τρύπα και κόβεται από τα κότσια του ζώου ροδέλες– που κερδίζει από τη χαμηλή φωτιά και τις πολλές ώρες ψησίματος. Μαλακώνει, οι ίνες που συνδέουν τους μυς λιώνουν και αυτό που έχεις είναι ένα μαλακό, λιπαρό και πεντανόστιμο αποτέλεσμα. Το φαγητό αυτό θα κερδίσει, αν μείνει ένα βράδυ πριν το φάμε. Έτσι, λοιπόν, το αφήνω να κρυώσει και το βάζω στο ψυγείο.

Την άλλη μέρα, και όσο εγώ ετοιμάζω τα υπόλοιπα πιάτα του κυριακάτικου πρώτου τραπεζιού, προθερμαίνω τον φούρνο και βγάζω την κατσαρόλα με το όσσο μπούκο από το ψυγείο. Πρώτα μαζεύω το λίπος που έχει στερεοποιηθεί από την ψύξη στην επιφάνεια του φαγητού και μετά τοποθετώ την κατσαρόλα στον φούρνο και την αφήνω να σιγοβράσει. Όταν αρχίσει να βράζει, προσθέτω δύο κουταλιές μουστάρδα Ντιζόν και συνεχίζω να βράζω για άλλο ένα πεντάλεπτο. Η μουστάρδα το φρεσκάρει, ανεβάζει και ελαφραίνει τη βαριά γεύση της σάλτσας μου. Τελειώνω με ψιλοκομμένο μαϊντανό και σερβίρω με πουρέ, ένα κόκκινο κρασί και μια ωραία πράσινη σαλάτα. Αυτό μάλιστα! Αυτό είναι το τέλειο φθινοπωρινό φαγητό.

Για γλυκό, το παρακάνω. Με ό,τι απέμεινε από το κέικ φουντούκι της Πέμπτης φτιάχνω μια μίνι τούρτα. Κόβω το κέικ σε φέτες και τις βρέχω με ένα σιρόπι που το μπούσταρα με αρκετό ρούμι. Απλώνω σε ένα ταψί μια σειρά από τις φέτες του κέικ και καλύπτω με μια κρεμ πατισερί σοκολάτα. Είναι απλό: τη φτιάχνεις κανονικά και προσθέτεις σοκολάτα στο γάλα που βράζει. Επαναλαμβάνω με άλλη μια στρώση κέικ, άλλη μια στρώση κρεμ πατισερί και τελειώνω με κέικ. Το αφήνω στο ψυγείο να στερεοποιηθούν η κρέμα και το κέικ και το σερβίρω με λίγη κρέμα σαντιγί από πάνω.

Εντάξει! Θα έχω τύψεις για έναν μήνα με αυτό το γεύμα. Είναι, σκέφτομαι, το πρώτο φθινοπωρινό κυριακάτικο γεύμα και ενώ ξέρω πως την άλλη βδομάδα θα έχουμε τριαντάρια και μάλλον θα τρέχουμε σε παραλίες, το απολαμβάνω. Αυτό το μικρό γεύμα, τον φίλο που ήρθε και τα λέμε με δυο ποτήρια κρασί και κάνουμε σκέψεις για αλλαγές στο σπίτι και μιλάμε για τα βιβλία που διαβάζουμε. Μικρά πράγματα, που όποιος έχει ξαναδιαβάσει αυτήν τη στήλη ξέρει πως μου αρέσουν. Λοιπόν, χαιρετισμούς και καλή εβδομάδα να έχετε. Να πάτε για μπάνιο την Κυριακή. Σας φιλώ.

Γεύση
2

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Aspasia: Πώς η Σταυριανή Ζερβακάκου έστησε ένα εστιατόριο-προορισμό

Γεύση / Aspasia: Ένα εστιατόριο που ανταμείβει κάθε στροφή του δρόμου προς τη Μάνη

Στο απόγειο της φήμης της, η Σταυριανή Ζερβακάκου αποφάσισε να επιστρέψει σε έναν τραχύ τόπο και να στήσει ένα εστιατόριο-προορισμό σε έναν μικρό ορεινό οικισμό, αξιοποιώντας στην κουζίνα της όσα άγρια της δίνει το μέρος.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Η άνοιξη και το καλοκαίρι της ρίγανης

Γεύση / H ρίγανη που δίνει γεύση στα καλοκαίρια μας

Είναι το πιο δημοφιλές μυριστικό της Aνατολικής Μεσογείου και δίνει ιδέες για μερικά από τα πιο αντιπροσωπευτικά καλοκαιρινά εδέσματα, όπως η ριγανάδα, ο ντάκος, η χωριάτικη σαλάτα και οι ριγανάτες σαρδέλες.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Quinn’s: Γιατί όλοι πίνουν Dry Martini «στου Ηλία» Μαρινάκη 

Γεύση / Quinn’s: Γιατί όλοι πίνουν Dry Martini στου Ηλία Μαρινάκη 

Στην πιάτσα των Ιλισίων, σε ένα μέρος όπου όλα είναι μελετημένα, ένας πολύπειρος και προσγειωμένος μπάρμαν μας καλεί να χαθούμε στον «Κήπο των επίγειων απολαύσεων», συζητώντας και πίνοντας κλασικά αλλά αναβαθμισμένα κοκτέιλ.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΜΠΑΚΑΛΙΚΑ, DELI

Γεύση / Ο μεγάλος οδηγός του Αθηναίου καλοφαγά: Τα 51 πιο νόστιμα σημεία της πόλης

Εξειδικευμένα παντοπωλεία, deli με αλλαντικά και τυριά από την Ελλάδα και τον κόσμο, χασάπικα για κρέατα άριστης ποιότητας, κάβες και φούρνοι με ψωμιά παραδοσιακά αλλά και νέας εποχής, σε μια λίστα που μπορεί να είναι ο παράδεισος του foodie.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Είναι η τούρτα αμυγδάλου του Μπόζα η πιο ωραία στην Αθήνα;

Γεύση / Είναι η τούρτα αμυγδάλου του Μπόζα η πιο ωραία τούρτα της Αθήνας;

Όσο και αν η τέχνη της ζαχαροπλαστικής έχει κάνει άλματα στη χώρα μας, δεν έχουμε πάψει ποτέ να αγαπάμε τα «παλιά γλυκά» που μας θυμίζουν παιδικά χρόνια, οικογενειακές συγκεντρώσεις, γενέθλια και γιορτές.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ωδή στην pure σεβεντίλα: Ένα σπίτι που μοιάζει με μικροοργανισμό.

Γεύση / Ένα σπίτι στο Παλαιό Φάληρο που αποθεώνει τα απίθανα '70s

Το σπίτι του Γιώργου Κελέφη, εκδότη του περιοδικού ΟΖΟΝ, στο Παλαιό Φάληρο ‒σχεδιασμένο από τους σπουδαίους αρχιτέκτονες Δημήτρη και Σουζάνα Αντωνακάκη‒ μοιάζει με χρονοκάψουλα που σε μεταφέρει στη δεκαετία του ’70.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
Τα κρασιά της Κεφαλονιάς: Ρομπόλα, Μαυροδάφνη και άλλες εξαιρετικές ποικιλίες

Το κρασί με απλά λόγια / Τα κρασιά της Κεφαλονιάς: Ρομπόλα, Μαυροδάφνη και άλλες εξαιρετικές ποικιλίες

Η Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και ο Παναγιώτης Ορφανίδης ταξιδεύουν στους αμπελώνες της Κεφαλονιάς, με οδηγό τον οινοποιό Ευρυβιάδη Σκλάβο. Μαθαίνουμε για τις γνωστές, αλλά και τις πιο σπάνιες ποικιλίες του νησιού, καθώς και για τον ρόλο που παίζει το βουνό Αίνος στην αμπελουργία του.
THE LIFO TEAM
Στο ΚΙΝΩΝΩ στο Κουκάκι που περνάει την πιο νόστιμη φάση του

Γεύση / Στο ΚΙΝΩΝΩ στο Κουκάκι που περνάει την πιο νόστιμη φάση του

Ο Βαγγέλης από το «Σπιρτόκουτο» –δηλαδή ο Γιάννης Βουλγαράκης– άφησε τα Κύθηρα για την Αθήνα και ανανέωσε, με τις λιτές του γεύσεις, έναν χώρο όπου κάποτε αράζαμε για ποτά και τώρα πηγαίνουμε για φρέσκες παπαρδέλες και σφακιανόπιτα.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ