Ο καιρός του θερισμού

Ο καιρός του θερισμού Facebook Twitter
Εικονογράφηση: Γιώργος Γούσης/ LIFO
0

 

ΠΕΦΤΩ  σ ένα βαθύ πηγάδι. Είναι πολλή ώρα που πέφτω-πολλές ώρες θα έλεγα, αν δεν μ΄ εμπόδιζε η συναίσθηση ότι δεν μπορείς να πέφτεις για πολλές ώρες σ ένα πηγάδι, γιατί κάπου θα συναντήσεις το νερό στο βάθος- αλλιώς δεν είναι πηγάδι. 

Τώρα μάλιστα που το σκέφτομαι, ίσως είναι και χρόνια που πέφτω με ιλιγγιώδη ταχύτητα προς τα κάτω. Το συμπεραίνω αυτό, γιατί κάθε τόσο από τα τοιχώματα του πηγαδιού ξεπετάγονται οι νεκροί, ντυμένοι με διαφορετικά ρούχα, ρούχα απ’ όλες τις εποχές του χρόνου.

Ο ένας φοράει καλοκαιρινά, ελαφρά - σαν μια ψυχή που μόλις πέταξε. Απλώνει τα χέρια του σε μια μάταιη ικεσία, αλλά δεν προλαβαίνω ούτε να τον δω καλά-καλά. Έχω την εξήγηση, κράτησε μόνο δεκαπέντε μέρες.

Μετά βλέπω τα ροζιασμένα χέρια της, ήτανε χειμώνας. Αυτό κράτησε πολύ, οπότε μπόρεσα να την πάρω στην αγκαλιά μου, αλλά είναι κάπως μπερδεμένο, γιατί απορροφημένη από τους πόνους και τα βάσανα της, μάλλον δεν με υποδέχτηκε όπως μ αγάπησε.

Στην επόμενη στάση υπάρχει λίγο χρώμα, σαν άσπρες νιφάδες σ ένα μικρό κορμάκι, που το κουβαλάω άψυχο μέσα σ ένα μικρό κουτί παπουτσιών -κι αυτό κράτησε λίγο.

Το πηγάδι έχει πολλές μικρές, σκοτεινές σπηλιές, που δεν έχουν ούτε νερό ούτε ήλιο. 

Σας είπα από την αρχή ότι πέφτω, αλλά , αν θέλετε το πιστεύετε, ταυτόχρονα ανεβαίνω. 

Ούτε προς τα πάνω υπάρχει νερό κι ο θόλος τ ουρανού είναι χάρτινος, γιατί τον νιώθω να σκίζεται στα δύο.

Εκεί την συναντώ, νεκρή κι αυτήν, με ανοιξιάτικα, αυτή τη φορά ,βασιλικά φορέματα. Ίσα που πρόλαβα να της χαϊδέψω τα μαλλιά.

Μετά είναι ο Λούπινος, νεκρός κι αυτός μες τον χειμώνα. Την ώρα που έγερνε, η ραγισμένη φωνή της μάνας του, «κάποιος νύσταξε», με σκότωσε για πάντα.

…Πέφτω σ ένα πηγάδι, αλλά  ξυπνάω.

Τα καταστήματα στολισμένα, γιορτινά και ολόφωτα, αλλά ακόμα κλειστά.

Μα εγώ δεν θέλω να γράψω για τα γιορτινά καταστήματα. 

Ζω με κλειστές, απροσπέλαστες μνήμες. 

                         Νοέμβρης 2022

                                                      

 

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η έμφυλη βία μάς αφορά όλους και απαιτεί σύγχρονες, συμπεριληπτικές λύσεις

Guest Editors / «Η έμφυλη βία μάς αφορά όλους και απαιτεί σύγχρονες, συμπεριληπτικές λύσεις»

Ο πρώην δήμαρχος Αθηναίων Κώστας Μπακογιάννης γράφει για τον περιορισμό της δράσης του Δημοτικού Κέντρου για την Καταπολέμηση της Έμφυλης Βίας και των Πολλαπλών Διακρίσεων, το οποίο ιδρύθηκε το 2022.
ΚΩΣΤΑΣ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ
Η ανάγκη μιας σκαλωσιάς: Μεταμορφώσεις και φεμινισμοί

Guest Editors / Η ανάγκη μιας σκαλωσιάς: Μεταμορφώσεις και φεμινισμοί

Η πατριαρχία είναι παντού: στην οικονομία, στην κοινωνία, στην ψυχολογία, στην αισθητική, στον πολιτισμό, σε ολόκληρη την ανθρώπινη κατάσταση. Όταν σκεφτόμαστε το πολιτικό, δεν γίνεται να μη σκεφτόμαστε το φεμινιστικό.
ΝΙΚΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ
Καραβάτζιο: Κανείς δεν είχε ζωγραφίσει έτσι πριν από αυτόν

Guest Editors / Καραβάτζιο: Κανείς δεν είχε ζωγραφίσει έτσι πριν από αυτόν

Η έκθεση «Caravaggio 2025» αποτελεί μια σπάνια ευκαιρία για τους λάτρεις της τέχνης να έρθουν σε επαφή με τον ρεαλισμό και τη συναισθηματική δύναμη του ανυπέρβλητου καλλιτέχνη του μπαρόκ, ο οποίος επαναπροσδιόρισε την εικαστική αφήγηση και έθεσε τα θεμέλια της σύγχρονης ζωγραφικής.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ
Καλά, πάλι για τη ραπ θα λέμε;

Guest Editors / «Γιατί απαιτούμε από τη ραπ να είναι κάτι άλλο από αυτό που όντως είναι;»

Το μεγαλύτερο κομμάτι του κοινού που ήρθε σε επαφή με τη ραπ τα τελευταία χρόνια ξαφνικά ανακάλυψε, ομολογουμένως με άσχημο τρόπο, τι ήταν αυτό που προηγουμένως εκθείαζε ως ποίηση του περιθωρίου.
ΚΩΣΤΑΣ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ
Πατριαρχία: Το κλειδί είναι το πέρασμα από τη μάτσο κυριαρχία σε υγιείς αρρενωπότητες

Guest Editors / Πώς μπορούν οι άντρες να γίνουν σύμμαχοι στον αγώνα ενάντια στην πατριαρχία;

Η G-All (Gender Alliance Initiative - Η Συμμαχία των Φύλων) μιλά για την πατριαρχία ως «ένα κυρίαρχο σύστημα σκέψης και πράξης», σε μια περίοδο ραγδαίας αύξησης εκτεταμένων μορφών βίας σε όλους τους τομείς της ζωής.
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΟΣΜΑΤΟΣ & ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΙΚΟΛΑΪ́ΔΗΣ
Ηow to resuscitate a dinosaur/ Έι, Romeo, πώς δίνεις το φιλί της ζωής σε έναν δεινόσαυρο;

Guest Editors / «Ο Καστελούτσι σκηνοθετεί μια υπόσχεση· και κάνει τέχνη εκκλησιαστική»

«Πέρασαν μέρες από την πρώτη μου επαφή με τη Βερενίκη. Μάντρωσα ένα κοπάδι σκέψεις» – ο Κυριάκος Χαρίτος γράφει για μια από τις πολυσυζητημένες παραστάσεις της σεζόν, που ανέβηκε στη Στέγη.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΧΑΡΙΤΟΣ
Ο Γιάννης και η φασολιά

Guest Editors / Ο Γιάννης και η φασολιά

Τέλη ’70, Αθήνα. Ένας νεαρός βουτάει στην ποίηση στη βιβλιοθήκη της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης. Οι στίχοι του Γιάννη Κοντού τον αγγίζουν. Χρόνια μετά, ως συγγραφέας πια, δημιουργεί μια λογοτεχνική σχέση που κρατά δεκαετίες, ανάμεσα σε εκδοτικούς οίκους, ταβέρνες και πρωινά τηλεφωνήματα.
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΡΑΠΤΟΠΟΥΛΟΣ
Βιωσιμότητα και συλλογικές φαντασιώσεις 

Γεύση / Μπορεί η υψηλή γαστρονομία να είναι πράγματι βιώσιμη;

Βραβευμένα εστιατόρια, που αποτελούν το όνειρο πολλών foodies, καυχιούνται για τις βιώσιμες πρακτικές τους, την ίδια στιγμή που κάποιες «λεπτομέρειες» για τη λειτουργία τους τείνουν να αποσιωπούνται από τη βιομηχανία της εστίασης.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ