Τι μένει τελικά από την ποίηση του Παλαμά;

Τι μένει τελικά από την ποίηση του Παλαμά; Facebook Twitter
1

ΕΝΑΝ ΔΙΑΦΩΤΙΣΤΙΚΟ ΟΔΗΓΟ για την ποιητική τέχνη του Κωστή Παλαμά (1859-1943), μέσα από τη ματιά ομοτέχνων του, αλλά και ακαδημαϊκών που εξειδικεύονται στο έργο του, αποτελεί η νέα έκδοση των Πανεπιστημιακών Εκδόσεων Κρήτης, «Εισαγωγή στην ποίηση του Παλαμά-Επιλογή κριτικών κειμένων» σε επιμέλεια του καθηγητή Νεοελληνικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Ευριπίδη Γαραντούδη. Η εισαγωγή και επιμέλεια του Γαραντούδη εστιάζει στην ποιητική ιδιότητα του Παλαμά, ενώ το ογκωδέστατο συγγραφικό έργο του ποιητή, το οποίο κυριάρχησε στην ελληνική πνευματική ζωή επί σχεδόν πενήντα χρόνια (1880-1930), περιλαμβάνει μεταφράσεις, διηγήματα, θεατρικά, κριτική λογοτεχνίας, δοκίμια, δημοσιογραφικά κείμενα και επιστολές.

Το 1960 δημιουργήθηκε το «Ίδρυμα Κωστή Παλαμά» χάρη στην πρωτοβουλία και γενναιοδωρία του Γιώργου Κ. Κατσίμπαλη (πρωταγωνιστική μορφή στον «Κολοσσό του Αμαρουσίου» του φιλέλληνα Χένρι Μίλλερ). Ο Κατσίμπαλης, ισόβιος πρόεδρος του ιδρύματος (1899-1978), υπήρξε ο βασικότερος μελετητής και συντάκτης του έργου του Παλαμά. Έτσι, οι περίπου 9.000 σελίδες των Απάντων του Παλαμά είδαν το φως μέσα από την εκδοτική σειρά του Ιδρύματος. Όμως, μια φιλολογικά επιμελημένη, με σύγχρονους όρους, νέα έκδοση των Απάντων παραμένει το κρισιμότερο αίτημα των παλαμικών σπουδών στις μέρες μας.

Μια πληροφορία που πραγματικά εντυπωσιάζει είναι το γεγονός ότι το μικρό βιβλίο του Γιάννη Ψυχάρη (1854-1929) «Κωστής Παλαμάς» απεδείχθη ένα ξεκάθαρο συντροφικό μαχαίρωμα, καθώς γράφτηκε από τον Ψυχάρη το 1926 για να εκδικηθεί τον Παλαμά, επειδή το 1925 βρέθηκαν και οι δύο αντιμέτωποι στη διεκδίκηση του Βραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας.

Στη συγκεκριμένη έκδοση ο μη ειδικός αναγνώστης μπορεί να εντρυφήσει στην παλαμική, αλλά και αντιπαλαμική κριτική των

συγχρόνων του ποιητή, καθώς και την πρόσληψη του ποιητικού έργου του από τους μεταπολεμικούς και μεταπολιτευτικούς μελετητές. Μια πληροφορία που πραγματικά εντυπωσιάζει είναι το γεγονός ότι το μικρό βιβλίο του Γιάννη Ψυχάρη (1854-1929) «Κωστής Παλαμάς» απεδείχθη ένα ξεκάθαρο συντροφικό μαχαίρωμα, καθώς γράφτηκε από τον Ψυχάρη το 1926 για να εκδικηθεί τον Παλαμά, επειδή το 1925 βρέθηκαν και οι δύο αντιμέτωποι στη διεκδίκηση του Βραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας. Ο Ψυχάρης πίστευε ότι ο Παλαμάς είχε υπονομεύσει την υποψηφιότητά του! Το κείμενο του Ψυχάρη («Κωστής Παλαμάς», απόσπασμα, σελ. 49-59), στο ύφος και γλώσσα (και ορθογραφία!) του Ψυχάρη, απέχει πολύ από μια νηφάλια κριτική προς τον συνάδελφο δημοτικιστή: «Τί να σας κάμω τώρα που εμένα το σκανταλιάρη, όσο πιο πολί σοβαρέβεται ο Παλαμάς, τόσο πιο πολί μου έρχεται όρεξη να γελάσω.» (σελ.54)

Οι επικριτές του Παλαμά έβλεπαν το «πολύτροπο» (όρος που χρησιμοποιούσε ο ποιητής) της ποίησής του ως επιφανειακότητα, βερμπαλισμό, αντιφατικότητα και σύγχιση ιδεών. Η πατριδολατρία, η αρχαιολατρία και η γλωσσική ιδέα, θέματα με τα οποία καταπιανόταν ο Παλαμάς, άλλωτε ξένιζαν και άλλωτε συγκινούσαν τους αναγνώστες του. Ο ποιητής Νικόλας Κάλας, καταβαραθρώνει τους «Σκληρούς και Δειλούς Στίχους» (1933) λέγοντας: «Στολίδι, ποίηση εξωτερική μανιέρα. Τίποτε άλλο. Αυτό είναι ο Παλαμάς» και συμπληρώνει χαρακτηρισμούς όπως «ηχηρές και κακόγουστες ρίμες», τα «γελοία» και «μικρά» ελληνικά «όνειρα της Μεγάλης Ιδέας», ο «χιμαιρικός» ελληνικός πατριωτισμός, για να ανακεφαλαιώσει σαρκαστικά στο τέλος της κριτικής του: «Στην πολιτική: δημοκοπία, στην ποίηση: βερμπαλισμός, ο κούφιος πατριωτισμός, η φτωχή φιλεργατικότητα, ο ανόητος λυρισμός, ο Παλαμάς» (σελ. 89-90).

παλαμας
KANTE KΛΙΚ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΑΓΟΡΑΣΕΤΕ: Εισαγωγή στην ποίηση του Παλαμά, Εκδόσεις Πανεπιστημίου Κρήτης.

Διαβάζοντας λοιπόν τις κριτικές, ιδιαίτερα των ποιητών, αποκομίζουμε την έμφυτη τάση τους να συμπορευθούν ή μη με την «παλαμική δημιουργία», την έκφραση δηλαδή «μιας βαθιάς διαλεκτικής συνείδησης που συλλαμβάνει τα πάντα του κόσμου ετούτου ως σύζευξη αντιθέσεων», κατά την Ελένη Πολίτου-Μαρμαρινού (σελ. xvii, υποσημείωση 12). Πιο κοντά στην ερμηνεία αυτή, κατά τη γνώμη μου, στέκει το κείμενο του Άγγελου Σικελιανού με τίτλο «Ο Παλαμάς ασκητής και μύστης» (1936). Ο Σικελιανός υπερβαίνει τη δυσκολία του δίπολου λυρισμός / επική ποίηση ή ποίηση των «μεγάλων οραμάτων», συνεπαίρνοντας τον αναγνώστη με μια βαθύτερη τομή στην ψυχολογία του Παλαμά. Για τον Σικελιανό ο μόχθος του ποιητή είναι ένας «εσώτερος αγώνας», η θετική και ζωντανή πορεία «του Ποιητή ως Ασκητή, προς τη γαλήνια και την ύψιστη ολοκλήρωσή του ως Μύστη» (σελ. 109). Ο «εθνικός ποιητής» δεν υφίσταται πλέον, αλλά ο ποιητής «άγιος», καθώς είναι «ανάγκη ν'ανασυνδεθεί με κάποιο υπέρτατο κριτήριο που να μας φέρνει κι από μόνο του στη σκέψη την ανάμνηση του πρώτου-πρώτου ρίγους που αισθανθήκαμε ίσως μπρος στην Ποίηση, ως την Αρχή της πιο βαθιάς και πιο πηγαίας αξιολόγησης ολόκληρης της ζωής» (σελ.117-119).

Όπως αναφέρει ο Γαραντούδης στην εισαγωγή, η κριτική μέχρι τα τέλη του 1920 δεν ήταν θετική για τον Παλαμά. Στο «Ελεύθερο πνεύμα» (1929) ο Γιώργος Θεοτοκάς τονίζει ότι η συγκρουσιακή πρόσληψη του έργου του ποιητή δημιουργείται λόγω «επιπόλαιης άρνησης», αλλά και «επιπόλαιου θαυμασμού». Τα πράγματα αλλάζουν όταν το περιοδικό «Νέα Γράμματα» του Ανδρέα Καραντώνη με εκτενές αφιέρωμά του το 1936 προβάλλει και καταξιώνει τον Κωστή Παλαμά μέσα από την πολυπρισματική θεώρηση των Τέλλου Άγρα (ποιητής-κριτικός), Άγγελου Σικελιανού (ποιητής-δοκιμιογράφος), Ιωάννη Συκουτρή (φιλόλογος) και Γιώργου Θεοτοκά (πεζογράφος-κριτικός). Στην μεταπολεμική εποχή οι ποιητές Γιώργος Σεφέρης, Οδυσσέας Ελύτης, Ανδρέας Εμπειρίκος βρίσκουν τη δική τους προσωπική φωνή, αφού προηγουμένως σπουδάσουν τον «παλαμικό βηματισμό», σύμφωνα με παρατήρηση του νεοελληνιστή Π. Δ. Μαστροδημήτρη σε αφιέρωμα για τον Παλαμά του περιοδικού «Εκηβόλος» (1986). Πάντως, όπως καταλήγει ο Γαραντούδης, ο Καβάφης και όχι ο Παλαμάς φαίνεται να κυριαρχεί ως εστία διαλόγου με τους νεότερους ποιητές, αν συγκρίνει κανείς τα δεκάδες αναφερόμενα στον Καβάφη ή καβαφογενή ποιήματα, με τα μοναδικά έξι γραμμένα για τον Παλαμά.

Τι μένει τελικά από την ποίηση του Παλαμά; Facebook Twitter
Στη συγκεκριμένη έκδοση ο μη ειδικός αναγνώστης μπορεί να εντρυφήσει στην παλαμική, αλλά και αντιπαλαμική κριτική των συγχρόνων του ποιητή, καθώς και την πρόσληψη του ποιητικού έργου του από τους μεταπολεμικούς και μεταπολιτευτικούς μελετητές.

Στην εποχή της μεταπολίτευσης κυριαρχεί περισσότερο η φιλολογική παρά η λογοτεχνική κριτική της ποίησης του Παλαμά. Με προτροπή των Νάσου Βαγενά, Διονύση Καψάλη και Ηλία Λάγιου, ο αναγνώστης που θέλει να αξιολογήσει το συμβολικό, μουσικό και στιχουργικό στοιχείο στην παλαμική ποίηση πρέπει να ξεκινήσει διαβάζοντας το αριστουργηματικό μικρό λυρικό ποίημα «Φοινικιά». Ο Καψάλης προτείνει να δούμε τον Παλαμά ως «μείζονα» λυρικό ποιητή, καθώς τα λυρικά ποιήματά του είχαν υποβληθεί σε «ακαδημαϊκή νάρκωση» επί δεκαετίες (σελ. 302). Η ανάγνωση της «Φοινικιάς» από τον Κωνσταντίνο Τσάτσο το 1936 ανθολογείται από τον Γαραντούδη επίσης, για να φανεί η απήχηση του λυρικού πάθους και της ποιητικής ειλικρίνειας που εννοεί ο Σικελιανός, ή ο Βαγενάς, ο ένας ποιητής του μεσοπολέμου, ο άλλος φιλόλογος της μεταπολίτευσης.

Η «Εισαγωγή στην ποίηση του Παλαμά» μέσα από αντιπροσωπευτικά δείγματα διαφόρων τάσεων της κριτικής για την παλαμική ποίηση στη διάρκεια ενός σχεδόν αιώνα, προωθεί τη συνανάγνωση λογοτεχνικής και ακαδημαϊκής κριτικής. Ο Διονύσης Καψάλης εξάλλου στο κείμενό του «Ο ελάσσων Παλαμάς» (1993, σελ. 295-307) ταυτίζει την κριτική με την «τέχνη της ανάγνωσης», τη φιλολογία δηλαδή που όχι μόνο κατέχει τη γνώση, αλλά αναγνωρίζει την αξία του κειμένου. Tα λόγια του ίδιου του Παλαμά εκφράζουν με πίκρα την άγνοια μιας τέτοιου είδους τέχνης από τους λογής «φίλους» κριτικούς (βλέπε Ψυχάρη): «Το διάβασμα στην αρχαία μας γλώσσα λέγεται ανάγνωσις. Το δεύτερο συνθετικό της λέξης είναι η γνώσις. Ανάγνωσις μάλιστα σημαίνει και τούτο: καλό γνώρισμα. Και μιαν άλλη εκδοχή έχει: Αναγνώρισις. Θα μπορούσα να πω πώς οι καλοί μου φίλοι-τους φαντάζομαι τέτοιους, γιατί τους άλλους, που μιλούνε, σαν από προμελέτη, αδιάντροπα ή ανόητα για μένα, δεν καταδέχομαι να τους λογαριάσω-, θα μπορούσα να πω πως οι καλοί μου φίλοι φαίνεται σα να μη με διάβασαν ή σα να με διάβασαν, ξεχνώντας να φορέσουν τα κριτικά τους ματογυάλια».

Βιβλίο
1

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Από την αίρεση των Αδαμιτών ως τον Άγιο Αυτόνομο: Ένα ελληνικό λεξικό για την Αναρχία

Βιβλίο / Από την αίρεση των Αδαμιτών ως τον Άγιο Αυτόνομο: Ένα ελληνικό λεξικό για την Αναρχία

«Έντυπη χρονομηχανή» και ζωντανή ιστορία ταυτόχρονα, το εγκυκλοπαιδικό Αναρχικό Λεξικό του Γιάννη Φούντα (Εκδόσεις των Συναδέλφων) σε καθηλώνει από το πρώτο λήμμα
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τζούντιθ Μπάτλερ: «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Τζούντιθ Μπάτλερ / «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Μια κορυφαία προσωπικότητα της σύγχρονης παγκόσμιας διανόησης μιλά στη LiFO για τo «φάντασμα» της λεγόμενης ιδεολογίας του φύλου, για το όραμα μιας «ανοιχτόκαρδης κοινωνίας» και για τις εμπειρίες ζωής που της έμαθαν να είναι «ένας άνθρωπος ταπεινός και ταυτόχρονα θαρραλέος».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ντίνος Κονόμος

Βιβλίο / «Ο κύριος διευθυντής (καλό κουμάσι) έχει αποφασίσει την εξόντωσή μου…»

Ο Ντίνος Κονόμος, λόγιος, ιστοριοδίφης και συγγραφέας, υπήρξε συνεχιστής της ζακυνθινής πνευματικής παράδοσης στον 20ό αιώνα. Ο συγγραφέας Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής παρουσιάζει έργα και ημέρες ενός ανθρώπου που «δεν ήταν του κόσμου τούτου».
ΦΙΛΙΠΠΟΣ Δ. ΔΡΑΚΟΝΤΑΕΙΔΗΣ
Η ζωή του Καζαντζάκη σε graphic novel από τον Αλέν Γκλικός

Βιβλίο / Ο Νίκος Καζαντζάκης όπως δεν τον είχαμε ξαναδεί σε ένα νέο graphic novel

Ο ελληνικής καταγωγής Γάλλος συγγραφέας Αλέν Γκλικός καταγράφει την πορεία του Έλληνα στοχαστή στο graphic novel «Καζαντζάκης», όπου ο περιπετειώδης και αντιφατικός φιλόσοφος και μυθιστοριογράφος ψυχαναλύεται για πρώτη φορά και συστήνεται εκ νέου στο ελληνικό κοινό.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πετρίτης»: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ηχητικά Άρθρα / Πετρίτης: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ο Τζoν Άλεκ Μπέικερ αφιέρωσε δέκα χρόνια από τη ζωή του στην παρατήρηση ενός πετρίτη και έγραψε ένα από τα πιο ιδιαίτερα βιβλία της αγγλικής λογοτεχνίας – μια από τις σημαντικότερες καταγραφές της άγριας ζωής που κινδυνεύει να χαθεί για πάντα. Κυκλοφόρησε το 1967 αλλά μόλις τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια οι κριτικοί και το κοινό το ανακάλυψαν ξανά.
M. HULOT
Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Ας μην αφήνουμε τον Θεό στους πιστούς» 

Βιβλίο / Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Αν αξίζει ένα πράγμα στη ζωή, αυτό είναι η ομορφιά»

Εν όψει της εμφάνισής του στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, στις 21 Μαΐου, ο Λατινοαμερικανός συγγραφέας-φαινόμενο Μπενχαμίν Λαμπατούτ μιλά στη LiFO για τον ρόλο της τρέλας στη συγγραφή, τη σχέση επιστήμης και λογοτεχνίας και το μεγαλείο της ήττας – και δηλώνει ακόμα φανατικός κηπουρός και εραστής της φύσης.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το πίσω ράφι/ Άντονι Μπέρτζες: «Έρνεστ Χέμινγουεϊ»

Το Πίσω Ράφι / Ο Χέμινγουεϊ ήταν ένας φωνακλάς νταής αλλά κι ένας σπουδαίος συγγραφέας του 20ού αιώνα

Η βιογραφία «Έρνεστ Χέμινγουεϊ - Μια ζωή σαν μυθοπλασία» του Βρετανού συγγραφέα Άντονι Μπέρτζες αποτυπώνει όχι μόνο την έντονη και περιπετειώδη ζωή του κορυφαίου Αμερικανού ομοτέχνου του αλλά και όλο το εύρος της αντιφατικής προσωπικότητάς του.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
21η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης

Βιβλίο / 21η ΔΕΒΘ: Εξωστρέφεια και καλύτερη οργάνωση αλλά μένουν ακόμα πολλά να γίνουν

Απολογισμός της 21ης ΔΕΒΘ που πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά υπό την αιγίδα του νεοσύστατου ΕΛΙΒΙΠ. Σε ποιο βαθμό πέτυχε τους στόχους της και ποια στοιχήματα μένει ακόμα να κερδίσει;
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Η ποίηση όχι μόνο αλλάζει τον κόσμο, τον δημιουργεί» ​​​​​​/Μια νέα ανθολογία ελληνικής queer ποίησης μόλις κυκλοφόρησε στα ισπανικά /11 Έλληνες ποιητές σε μια νέα ισπανική queer ανθολογία /Queer ελληνική ποίηση σε μια νέα δίγλωσση ισπανική ανθολογία

Βιβλίο / Μια Ισπανίδα καθηγήτρια μεταφράζει ελληνική queer ποίηση

Η María López Villalba, καθηγήτρια Νέων Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Μάλαγα, μετέφρασε 11 ελληνικά ποιήματα, σε μια πρόσφατη ανθολογία που προσφέρει στο ισπανόφωνο κοινό την ευκαιρία να γνωρίσει τη σύγχρονη ελληνική queer –και όχι μόνο– ποίηση.
M. HULOT
«Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Βιντσέντζο Λατρόνικο / «Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Ο Ιταλός συγγραφέας και υποψήφιος για το βραβείο Booker, Βιντσέντζο Λατρόνικο, μιλά στη LIFO για το πολυσυζητημένο βιβλίο του «Τελειότητα», στο οποίο αποτυπώνει την αψεγάδιαστη αλλά ψεύτικη ζωή μιας ολόκληρης γενιάς ψηφιακών νομάδων στην Ευρώπη, καθώς και τη μάταιη αναζήτηση της ευτυχίας στην ψηφιακή εποχή.
M. HULOT
Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Ηχητικά Άρθρα / Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Το όνομά της έχει συνδεθεί με την εικόνα μιας αδίστακτης, σεξουαλικά ακόρεστης και επικίνδυνης γυναίκας. Ένα νέο βιβλίο, όμως, έρχεται να αμφισβητήσει αυτή τη στερεοτυπική αφήγηση και να φωτίσει μια διαφορετική εκδοχή της ιστορίας της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Rene Karabash

Βιβλίο / Rene Karabash: «Θέλω πίσω τη γυναικεία δύναμη που μου στέρησαν οι άνδρες»

Η Βουλγάρα συγγραφέας Rene Karabash μιλά για το μυθιστόρημά της «Ορκισμένη», που τιμήθηκε με το βραβείο Ελίας Κανέτι, και στο οποίο εστιάζει στην ιστορία των «ορκισμένων παρθένων» γυναικών των Βαλκανίων που επέλεξαν να ζήσουν ως άνδρες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Δυο γυναίκες συγγραφείς αποκαλύπτουν τα κρυφά μυστικά της γραφής

Βιβλίο / Όλες οι γυναίκες του κόσμου στο νέο βιβλίο της Αμάντας Μιχαλοπούλου

Στο «Μακρύ ταξίδι της μιας μέσα στην άλλη», η μητρότητα γίνεται ο συνδετικός κρίκος που ενώνει όλες τις μητέρες και όλες τις κόρες με τις γυναίκες της Ιστορίας που θαυμάσαμε, αλλά και τις ανώνυμες «Παναγίες» που κράτησαν στους ώμους τους τα βάρη της ανθρωπότητας.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Ένας μύθος λέει πως αν χάσεις κάτι στην Αθήνα, θα το βρεις στον Ελαιώνα»

Βιβλίο / «Ένας μύθος λέει πως αν χάσεις κάτι στην Αθήνα, θα το βρεις στον Ελαιώνα»

Στο νέο του βιβλίο, «Lost Things Found», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Hyper Hypo, ο εικαστικός φωτογράφος Αντώνης Θεοδωρίδης εξερευνά τον μαγικό κόσμο της υπαίθριας αγοράς του Ελαιώνα.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Ντιντιέ Εριμπόν: «Καιρός για ένα κίνημα των ηλικιωμένων!»

Ντιντιέ Εριμπόν / Ντιντιέ Εριμπόν: «Να πάψουμε να βλέπουμε τους ηλικιωμένους ως κοινωνικούς παρίες»

Από τους σημαντικότερους και πιο επιδραστικούς σύγχρονους Γάλλους στοχαστές, ο Ντιντιέ Εριμπόν συνδύασε στα βιβλία του τα δύσκολα βιώματα της νεότητάς του με μια εμπεριστατωμένη, αλλά και εικονοκλαστική, κοινωνικοπολιτική «ακτινογραφία» της γαλλικής κοινωνίας. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κεχαγιάς

Βιβλίο / «Το να εκδίδεις βιβλία στην Ελλάδα είναι σαν να παίζεις στο καζίνο»

Η Γεννήτρια είναι ένας νέος εκδοτικός οίκος αφιερωμένος στη σύγχρονη λογοτεχνία. Ο εκδότης της, συγγραφέας και μεταφραστής, Παναγιώτης Κεχαγιάς, μιλά για τις δυσκολίες και τις χαρές του εγχειρήματος, για το πώς σκοπεύει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις μιας ιδιαίτερα ανταγωνιστικής αγοράς, καθώς και για τους πρώτους τίτλους που ετοιμάζεται να εκδώσει.
M. HULOT
Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: «Ακούμε συνεχώς για ανάπτυξη, χωρίς να διερευνάται τι είναι το "καλό"»

Οι Αθηναίοι / Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: «Ακούμε συνεχώς για ανάπτυξη, χωρίς να διερευνάται τι είναι το "καλό"»

Η εκτέλεση του Μπελογιάννη τον έκανε αριστερό. Η αυτοκτονία του Νίκου Πουλαντζά, μπροστά στα μάτια του, τον καθόρισε. Ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, ένας από τους σημαντικότερους διανοούμενους της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, αφηγείται το προσωπικό του ταξίδι και την πνευματική περιπέτεια μιας ολόκληρης εποχής, από τη διανόηση του Παρισιού μέχρι τους δρόμους της πολιτικής και τις αίθουσες των πανεπιστημίων.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Έλλη Σκοπετέα: Tο ανατρεπτικό έργο μιας ιστορικού που έφυγε νωρίς

Βιβλίο / Έλλη Σκοπετέα: Tο ανατρεπτικό έργο μιας ιστορικού που έφυγε νωρίς

Δεν υπάρχει μελέτη για τον ελληνικό εθνικισμό που να μην έχει αναφορές στο έργο της. Η επανακυκλοφορία του βιβλίου της «Το “Πρότυπο Βασίλειο” και η Μεγάλη Ιδέα» από τις εκδόσεις Νήσος συνιστά αναμφίβολα εκδοτικό γεγονός.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Νίκος Μπακουνάκης: «Αυτή τη θέση δεν την παντρεύεσαι, ούτε είσαι θεός» ΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ

Νίκος Μπακουνάκης / Νίκος Μπακουνάκης: «Αυτή τη θέση δεν την παντρεύεσαι, ούτε είσαι θεός»

Ο πρόεδρος του ΕΛΙΒΙΠ, στην πρώτη του συνέντευξη, μιλά στη LIFO για τους στόχους και τις δράσεις του ιδρύματος και για το προσωπικό του όραμα για το βιβλίο. Ποιος ο ρόλος των μεταφράσεων στην πολιτιστική διπλωματία και πώς θα αυξηθεί η φιλαναγνωσία; 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ