ΦΩΤΙΕΣ ΤΩΡΑ

Τα 10 αγαπημένα μου βιβλία: Σοφία Νικολαΐδου

Τα 10 αγαπημένα μου βιβλία: Σοφία Νικολαΐδου Facebook Twitter
0

Διαβάζω βιβλία σημειώνοντας με το μολύβι σκέψεις, αντιδράσεις ή σημεία στίξης (θαυμαστικά, ερωτηματικά). Ως συγγραφέας διαβάζω δολίως. Κάνω συγγραφική κατασκοπεία: προσέχω αφηγηματικές τεχνικές, αναζητώ συγγραφικά επιτεύγματα και αποτυχίες, προσπαθώντας να διδαχθώ πράγματα για την τέχνη μου.
«Βιβλία που με σημάδεψαν» για μένα θα πει: βιβλία που μου έμαθαν τον κόσμο και τους ανθρώπους, περίπου όπως η ζωή. Που τα διαβάζω και τα ξαναδιαβάζω και πάντα έχουν κάτι να πουν. Που στέκονται ολόδροσα, ακόμα κι αν πέρασαν χρόνια ή αιώνες από τη στιγμή που κυκλοφόρησαν. Που τα συστήνω σε αγαπημένους φίλους με το χέρι στην καρδιά και τη συνοδευτική φράση «διάβασέ το, μπορεί να σου αλλάξει τη ζωή».

1.  Ομήρου, «Οδύσσεια»:

Θα μπορούσα να σταματήσω τον κατάλογο εδώ. Τα περιέχει όλα. Από τη σπηλιά ως το πεντάστερο, οι άνθρωποι μπορεί να αλλάζουν ενδυμασία, τρόπο ζωής και συνήθειες, όμως σκέφτονται και δρουν περίπου το ίδιο. Αθάνατο κείμενο. Έχει αντέξει το πιο ισχυρό crash-test: 25 αιώνες διαρκούς ανάγνωσης (από τη στιγμή που καταγράφηκε) – και τη διδασκαλία στα σχολεία.

2. «Σαπφώ, λυρικά ποιήματα» (στην έκδοση Lyrica Graece Selecta του D. Page):

Είναι απίστευτο πόσο μπορούν να λάμπουν ακόμα και σήμερα μερικές σπαραγμένες λέξεις (Έρος δ' ετίναξέ μοι φρένας, ως άνεμος κατ' όρος δρύσιν εμπέτων / Έρος δηύτε μ' ο λυσιμέλης δόνει, γλυκύπικρον αμάχανον όρπετον). Έρωτας που ορμάει σαν άνεμος στο δάσος και σου παίρνει τα μυαλά. Έρωτας που λύνει τα μέλη, γλυκόπικρο ερπετό. Λέξεις που αστράφτουν στην αρχαία τους σκευή, ακόμα και σήμερα.

3. Θερβάντες, «Δον Κιχώτης»:

Μυθιστόρημα κιβωτός. Αν θέλει κάποιος να μάθει ποιοι είναι οι συγγραφικοί κανόνες (και να τους σπάσει την ίδια στιγμή με μια κίνηση), πρέπει να το διαβάσει. Όσο το μελετάς, κινείσαι σε δασωμένο λαβύρινθο. Εκπλήξεις ξεφυτρώνουν από παντού.

 

4. «Δημοτικά τραγούδια, παραλογές» (έκδοση Νικολάου Πολίτη)

Το πρώτο ποίημα που μου έμαθε η μαμά μου ήταν μια παραλογή. Ήξερα απ' έξω το «Μάνα με τους εννιά σου γιους και με τη μια σου κόρη» από τα τρία μου. Ακόμα και σήμερα, αν με ξυπνήσεις ξημέρωμα, μου βάλεις το πιστόλι στον κρόταφο και μου ζητήσεις να το απαγγείλω, θα το κάνω.

5. Κλασσικά Εικονογραφημένα:

Όσοι είμαστε παλιοσειρές, συνεννοούμαστε. Για τους νεότερους: τα Κλασσικά Εικονογραφημένα ήταν μασίφ λογοτεχνία σε κόμικς. Θυμάμαι ατελείωτα μεσημέρια καλοκαιριού, που έπρεπε να κάνουμε ησυχία για να κοιμηθούν οι μεγάλοι, να διαβάζουμε με την αδελφή μου και ν' ακούγεται ο ήχος από τις σελίδες που γυρνούν – τίποτε άλλο.

6. Βιρτζίνια Γουλφ, «Ένα δικό σου δωμάτιο»:

Θεωρώ τη Βιρτζίνια Γουλφ τη μεγαλύτερη συγγραφέα του 20ού αιώνα (και ίσως λίγα λέω). Επιλέγω το εμβληματικό δοκίμιο (αντί για τα σπουδαία πεζογραφήματα, που τα διαβάζεις και σου καθορίζουν την όραση του κόσμου), γιατί παρουσιάζει με τον πιο σταράτο και σπαραξικάρδιο (χωρίς αισθηματολογικές κορόνες) τρόπο τι σημαίνει γυναίκα –συγγραφέας και γυναίκα– διανοούμενη σε μια εποχή που οι γυναίκες ζούσαν και δημιουργούσαν σε εκκωφαντική σιωπή (και με την υπόνοια ότι δεν είχαν και πολύ δικαίωμα λόγου).

 

7. Βίκτωρ Ουγκώ, «Παναγία των Παρισίων»:

Το πιο ωραίο παραμύθι του κόσμου. Ένας ανίερος ρομαντικός σε μεγάλα κέφια.

8. Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, «Έμποροι των Εθνών»:

Κάποιοι το θεωρούν αδύναμο, άλλοι φράγκικο. Για μένα είναι ο Παπαδιαμάντης που αγαπώ (με το φωτοστέφανο του μυθιστοριογράφου και όχι του χριστιανού). Για τους ανθρώπους της γενιάς μου θυμίζω το ομώνυμο σίριαλ και το τραγούδι του Ξυλούρη («Ήτανε μια φορά, μάτια μου, κι έναν καιρό...»). Για τους εμπαθείς αναγνώστες, αναφέρω δύο σκηνές: α) επίσημο δείπνο με πτώμα στην κορυφή του τραπεζιού (τόσο ανίερα γκόθικ) και β) την εξομολόγηση της Αυγούστας κάτω από το πετραχήλι του παπά (τέτοιο πανίσχυρο ρομάντζο ούτε ο Στόκερ με τον «Δράκουλα»).

 

9. Ρεμπέτικα τραγούδια, έκδοση του Πετρόπουλου.

 

Γιατί μου αρέσει να τα ακούω (από την πρώτη στιγμή αντέδρασα σωματικά στο άκουσμα: κινήθηκε το σώμα ασυναίσθητα). Γιατί τα θεωρώ ποίηση: φτιαγμένα με απλά υλικά, χωρίς ψευτιές και συγγραφική πόζα, λέξεις που κόβουν σαν λάμες.

10. «Κ.Π. Καβάφη, ποιήματα».

Για μένα, ο Καβάφης είναι πούρος μυθιστοριογράφος και τον διαβάζω έτσι. Τα ποιήματά του είναι πλήρη μυθιστορήματα σε συσκευασία Νουνού.

_________

Τα βιβλία της Σοφίας Νικολαΐδου κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Μεταίχμιο

Επιμέλεια άρθρου: Μαρκέλλα Ανδρικάκη

0

ΦΩΤΙΕΣ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Γνώριζαν ή όχι οι Γερμανοί για τα εγκλήματα του Χίτλερ;

Βιβλίο / Γνώριζαν ή όχι οι Γερμανοί για τα εγκλήματα του Χίτλερ;

Πότε ακριβώς χάθηκε ο πόλεμος για τον Άξονα; Ποια ήταν η πιο σημαντική μάχη του πολέμου; Πόσο «συμμέτοχος» ήταν ο Γερμανικός λαός στο ολοκαύτωμα; Σ’ αυτά τα ερωτήματα επιχειρεί να απαντήσει μια νέα ογκώδης έκδοση με τίτλο «Η συνολική ιστορία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου».
THE LIFO TEAM
Αudiobooks: Αντί να διαβάσεις το νέο βιβλίο της Σάλι Ρούνεϊ, το ακούς

Βιβλίο / Αudiobooks: Αντί να διαβάσεις το νέο βιβλίο της Σάλι Ρούνεϊ, το ακούς

Είναι νωρίς να πούμε πως αυτά τα ηχητικά λογοτεχνικά αρχεία μπορούν να αντικαταστήσουν το βιβλίο. Είναι όμως μια υπέροχη λύση για όσους θέλουν να διαβάσουν αλλά δεν έχουν χρόνο ή έχουν μπλοκάρει με το κανονικό διάβασμα.
ΙΩΑΝΝΑ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ
«Στα τέσσερα»: Το πιο καυτό και αμφιλεγόμενο βιβλίο του φετινού καλοκαιριού

Βιβλίο / «Στα τέσσερα»: Το πιο καυτό και αμφιλεγόμενο βιβλίο του φετινού καλοκαιριού

«Κάποιες το λάτρεψαν, άλλες το σιχάθηκαν»: Το βιβλίο της Miranda July για την ερωτική περιπλάνηση μιας γυναίκας στη μέση ηλικία που χαρακτηρίστηκε ως «το πρώτο μεγάλο μυθιστόρημα για την περιεμμηνόπαυση», είναι η λογοτεχνική επιτυχία της χρονιάς.
THE LIFO TEAM
Πατρίτσια Χάισμιθ: «Ο κόσμος και τα μαρτίνι του είναι δικά μου!»

Βιβλίο / Πατρίτσια Χάισμιθ: «Ο κόσμος και τα μαρτίνι του είναι δικά μου!»

Τα πολυσυζητημένα ημερολόγια της Χάισμιθ αποκαλύπτουν κρυφές σκέψεις της συγγραφέως του «Ταλαντούχου κύριου Ρίπλεϊ», τους άγνωστους έρωτες και την εξάρτησή της από τη γραφή και το αλκοόλ.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Μπεν Γουίλσον: «Η χαοτική εικόνα της Αθήνας είναι το μυστικό της αντοχής και της επιτυχίας της»

Βιβλίο / Μπεν Γουίλσον: «Η χαοτική εικόνα της Αθήνας είναι το μυστικό της αντοχής της»

Από τη Βαβυλώνα ως την Αθήνα, ο διάσημος ιστορικός και συγγραφέας βλέπει τις πόλεις ως ζωντανούς οργανισμούς, όπου η ιστορία γράφεται από τους ανθρώπους και όχι από τα κτίρια – με δημόσιες διεκδικήσεις και αντιστάσεις στο gentrification.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ