O σπουδαίος Γερμανός φιλόσοφος Χανς Μπλούμενμπεργκ πρώτη φορά στα ελληνικά

O σπουδαίος Γερμανός φιλόσοφος Χανς Μπλούμενμπεργκ πρώτη φορά στα ελληνικά Facebook Twitter
Στο εντυπωσιακό θεωρητικά Ναυάγιο με θεατή, το πλέον γνωστό θεωρητικό πόνημα του Γερμανού φιλοσόφου, που έτυχε μιας εντυπωσιακά ακριβούς μετάφρασης από τον Θοδωρή Δρίτσα και μιας όμορφα επιμελημένης έκδοσης από τους Αντίποδες, ξεδιπλώνεται όλο το εύρος των γνώσεών του μέσα από διάφορα φραγκμέντα.
1

«Πού πας καραβάκι με τέτοιον καιρό;» ή πώς είναι δυνατόν κάποιος να μιλήσει για το ναυάγιο χωρίς να σκεφτεί τα χίλια κακά της μοίρας του, την προσφιλή εικόνα του ομηρικού ήρωα ή έστω την κακή κατάσταση της ελληνικής οικονομίας; Κανείς δεν ξεφεύγει από αυτό το παιχνίδι και κανείς δεν μπορεί να έρθει σε επαφή με το ταξίδι χωρίς να σκεφτεί τη μεταφορική του χρήση. Ο Οδυσσέας δίνει τις δικές του μάχες με τα στοιχειά της θάλασσας, όπως ο Ηράκλειτος, ο Επίκουρος και οι επόμενοι συνταξιδιώτες της λεγόμενης «μεταφορολογίας». Άλλωστε στη ζωή βρισκόμαστε πάντα μεσοπέλαγα ή, με άλλα λόγια, πλέουμε ήδη στο άγνωστο ταξίδι, κάτι που γνωρίζει ο Χανς Μπλούμενμπεργκ όταν βάζει ως προμετωπίδα στο βιβλίο του την περίφημη ρήση του Πασκάλ «Vous êtes embarqués», την οποία τόσο σοφά είχε χρησιμοποιήσει ο Νίτσε για να μας θυμίσει πως η σκέψη προσπαθεί μονίμως και απεγνωσμένα να κρατηθεί σαν τον ναυαγό από το δοκάρι για να σωθεί, ξέροντας ότι γύρω της και πίσω της υπάρχουν διάχυτα τα συντρίμμια. Αφήνοντας αντίστοιχα πίσω τη βεβαιότητα της στεριάς και τις ασφαλείς εξαρτήσεις, αλλά και εξαρτήματα της επιστήμης, η ανθρώπινη σκέψη ξαναβρίσκει τις ρίζες της ή τον εαυτό της μέσα από την οριακή συνθήκη του ναυαγίου – ή τουλάχιστον έτσι ήθελε ο Μπλούμενμπεργκ, ένας από τους πιο γνωστούς φιλοσόφους στη σύγχρονη ιστορία της Ερμηνευτικής και της Φαινομενολογίας. Εκεί, στις απαρχές της φιλοσοφίας, εντοπίζει μάλιστα τις πρώτες μεταφορές για το ναυάγιο, τη μεταφορά που φέρ' ειπείν επικαλείται ο Ηράκλειτος, στον οποίο ενδεχομένως να ανήκει ο πρώτος ορισμός της φιλοσοφίας μέσα από την «περιγραφή της σκέψης ως φωτιάς, όχι μόνο επειδή η φωτιά ήταν γι' αυτόν το θεϊκό στοιχείο αλλά γιατί έχει την ιδιότητα να προσλαμβάνει διαρκώς ό,τι είναι ξένο και να το μετατρέπει στον εαυτό της». Κάτι αντίστοιχο κάνει στο ναυάγιο ο θεατής όταν μπορεί μέσα από μια καταστροφή να επαναπροσδιορίσει τη σχέση του με τον κόσμο – μια συνειδητοποίηση που τον ανυψώνει πέρα από την απλή περιγραφή των φυσικών συμβάντων, στο στάδιο της αυτοσυνειδησίας. Και αυτό δεν το είχαν δει μόνο οι αρχαίοι φιλόσοφοι αλλά και ποιητές όπως ο Αλκαίος, όταν πολύ σωστά επεσήμαινε ότι είναι αυτός που γλίτωσε από την καταιγίδα «γιατί αλλιώς δεν θα μπορούσε να γράψει το ποίημα» – ιδού η πρωτογενής δυνατότητα του ναυαγού ως θεατή! Σε αυτόν «τον συνθετικό τύπο του ναυαγίου με τον θεατή», που είναι και η απαρχή αλλά και η ουσία της φιλοσοφίας ως τρόπου επισκόπησης και βιοτικής-υπαρξιακής σχέσης του ανθρώπου με τη φύση, είναι που επανέρχεται, χρησιμοποιώντας ως βάση την αρχαία φιλοσοφία αλλά και τις επικούρειες θεωρίες του Λουκρήτιου, ο Μπλούμενμπεργκ.

Αποφεύγοντας τις απρόσωπες και αναλλοίωτες έννοιες που στοιχειοθετούν τη φιλοσοφία, ο Μπλούμενμπεργκ προσφεύγει στη δύναμη που έχουν οι εικόνες.


Άλλωστε ένας τέτοιος ναυαγός υπήρξε και ο ίδιος, έχοντας επιβιώσει από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και πιστεύοντας πως η τραγωδία αυτή δεν ήταν παρά η αρχή για παραπάνω κείμενα και επιπλέον φιλοσοφικές διασυνδέσεις. Στο εντυπωσιακό θεωρητικά Ναυάγιο με θεατή, το πλέον γνωστό θεωρητικό πόνημα του Γερμανού φιλοσόφου, που έτυχε μιας εντυπωσιακά ακριβούς μετάφρασης από τον Θοδωρή Δρίτσα και μιας όμορφα επιμελημένης έκδοσης από τους Αντίποδες, ξεδιπλώνεται όλο το εύρος των γνώσεών του μέσα από διάφορα φραγκμέντα. Αυτά είναι που μετέρχεται διαρκώς ο Μπλούμενμπεργκ και μέσα από τις ενστάσεις, ποιητικές μεταφορές, προμετωπίδες, άτακτες σκέψεις και όλα αυτά που κρύβονται στο περιθώριο των μεγάλων έργων καταφέρνει να εκμαιεύσει το ουσιώδες, δηλαδή «το ερέθισμα που παρακινεί κάποιον να ανατρέψει το παραδεδομένο υπόδειγμα στα πιο σημαντικά του σημεία και να επιχειρήσει να το υποβάλει στην αναπόφευκτη διαδικασία αντιστροφής του». Δεν χρειάζεται πλέον η προφάνεια των εννοιών –ποιες είναι αυτές για να αναδείξουν το ακριβές;– όταν υπάρχει η μεταφορική διάσταση των λόγων, αυτών που ξεφεύγουν από την ασφάλεια της στεριάς και τραβάνε το δικό τους περιπετειώδες ταξίδι στα κύματα της αμφισημίας. Η μεταφορά, αυτή η ανέστια και πάντοτε αντίξοη διάσταση της σκέψης, ξεφεύγει από την κυριολεξία και βουτάει μέσα στη θάλασσα, ξέροντας ότι οι αφροί από τα κύματα πάντα διαγράφουν τα ίχνη της, προκαλώντας μια μυστική επανέναρξη, καταφέρνοντας έτσι να καταγράψει (εκ νέου) μια συμφιλίωση του λόγου με την πραγματικότητα. Μόνο που το κάνει διαφορετικά απ' ό,τι η φιλοσοφική έννοια, αφού η τελευταία, σίγουρη καθώς είναι για την υπόστασή της, δεν νιώθει στην κατά Χούρσελ σκέψη του Μπλούμενμπεργκ την «πίεση που ασκεί η ανάγκη αποκατάστασης της απειλούμενης συνοχής».


Η περιπέτεια του θεωρητικού ταξιδιού και των κυμάτων βοηθάει την ίδια τη μεταφορά να άρει τις βεβαιότητες κι έτσι φτάνει να σημαδεύει το σημείο στο οποίο συγκλίνει η μοίρα του ναυαγού, το δοκάρι απ' όπου πιάνεται αλλά και η τραγικότητα που προκαλεί η θαλασσινή περιπέτεια. Γιατί μπορεί η μεταφορά του ναυαγού να εδραιώνει, κατά κάποιον τρόπο, την ισορροπία της στεριάς, πλην όμως πρόκειται για μια ισορροπία που καλύπτεται από την επίπλαστη στωικότητα του υποτιθέμενου «θαύματος», εκείνου που έχει σωθεί και είναι, την ίδια στιγμή, έτοιμος για ένα ακόμα ταξίδι. Η διαπίστωση της σωτηρίας, αυτή η συνειδητή και ορθή σκέψη, οδηγεί ταυτόχρονα στην ανάγκη για ένα νέο ξεκίνημα και στο πάθος για νέες περιπέτειες: η ξαφνική έξαψη ή μάλλον ο άνεμος τρέλας που αναποδογυρίζει το καράβι και σπάει τις γλωσσικές δομές αυτόχρημα οδηγεί έξω από τις έννοιες, στην αποκαλούμενη «μη εννοιακότητα». Αποφεύγοντας έτσι τις απρόσωπες και αναλλοίωτες έννοιες που στοιχειοθετούν τη φιλοσοφία, ο Μπλούμενμπεργκ προσφεύγει στη δύναμη που έχουν οι εικόνες: φέρνει στον νου τον πανέμορφο κρατήρα του Εξηκία αλλά και τη δύναμη του θεάτρου, όπου ο ναυαγός θεατής μοιάζει με έναν «ηθοποιό που έπαιξε σε μια σκηνή και, μέχρι να ξαναβγεί στο σανίδι, κάθεται ανάμεσα στους θεατές και κοιτάζει ατάραχα ό,τι συμβαίνει, ακόμη κι αν είναι η προετοιμασία του θανάτου του (στο έργο)» – ιδού πώς κατάλαβε ο ίδιος την παραστασιακή δύναμη του Γκαλιάνι ή του Βολταίρου, οι οποίοι τελικά δεν έκαναν τίποτε άλλο από το να επαναφέρουν το ιδεώδες του στωικού σοφού. Δηλαδή, στην περίπτωση του ναυαγίου δεν μιλάμε πλέον ούτε για έναν ιδεαλισμό ούτε για έναν ανορθολογισμό, αλλά για έναν ανθρωποκεντρισμό, επιστρέφοντας στη βάση και στις ρίζες της σκέψης: στους προσωκρατικούς και στωικούς φιλοσόφους, οι οποίοι βλέπουν πίσω αλλά και πέρα από τις περιγραφικές δυνατότητες της γλώσσας, αναζητώντας το απόθεμα ενός ανθρώπινου βιόκοσμου και ένα μεταφορικό σχήμα που βρήκε, εκ των υστέρων, την ακριβή διατύπωσή του στη ρήση του Μονταίνιου «το πρόσωπο του κόσμου». Όπως πολύ εύστοχα επισημαίνει ο Θοδωρής Δρίτσας στο επίμετρό του: «Τα ερωτήματα με τη σειρά τους προκύπτουν από τα προβλήματα που θέτει ο ανθρώπινος βιόκοσμος και μπορούμε να αποκτήσουμε μια εικόνα αυτού του βιόκοσμου, παρακολουθώντας τις ιστορίες που αφηγούνται οι άνθρωποι. Εκεί, και όχι στις έννοιες που χρησιμοποιούν, θα βρούμε διαυγέστερα διατυπωμένα τα προβλήματα της σχέσης του ανθρώπου με την πραγματικότητα».

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO

1

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τα μικρά ανεξάρτητα βιβλιοπωλεία ενώνουν τις δυνάμεις τους

Βιβλίο / Τα μικρά ανεξάρτητα βιβλιοπωλεία ενώνουν τις δυνάμεις τους

Από την Αμοργό ως την Αλεξανδρούπολη και από την Ξάνθη ως τη Μυτιλήνη, τα μικρά βιβλιοπωλεία αποκτούν για πρώτη φορά συλλογική φωνή. Βιβλιοπώλες και βιβλιοπώλισσες αφηγούνται τις προσωπικές τους ιστορίες, αλλά και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Μικρή μου, ας τους αφήσουμε αυτούς τους κερατάδες τους καλόγερους»

Lifo Videos / «Μικρή μου, ας τους αφήσουμε αυτούς τους κερατάδες τους καλόγερους»

Η Αγλαΐα Παππά διαβάζει ένα απόσπασμα από τις βέβηλες και αμφιλεγόμενες «120 Μέρες των Σοδόμων» του Μαρκησίου ντε Σαντ, ένα βιβλίο αναγνωρισμένο πλέον ως αξεπέραστο λογοτεχνικό αριστούργημα και χαρακτηρισμένο ως «εθνικός θησαυρός» της Γαλλίας.
THE LIFO TEAM
Το «προπατορικό αμάρτημα» του Τζο Μπάιντεν

Βιβλίο / Ποιο ήταν το θανάσιμο σφάλμα του Τζο Μπάιντεν;

Ένα νέο βιβλίο για τον πρώην Πρόεδρο αποτελεί καταπέλτη τόσο για τον ίδιο όσο και για τη δουλοπρεπή κλίκα πιστών και μελών της οικογένειάς του, που έκαναν το παν για να συγκαλύψουν τον ραγδαίο εκφυλισμό της γνωστικής του ικανότητας.
THE LIFO TEAM
ΕΠΕΞ Συγγραφείς/ Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου / 8 Έλληνες συγγραφείς ξαναγράφουν τους μύθους και τις παραδόσεις

Η Λυσιστράτη ερμηνεύει τις ερωτικές σχέσεις του σήμερα, η Ιφιγένεια διαλογίζεται στην παραλία και μια Τρωαδίτισσα δούλα γίνεται πρωταγωνίστρια: 8 σύγχρονοι δημιουργοί, που συμμετέχουν με τα έργα τους στο φετινό Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, συνομιλούν με τα αρχαία κείμενα και συνδέουν το παρελθόν με επίκαιρα ζητήματα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζούντιθ Μπάτλερ: «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Τζούντιθ Μπάτλερ / «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Μια κορυφαία προσωπικότητα της σύγχρονης παγκόσμιας διανόησης μιλά στη LiFO για τo «φάντασμα» της λεγόμενης ιδεολογίας του φύλου, για το όραμα μιας «ανοιχτόκαρδης κοινωνίας» και για τις εμπειρίες ζωής που της έμαθαν να είναι «ένας άνθρωπος ταπεινός και ταυτόχρονα θαρραλέος».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ντίνος Κονόμος

Βιβλίο / «Ο κύριος διευθυντής (καλό κουμάσι) έχει αποφασίσει την εξόντωσή μου…»

Ο Ντίνος Κονόμος, λόγιος, ιστοριοδίφης και συγγραφέας, υπήρξε συνεχιστής της ζακυνθινής πνευματικής παράδοσης στον 20ό αιώνα. Ο συγγραφέας Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής παρουσιάζει έργα και ημέρες ενός ανθρώπου που «δεν ήταν του κόσμου τούτου».
ΦΙΛΙΠΠΟΣ Δ. ΔΡΑΚΟΝΤΑΕΙΔΗΣ
Η ζωή του Καζαντζάκη σε graphic novel από τον Αλέν Γκλικός

Βιβλίο / Ο Νίκος Καζαντζάκης όπως δεν τον είχαμε ξαναδεί σε ένα νέο graphic novel

Ο ελληνικής καταγωγής Γάλλος συγγραφέας Αλέν Γκλικός καταγράφει την πορεία του Έλληνα στοχαστή στο graphic novel «Καζαντζάκης», όπου ο περιπετειώδης και αντιφατικός φιλόσοφος και μυθιστοριογράφος ψυχαναλύεται για πρώτη φορά και συστήνεται εκ νέου στο ελληνικό κοινό.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πετρίτης»: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ηχητικά Άρθρα / Πετρίτης: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ο Τζoν Άλεκ Μπέικερ αφιέρωσε δέκα χρόνια από τη ζωή του στην παρατήρηση ενός πετρίτη και έγραψε ένα από τα πιο ιδιαίτερα βιβλία της αγγλικής λογοτεχνίας – μια από τις σημαντικότερες καταγραφές της άγριας ζωής που κινδυνεύει να χαθεί για πάντα. Κυκλοφόρησε το 1967 αλλά μόλις τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια οι κριτικοί και το κοινό το ανακάλυψαν ξανά.
M. HULOT
Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Ας μην αφήνουμε τον Θεό στους πιστούς» 

Βιβλίο / Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Αν αξίζει ένα πράγμα στη ζωή, αυτό είναι η ομορφιά»

Εν όψει της εμφάνισής του στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, στις 21 Μαΐου, ο Λατινοαμερικανός συγγραφέας-φαινόμενο Μπενχαμίν Λαμπατούτ μιλά στη LiFO για τον ρόλο της τρέλας στη συγγραφή, τη σχέση επιστήμης και λογοτεχνίας και το μεγαλείο της ήττας – και δηλώνει ακόμα φανατικός κηπουρός και εραστής της φύσης.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το πίσω ράφι/ Άντονι Μπέρτζες: «Έρνεστ Χέμινγουεϊ»

Το Πίσω Ράφι / Ο Χέμινγουεϊ ήταν ένας φωνακλάς νταής αλλά κι ένας σπουδαίος συγγραφέας του 20ού αιώνα

Η βιογραφία «Έρνεστ Χέμινγουεϊ - Μια ζωή σαν μυθοπλασία» του Βρετανού συγγραφέα Άντονι Μπέρτζες αποτυπώνει όχι μόνο την έντονη και περιπετειώδη ζωή του κορυφαίου Αμερικανού ομοτέχνου του αλλά και όλο το εύρος της αντιφατικής προσωπικότητάς του.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
21η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης

Βιβλίο / 21η ΔΕΒΘ: Εξωστρέφεια και καλύτερη οργάνωση αλλά μένουν ακόμα πολλά να γίνουν

Απολογισμός της 21ης ΔΕΒΘ που πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά υπό την αιγίδα του νεοσύστατου ΕΛΙΒΙΠ. Σε ποιο βαθμό πέτυχε τους στόχους της και ποια στοιχήματα μένει ακόμα να κερδίσει;
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Η ποίηση όχι μόνο αλλάζει τον κόσμο, τον δημιουργεί» ​​​​​​/Μια νέα ανθολογία ελληνικής queer ποίησης μόλις κυκλοφόρησε στα ισπανικά /11 Έλληνες ποιητές σε μια νέα ισπανική queer ανθολογία /Queer ελληνική ποίηση σε μια νέα δίγλωσση ισπανική ανθολογία

Βιβλίο / Μια Ισπανίδα καθηγήτρια μεταφράζει ελληνική queer ποίηση

Η María López Villalba, καθηγήτρια Νέων Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Μάλαγα, μετέφρασε 11 ελληνικά ποιήματα, σε μια πρόσφατη ανθολογία που προσφέρει στο ισπανόφωνο κοινό την ευκαιρία να γνωρίσει τη σύγχρονη ελληνική queer –και όχι μόνο– ποίηση.
M. HULOT
«Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Βιντσέντζο Λατρόνικο / «Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Ο Ιταλός συγγραφέας και υποψήφιος για το βραβείο Booker, Βιντσέντζο Λατρόνικο, μιλά στη LIFO για το πολυσυζητημένο βιβλίο του «Τελειότητα», στο οποίο αποτυπώνει την αψεγάδιαστη αλλά ψεύτικη ζωή μιας ολόκληρης γενιάς ψηφιακών νομάδων στην Ευρώπη, καθώς και τη μάταιη αναζήτηση της ευτυχίας στην ψηφιακή εποχή.
M. HULOT
Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Ηχητικά Άρθρα / Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Το όνομά της έχει συνδεθεί με την εικόνα μιας αδίστακτης, σεξουαλικά ακόρεστης και επικίνδυνης γυναίκας. Ένα νέο βιβλίο, όμως, έρχεται να αμφισβητήσει αυτή τη στερεοτυπική αφήγηση και να φωτίσει μια διαφορετική εκδοχή της ιστορίας της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Rene Karabash

Βιβλίο / Rene Karabash: «Θέλω πίσω τη γυναικεία δύναμη που μου στέρησαν οι άνδρες»

Η Βουλγάρα συγγραφέας Rene Karabash μιλά για το μυθιστόρημά της «Ορκισμένη», που τιμήθηκε με το βραβείο Ελίας Κανέτι, και στο οποίο εστιάζει στην ιστορία των «ορκισμένων παρθένων» γυναικών των Βαλκανίων που επέλεξαν να ζήσουν ως άνδρες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ