Ο Μπρετ Ίστον Έλις απολαμβάνει να τρολάρει τους millennials

Ο Μπρετ Ίστον Έλις απολαμβάνει να τρολάρει τους millennials Facebook Twitter
"Όταν ήμουν εγώ νέος, δεν ήξερα κανέναν που να παίρνει ψυχοφαρμακευτική αγωγή. Κανέναν. Από τη μεριά του φίλου μου αντίθετα δεν υπήρχε κανείς που να μην έπαιρνε, συμπεριλαμβανομένου και του ίδιου"
0

Ο πόλεμος ανάμεσα στον συγγραφέα του «Λιγότερο από μηδέν» και του «American Psycho» και στη νεότερη γενιά αλλά και σε αρκετούς κριτικούς που τον απορρίπτουν ως αντιδραστικό και νεοσυντηρητικό επειδή κριτικάρει με έντονα σαρκαστική διάθεση τις «μη μου άπτου» ευαισθησίες των millennials, κορυφώθηκε ξανά με αφορμή τη συλλογή δοκιμιών του που καλύπτει ένα ευρύ φάσμα θεμάτων της σύγχρονης κουλτούρας και μόλις κυκλοφόρησε με τον προβοκατόρικο ενδεχομένως τίτλο "White".

Ο ίδιος πάντως, μιλώντας στον Guardian, αρνείται τον τίτλο του προβοκάτορα και δηλώνει ότι απλά εκφράζει την άποψή του, τίποτα «προσωπικό». Εδώ και δέκα χρόνια άλλωστε συζεί με τον κατά 22 χρόνια νεότερο σύντροφο του Τοντ Μάικλ Σουλτζ, ο οποίος ανήκει στη γενιά των millennials και μάλιστα στην πιο ριζοσπαστική εκδοχή της:

«Ο Τοντ έχει γίνει εντελώς αντι-media, αλλά και αντίθετος στο Δημοκρατικό κόμμα. Δηλώνει σοσιαλιστής και πιστεύει ότι πρέπει να 'γκρεμιστεί όλο το γαμημένο σύστημα'. Δεν πιστεύω ότι μπορεί να συμβεί αυτό ποτέ στην Αμερική. Είναι 'κεντρώα' χώρα».

Όσο για τη γενιά των millennials, πιστεύει ότι δεν έχουν μάθει να ζουν εκτός προστατευτικών δικλείδων, οικογενειακών ή άλλων:

«Δεν το είχα συνειδητοποιήσει μέχρι και πρόσφατα σχετικά αλλά μικρός ήμουν μόνος μου, αυτάρκης αναγκαστικά. Οι γονείς μου ήταν ναρκισσιστές 'baby boomers', και πιο πολύ ενδιαφέρονταν για τον εαυτό τους παρά για μας. Όχι ότι δεν μας αγαπούσαν, απλά ήταν απορροφημένοι στις ζωές τους. Δε λέω ότι δεν είχα βοήθεια μεγαλώνοντας. Σίγουρα όμως δεν υπήρχε τότε αυτή η υπερπροστατευτική φούσκα μέσα στην οποία πολλοί φίλοι μου μεγάλωσαν τα παιδιά τους. Όταν ήμουν εγώ νέος, δεν ήξερα κανέναν που να παίρνει ψυχοφαρμακευτική αγωγή. Κανέναν. Από τη μεριά του φίλου μου αντίθετα δεν υπήρχε κανείς που να μην έπαιρνε, συμπεριλαμβανομένου και του ίδιου. Επίσης ως νέος δεν γνώριζα κανέναν που να επιζητεί την θυματοποίηση».

Σπεύδει επίσης να χαρακτηρίσει τον Τραμπ «ηλίθιο» και «γκροτέσκο» και δεν μπορεί να κατανοήσει πώς γίνεται να αναφέρονται στον ίδιο ως απολογητή του Αμερικανού Προέδρου:

«Πολλοί άνθρωποι πλέον έχουν γαλουχηθεί να πιστεύουν ότι διαφορετικές αντιδράσεις και εκτιμήσεις από τις δικές τους όχι μόνο είναι εντελώς λάθος αλλά επίσης ανήθικες, ρατσιστικές, σεξιστικές. Το μόνο που ζητά το βιβλίο μου είναι να κάνουμε μια συζήτηση. Αλλά φυσικά στην Αμερική το 'έθαψαν'. Η ικανότητα μου να προκαλώ την οργή των millennials είναι τρελή».

Όσον αφορά στο American Psycho, το βιβλίο που κυκλοφόρησε το 1991 και παραμένει εδώ και τρεις δεκαετίες με διαφορά το πιο «αμφιλεγόμενό» του, είναι βέβαιος ότι ουδείς θα το εξέδιδε σήμερα:

«Ούτε και τότε ήθελε κανείς πραγματικά να το βγάλει – φαντάσου τώρα - αλλά ήμουν τυχερός. Αυτό που έχει όμως ενδιαφέρον είναι ούτε εγώ δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσο με είχε στοιχειώσει αυτό το βιβλίο μέχρι πρόσφατα. Δεν μπορώ να ξεφύγω από τον [«αιμοσταγή γιάπι» πρωταγωνιστή] Πάτρικ Μπέιτμαν. Θέλω να πω, ήταν σίγουρα προφητικό και όχι μόνο λόγω Τραμπ»

Ο Μπρετ Ίστον Έλις απολαμβάνει να τρολάρει τους millennials Facebook Twitter
"Δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσο με είχε στοιχειώσει το American Psycho μέχρι πρόσφατα. Δεν μπορώ να ξεφύγω από τον Πάτρικ Μπέιτμαν" (Στη φωτο ο Κρίστιαν Μπέιλ στο ρόλο του Πάτρικ Μπέιτμαν από την κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου

Το όνομα του Τραμπ αναφέρεται πάνω από 40 φορές στη νουβέλα και όπως γράφει σε ένα από τα κείμενα που περιλαμβάνονται στο "White", στα τέλη της δεκαετίας του '80, ο Ντόναλντ Τραμπ ήταν για πολύ κόσμο κάτι σαν πρότυπο – γι' αυτό και ο ίδιος ο συγγραφέας, όπως λέει, ήταν πολύ πιο προετοιμασμένος από κάποιους στην Αριστερά όταν εξελέγη Πρόεδρος: «Κάποτε ήξερα τόσο κόσμο που τον συμπαθούσε...».

Ο Μπρετ Ίστον Έλις έκλεισε τα 55 πριν από έναν μήνα και δηλώνει αν όχι ευτυχής, σίγουρα πιο ήπιος και χαλαρός από παλιότερα:

«Είμαστε ποτέ πραγματικά ευτυχισμένοι; Δε νομίζω. Όμως δεν είμαι πια μίζερος. Δεν υπάρχει λόγος. Μεγαλώνω. Κάποια στιγμή αναρωτιέσαι: Γιατί να είμαι τόσο τσιτωμένος και σφιγμένος με τα πράγματα; Τι με νοιάζει; Τα πάντα έχουν λιγότερη σημασία. Το βάρος της εμμονής με το σεξ ή με το να παραμένεις πάση θυσία ελκυστικός, χάνεται. Χάνεται επιτέλους η πόζα».

Με στοιχεία από τον Guardian

Βιβλίο
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η Λυδία Κονιόρδου διαβάζει τον μονόλογο της Λούλας Αναγνωστάκη «Ο oυρανός κατακόκκινος»

Lifo Videos / «Ιδού εγώ»: Η Λυδία Κονιόρδου ερμηνεύει το «Ουρανός Κατακόκκινος» της Λούλας Αναγνωστάκη στο LIFO.gr

O απολογισμός ζωής μιας γυναίκας που βλέπει γύρω της τον κόσμο να διαλύεται, η προσωπική εμπλοκή στη συλλογική μνήμη, μια ποιητική εκδοχή της δυστυχίας που γεννά η σύγχρονη πραγματικότητα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Φεστιβάλ Βιβλίου Χανίων: Τόπος συνάντησης για τη λογοτεχνία και τις ιδέες

Βιβλίο / Φεστιβάλ Βιβλίου Χανίων: Τόπος συνάντησης για τη λογοτεχνία και τις ιδέες

Με ένα πλούσιο πρόγραμμα με καλεσμένους από 16 χώρες και τιμώμενο πρόσωπο τον ποιητή Τίτο Πατρίκιο, το φετινό φεστιβάλ σημείωσε τη μεγαλύτερη προσέλευση στην ιστορία του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί μας γοητεύει ακόμα ο «Καβγατζής της Βρέστης»;

The Review / Γιατί μας γοητεύει ακόμα ο «Καβγατζής της Βρέστης»;

Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου, με αφορμή τη νέα έκδοση του έργου του Ζαν Ζενέ, εξετάζουν τους λόγους που μπορεί να μας αφορά ακόμα και σήμερα το θρυλικό βιβλίο του 1945. ― ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΤΟΛΜΗΡΗ ΓΛΩΣΣΑ
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
100 βιβλία που ξεχωρίσαμε για αυτό το καλοκαίρι

Βιβλίο / 100 βιβλία να διαβάσεις κάτω από ένα αρμυρίκι ή στην πόλη με το κλιματιστικό στο φούλ

Κλασική λογοτεχνία, σύγχρονοι συγγραφείς, δοκίμια, ιστορία, αυτοβελτίωση, βιβλία για το «μικρό» να μην είναι όλη την ώρα στο iPad. Kάτι για όλους για να περάσει όμορφα, ήσυχα και ποιοτικά το καλοκαίρι.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΜΑΡΙΑ ΔΡΟΥΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Βιβλίο / Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Τέτοιες μέρες πριν από πενήντα χρόνια, το γκρουπ έκανε το ντεμπούτο του στην σκηνή του θρυλικού κλαμπ CBGB στη Νέα Υόρκη, κι ένα νέο βιβλίο ακολουθεί την πορεία τους από τις πρώτες τους ημέρες μέχρι το είδος εκείνο της επιτυχίας που συνήθως έρχεται με τα δικά της προβλήματα
THE LIFO TEAM
Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Βιβλίο / Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Η Γαλλίδα κριτικός λογοτεχνίας της «Monde», Φλοράνς Νουαβίλ, στο «Μίλαν Κούντερα: Γράψιμο... Τι ιδέα κι αυτή!», αποκαλύπτει καίριες στιγμές και συγγραφικές αλήθειες του καλού της φίλου, αναιρώντας όλες τις κατηγορίες που συνδέονταν με το όνομά του.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Πάουλο Σκoτ

Βιβλίο / Πάουλο Σκoτ: «Στη Βραζιλία ο ρατσισμός είναι παντού, στη λογοτεχνία, στους στίχους της σάμπα»

Πότε ρεαλιστικό, πότε στρατευμένο, πότε αστυνομικής υφής, πότε μια τρελή και ξεκαρδιστική σάτιρα. Οι «Φαινότυποι» του Πάουλο Σκοτ είναι ένα αξιοσημείωτο βιβλίο. Μιλήσαμε με τον Βραζιλιάνο συγγραφέα για τη λογοτεχνία, την κατάσταση στη Βραζιλία και την αξία των λογοτεχνικών βραβείων.
ΒΕΝΑ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κώστας Σπαθαράκης, εκδότης.

Κώστας Σπαθαράκης / Κώστας Σπαθαράκης: «Δεν έχουμε αφηγήσεις για τις ερωτικές μας σχέσεις, για τα νιάτα μας»

Για τον άνθρωπο πίσω από τις εκδόσεις αντίποδες, το μεγαλύτερο όφελος ήταν ότι, ενώ του άρεσε να είναι χωμένος μέσα στα βιβλία – μια μοναχική και ίσως ναρκισσιστική συνήθεια –, στην πορεία έμαθε να τη μετατρέπει σε εργαλείο κοινωνικότητας και επαφής με τους γύρω του.
M. HULOT
Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες: Ζούμε το τέλος του ανθρωπισμού

Βιβλίο / Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες: «Ζούμε το τέλος του ανθρωπισμού»

Ο πολυβραβευμένος Κολομβιανός συγγραφέας μιλά στη LiFO για τη βία που στοιχειώνει τη χώρα του, τη δύναμη της λογοτεχνίας να ανασύρει όσα κρύβει η Ιστορία, αλλά και για την αρχαιοελληνική φιλοσοφία ως σταθερή επιρροή του.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
H Gen Z όχι μόνο διαβάζει αλλά συγχρόνως αλλάζει και την ίδια την έννοια της ανάγνωσης

Βιβλίο / Η Gen Z δεν διαβάζει απλώς· επαναπροσδιορίζει την ανάγνωση

Οι εκπρόσωποι αυτής της γενιάς λατρεύουν την απόδραση, παίρνουν την λεγόμενη fan fiction τόσο σοβαρά όσο και τη λίστα Booker, αναβιώνουν κλασικά βιβλία από την Τζέιν Όστεν έως τον Ντοστογιέφσκι και μοιράζονται ιστορίες στις δικές τους κοινότητες.
THE LIFO TEAM
Γιατί ο Πέρσιβαλ Έβερετ πήρε το Πούλιτζερ με το «James»

Βιβλίο / Γιατί ο Πέρσιβαλ Έβερετ πήρε το Πούλιτζερ με το «James»

Ο Πέρσιβαλ Έβερετ έγραψε ένα άκρως επίκαιρο, δεδομένων των τελευταίων ημερών, βιβλίο, που ταυτόχρονα φιλοδοξεί να καταστεί κλασικό, για τον ρατσισμό και τη χαμένη ανθρωπιά, και κέρδισε το Εθνικό Βραβείο Λογοτεχνίας των ΗΠΑ και το Πούλιτζερ.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πάμε στη Χονολουλού»: Ένα βιβλίο για τον μποέμ ρεμπέτη, κιθαρίστα και σκιτσογράφο Κώστα Μπέζο, που ξαναγράφει την ιστορία της Ελλάδας πριν από το 1940

Βιβλίο / «Πάμε στη Χονολουλού»: Ένα βιβλίο για τον μποέμ ρεμπέτη Κώστα Μπέζο

Τη δεκαετία του ’30 άνθισε στην Ελλάδα ένα μουσικό είδος «διαφυγής» από τη σκληρή πραγματικότητα, οι χαβάγιες. Ο Κώστας Μπέζος, αινιγματική μορφή μέχρι πρόσφατα και σημαντικός ρεμπέτης και σκιτσογράφος, έγραψε μια ανείπωτη ιστορία, διαφορετική από αυτή που η επίσημη ιστορία έχει καταγράψει για την εποχή του Μεσοπολέμου.  
M. HULOT
Εύα Μπαλταζάρ: «Η αγάπη που σε φυλακίζει δεν είναι αγάπη»

Βιβλίο / Εύα Μπαλταζάρ: «Η αγάπη που σε φυλακίζει δεν είναι αγάπη»

Η Καταλανή συγγραφέας, που έχει εξελιχθεί σε σημείο αναφοράς της σύγχρονης queer λογοτεχνίας, μεταφράζεται παγκοσμίως και τη θαυμάζει ο Αλμοδόβαρ, μιλά στη LiFO για το τι σημαίνει να ζεις ελεύθερα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ