Μια παρέα εθελοντών διαβάζει σε όσους δεν μπορούν να το κάνουν μόνοι τους

 Μια παρέα εθελοντών διαβάζει σε όσους δεν μπορούν να το κάνουν μόνοι τους Facebook Twitter
H Αργυρώ Σπυριδάκη, Πρόεδρος της Ομάδας αλλά και ο άνθρωπος που αποτέλεσε την αιτία για την ιδέα του «Διαβάζω για τους Άλλους», Θοδωρής Τσάτσος. Φωτο: Κατερίνα Φαρφαρά/LIFO
2

«Για να ακούν με τα μάτια μας και να διαβάζουν με την φωνή μας». Πάνω σε αυτό το μότο στηρίζεται η δράση της εθελοντικής ομάδας «Διαβάζω για τους Άλλους». Πρόκειται για ένα μη κερδοσκοπικό δίκτυο εθελοντών που έχει ως βασικό στόχο να διαβάζει σε ανθρώπους που δεν μπορούν να το κάνουν μόνοι τους. Ανθρώπους με προβλήματα όρασης, μη βλέποντες, πρόσωπα που αδυνατούν να κρατήσουν ένα βιβλίο στα χέρια τους, ηλικιωμένους σε γηροκομεία, παιδάκια σε ιδρύματα ή αναλφάβητους φυλακισμένους.


Μεσημέρι Πέμπτης και στον Ηλεκτρικό του Θησείου η βροχή δυνάμωνε. Σε λίγη ώρα θα παρακολουθούσα σε παρακείμενο καφέ την συνάντηση της συντονιστικής ομάδας. Ήδη είχαν φθάσει και με περίμεναν η Αργυρώ Σπυριδάκη, Πρόεδρος της Ομάδας αλλά και ο άνθρωπος που αποτέλεσε την αιτία για την ιδέα του «Διαβάζω για τους Άλλους», Θοδωρής Τσάτσος.

Ελάτε μαζί μας για να κάνουμε την ελληνική κοινωνία καλύτερη. Μπορούμε να το κάνουμε, είναι στο χέρι μας, ότι δεν μας αρέσει να το αλλάξουμε. Κάνε κάτι πρακτικό από το να κάθεσαι και να γκρινιάζεις. Σήμερα από τα μόνα που έχουμε ανάγκη είναι η αγάπη και η φαντασία


Η Αργυρώ μας εξηγεί γιατί ο Θοδωρής- ο οποίος είναι τυφλός- είναι το πρόσωπο χάρη στο οποίο έγινε πράξη η ομάδα. «Η ιδέα προέκυψε όταν μια μέρα που ήμασταν για καφέ με τον Θοδωρή συζητήσουμε για λογοτεχνία. Τι έχει διαβάσει ή τι έχω διαβάσει και προτείναμε ο ένας στον άλλο. Σε εκείνη την κουβέντα λοιπόν, έτυχε να του προτείνω ένα βιβλίο του Τζόναθαν Κόου, «Το Σπίτι του Ύπνου». Είναι πολύ συγκινητικό όταν θυμάμαι αυτή την συζήτηση, γιατί από ένα βιβλίο σκέφτομαι μερικές φορές, τι μπορεί να δημιουργηθεί. Ο Θοδωρής που έχει πρόβλημα όρασης μου είχε πει τότε ότι δεν μπορεί να το διαβάσει γιατί δεν υπήρχε στην ακουστική βιβλιοθήκη τους. Ύστερα από αυτή την συζήτηση επέστρεψα στο σπίτι μου. Σκεφτόμουν συνεχώς και θύμωνα. Έλεγα στον εαυτό μου ότι υπάρχουν άνθρωποι που είναι μη βλέποντες και δεν έχουν την ίδια δυνατότητα με εμάς. Για κάτι που θεωρούμε πολύ απλό, όπως το να έχεις όποιο βιβλίο θέλεις δίπλα από το κρεβάτι σου. Όταν συνειδητοποίησα ότι ένας φίλος μου δεν έχει την ίδια δυνατότητα να επιλέγει όποιο βιβλίο επιθυμεί, θύμωσα και αποφάσισα να βγω από τον μικρόκοσμο μου. Είχα στο νου μου την εικόνα ότι είναι αυτονόητο να έχουν όλοι πρόσβαση στην λογοτεχνία και ότι ένα κράτος θα προβλέπει για τις αντίστοιχες επιλογές. Και όμως, διαψεύστηκα. Ύστερα από λίγο καιρό και ενώ επεξεργαζόμουν λύσεις στο μυαλό μου, συναντήθηκα ξανά με τον Θοδωρή και του είπα ότι είσαι η αφορμή για την δημιουργία του «Διαβάζω για τους Άλλους». Φυσικά στην αρχή με κορόιδευε και δεν πίστευε ότι θα μπορούσαμε να προχωρήσουμε. Τις επόμενες μέρες κοινοποιήσαμε την ιδέα στο Facebook. Έβαλα το τηλέφωνο μου και δεν μπορείς να φανταστείς πόσος κόσμος καλούσε καθημερινά. Έφτασα στο σημείο να μην μπορώ να το διαχειριστώ. Αργότερα, αναζήτησα ένα καφέ προκειμένου να κάνουμε τις ενημερώσεις μας ώστε να συναντιόμαστε όλοι από το δίκτυο εθελοντών μας. Στην πρώτη συνάντηση σε πληροφορώ ήρθαν σαράντα άνθρωποι. Ήταν κάτι που δεν το περίμενα. Τους εξήγησα την ιδέα και πως βασικός στόχος της ομάδας θα είναι να δημιουργήσουμε εμείς αυτά που μπορούν να κάνουν κάποιους άλλους να αισθάνονται καλύτερα. Δεν μιλάμε για επαγγελματικό δίκτυο παρά μόνο για καθαρή εθελοντική εργασία. Άρα μόνο μας κίνητρο να είναι η έμπνευση. Δηλαδή να στηριζόμαστε σε δύο πυλώνες, να δίνεις αλλά και να παίρνεις. Ζούμε σε μια κοινωνία που είναι δύσκολο να ζητήσεις από τον άλλον να δώσει, δεν υπάρχουν πλέον αποθέματα. Εμείς είμαστε χαρούμενοι γιατί οι εθελοντές μας ανήκουν σε όλες τις κατηγορίες και δίνουν όσο μπορούν από το πλεόνασμα του ελεύθερου χρόνου τους. Αυτή είναι και η βασική αξία του εθελοντισμού, να δίνεις χωρίς να περιμένεις να πάρεις. Αν δεν δίνουμε δεν θα φτάσουμε ποτέ στην πληρότητα», αφηγείται και τα χέρια της ακουμπούν το χαρακτηριστικό σχολικό μπλε τετράδιο που κρατά τις σημειώσεις της. Σαν ένα δείγμα επιστροφής στην αθωότητα.

 Μια παρέα εθελοντών διαβάζει σε όσους δεν μπορούν να το κάνουν μόνοι τους Facebook Twitter
Στην πρώτη συνάντηση σε πληροφορώ ήρθαν σαράντα άνθρωποι. Ήταν κάτι που δεν το περίμενα. Τους εξήγησα την ιδέα και πως βασικός στόχος της ομάδας θα είναι να δημιουργήσουμε εμείς αυτά που μπορούν να κάνουν κάποιους άλλους να αισθάνονται καλύτερα. Φωτο: Κατερίνα Φαρφαρά/LIFO


Στην συνέχεια ρωτώ για τα συναισθήματα που εισπράττουν από τους ανθρώπους στους οποίους διαβάζουν. «Η εμπειρία και τα συναισθήματα μας που αποκομίζουμε είναι καταπληκτικά. Ειδικά στα γηροκομεία οι άνθρωποι διψούν για συντροφιά. Περισσότερο αγωνιούν για την συζήτηση που θα ακολουθήσει, όταν θα τους έχουμε διαβάσει κάποιο απόσπασμα βιβλίου. Μπαίνουν στην διαδικασία να σκεφτούν, να πουν τις απόψεις τους, και το κυριότερο είναι ότι αποκτούν ερεθίσματα από όλο αυτό που συμβαίνει. Επίσης, όταν πηγαίνουμε στα παιδιά, αντικρίζεις πόσο μεγάλη αξία έχει να ανοίγεις πόρτες φαντασίας», λέει με ένα βλέμμα περηφάνιας, η Αργυρώ. Αναρωτιέμαι, ποια είναι η πιο όμορφη εικόνα αλλά και ποια η πιο δύσκολη στιγμή που έχουν συναντήσει. «Μια όμορφη εικόνα είναι όταν πήγαμε στο Ίδρυμα Αγάπης στην Ελευσίνα πριν λίγες μέρες. Όταν μπήκαμε τα παιδιά μας περίμεναν στην πόρτα ενώ εμείς είχαμε πάει για διοικητικό ραντεβού. Ήταν ένα απίστευτο συναίσθημα ενώ όταν φύγαμε, τα παιδιά μας ρωτούσαν πότε θα ξαναέρθετε; Οι δύσκολες στιγμές αφορούν πάντα τις κλειστές πόρτες που θα συναντήσουμε σε μερικά ιδρύματα, που δυστυχώς επιλέγουν για τα άτομα που φιλοξενούν να βρίσκονται μπροστά από μια τηλεόραση, αντί να δεχθούν την εθελοντική προσπάθεια μας», απαντά η Αργυρώ.


Ο Θοδωρής Τσάτσος έχει ήδη τελειώσει το φραπέ του, αφού όπως μου λέει δεν πίνει άλλον καφέ. Είναι ένας νέος άνθρωπος που από την πρώτη κιόλας στιγμή αντιλαμβάνεσαι ότι είναι ανοικτό βιβλίο. Η πρόσβαση στα βιβλία είναι πολύ σημαντική, ακόμα και ένας να θέλει να διαβάσει ένα βιβλίο, πρέπει να μπορεί να το κάνει αυτό», θα μου πει.


«Νιώθω μεγάλη ευγνωμοσύνη για τους ανθρώπους που διαβάζουν και ηχογραφούν για εμάς. Το «Διαβάζω για τους Άλλους» είναι ένας τρόπος να γίνει η ελληνική κοινωνία πιο ανοικτή στην ισότητα. Είμαστε πολύ πίσω, γιατί θέλουμε να είμαστε πίσω και θα είμαστε για πολλά χρόνια πίσω αν συνεχίζουμε να λέμε απλά, "ναι είμαστε πίσω"», υποστηρίζει.

 Μια παρέα εθελοντών διαβάζει σε όσους δεν μπορούν να το κάνουν μόνοι τους Facebook Twitter
Έλεγα στον εαυτό μου ότι υπάρχουν άνθρωποι που είναι μη βλέποντες και δεν έχουν την ίδια δυνατότητα με εμάς. Για κάτι που θεωρούμε πολύ απλό, όπως το να έχεις όποιο βιβλίο θέλεις δίπλα από το κρεβάτι σου. Όταν συνειδητοποίησα ότι ένας φίλος μου δεν έχει την ίδια δυνατότητα να επιλέγει όποιο βιβλίο επιθυμεί, θύμωσα και αποφάσισα να βγω από τον μικρόκοσμο μου... Φωτο: Κατερίνα Φαρφαρά/LIFO


«Ποιοι είναι οι κανόνες ευτυχίας σύμφωνα με τον Joseph Addison;» με ρωτά και απαντά αμέσως, «κάτι να κάνεις, κάτι να αγαπάς και κάτι να ελπίζεις». Έτσι βρίσκω την ευκαιρία να τον ρωτήσω, τι θεωρεί κατά την γνώμη του ότι είναι σημαντικό στην ζωή. «Είναι ο έρωτας, οι φίλοι και η τέχνη. Ο έρωτας είναι όταν είσαι με τον άνθρωπο σου και έχει σταματήσει να υπάρχει το χθες και το αύριο. Οι φίλοι είναι όταν ξέρεις πως όποια μαλακία και να κάνεις θα είναι εκεί να την ακούσουν. Τέχνη, είναι ο μόνος λόγος για να πούμε ότι αυτά τα 2000 χρόνια, άξιζαν τον κόπο», απαντά.


Οι εθελοντές καταφθάνουν στον καφέ με πρώτη την Σοφία Βιδάλη, η οποία είναι υπεύθυνη των εκδηλώσεων στην Αθήνα. Τι έχει εισπράξει από την συμμετοχή της στο Διαβάζω για τους Άλλους; «Εργάζομαι σε ένα ιδιωτικό νοσοκομείο και μια μέρα διάβασα μια αγγελία στο καριέρα που αφορούσε την ομάδα. Είχα ανάγκη από θετική ενέργεια γιατί αποκόμιζα αρκετή αρνητική ενέργεια από την δουλειά μου στο νοσοκομείο. Ένιωθα, ότι ήθελα ένα θετικό κομμάτι στην ζωή μου και τι καλύτερο από το «Διαβάζω για τους Άλλους». Έμαθα μέσα από όλη αυτή την εμπειρία πως αν κάποια πράγματα δεν τα ζούμε, τα θεωρούμε αυτονόητα. Είναι δικαίωμα σε όλους η πρόσβαση στην γνώση. Όλο αυτό το διάστημα μέσα από τις επαφές της ομάδας είδα ειλικρινά χαμόγελα, αληθινές ματιές, υπέροχους ανθρώπους με αποτέλεσμα να μεταφέρω πλέον την θετική ενέργεια στην πρωινή εργασία μου στο νοσοκομείο. Αποκτάς μια αισιοδοξία που τα τελευταία χρόνια έχουμε χάσει αρκετά και παρατηρείς τον εαυτό σου να λέει πιο εύκολα, 'όλα θα πάνε καλά'», λέει. «Αυτό που μας λείπει δεν είναι τα λόγια της αισιοδοξίας αλλά η ενέργεια και η δράση», θα προσθέσει ο Θοδωρής. «Ο κάθε άνθρωπος μπορεί να δώσει πολλά, αρκεί να επιδιώκουν να βγάλουν τον καλύτερο τους εαυτό. Είμαστε ανοικτοί σε χορηγίες, υλικά που μπορεί κάποιος να δώσει, όπως μπορεί ο καθένας να βοηθήσει σε χώρους για ηχογραφήσεις ή για ένα γραφείο που θα μπορούμε να κάνουμε τις συναντήσεις», υποστηρίζει η Αργυρώ.


Έχουν προσέλθει όλοι που αποτελούν την ομάδα συντονισμού και η συζήτηση για να προγραμματίσουν τις εργασίες τους έχει ξεκινήσει. Ο καθένας υπεύθυνος στο τομέα του και τα όνειρα για εξάπλωση σε άλλες πόλεις -πέρα από την Αθήνα, την Θεσσαλονίκη και το Ηράκλειο- αναμένουν να πραγματοποιηθούν. Τι θα ήθελαν να πουν σε αυτούς που θα διαβάσουν αυτή την συνέντευξη; «Θα θέλαμε να πούμε, ελάτε μαζί μας για να κάνουμε την ελληνική κοινωνία καλύτερη. Μπορούμε να το κάνουμε, είναι στο χέρι μας, ότι δεν μας αρέσει να το αλλάξουμε. Κάνε κάτι πρακτικό από το να κάθεσαι και να γκρινιάζεις. Σήμερα από τα μόνα που έχουμε ανάγκη είναι η αγάπη και η φαντασία».

 Μια παρέα εθελοντών διαβάζει σε όσους δεν μπορούν να το κάνουν μόνοι τους Facebook Twitter
Ο καθένας υπεύθυνος στο τομέα του και τα όνειρα για εξάπλωση σε άλλες πόλεις -πέρα από την Αθήνα, την Θεσσαλονίκη και το Ηράκλειο- αναμένουν να πραγματοποιηθούν. Φωτο: Κατερίνα Φαρφαρά/LIFO

giatousallous.gr

facebook

2

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος ήταν πάντα με τη μεριά της ζωής

Το Πίσω Ράφι / Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος ήταν πάντα με τη μεριά της ζωής

Ο Έλληνας σκηνοθέτης μάζεψε από «το καλάθι των αχρήστων» όλες τις εμπειρίες του κι έφτιαξε την αυτοβιογραφία του, μια ζωντανή αφήγηση γεμάτη ιστορίες, συναντήσεις, αποφθέγματα και κρίσεις, λογοτεχνικές και σινεφίλ αναφορές.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Για τα περάσματα που δεν βρέθηκαν ποτέ: η ιστορία του underground περιοδικού «Ανοιχτή Πόλη»

Βιβλίο / «Ανοιχτή Πόλη»: Ένα από τα πιο επιδραστικά εναλλακτικά έντυπα της Ελλάδας

Οι δημιουργοί του Κώστας Μανδηλάς και Βλάσσης Ρασσιάς, καταγράφουν την πορεία του στο βιβλίο «Για τα περάσματα που δεν βρέθηκαν ποτέ: Η ιστορία του περιοδικού “Ανοιχτή Πόλη”».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η Ράνια Οικονομίδου διαβάζει το διήγημα «Η μεγαλύτερη λεία του Μινγκ» της Πατρίσια Χάισμιθ

Lifo Videos / Η Ράνια Οικονομίδου διαβάζει ένα διήγημα της Πατρίσια Χάισμιθ

«Η μεγαλύτερη λεία του Μινγκ»: Μια ιστορία έρωτα, αγάπης, αφοσίωσης, ανταγωνισμού, μίσους και φόνου μεταξύ ενός ζευγαριού και ενός σιαμέζικου γάτου, ένα μυστηριώδες διήγημα της δημιουργού των πιο σαγηνευτικών αντιηρώων.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Οι μικρές αριστουργηματικές σειρές των εκδοτών

Βιβλίο / Οι μικρές αριστουργηματικές σειρές των εκδοτών

Ολοένα περισσότερο διευρύνεται η τάση έκδοσης κλασικών και σπάνιων κειμένων σε μικρό μέγεθος που τοποθετούνται δίπλα στο ταμείο και συνιστούν την προσπάθεια ενός εκδοτικού οίκου να φέρει σπουδαία έργα στο ευρύ αναγνωστικό κοινό.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
I love Dick: Eίναι το βιβλίο της Κρις Κράους το πιο τολμηρό του αιώνα μας;

Βιβλίο / I love Dick: Eίναι το βιβλίο της Κρις Κράους το πιο τολμηρό του αιώνα μας;

Η θεωρητικός, εικαστικός, κριτικός, συγγραφέας και εκδότρια Κρις Κράους μπορεί να μην άλλαξε τα δεδομένα στον αγγλόφωνο κόσμο εκδίδοντας τα βιβλία των Γάλλων θεωρητικών αλλά προκάλεσε άπειρες συζητήσεις με το πρωτότυπο φεμινιστικό βιβλίο της.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Η αρχή της ηδονής: Μια σουρεαλιστική, σέξι ιστορία στην καλοκαιρινή Ανάφη 

Βιβλίο / Η αρχή της ηδονής: Μια σουρεαλιστική, σέξι ιστορία στην καλοκαιρινή Ανάφη 

Ένα τολμηρό καλλιτεχνικό project έγινε η αφορμή για να κάνει ο εικαστικός René Habermacher ένα ταξίδι στη θάλασσα με πλήρωμα έξι ναύτες κι έναν καπετάνιο, απαθανατίζοντας μια σουρεαλιστική εμπειρία που κατέληξε σε ναυάγιο. Το βιβλίο «The Pleasure Principle» καταγράφει αυτό το ταξίδι μέσα από φωτογραφίες του René, κείμενα και εικαστικά έργα, σε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα έκδοση.
M. HULOT
Νίκος Μάντης «Το χιόνι του καλοκαιριού»

Το πίσω ράφι / Για τις απουσίες που μας κάνουν αργούς στα αισθήματα

Καλοκαίρι στην Πελοπόννησο, στη σκιά της δεκαετίας του ’80: ένα πληγωμένο παιδί, μια μητέρα που επιστρέφει αλλαγμένη και μυστικά που βαραίνουν τη σιωπή των ενηλίκων - αυτά ξετυλίγει ο Νίκος Α. Μαντής στο πρώτο του μυθιστόρημα.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Νέα βιβλία που περιμένουμε ως το τέλος του χρόνου, και κάποιες επανεκδόσεις

Fall Preview 2025 / 13 βιβλία που περιμένουμε ως το τέλος της χρονιάς

Ο πάντα επίκαιρος Καβάφης, νέα, σύγχρονα και παλιότερα ονόματα της λογοτεχνικής σκηνής και κάποιες ξεχωριστές επανεκδόσεις που δικαίως θα διεκδικήσουν χώρο στη βιβλιοθήκη όλων, βιβλιόφιλων και μη.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το πίσω ράφι/ Εμανουέλ Καρέρ «Ένα ρωσικό μυθιστόρημα»

Το πίσω ράφι / Ένα επτασφράγιστο μυστικό που προκάλεσε αμηχανία και πάταγο

Προκλητικός, ωμός, συχνά σοκαριστικός, ο Εμανουέλ Καρέρ εξερευνά στο «Ένα ρωσικό μυθιστόρημα» το οικογενειακό του παρελθόν, φέρνοντας σε δύσκολη θέση ακόμα και τα πιο κοντινά του πρόσωπα.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ

σχόλια

2 σχόλια