1.
Ζευς και Ευρώπη
Ο Δίας μεταμορφώθηκε σε λευκό ταύρο για να κλέψει την Ευρώπη από τη Φοινίκη, να τη φέρει στην Κρήτη και να ονομαστεί από αυτήν όλη η ήπειρος.
Ο Ζευς ερωτεύτηκε την Ευρώπη και έστειλε τον Ερμή να οδηγήσει το βόδια του Αγήνορα στον γιαλό της Τύρου, όπου εκείνη και οι συντρόφισσές της συνήθιζαν να κάνουν τον περίπατό τους. Ενώθηκε και ο ίδιος με το κοπάδι, μεταμφιεσμένος σε χιονάτο ταύρο με πλούσια προγούλια και κέρατα μικρά, σαν πολύτιμα πετράδια, ανάμεσα στα οποία ήταν χαραγμένη μία μόνο μαύρη γραμμή. Η Ευρώπη εντυπωσιάστηκε από την ομορφιά του και βλέποντας ότι είναι ήμερος σαν αρνάκι, κατανίκησε τον φόβο της και άρχισε να παίζει μαζί του, να του βάζει λουλούδια στο στόμα και να του κρεμάει γιρλάντες στα κέρατα. Στο τέλος ανέβηκε στη ράχη του και τον άφησε να την πάει, κατηφορίζοντας ράθυμα, ως την άκρη του νερού. Ξάφνου, ο ταύρος ρίχτηκε στη θάλασσα και άρχισε να κολυμπάει, ενώ εκείνη κοίταζε πίσω της με τρόμο την ακτή που ξεμάκραινε. Με το ένα της χέρι κρατούσε το δεξί κέρατο του ταύρου, με το άλλο το κάνιστρο με τα λουλούδια. Ο Ζευς βγήκε περπατώντας στη στεριά κοντά στη Γόρτυνα της Κρήτης, έγινε αετός και έκανε δική του την Ευρώπη μέσα σε μια συστάδα ιτιές, κοντά σε μια πηγή, ή, λένε μερικοί, κάτω από έναν αειθαλή πλάτανο.
2.
Ζευς και Δανάη
Ο Δίας, για να μπορέσει να φτάσει στο υπόγειο όπου ήταν κλειδωμένη η Δανάη, μεταμορφώθηκε σε χρυσή βροχή.
Ο Ακρίσιος, βασιλιάς του Άργους, που ήταν παντρεμένος με την Αγανίπη, δεν είχε γιους, είχε μόνο αυτήν τη μοναχοκόρη, τη Δανάη, που την είχε αποπλανήσει ο Προίτος, και όταν ζήτησε χρησμό για το πώς να αποκτήσει αρσενικό διάδοχο, πήρε την απάντηση: «Δεν θα αποκτήσεις γιους, και ο εγγονός σου θα σε σκοτώσει». Για να αποτρέψει αυτήν τη μοίρα, έκλεισε τη Δανάη σε μια υπόγεια φυλακή με χάλκινες πόρτες, που τη φρουρούσαν άγρια σκυλιά. Ωστόσο, ο Δίας έσμιξε μαζί της, παίρνοντας τη μορφή χρυσής βροχής, κι αυτή του γέννησε γιο ονόματι Περσέα. Όταν ο Ακρίσιος έμαθε την κατάσταση της Δανάης, δεν ήθελε να πιστέψει ότι ο πατέρας ήταν ο Ζευς και υποπτεύθηκε ότι ο αδερφός του ο Προίτος είχε ξανακάνει τις βρομοδουλειές του. Καθώς, όμως, δεν τολμούσε να σκοτώσει την ίδια του την κόρη, κλείδωσε τη Δανάη και το μωρό της, τον Περσέα, σε ξύλινη κασέλα, την οποία έριξε στη θάλασσα. Τα κύματα οδήγησαν την κασέλα προς τη Σέριφο, όπου ένας ψαράς, ο Δίκτυς, την ψάρεψε, την έβγαλε στη στεριά, την άνοιξε και βρήκε μέσα ζωντανούς μητέρα και γιο. Τους πήγε ευθύς αμέσως στον αδελφό του, τον βασιλιά Πολυδεύκη, ο οποίος μεγάλωσε τον Περσέα στο ανάκτορό του.
3.
Ιώ
Τιμωρημένη από την Ήρα, η Ιώ μεταμορφώθηκε σε αγελάδα και ο Άργος, που είχε 100 μάτια, ήταν φύλακάς της.
Η Ιώ, θυγατέρα του ποταμού-θεού Ίναχου, ήταν ιέρεια της Ήρας στο Άργος. Ο Ζευς, χάρη στα μάγια που του έκανε η Ίυγξ, κόρη του Πάνα και της Ηχούς, ερωτεύτηκε την Ιώ και όταν η Ήρα τον κατηγόρησε για απιστία και μεταμόρφωσε την Ίυγγα σε σουσουράδα για να την τιμωρήσει, είπε ψέματα: «Ουδέποτε άγγιξα την Ιώ». Ύστερα ο Ζευς μεταμόρφωσε την Ιώ σε αγελάδα, την οποία η Ήρα, ισχυριζόμενη ότι είναι δική της, έδωσε στον Άργο Πανόπτη να τη φυλάει, προστάζοντάς τον: «Δέσε κρυφά αυτό το ζώο σε μια σπηλιά στη Νεμέα». Αλλά ο Ζευς έστειλε τον Ερμή να φέρει πίσω την Ιώ και ο ίδιος κίνησε πρώτος για τη Νεμέα –μερικοί λένε για τις Μυκήνες–, μεταμφιεσμένος σε δρυοκολάπτη. Ο Ερμής, παρότι ήταν ο εξυπνότερος απ' όλους τους κλέφτες, ήξερε ότι δεν μπορούσε να κλέψει την Ιώ χωρίς να τον πάρει είδηση κάποιο από τα εκατό μάτια του Άργου. Τον αποκοίμισε, λοιπόν, παίζοντας τον αυλό του, τον χτύπησε με μια κοτρόνα, τον αποκεφάλισε και απελευθέρωσε την Ιώ. Η Ήρα, αφού τοποθέτησε τα μάτια του Άργου στην ουρά του παγωνιού, ως μόνιμη υπόμνηση της βλακώδους δολοφονίας του, έστειλε μια αλογόμυγα να τσιμπήσει την Ιώ και να την καταδιώκει παντού.
4.
Απόλλων και Δάφνη
Προσπαθώντας να αποφύγει το ερωτικό κυνήγι του Απόλλωνα, η Δάφνη μεταμορφώθηκε στο ομώνυμο φυτό, που έκτοτε έγινε το ιερό φυτό του Απόλλωνα.
Ο Απόλλων δεν σημείωνε πάντα επιτυχίες στον έρωτα. Σε μια περίπτωση προσπάθησε να κλέψει τη Μάρπησσα από τον Ίδα, αλλά εκείνη έμεινε πιστή στον σύζυγό της. Σε άλλη, ο Απόλλων κυνήγησε τη Δάφνη, την ορεινή νύμφη, ιέρεια της Μητέρας Γης, κόρη του ποταμού Πηνειού της Θεσσαλίας, αλλά όταν την πρόφτασε, εκείνη κάλεσε τη Μητέρα Γη, η οποία την κρίσιμη στιγμή την εξαφάνισε, στέλνοντάς τη στην Κρήτη, όπου έγινε γνωστή ως Πασιφάη. Στη θέση της η Μητέρα Γη άφησε μια δάφνη, με την οποία ο Απόλλων έφτιαξε ένα στεφάνι για να παρηγορηθεί.
5.
Ζευς και Γανυμήδης
Για να μπορέσει να αρπάξει τον νεαρό Γανυμήδη, ο Δίας μεταμορφώθηκε σε αετό.
Ο Γανυμήδης, γιος του βασιλιά Τρώα, που έδωσε το όνομά του στην Τροία, ήταν ο ωραιότερος νέος στον κόσμο, γι' αυτό οι θεοί τον διάλεξαν για οινοχόο του Δία. Λέγεται ότι ο Ζευς, επιθυμώντας τον Γανυμήδη και για συντροφιά στο κρεβάτι του, έβαλε φτερά αετού και τον άρπαξε από την πεδιάδα της Τροίας. Μερικοί λένε ότι τον Γανυμήδη τον είχε απαγάγει πρώτα η Ηώς, για να τον κάνει αγαπητικό της, και ότι από αυτήν τον πήρε ο Δίας. Όπως και να 'χει, η Ήρα ασφαλώς πληγώθηκε από την προσβολή που έγινε και στην ίδια και στην κόρη της, την Ήβη – ως τότε εκείνη ήταν η οινοχόος των θεών, θέση που πήρε ο ευνοημένος από τον Δία Γανυμήδης. Άλλο όμως δεν κατάφερε η Ήρα παρά να εξοργίσει τον Δία, που έβαλε τη μορφή του Γανυμήδη ανάμεσα στα άστρα, κάνοντάς τον Υδροχόο.
6.
Ζευς και Λήδα
Για να μπορέσει να πλαγιάσει με τη Λήδα, ο Δίας μεταμορφώθηκε σε κύκνο. Η Λήδα αργότερα γέννησε ένα αυγό, από το οποίο βγήκαν η Κλυταιμνήστρα και η Ελένη (η Ωραία).
Μερικοί λένε ότι όταν ο Ζευς ερωτεύτηκε τη Νέμεση, αυτή του ξέφυγε κι έπεσε στο νερό, όπου έγινε ψάρι. Αυτός την κυνήγησε με τη μορφή κάστορα, οργώνοντας τα κύματα. Εκείνη πήδησε στη στεριά και βάλθηκε να μεταμορφώνεται πότε στο ένα αγρίμι, πότε στο άλλο, αλλά δεν μπόρεσε να του ξεφύγει, επειδή ο Ζευς δανειζόταν κάθε φορά τη μορφή κάποιου ακόμα αγριότερου θηρίου. Στο τέλος, η Νέμεση έγινε αγριόχηνα και πέταξε στον αέρα, αυτός έγινε κύκνος και την κουτούπωσε θριαμβευτικά στον Ραμνούντα της Αττικής.
Η Νέμεση τίναξε καρτερικά τα φτερά της και πήγε στη Σπάρτη, όπου η Λήδα, σύζυγος του βασιλιά Τυνδάρεω, βρήκε ύστερα από λίγο σε κάποιο βάλτο ένα αυγό με χρώμα μενεξελί, που το πήρε στο σπίτι της και το έκρυψε σε μια κασέλα. Από αυτό ξεπετάχτηκε η Ελένη της Τροίας. Ωστόσο, η πιο συνηθισμένη αφήγηση λέει ότι η Λήδα ήταν εκείνη με την οποία έσμιξε ο Ζευς με τη μορφή κύκνου δίπλα στον ποταμό Ευρώτα, ότι αργότερα γέννησε το αυγό, από το οποίο βγήκαν η Ελένη, ο Κάστωρ και ο Πολυδεύκης, και ότι στη συνέχεια θεοποιήθηκε και έγινε η Νέμεση.
7.
Πηλέας και Θέτιδα
Προσπαθώντας να κατακτήσει τη Θέτιδα, ο Πηλέας έπρεπε να την αρπάξει και να μην την αφήσει να του φύγει, υπομένοντας τις πολλαπλές μεταμορφώσεις της (θάλασσα, φωτιά, φίδι, λιοντάρι). Ο Κένταυρος Χείρωνας είχε προβλέψει κάποτε στον Πηλέα, τον πατέρα του Αχιλλέα, τα εξής: «Η γυναίκα αυτή, η Θέτιδα, συνέχεια θα μεταμορφώνεται. Μη φοβηθείς και μη λύσεις ποτέ τα χέρια σου. Θα γίνεται φίδι και λύκαινα, φωτιά και πάγος. Πράγματα, δηλαδή, που δύσκολα κρατάει κανείς χωρίς να ματώσουν, να καούν και να παγώσουν τα χέρια του. Η αγάπη, όμως, θα σου δίνει τη δύναμη ν' αντέξεις ό,τι χωρίς αυτή θα σου προκαλούσε φρίκη και πόνο και αποστροφή. Και δεν θα χαλαρώσεις ποτέ το αγκάλιασμα, γιατί θα ξέρεις ότι πίσω απ' όλα αυτά τα πρόσωπα κρύβεται η μορφή της αγαπημένης σου. Κρύβεται η ψυχή της».
8.
Άρτεμις και Καλλιστώ
Η Καλλιστώ ήταν νύμφη που είχε ορκιστεί αιώνια παρθενία. Ο Δίας, όμως, μεταμφιεσμένος σε Αρτέμιδα, πλάγιασε μαζί της. Όταν το κατάλαβε η αληθινή Άρτεμις, την τιμώρησε, μεταμορφώνοντάς τη σε αρκούδα.
Η Άρτεμις απαιτεί από τις συντρόφους της τέλεια αγνότητα που εφαρμόζει και η ίδια. Όταν ο Ζευς αποπλάνησε μία από αυτές, την Καλλιστώ, θυγατέρα του Λυκάονα, η Άρτεμις πρόσεξε ότι έμεινε έγκυος. Τη μεταμόρφωσε σε αρκούδα και φώναξε τα σκυλιά, που θα την είχαν κατασπαράξει αν δεν την άρπαζε από τον ουρανό ο Ζευς, ο οποίος έβαλε αργότερα τη μορφή της ανάμεσα στα άστρα. Αλλά μερικοί λένε ότι ο ίδιος ο Ζευς μεταμόρφωσε την Καλλιστώ σε αρκούδα και ότι η ζηλιάρα Ήρα τα κανόνισε ώστε η Άρτεμις να την κυνηγήσει κατά λάθος. Το παιδί της Καλλιστώς, ο Αρκάς, σώθηκε και έγινε ο πρόγονος των Αρκάδων.
9.
Άρτεμις και Ακταίωνας
Ο Ακταίωνας είδε την Αρτέμιδα να λούζεται γυμνή στο ποτάμι. Η τιμωρία του ήταν να τον μεταμορφώσει η θεά σε ελάφι, το οποίο κατασπάραξαν τα κυνηγετικά σκυλιά του.
Ο Ακταίωνας ήταν γιος του Αρισταίου και της Αυτονόης, κόρης του βασιλιά της Θήβας Κάδμου. Τον ανέθρεψε ο Κένταυρος Χείρωνας στο Πήλιο και έγινε σπουδαίος κυνηγός. Kυνηγούσε καθημερινά στα δάση με τα πενήντα σκυλιά του. Άθελά του είδε μια μέρα την Αρτέμιδα να λούζεται σε μια πηγή, όπου βρισκόταν το μυστικό σπήλαιό της, στον Κάμπο των Γαργαφίων, μαζί με τις Νύμφες της. Εκείνες, μόλις αντιλήφθηκαν ότι τις κοιτάζει, περικύκλωσαν τη θεά, προσπαθώντας να κρύψουν τη γύμνια της. Η Άρτεμις εξοργίστηκε και τον μεταμόρφωσε σε αρσενικό ελάφι, που, τρομαγμένο, άρχισε να τρέχει στο δάσος. Τα σκυλιά του τον πήραν στο κατόπι και τον κατασπάραξαν. Στη συνέχεια άρχισαν να τον αναζητούν και να γαβγίζουν. Ο Κένταυρος Χείρωνας τα λυπήθηκε και έφτιαξε ένα ομοίωμα του παλιού του μαθητή, προκειμένου να τα ηρεμήσει.
10.
Οδυσσέας και Κίρκη
Αιχμάλωτοι της Κίρκης, οι σύντροφοι του Οδυσσέα, μεταμορφώθηκαν σε γουρούνια.
Η Κίρκη καθόταν στην αίθουσα του παλατιού κοντά στον αργαλειό και τραγουδούσε. Ακούγοντας τον Ευρύλοχο και την παρέα του να τη χαιρετούν, βγήκε χαμογελώντας και τους κάλεσε να γευματίσουν μαζί της. Όλοι μπήκαν πανευτυχείς, εκτός από τον Ευρύλοχο, που υποπτευόταν παγίδα και έμεινε πίσω, κρυφοκοιτάζοντας από το παράθυρο ανήσυχα. Η θεά πρόσφερε τυρί, κριθάλευρο, μέλι και κρασί στους πεινασμένους ναυτικούς. Όλα αυτά, όμως, ήταν δηλητηριασμένα και μόλις άρχισαν να τρώνε, η Κίρκη τους χτύπησε με το ραβδί της στους ώμους και τους μεταμόρφωσε σε γουρούνια. Με ένα φρικαλέο χαμόγελο στα χείλη τούς άνοιξε ένα χοιροστάσιο, έριξε μερικές φούχτες βελανίδια και κράνα στο βρομερό δάπεδο και τους άφησε να κυλιούνται.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.
