Η μάχη για την Πλάκα

ΣΑΒΒΑΤΟ Η μάχη για την Πλάκα Facebook Twitter
Πλάκα - Αέρηδες (1958). Φωτογραφία: Keld Helmer-Petersen
0

ΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 1960 η αντιπαροχή είχε αλλάξει το σχήμα και τη μορφή της Αθήνας. Η πόλη ήταν το πεδίο εμπορικής/οικοδομικής εκμετάλλευσης, σε μεγάλη κλίμακα, και διεκδίκησής της από ποικίλα συμφέροντα. Για παράδειγμα, την άνοιξη του 1963 κυκλοφορούσε η ιδέα να προεκταθεί η λεωφόρος Βασιλίσσης Όλγας προς το Μοναστηράκι, να εξαγοραστούν όλες οι ενδιάμεσες ιδιοκτησίες, να κατεδαφιστούν τα κτίρια, να ρυμοτομηθεί εκ νέου η περιοχή της Πλάκας και να επιτραπεί «εις πλούσιους αγοραστάς να κτίσουν εκεί μερικές ωραίες βίλλες».

Η Πλάκα ήταν το μήλον της έριδος, παρόλο που ανήκε στην απόλυτη αρμοδιότητα της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας. Τη διεκδίκηση αυτή διευκόλυνε το αδιευκρίνιστο ιδιοκτησιακό καθεστώς της περιοχής, που παρέμενε ασαφές για διάστημα, τότε, 135 ετών, δηλαδή από την πρώτη μέρα της ίδρυσης των νέων Αθηνών.

Οι εκστρατείες «Σώσατε την Πλάκα», με εκδηλώσεις και άρθρα στα τότε μέσα, που υπέγραφαν μάλιστα βουλευτές της περιφέρειας Αθηνών ‒προφανώς εκπροσωπώντας εργολαβικά λόμπι‒, είχαν ως στόχο τους την αύξηση του ύψους στην περιοχή και την εφαρμογή των ίδιων οικοδομικών κριτηρίων που ίσχυαν σε άλλες γειτονιές της Αθήνας, οι οποίες δεν γειτνίαζαν με αρχαιολογικούς χώρους.

«Η Ακρόπολις ζημιώνει τους εργολάβους» ήταν ο τίτλος ενός άρθρου του αρχιτέκτονα Κώστα Μπίρη στην «Καθημερινή», με το οποίο απαντούσε στους θιασώτες της εκστρατείας «Σώσατε την Πλάκα».

Σε μια εποχή που δεν έχει ακόμη εμπεδωθεί η πρακτική της «ολοκληρωμένης συντήρησης», που τα νεότερα μνημεία δεν είχαν κανένα κύρος και που η αρχαιολατρία ήταν μονομερής, τα πρακτικά αυτά δείχνουν ότι η πόλη, στη συγκεκριμένη περίπτωση η Αθήνα, είναι πάντοτε ένα πεδίο μεγάλων αντιπαραθέσεων που δεν έχουν σχέση μόνο με οικονομικά συμφέροντα.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 η Πλάκα παρουσίαζε μια διπλή εικόνα. Από τη μια ήταν το αρχαιολογικό πάρκο της Αρχαίας Αγοράς που είχε δημιουργήσει η Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών και η διαμορφωμένη από τον Δημήτρη Πικιώνη πρόσβαση προς την Ακρόπολη, το Ηρώδειο, την Πνύκα και τον Λόφο των Μουσών και από την άλλη ήταν μια συνοικία ετοιμόρροπη και υποβαθμισμένη.

Το πάρκο της Αρχαίας Αγοράς άρχισε να δημιουργείται μετά το 1929, οπότε ένα νομοθέτημα της κυβέρνησης Βενιζέλου προέβλεπε την ομαδική απαλλοτρίωση. Με χρήματα των Ροκφέλερ, η Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών απαλλοτρίωσε όλη τη συνοικία της Βλασαρούς, από το Θησείο μέχρι τον Αρειο Πάγο και τη Στοά του Αττάλου. Λέγεται ότι ήταν τόσο ικανοποιητικές οι αποζημιώσεις, που οι ιδιοκτήτες διαγκωνίζονταν για να επισπευστούν οι διατυπώσεις και να απαλλαγούν από το παλιό τους ακίνητο. Ο Μεσοπόλεμος ήταν όμως μια άλλη εποχή, φτώχειας και οικονομικής δυσπραγίας.

ΚΑΠΟΝ
ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΑΓΟΡΑΣΕΤΕ: Αλέξανδρος Παπαγεωργίου-Βενετάς, Το μέλλον της Πλάκας-Το αφήγημα μιας ιστορικής αντιπαράθεσης, Εκδόσεις Καπόν, Σελ.: 223

Το 1963 η Πλάκα είχε περί τους 17.000 κατοίκους, οι οποίοι ζούσαν συνεχώς υπό την απειλή της απαλλοτρίωσης. Αυτό το αβέβαιο ιδιοκτησιακό καθεστώς είχε ως αποτέλεσμα τα σπίτια και τα ιδιωτικά κτίρια να μη συντηρούνται, οι χρήσεις να αλλάζουν ανεξέλεγκτα και να εγκαταλείπεται η χρήση κατοικίας, η συνοικία να υποβαθμίζεται και να παραδίδεται στα κέντρα νυχτερινής διασκέδασης, που πολλοί από εμάς τα ταυτίζουμε με τη μυθολογία των μπουάτ.

Η κατάσταση πρέπει να ήταν δραματική και η πίεση να δοθεί λύση (από κατοίκους, αρχαιολόγους, υπηρεσίες κ.λπ.) οδήγησε το υφυπουργείο Οικισμού να εκδηλώσει για πρώτη φορά ενδιαφέρον για την Πλάκα, ιδρύοντας το 1965 το «Γραφείο Πλάκας».

Στην ουσία επρόκειτο για μια αποκεντρωμένη μελετητική ομάδα, επικεφαλής της οποίας ήταν ο αρχιτέκτονας Γεώργιος Μπογδάνος. Στην ομάδα αυτή μετείχε ο 32χρονος τότε αρχιτέκτονας και πολεοδόμος Αλέξανδρος Παπαγεωργίου-Βενετάς. Το γραφείο συνέλεξε τα πρώτα πολεοδομικά και δημογραφικά στοιχεία.

Τον επόμενο χρόνο, συγκεκριμένα στις 17 και 18 Φεβρουαρίου 1966, οργανώθηκαν δύο συσκέψεις στην αίθουσα συνεδριάσεων του δημαρχιακού μεγάρου της Αθήνας με θέμα το μέλλον της «παλαιάς πόλεως των Αθηνών», δηλαδή της Πλάκας, μιας έκτασης περίπου τριάντα εκταρίων. Στις συσκέψεις αυτές πήραν μέρος είκοσι εννιά ειδικοί ή άμεσα ενδιαφερόμενοι, όλοι άντρες, για να συζητήσουν το θέμα «η Πλάκα πρέπει να διατηρηθεί ή να απαλλοτριωθεί».

Στον κατάλογο των μέρος είκοσι εννιά θα αναγνωρίσουμε σήμερα πολλά ονόματα που συνδέονται με την Αθήνα, όπως οι αρχιτέκτονες Αριστομένης Προβελέγγιος, Κίμων Λάσκαρης, Παύλος Μυλωνάς, Παναγιώτης Μιχελής, Κυπριανός Μπίρης, Διονύσιος Ζήβας, οι αρχαιολόγοι Ιωάννης Τραυλός, Νικόλαος Κοντολέων, Σπυρίδων Μαρινάτος κ.ά. Ανάμεσά τους οι νεότεροι αρχιτέκτονες Αλέξανδρος Παπαγεωργίου-Βενετάς και Μιχάλης Δωρής.

Ο Αλέξανδρος Παπαγεωργίου-Βενετάς, που με το έργο του αποτελεί τη μνήμη της νέας Αθήνας, στο βιβλίο του Το μέλλον της Πλάκας δημοσιεύει για πρώτη φορά τα πρακτικά αυτών των διαβουλεύσεων. Μισό και πλέον αιώνα μετά, βλέπουμε εδώ να κονταροχτυπιούνται «τα επιστημονικά και αισθητικά επιχειρήματα των ειδημόνων με τους βιωματικούς δεσμούς και υπαρξιακά συμφέροντα των πολιτών».

Σε μια εποχή που δεν έχει ακόμη εμπεδωθεί η πρακτική της «ολοκληρωμένης συντήρησης», που τα νεότερα μνημεία δεν είχαν κανένα κύρος (οι Εφορείες Νεωτέρων Μνημείων ιδρύθηκαν το 1977) και που η αρχαιολατρία ήταν μονομερής, τα πρακτικά αυτά δείχνουν ότι η πόλη, στη συγκεκριμένη περίπτωση η Αθήνα, είναι πάντοτε ένα πεδίο μεγάλων αντιπαραθέσεων που δεν έχουν σχέση μόνο με οικονομικά συμφέροντα.

Σε εκείνες τις συσκέψεις είχαν διατυπωθεί ξεκάθαρα δύο πλήρως αντίθετες πρακτικές διαχείρισης της Πλάκας. Γενική απαλλοτρίωση υπέρ του Δημοσίου για δημιουργία αρχαιολογικού πάρκου και διατήρηση του συνόλου της Πλάκας ως «ζώσης συνοικίας». Υπέρ της πρώτης άποψης είχαν ταχθεί ο αρχαιολόγος-αρχιτέκτονας Ιωάννης Τραυλός, οι αρχιτέκτονες Αριστομένης Προβελέγγιος, Κίμων Λάσκαρης κ.ά. Μάλιστα ο Κίμων Λάσκαρης είχε στηρίξει την επιχειρηματολογία του υπέρ της γενικευμένης ανασκαφής ότι η Πλάκα, ως ζώσα συνοικία, είχε παραμορφωθεί ανεπανόρθωτα και δεν ήταν συγκρίσιμη με αντίστοιχες ιστορικές συνοικίες ευρωπαϊκών πόλεων.

«Η Πλάκα σήμερα είναι μια συνοικία ακατοίκητος. Είναι ένας χώρος νυχτερινής ζωής με αυτοκίνητα κ.λπ., δεν είναι συνοικία κατοικίας». Σε απόψεις που ακούστηκαν ότι αντίστοιχες συνοικίες σε πόλεις του εξωτερικού συντηρούνται (αναφέρθηκε η πολιτική του Αντρέ Μαλρό στη Γαλλία), ο Κίμων Λάσκαρης είχε αντιτάξει ότι κάτω από αυτές τις συνοικίες δεν υπάρχει το ιοστεφές άστυ του Πινδάρου.

Υπέρ της διατήρησης του συνόλου της Πλάκας είχε ταχθεί ο αρχιτέκτονας και καθηγητής της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών Παύλος Μυλωνάς. Ο Μυλωνάς είχε αντιταχθεί στη μονομερή αρχαιολατρία, θεωρώντας ότι όλες οι εποχές έχουν δικαίωμα να παραμείνουν στην Ιστορία. Πρόβαλε επίσης ένα συντριπτικό επιχείρημα που το κατανοούμε απόλυτα σήμερα ως περιπατητές στην Πλάκα και στην περιοχή της Ακρόπολης. Είχε μιλήσει για την οπτική της μετάβασης από τη σύγχρονη πόλη προς τα μνημεία της Ακρόπολης. «Η Πλάκα έχει μια σημασίαν κλίμακος δίπλα στην Ακρόπολη» είχε πει. Αν η συνοικία ισοπεδωνόταν, ο Παρθενώνας θα μειωνόταν από τις πολυκατοικίες της πόλης. «Τα μικρά αυτά κτήρια που υπάρχουν στα ριζά του βουνού αναδεικνύουν τα μεγάλα κτήρια της Ακροπόλεως».

Σήμερα, μετά από μια σαραντάχρονη επέμβαση στην Πλάκα, που βασίστηκε στη μελέτη και τις προτάσεις της ομάδας του καθηγητή Ζήβα, απολαμβάνουμε, οι Αθηναίοι και οι επισκέπτες, τη συνοικία αυτή της παλαιάς-νέας Αθήνας. Φυσικά, παραμένει ακόμη άλυτο το θέμα των Αναφιώτικων, της διατήρησης ή όχι αυτών των ταπεινών κτισμάτων, που λένε πολλά για τη σύγχρονη πόλη.

Το θέμα της Πλάκας θεωρείται λοιπόν λυμένο, αλλά το βιβλίο Το μέλλον της Πλάκας είναι πάντα επίκαιρο, όσο επίκαιρες είναι οι επεμβάσεις και οι συζητήσεις για την όψη, τη λειτουργία και το μέλλον της πόλης. Έτσι κι αλλιώς, το παρελθόν υπάρχει στο παρόν, και το παρόν ανασχηματίζει διαρκώς το παρελθόν. Τα πρακτικά των δύο συσκέψεων του 1966 είναι πολύτιμα.

ΑΓΟΡΑΣΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ

To άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

To νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Βιβλίο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Καρολίνα Μέρμηγκα: «Οι συγγραφείς προχωράμε με αναμμένη δάδα στη σκοτεινή σπηλιά της λογοτεχνίας»

Βιβλίο / Καρολίνα Μέρμηγκα: «Όταν γράφουμε για αληθινούς ανθρώπους, πρέπει να σεβόμαστε τη μνήμη τους»

Η καταξιωμένη συγγραφέας ιστορικών μυθιστορημάτων Καρολίνα Μέρμηγκα μάς μιλάει για τη δύναμη της τέχνης, για το λογοτεχνικό της εργαστήρι αλλά και για τη χαρά της να μεταφράζει Χίλαρι Μαντέλ, τα βιβλία της οποίας επανακυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ψυχογιός.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Πόσο διαβάζεται σήμερα ο Νίκος Καζαντζάκης;

Βιβλία και Συγγραφείς / Πόσο διαβάζεται σήμερα ο Νίκος Καζαντζάκης;

Πεθαίνει σαν σήμερα ο συγγραφέας Νίκος Καζαντζάκης. Ο Νίκος Μπακουνάκης συζητάει με την Έρη Σταυροπούλου, ομότιμη καθηγήτρια Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, για τον συγγραφέα του «Αλέξη Ζορμπά» και την αντοχή του έργου του.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ
Στέφαν Τσβάιχ

Το πίσω ράφι / Σε πείσμα όσων περιφρόνησαν τα έργα του Τσβάιχ, η απήχησή τους ακόμα να κοπάσει

Οι ήρωες του Αυστριακού συγγραφέα ταλανίζονται συνήθως από μια αβάσταχτη εσωτερική πίεση, αντικατοπτρίζοντας τη δική του πεισιθάνατη διάθεση. Αυτήν ακριβώς την αίσθηση αποπνέει η συλλογή διηγημάτων του «Αμόκ».
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Marwan Kaabur: «Αγωνιζόμαστε και στον αραβικό κόσμο για δικαιώματα κι ελευθερίες, αλλά προκρίνουμε τον δικό μας τρόπο, στο πλαίσιο της δικής μας κουλτούρας»

Lgbtqi+ / Κι όμως υπάρχουν και «αραβικά καλιαρντά»!

Λίγο πριν από την αθηναϊκή παρουσίαση της αγγλόφωνης έκδοσης του «Queer Arab Glossary» μιλήσαμε με τον συγγραφέα του Marwan Kaabur, για τα «αραβικά καλιαρντά», την ομοφυλοφιλία και την queer συνθήκη στον αραβικό κόσμο, το «pink washing», αλλά και τη συχνά παρεξηγημένη πρόσληψή τους από τη Δύση.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Tα συγκλονιστικά Ημερολόγια Καρκίνου της Όντρι Λορντ και άλλα 4 βιβλία που διαβάζουμε τώρα

Βιβλίο / Tα συγκλονιστικά Ημερολόγια Καρκίνου της Όντρι Λορντ και άλλα 4 βιβλία που διαβάζουμε τώρα

Πέντε αποκαλυπτικά βιβλία για τις γυναίκες με καρκίνο, για τον κόσμο, τα σκουπίδια ακόμα και για τη μακρινή Ιαπωνία ξεχωρίζουν ανάμεσα στις εκδόσεις της πρόσφατης βιβλιοπαραγωγής καλύπτοντας ένα μεγάλο εύρος θεμάτων και ενδιαφερόντων.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Δύο άγνωστες φωτογραφίες του Ρεμπό από τη γαλλική Κομμούνα

Βιβλίο / Δύο άγνωστες φωτογραφίες του Ρεμπό από τη γαλλική Κομμούνα

Σαν σήμερα γεννήθηκε το 1854 ο Αρθούρος Ρεμπό. Ο ποιητής, μουσικός και μπλόγκερ Aidan Andrew Dun έπεσε τυχαία σε δύο εντελώς άγνωστες φωτογραφίες, βγαλμένες στην Place Vendôme, και βρέθηκε μπροστά σε μια μεγάλη έκπληξη: ο έφηβος Αρτίρ Ρεμπό, όπως δεν τον έχουμε ξαναδεί.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Θανάσης Τριαρίδης: Οι μετανάστες θα σώσουν τον κόσμο. Χωρίς αυτούς είμαστε χαμένοι

Βιβλίο / Θανάσης Τριαρίδης: «Οι μετανάστες θα σώσουν τον κόσμο. Χωρίς αυτούς είμαστε χαμένοι»

Έγινε αντιρρησίας συνείδησης, γιατί πιστεύει ότι ο στρατός είναι μια δοξολογία εκμηδένισης του άλλου. Άφησε τη Θεσσαλονίκη επειδή τον έπνιγε ο εθνοφασισμός της. Στην Αντίς Αμπέμπα υιοθέτησε την κόρη του, Αργκάνε. Ο συγγραφέας της «Τριλογίας της Αφρικής», Θανάσης Τριαρίδης, αφηγείται τη ζωή του στη LiFO.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μια «φόνισσα» εξομολογείται

Το πίσω ράφι / Η Hannah Kent έγραψε τη δική της «Φόνισσα», την Άγκνες που ζούσε στην Ισλανδία τον 19ο αιώνα

Η Αυστραλή συγγραφέας δεν πίστευε ποτέ ότι, χάρη στα «Έθιμα ταφής», οι κριτικοί θα την τοποθετούσαν δίπλα σε λογοτέχνες όπως η Μάργκαρετ Άτγουντ και ο Πίτερ Κάρεϊ.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Χριστίνα Ντουνιά: «Ο Καρυωτάκης μάς δίνει ελπίδα και μας παρηγορεί»

Βιβλίο / «Ο Καρυωτάκης άφησε "το αδέσποτο Τραγούδι" του να μας συντροφεύει»

Στο βιβλίο της «Το όνειρο και το πάθος», η Χριστίνα Ντουνιά, ομότιμη καθηγήτρια Νεοελληνικής Φιλολογίας και συγγραφέας αποκαλύπτει αθέατες όψεις του ποιητή και νέα στοιχεία για τη σχέση του με τον Καβάφη μέσα από μια άγνωστη, ως τώρα, επιστολή.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Η Αποκάλυψη είναι μια συνεχής ετυμηγορία»: Η πολιτική ισχύ της άχρονης τέχνης του Κρασναχορκάι

Βιβλίο / «Η Αποκάλυψη είναι μια συνεχής ετυμηγορία»: Η πολιτική ισχύς της άχρονης τέχνης του Κρασναχορκάι

Ο Ούγγρος κάτοχος του φετινού Νόμπελ λογοτεχνίας γράφει με μαγικό τρόπο για τις αποπνικτικές επιπτώσεις της πολιτικής καταπίεσης, περιφρονώντας την προθυμία των ανθρώπων να τις αποδεχτούν.
THE LIFO TEAM
Κωνσταντίνος Καβάφης: Η εξαίρετη βιογραφία του κυκλοφόρησε μόλις στα Ελληνικά

Βιβλίο / Κωνσταντίνος Καβάφης: Η εξαίρετη βιογραφία του κυκλοφόρησε μόλις στα Ελληνικά

Οι καθηγητές Peter Jeffreys και Gregory Jusdanis συνεργάστηκαν και έγραψαν από κοινού τη βιογραφία του μεγάλου ποιητή που φέρει τον τίτλο «Κωνσταντίνος Καβάφης – Ο άνθρωπος και ο ποιητής». Ο Gregory Jusdanis μίλησε στη LifO για το βιβλίο και για τον ποιητή που ήταν «παραδοσιακός και ταυτόχρονα μεταμοντέρνος, ο πρώτος “viral” ποιητής διεθνώς»
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Αλέξης Πατέλης: «Πατριωτικό είναι να κάνεις τη χώρα σου ισχυρή»

LiFO politics / Αλέξης Πατέλης: «Πατριωτικό είναι να κάνεις τη χώρα σου ισχυρή»

Ο Αλέξης Πατέλης, επικεφαλής του Οικονομικού Γραφείου του πρωθυπουργού την περίοδο 2019-2024, μιλά στη Βασιλική Σιούτη για την οικονομική πορεία της χώρας αυτά τα χρόνια, τις δύσκολες αποφάσεις αλλά και τις στιγμές δικαίωσης μέσα από την οπτική ενός τεχνοκράτη που βρέθηκε ξαφνικά στο επίκεντρο της πολιτικής.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Λάσλο Κρασναχορκάι: ο σκοτεινός προφήτης της Ευρώπης βραβεύεται με Νόμπελ

Βιβλίο / Ο Λάσλο Κρασναχορκάι, ο σκοτεινός προφήτης της Ευρώπης, κέρδισε το Νόμπελ

Φέτος, το βραβείο δόθηκε στον Ούγγρο συγγραφέα που κατά τη Σουηδική Ακαδημία αποτελεί ένα ελπιδοφόρο βήμα προς τον χαμένο ανθρωπισμό, την υψηλή λογοτεχνία και τη στοχαστική ακρίβεια.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το ημερολόγιο ενός διαιτητή: «Ήμασταν σχεδόν γυμνοί και ο Κολίνα μας εξέταζε με το παγερό βλέμμα του»

Βιβλίο / Το ημερολόγιο ενός διαιτητή: «Ήμασταν σχεδόν γυμνοί και ο Κολίνα μας εξέταζε με το παγερό βλέμμα του»

Σε ένα απόσπασμα από το βιβλίο του που έχει τίτλο “House of Cards”, ο Σουηδός πρώην διεθνής Γιόνας Έρικσον περιγράφει τις ταπεινωτικές μετρήσεις βάρους στα σεμινάρια διαιτητών της UEFA
THE LIFO TEAM
Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος ήταν πάντα με τη μεριά της ζωής

Το Πίσω Ράφι / Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος ήταν πάντα με τη μεριά της ζωής

Ο Έλληνας σκηνοθέτης μάζεψε από «το καλάθι των αχρήστων» όλες τις εμπειρίες του κι έφτιαξε την αυτοβιογραφία του, μια ζωντανή αφήγηση γεμάτη ιστορίες, συναντήσεις, αποφθέγματα και κρίσεις, λογοτεχνικές και σινεφίλ αναφορές.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ