Η Γιώτα Κριτσέλη της "Κίχλης" μιλά στο LIFO.gr

Η Γιώτα Κριτσέλη της "Κίχλης" μιλά στο LIFO.gr Facebook Twitter
«Η απλότητα, η ανεπιτήδευτη κομψότητα. Το ν' αναδεικνύεται το περιεχόμενο ενός βιβλίου χωρίς να επισκιάζεται από τη μορφή του, συνιστά για μένα μέγιστη αρετή». Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO
2

Η Γιώτα Κριτσέλη της "Κίχλης" μιλά στο LIFO.gr Facebook Twitter
Σήμερα ο κατάλογός της περιλαμβάνει από τον «Κρητικό» του Σολωμού και τον «Εξώστη» του Καχτίτση μέχρι ποιήματα του Ίσαρη και του Πατρίκιου, κι από τον «Αόρατο» του Ουέλς σε μετάφραση Παπαδιαμάντη μέχρι διαμάντια σαν τα «Πορφυρά πανιά» του Αλεξάντρ Γκριν ή τον «Πότη» του Χανς Φάλαντα την ύπαρξη των οποίων μάλλον αγνοούσαμε... Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO

«Τι πας να κάνεις; Χειρότερη περίοδος για να ξεκινήσεις δεν υπάρχει!», άκουγε από φίλους και γνωστούς η Γιώτα Κριτσέλη όταν αποφάσιζε ν'αξιοποιήσει τις μόνες αποταμιεύσεις που κατάφερε να συγκεντρώσει ποτέ της και, μ' ένα κεφάλαιο 7.000 ευρώ, ριχνόταν στην περιπέτεια της «Κίχλης» χωρίς ενδοιασμούς. Η αλήθεια είναι πως τον Δεκέμβριο του 2008 που ο ομώνυμος οίκος έκανε την εμφάνισή του μ' ένα μπουκέτο παραμυθιών για μεγάλους, το «Οριζόντιο ύψος και άλλες αφύσικες ιστορίες» του Αργύρη Χιόνη, η κρίση δεν είχε θρονιαστεί στην καθημερινότητά μας, έμοιαζε ακόμη σαν μακρινή απειλή. Τα δύσκολα έπονταν και τα χειρότερα θα 'ρχονταν τρία χρόνια μετά, όταν εκδοτικά με λαμπρή προϊστορία, πολλά στελέχη και θηριώδεις τραπεζικές υποχρεώσεις, λίγο έλειψε να σβηστούν από το χάρτη οριστικά. Κι όμως, η μικροσκοπική «Κίχλη», όχι απλώς διέσχισε τις συμπληγάδες αλλά με τις ποιοτικές επιλογές και την υψηλή αισθητική της, κατάφερε να εδραιωθεί στις συνειδήσεις των βιβλιόφιλων.

Υπάρχουν πολλοί συγγραφείς που νιώθουν στις μέρες μας άστεγοι, όχι επειδή απορρίπτεται η δουλειά τους, αλλά επειδή διαπιστώνουν ότι η ουσιαστική και γόνιμη επικοινωνία που επιζητούν με τον εκδότη γίνεται όλο και πιο δυσεύρετη».

Σήμερα ο κατάλογός της περιλαμβάνει από τον «Κρητικό» του Σολωμού και τον «Εξώστη» του Καχτίτση μέχρι ποιήματα του Ίσαρη και του Πατρίκιου, κι από τον «Αόρατο» του Ουέλς σε μετάφραση Παπαδιαμάντη μέχρι διαμάντια σαν τα «Πορφυρά πανιά» του Αλεξάντρ Γκριν ή τον «Πότη» του Χανς Φάλαντα την ύπαρξη των οποίων μάλλον αγνοούσαμε. Ανάμεσα στους σαράντα επτά τίτλους που εκδόθηκαν με τη σφραγίδα της «Κίχλης» ως τώρα, συναντάμε πεζά του Καρόλου Τσίζεκ, δοκίμια για τον Καβάφη αλλά και για τον πολιτισμό του πλεκτού (από τους Δ. Δασκαλόπουλο και Κ. Σχινά αντίστοιχα), ενώ στην κατηγορία της σύγχρονης ελληνικής πεζογραφίας βλέπουμε υπογραφές που ξεχώρισαν ήδη, όπως του Μάκη Τσίτα με το βραβευμένο από την Ευρωπαϊκή Ένωση «Μάρτυς μου ο Θεός», του Άκη Παπαντώνη ή του Γιώργου Μητά. Η Γιώτα Κριτσέλη βομβαρδίζεται πια από χειρόγραφα. Μόνο τη μέρα που πραγματοποιήθηκε το ραντεβού μας είχε δεχτεί, ηλεκτρονικά, επτά. «Αυτό είναι», λέει, «το μεγαλύτερο κεφάλαιό μου: οι συγγραφείς. Από τη δική τους εκτίμηση και αγάπη αντλώ κουράγιο και θετική ενέργεια».

Η Γιώτα Κριτσέλη της "Κίχλης" μιλά στο LIFO.gr Facebook Twitter
Αυτή την περίοδο ασχολούμαι με την ανατύπωση του βιβλίου της Αγγέλας Καστρινάκη για την μεταπολίτευση «Και βέβαια αλλάζει!» και με την έκδοση του «Σχοινοβάτη» του Κριστιάν Μπομπέν που δεν έχει καμμιά σχέση με τον «Σχοινοβάτη» του Ζενέ... Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO

Πέρα από του εκδότη, η ίδια επωμίζεται κι άλλους ρόλους –του επιμελητή, του υπεύθυνου δημοσίων σχέσεων, ακόμα και του πωλητή όποτε χρειάζεται– ενώ η έδρα της «Κίχλης» και η διεύθυνση του σπιτιού της συμπίπτουν σε μια διώροφη μονοκατοικία, από τις λίγες που έχουν απομείνει γύρω από το Λόφο Σκουζέ, στα Σεπόλια. Με τι ασχολείται αυτές τις μέρες; «Με την ανατύπωση του βιβλίου της Αγγέλας Καστρινάκη για την μεταπολίτευση «Και βέβαια αλλάζει!» και με την έκδοση του «Σχοινοβάτη» του Κριστιάν Μπομπέν που δεν έχει καμμιά σχέση με τον «Σχοινοβάτη» του Ζενέ. Είναι ένα είδος φιλοσοφικού μύθου, με στοιχεία πλατωνικού διαλόγου και ερευνά τη σχέση ανάμεσα στα βιβλία και τα μεγάλα ερωτήματα της ύπαρξης. Καλά είναι τα βιβλία, λέει ο Μπομπέν, αλλά δεν δίνουν απάντηση σ´ αυτά τα μεγάλα ερωτήματα. Εκείνο που προέχει είναι να ανοίξουμε τις αισθήσεις μας στον κόσμο και στην ομορφιά των απλών, καθημερινών πραγμάτων. Άνθρωπος των βιβλίων είμαι κι εγώ αλλά, πράγματι, αν πάψει κανείς να νιώθει την ομορφιά θα βυθιστεί στην κατάθλιψη. Κι ένας εκδότης οφείλει να είναι αισιόδοξος!».

Μανιώδης αναγνώστρια από την εφηβική ήδη ηλικία με ... «μικρομέγαλα γούστα» –Κάφκα, Ντοστογιέφσκι, Ιονέσκο, Γκόγκολ, Τσέφωχ, Σαρτρ, Καμύ αλλά και Ιωάννου και Πεντζίκη και Χατζή– η ίδια, ακόμα κι όταν έδινε πανελλαδικές εξετάσεις, στη λογοτεχνία κατέφευγε για να πάρει δύναμη. «Έχω καταλήξει στο ότι αναγνώστης δε γίνεσαι, γεννιέσαι! Κάτι στην επαφή σου με την πραγματικότητα σε απωθεί και στρέφεσαι στα βιβλία για να καλυφθείς συναισθηματικά. Εκείνα τα χρόνια, πάντως, ειδικά αν ήσουν οργανωμένος ή κοντά στην Αριστερά, δεν νοείτο να μη διαβάζεις. Διαφορετικά δεν θα είχες φίλους και συνομιλητές». Με σπουδές φιλολογίας στην Ελλ´αδα και τη Γερμανία, με μια ανολοκλήρωτη επιστημονική εργασία πίσω της πάνω στο βυζαντινό ερωτικό μυθιστόρημα «Βέλθανδρος και Χρυσάντζα», με άρθρα, στον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο της, για δημιουργούς όπως ο Νίκος Καχτίτσης ή ο Γιώργης Παυλόπουλος και με μία και μοναδική απόπειρα ν' απλώσει κάτι πιο προσωπικό στο χαρτί –«ό,τι προέκυψε θα μείνει ανέκδοτο εσαεί!» – η Γιώτα Κριτσέλη συνεργάστηκε επίσης στην ταξινόμηση λογοτεχνικών αρχείων σε διάφορα ιδρύματα. Από τη θητεία της στον εκδοτικό χώρο θυμάται με συγκίνηση την περίοδο που εργάστηκε ως εξωτερική επιμελήτρια στη "Νέα Εστία" απολαμβάνοντας τις συζητήσεις με τον Σταύρο Ζουμπουλάκη. Στα μέσα δε της δεκαετίας του 2000, μετά τον θάνατο του Γιάννη Δουβίτσα, ανέλαβε στη «Νεφέλη» την ευθύνη της ελληνικής πεζογραφικής σειράς. «Εκεί, επειδή ακριβώς δεν ζούσε πια ο εκδότης, χρειάστηκε ν' ασχοληθώ με διάφορες όψεις της εκδοτικής διαδικασίας κι έμαθα πολλά».

Η Γιώτα Κριτσέλη της "Κίχλης" μιλά στο LIFO.gr Facebook Twitter
Επιμένω στο πολυτονικό, όχι τόσο για γλωσσολογικούς λόγους όσο για αισθητικούς. Οι λέξεις δίχως πνεύματα και τόνους μου φαίνονται ....σαν φαλακρές. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO

Η «Κίχλη», δεν κουράζεται να το επαναλαμβάνει η Κριτσέλη, είναι καρπός μιας αυτοδίδακτης. Εμβλημά της; «Η απλότητα, η ανεπιτήδευτη κομψότητα. Το ν' αναδεικνύεται το περιεχόμενο ενός βιβλίου χωρίς να επισκιάζεται από τη μορφή του, συνιστά για μένα μέγιστη αρετή». Γιατί επιμένει στο πολυτονικό; «Όχι τόσο για γλωσσολογικούς λόγους όσο για αισθητικούς. Οι λέξεις δίχως πνεύματα και τόνους μου φαίνονται ....σαν φαλακρές. Η ελληνική τυπογραφία όπως αποκρυσταλλώθηκε στις αρχές του 20ού αιώνα έχοντας αποβάλει την εκζήτηση της γραφής των χειρογράφων, σε συνδυασμό με το πολυτονικό, θεωρώ πως έφτασε σε μια αξιοζήλευτη αισθητική αρτιότητα. Ανάμεσα, πάντως σ´ ένα πλημμελώς επιμελημένο πολυτονικό βιβλίο κι ένα άριστα επιμελημένο μονοτονικό, σίγουρα είναι το δεύτερο που προτιμώ».

«Έχω καταλήξει στο ότι αναγνώστης δε γίνεσαι, γεννιέσαι! Κάτι στην επαφή σου με την πραγματικότητα σε απωθεί και στρέφεσαι στα βιβλία για να καλυφθείς συναισθηματικά.

Τα χειρόγραφα που παραλαμβάνει η ίδια τώρα διαφέρουν σημαντικά από εκείνα που ξεδιάλεγε στη «Νεφέλη»: «Τα μισά τουλάχιστον δεν αρκεί να τα ξεφυλλίσεις, πρέπει να τα διαβάσεις ως το τέλος για να διαμορφώσεις άποψη. Πριν από μια δεκαπενταετία, το 50% των χειρογράφων υπογράφονταν από ερασιτέχνες, έβλεπες και κείμενα παιδαριώδη. Σήμερα το μορφωτικό επίπεδο όσων ασχολούνται με τη λογοτεχνία είναι σαφώς υψηλότερο – οι επίδοξοι συγγραφείς είναι συνήθως και συστηματικοί αναγνώστες. Λαμβάνω και αυτοβιογραφικά γραπτά, αλλά τα μυθοπλαστικά υπερτερούν αριθμητικά. Είναι εντυπωσιακό πόσες ερωτικές ιστορίες έχω λάβει από άντρες! Διακρίνω μια έντονη αισθηματολογική ματιά εκ μέρους τους που ανατρέπει τα στερεότυπα. Πέρα από αγνώστους, όμως, δέχομαι προτάσεις κι από δοκιμασμένους ή κι από γνωστούς συγγραφείς. Η κρίση λειτούργησε ευεργετικά για την «Κίχλη», στο μέτρο που κάποιες σοβαρές επιχειρήσεις στράφηκαν προς εμπορικότερες εκδόσεις και παραμέλησαν την καλή ελληνική λογοτεχνία ως ασύμφορη. Υπάρχουν πολλοί συγγραφείς που νιώθουν στις μέρες μας άστεγοι, όχι επειδή απορρίπτεται η δουλειά τους, αλλά επειδή διαπιστώνουν ότι η ουσιαστική και γόνιμη επικοινωνία που επιζητούν με τον εκδότη γίνεται όλο και πιο δυσεύρετη».

Η Γιώτα Κριτσέλη της "Κίχλης" μιλά στο LIFO.gr Facebook Twitter
Η κρίση λειτούργησε ευεργετικά για την «Κίχλη», στο μέτρο που κάποιες σοβαρές επιχειρήσεις στράφηκαν προς εμπορικότερες εκδόσεις και παραμέλησαν την καλή ελληνική λογοτεχνία ως ασύμφορη... Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO

Η Γ. Κριτσέλη επενδύει συνειδητά στους νέους πεζογράφους και «στον αντίποδα της κυρίαρχης φιλοσοφίας» όπως λέει, «δεν επιλέγω τα γραπτά τους με κριτήριο πόσο επίκαιρο ή μοδάτο είναι το θέμα τους. Η πλειοψηφία των κριτικών και των αναγνωστών διάβασαν το «Μάρτυς μου ο Θεός» του Μ. Τσίτα σαν προάγγελο της κρίσης, ενώ για μένα ήταν εξαρχής ένας καθρέφτης της ελληνικής κοινωνίας και της χρόνιας παθογένειάς της, δοσμένος μέσα από το παραλήρημα ενός μεγάλου που έχει τη ματιά ενός αθώου παιδιού, ενός σαλού. Στο «Δέντρο του Ιούδα» του Μιχάλη Μακρόπουλου, επίσης, η κρίση δεν μνημονεύεται παρά σε λίγες γραμμές. Ουσιαστικά, είναι μία νουβέλα γύρω από το ψυχικό αδιέξοδο ενός μεσήλικα, γραμμένη σε μια εξαιρετικά λιτή και ποιητική ταυτόχρονα γλώσσα που συνομιλεί με τη λογοτεχνική μας παράδοση».

Στα χρόνια που άνθησε η «Κίχλη», ο χώρος του βιβλίου δεινοπάθησε. Τι προσδοκίες τρέφει, ως εκδότρια, από τη νέα κυβέρνηση; «Πιο πολύ κι από την επαναφορά της ενιαίας τιμής ή ελαφρύνσεις στη φορολογία, απ΄ τη μεριά του κράτους θα 'θελα να χαραχτούν πολιτικές που θα διευρεύνουν το αναγνωστικό κοινό: από προγράμματα φιλαναγνωσίας στα σχολεία μέχρι τη στήριξη και την ενίσχυση των δημόσιων βιβλιοθηκών. Σ' αυτόν τον τομέα, των βιβλιοθηκών, η καθυστέρησή μας είναι τραγική για ευρωπαϊκή χώρα. Το ότι στο υπουργείο Πολιτισμού προΐσταται κάποιος όπως ο Νίκος Ξυδάκης που γνωρίζει τα θέματα, έστω κι αν τυπικά δεν ανήκουν όλα στη δική του δικαιοδοσία, με κάνει να αισιοδοξώ».

2

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Το «προπατορικό αμάρτημα» του Τζο Μπάιντεν

Βιβλίο / Ποιο ήταν το θανάσιμο σφάλμα του Τζο Μπάιντεν;

Ένα νέο βιβλίο για τον πρώην Πρόεδρο αποτελεί καταπέλτη τόσο για τον ίδιο όσο και για τη δουλοπρεπή κλίκα πιστών και μελών της οικογένειάς του, που έκαναν το παν για να συγκαλύψουν τον ραγδαίο εκφυλισμό της γνωστικής του ικανότητας.
THE LIFO TEAM
ΕΠΕΞ Συγγραφείς/ Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου / 8 Έλληνες συγγραφείς ξαναγράφουν τους μύθους και τις παραδόσεις

Η Λυσιστράτη ερμηνεύει τις ερωτικές σχέσεις του σήμερα, η Ιφιγένεια διαλογίζεται στην παραλία και μια Τρωαδίτισσα δούλα γίνεται πρωταγωνίστρια: 8 σύγχρονοι δημιουργοί, που συμμετέχουν με τα έργα τους στο φετινό Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, συνομιλούν με τα αρχαία κείμενα και συνδέουν το παρελθόν με επίκαιρα ζητήματα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζούντιθ Μπάτλερ: «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Τζούντιθ Μπάτλερ / «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Μια κορυφαία προσωπικότητα της σύγχρονης παγκόσμιας διανόησης μιλά στη LiFO για τo «φάντασμα» της λεγόμενης ιδεολογίας του φύλου, για το όραμα μιας «ανοιχτόκαρδης κοινωνίας» και για τις εμπειρίες ζωής που της έμαθαν να είναι «ένας άνθρωπος ταπεινός και ταυτόχρονα θαρραλέος».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ντίνος Κονόμος

Βιβλίο / «Ο κύριος διευθυντής (καλό κουμάσι) έχει αποφασίσει την εξόντωσή μου…»

Ο Ντίνος Κονόμος, λόγιος, ιστοριοδίφης και συγγραφέας, υπήρξε συνεχιστής της ζακυνθινής πνευματικής παράδοσης στον 20ό αιώνα. Ο συγγραφέας Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής παρουσιάζει έργα και ημέρες ενός ανθρώπου που «δεν ήταν του κόσμου τούτου».
ΦΙΛΙΠΠΟΣ Δ. ΔΡΑΚΟΝΤΑΕΙΔΗΣ
Η ζωή του Καζαντζάκη σε graphic novel από τον Αλέν Γκλικός

Βιβλίο / Ο Νίκος Καζαντζάκης όπως δεν τον είχαμε ξαναδεί σε ένα νέο graphic novel

Ο ελληνικής καταγωγής Γάλλος συγγραφέας Αλέν Γκλικός καταγράφει την πορεία του Έλληνα στοχαστή στο graphic novel «Καζαντζάκης», όπου ο περιπετειώδης και αντιφατικός φιλόσοφος και μυθιστοριογράφος ψυχαναλύεται για πρώτη φορά και συστήνεται εκ νέου στο ελληνικό κοινό.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πετρίτης»: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ηχητικά Άρθρα / Πετρίτης: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ο Τζoν Άλεκ Μπέικερ αφιέρωσε δέκα χρόνια από τη ζωή του στην παρατήρηση ενός πετρίτη και έγραψε ένα από τα πιο ιδιαίτερα βιβλία της αγγλικής λογοτεχνίας – μια από τις σημαντικότερες καταγραφές της άγριας ζωής που κινδυνεύει να χαθεί για πάντα. Κυκλοφόρησε το 1967 αλλά μόλις τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια οι κριτικοί και το κοινό το ανακάλυψαν ξανά.
M. HULOT
Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Ας μην αφήνουμε τον Θεό στους πιστούς» 

Βιβλίο / Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Αν αξίζει ένα πράγμα στη ζωή, αυτό είναι η ομορφιά»

Εν όψει της εμφάνισής του στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, στις 21 Μαΐου, ο Λατινοαμερικανός συγγραφέας-φαινόμενο Μπενχαμίν Λαμπατούτ μιλά στη LiFO για τον ρόλο της τρέλας στη συγγραφή, τη σχέση επιστήμης και λογοτεχνίας και το μεγαλείο της ήττας – και δηλώνει ακόμα φανατικός κηπουρός και εραστής της φύσης.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το πίσω ράφι/ Άντονι Μπέρτζες: «Έρνεστ Χέμινγουεϊ»

Το Πίσω Ράφι / Ο Χέμινγουεϊ ήταν ένας φωνακλάς νταής αλλά κι ένας σπουδαίος συγγραφέας του 20ού αιώνα

Η βιογραφία «Έρνεστ Χέμινγουεϊ - Μια ζωή σαν μυθοπλασία» του Βρετανού συγγραφέα Άντονι Μπέρτζες αποτυπώνει όχι μόνο την έντονη και περιπετειώδη ζωή του κορυφαίου Αμερικανού ομοτέχνου του αλλά και όλο το εύρος της αντιφατικής προσωπικότητάς του.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
21η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης

Βιβλίο / 21η ΔΕΒΘ: Εξωστρέφεια και καλύτερη οργάνωση αλλά μένουν ακόμα πολλά να γίνουν

Απολογισμός της 21ης ΔΕΒΘ που πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά υπό την αιγίδα του νεοσύστατου ΕΛΙΒΙΠ. Σε ποιο βαθμό πέτυχε τους στόχους της και ποια στοιχήματα μένει ακόμα να κερδίσει;
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Η ποίηση όχι μόνο αλλάζει τον κόσμο, τον δημιουργεί» ​​​​​​/Μια νέα ανθολογία ελληνικής queer ποίησης μόλις κυκλοφόρησε στα ισπανικά /11 Έλληνες ποιητές σε μια νέα ισπανική queer ανθολογία /Queer ελληνική ποίηση σε μια νέα δίγλωσση ισπανική ανθολογία

Βιβλίο / Μια Ισπανίδα καθηγήτρια μεταφράζει ελληνική queer ποίηση

Η María López Villalba, καθηγήτρια Νέων Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Μάλαγα, μετέφρασε 11 ελληνικά ποιήματα, σε μια πρόσφατη ανθολογία που προσφέρει στο ισπανόφωνο κοινό την ευκαιρία να γνωρίσει τη σύγχρονη ελληνική queer –και όχι μόνο– ποίηση.
M. HULOT
«Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Βιντσέντζο Λατρόνικο / «Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Ο Ιταλός συγγραφέας και υποψήφιος για το βραβείο Booker, Βιντσέντζο Λατρόνικο, μιλά στη LIFO για το πολυσυζητημένο βιβλίο του «Τελειότητα», στο οποίο αποτυπώνει την αψεγάδιαστη αλλά ψεύτικη ζωή μιας ολόκληρης γενιάς ψηφιακών νομάδων στην Ευρώπη, καθώς και τη μάταιη αναζήτηση της ευτυχίας στην ψηφιακή εποχή.
M. HULOT
Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Ηχητικά Άρθρα / Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Το όνομά της έχει συνδεθεί με την εικόνα μιας αδίστακτης, σεξουαλικά ακόρεστης και επικίνδυνης γυναίκας. Ένα νέο βιβλίο, όμως, έρχεται να αμφισβητήσει αυτή τη στερεοτυπική αφήγηση και να φωτίσει μια διαφορετική εκδοχή της ιστορίας της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Rene Karabash

Βιβλίο / Rene Karabash: «Θέλω πίσω τη γυναικεία δύναμη που μου στέρησαν οι άνδρες»

Η Βουλγάρα συγγραφέας Rene Karabash μιλά για το μυθιστόρημά της «Ορκισμένη», που τιμήθηκε με το βραβείο Ελίας Κανέτι, και στο οποίο εστιάζει στην ιστορία των «ορκισμένων παρθένων» γυναικών των Βαλκανίων που επέλεξαν να ζήσουν ως άνδρες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Δυο γυναίκες συγγραφείς αποκαλύπτουν τα κρυφά μυστικά της γραφής

Βιβλίο / Όλες οι γυναίκες του κόσμου στο νέο βιβλίο της Αμάντας Μιχαλοπούλου

Στο «Μακρύ ταξίδι της μιας μέσα στην άλλη», η μητρότητα γίνεται ο συνδετικός κρίκος που ενώνει όλες τις μητέρες και όλες τις κόρες με τις γυναίκες της Ιστορίας που θαυμάσαμε, αλλά και τις ανώνυμες «Παναγίες» που κράτησαν στους ώμους τους τα βάρη της ανθρωπότητας.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Ένας μύθος λέει πως αν χάσεις κάτι στην Αθήνα, θα το βρεις στον Ελαιώνα»

Βιβλίο / «Ένας μύθος λέει πως αν χάσεις κάτι στην Αθήνα, θα το βρεις στον Ελαιώνα»

Στο νέο του βιβλίο, «Lost Things Found», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Hyper Hypo, ο εικαστικός φωτογράφος Αντώνης Θεοδωρίδης εξερευνά τον μαγικό κόσμο της υπαίθριας αγοράς του Ελαιώνα.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Ντιντιέ Εριμπόν: «Καιρός για ένα κίνημα των ηλικιωμένων!»

Ντιντιέ Εριμπόν / Ντιντιέ Εριμπόν: «Να πάψουμε να βλέπουμε τους ηλικιωμένους ως κοινωνικούς παρίες»

Από τους σημαντικότερους και πιο επιδραστικούς σύγχρονους Γάλλους στοχαστές, ο Ντιντιέ Εριμπόν συνδύασε στα βιβλία του τα δύσκολα βιώματα της νεότητάς του με μια εμπεριστατωμένη, αλλά και εικονοκλαστική, κοινωνικοπολιτική «ακτινογραφία» της γαλλικής κοινωνίας. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κεχαγιάς

Βιβλίο / «Το να εκδίδεις βιβλία στην Ελλάδα είναι σαν να παίζεις στο καζίνο»

Η Γεννήτρια είναι ένας νέος εκδοτικός οίκος αφιερωμένος στη σύγχρονη λογοτεχνία. Ο εκδότης της, συγγραφέας και μεταφραστής, Παναγιώτης Κεχαγιάς, μιλά για τις δυσκολίες και τις χαρές του εγχειρήματος, για το πώς σκοπεύει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις μιας ιδιαίτερα ανταγωνιστικής αγοράς, καθώς και για τους πρώτους τίτλους που ετοιμάζεται να εκδώσει.
M. HULOT
Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: «Ακούμε συνεχώς για ανάπτυξη, χωρίς να διερευνάται τι είναι το "καλό"»

Οι Αθηναίοι / Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: «Ακούμε συνεχώς για ανάπτυξη, χωρίς να διερευνάται τι είναι το "καλό"»

Η εκτέλεση του Μπελογιάννη τον έκανε αριστερό. Η αυτοκτονία του Νίκου Πουλαντζά, μπροστά στα μάτια του, τον καθόρισε. Ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, ένας από τους σημαντικότερους διανοούμενους της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, αφηγείται το προσωπικό του ταξίδι και την πνευματική περιπέτεια μιας ολόκληρης εποχής, από τη διανόηση του Παρισιού μέχρι τους δρόμους της πολιτικής και τις αίθουσες των πανεπιστημίων.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

2 σχόλια