Γιώργος Σεφέρης - Από το σκοτάδι στο φως

Γιώργος Σεφέρης - Από το σκοτάδι στο φως Facebook Twitter
0

 

Γιώργος Σεφέρης - Από το σκοτάδι στο φως Facebook Twitter

Καμία ερμηνευτική οπτική, κανένας κυρίαρχος κανόνας δεν αρκεί για να εξηγήσει την επιστροφή στην ποίηση του Σεφέρη σήμερα-περισσότερο από ποτέ. Δεν μπορεί να δικαιολογήσει την επιτακτική ανάγκη να (ξαν)ακούσει κανείς με την ίδια προσμονή τη φωνή του σεφερικού Τεύκρου μέσα από τον οποίο μιλάει ο «μοντερνιστής» Ευριπίδης, να δει σαν βγαλμένο από όραμα τον ξυλάρμενο Οδυσσέα, να παλέψει σαν ίσος προς ίσον με τον ατιθάσευτο Μακρυγιάννη, να παρασυρθεί από τον μάταιο έρωτα της φασματικής Ελένης, να μελωθεί από τον ηδονισμό της Κύπρου και να ζαλιστεί από τον μετεωρισμό του Αιγαίου. Αισθήματα φορτισμένα με διακειμενικές αναγνώσεις που δείχνουν την αιώνια διαμάχη του λαβωμένου από την ιστορία Έλληνα με την πιο καταστροφική αλλά συνάμα παιχνιδιάρικη εκδοχή του.

Ο Σεφέρης –κι εδώ ίσως να λαθεύει στις εκτιμήσεις του ο Τζιόβας– μέσα από την ποίησή του δεν προβάλλει την επιτακτική ανάγκη μιας ιστορικότητας αλλά τον τρόπο που οι ιστορικές μορφές εγκαταβιώνουν στη γλώσσα σαν φαντάσματα, σαν ετερόκλητες μορφές που θυμίζουν το πιο γοητευτικό αλλά και το πιο χυδαίο πρόσωπο του σύγχρονου εαυτού μας.

Η σχιζοείδεια που χαρακτηρίζει τον σημερινό ελληνικό διάλογο –από τις παρυφές του Facebook μέχρι τα έγκατα της μιντιακής επικοινωνίας– είναι η ίδια που ανάγκαζε τον Σεφέρη να νιώσει ότι ο χειρότερός μας εαυτός μπορεί να γίνει η αφορμή μιας ενδελεχούς αυτοεξέτασης κι ότι στην άκρη της γλώσσας μας παραμονεύουν οι πλέον (δημιουργικές) αντιφάσεις. Ούτε καταδικαστέες, ούτε ανώφελες, ούτε αδυσώπητες, ούτε αθώες.

Περισσότερο από κάθε άλλη φορά η γλώσσα του Σεφέρη προτάσσει την κυρίαρχη σύγχυση του σημερινού κατοίκου της Ελλάδας που αντιλαμβάνεται τη μυθιστορία του μέσα από μια ταραγμένη πορεία η οποία βρίσκει δημιουργική έκφραση μονάχα στην ποιητική γλώσσα και στο λευκό χαρτί («Το άσπρο χαρτί μιλά με τη φωνή σου / τη δική σου φωνή / όχι εκείνη που σ' αρέσει / μουσική σου είναι η ζωή / αυτή που σπατάλησες./ Μπορεί να την ξανακερδίσεις αν το θέλεις / αν καρφωθείς σε τούτο τ' αδιάφορο πράγμα / που σε ρίχνει πίσω / εκεί που ξεκίνησες / Ταξίδεψες, είδες πολλά φεγγάρια πολλούς ήλιους / άγγιξες νεκρούς και ζωντανούς / ένιωσες τον πόνο του παλικαριού / και το βογκητό της γυναίκας / την πίκρα του άγουρου παιδιού – ό,τι ένιωσες σωριάζεται ανυπόσπαστο / αν δεν εμπιστευτείς τούτο το κενό. Ίσως να βρεις εκεί ό,τι νόμιζες χαμένο / τη βλάστηση της νιότης, τον δίκαιο καταποντισμό της ηλικίας / Ζωή σου είναι ό,τι έδωσες / τούτο το κενό είναι ό,τι έδωσες / το άσπρο χαρτί»).

Γιώργος Σεφέρης - Από το σκοτάδι στο φως Facebook Twitter

Με άλλα λόγια, η έννοια του «ελληνικού» ή της «ελληνικότητας» ανατέμνει αυτό που ο Γιώργος Σεφέρης είδε ως παιχνίδι ανάμεσα στην ακρίβεια και την αμφιβολία, ακολουθώντας προφανώς το παράδειγμα του Οδυσσέα ο οποίος έμελλε να παρασυρθεί από τα θέλγητρα της σάρκας και την ίδια στιγμή να φέρει αδυσώπητα μέσα του το βάρος των νεκρών. Το παιχνίδι της ζωής και του θανάτου, η εναλλαγή ανάμεσα στο σκοτάδι και το φως αλλά και η εγγενής αντίφαση ανάμεσα στη ζωική ορμή και την πνευματική μελαγχολία αναδεικνύονται στην ποίησή του με έναν τρόπο διαχρονικό – από την πιο απομακρυσμένη στιγμή της ιστορίας έως τον άνθρωπο του τώρα.

«Η αντιπαράθεση ομορφιάς και φρίκης, φωτός και σκότους δεν τον εγκαταλείπει πια ποτέ» γράφει ο Μπίτον για τη στροφή στην ποίηση του Σεφέρη μετά τη δημοσίευση της «Κίχλης». Ο ερωτισμός δεν λείπει από τον Σεφέρη (από τα ποιήματα και τις ημερολογιακές του σημειώσεις), όπως ούτε η ειρωνεία, η χαλαρότητα ή το χιούμορ. Διότι, σε αντίθεση με την εικόνα του «μελαγχολικού» Σεφέρη που φέρει στην ποίησή του έντονο το άχθος της ιστορίας, η σημερινή έκδοση με τα σεφερικά Ποιήματα από τον Ίκαρο αναδεικνύουν έστω και όψιμα τη χαρούμενη και πλησιφαή πλευρά του ποιητή. Με την προσθήκη των περιπαικτικών έως πειραματικών Γυμνασμάτων Β' από τον ευφυή επιμελητή Δημήτρη Δασκαλόπουλο (κατόπιν, φυσικά, αρχικής επιθυμίας του ίδιου του Γ.Π. Σαββίδη) ένα τέτοιο εκδοτικό εγχείρημα αποκτά, επομένως, πρωτόφαντη ενάργεια.

Το Τετράδιο Γυμνασμάτων Β' που προστέθηκε στη σημερινή έκδοση των Ποιημάτων αποκαλύπτει τη φιλοπαίγμονα διάθεση του Σεφέρη και τη βαθιά ανάγκη του να παρασυρθεί από την ατιθάσευτη δύναμη της γλώσσας. Πέρα από τα περιπαικτικά ποιήματά του που ακολουθώντας τη δημοτική παράδοση σατιρίζουν με τρόπο χιουμοριστικό περίοπτα ιστορικά πρόσωπα της εποχής, εντύπωση κάνουν οι τολμηρές γλωσσικές ασκήσεις και οι νέες εκφραστικές μορφές όπως το limerick. Πρόκειται, όπως μας γνωστοποιεί σχετικά και ο Μπίτον στη βιογραφία του Σεφέρη Περιμένοντας τον Άγγελο, για πορνογραφικού περιεχομένου σχόλια που ο ποιητής είχε δανειστεί από τον Έλιοτ και που φανερώνουν μια πιο ανατρεπτική διάθεσή του.

Αντίστοιχα, πάλι, ο Σεφέρης τεστάρει εδώ την αντοχή του παντούμ (στιχουργική μορφή που ξεκίνησε από τη Μαλαισία και καθιερώθηκε στην Ευρώπη από τον Ουγκό), ενώ αναμετριέται δημιουργικά με τα χαϊκού και το παστίς. Βλέπει, δηλαδή, πέρα από την κυριαρχία μιας προφητικής ποίησης την ανεξέλεγκτη κι αυτόνομη δύναμη της γλώσσας. Ήδη από το 1936 παίζει με τις Γυμνοπαιδιές, ενώ το 1937 έχει επίγνωση ότι η προφορικότητα της γλώσσας θα είναι ο άξονας της δικής του ποιητικότητας – εξού και το ότι η προάσπιση της δημοτικής θα βρεθεί στο επίκεντρο του λογοτεχνικού του αγώνα. Κι είναι αυτό που τον κάνει τελικά να συγκρούεται με τη λογιοσύνη μιας εποχής που δεν υποδέχτηκε με τον καλύτερο τρόπο τη ρηξικέλευθα απέριττη και αψιμυθίωτη ποίησή του, ασκώντας δριμεία κριτική ακόμα και μετά την παραλαβή του βραβείου Νόμπελ.


Ανέκαθεν, ωστόσο, ο ίδιος ο Σεφέρης διατράνωνε ότι αυτό που ήθελε, κόντρα στις ρητορικές ασκήσεις ενός δήθεν λογιοτατισμού, βερμπαλισμού και λυρισμού είναι να μπορέσει να «μιλήσει απλά». Να δει τι σημαίνει να κερδίζεται ο κόσμος μέσα από τη γλώσσα και να καταλάβει την ιδανική αναλογία που έχει το σκοτάδι και το φως, η ιωνικού τύπου δικαιοσύνη. «Όσο για μένα, συγκινούμαι παρατηρώντας πως η συνείδηση της δικαιοσύνης είχε τόσο πολύ διαποτίσει την ελληνική ψυχή, ώστε να γίνει κανόνας και του φυσικού κόσμου» έλεγε στην πανηγυρική ομιλία του για το βραβείο Νόμπελ (Οκτώβριος του 1963). «Και ένας από τους διδασκάλους μου των αρχών του περασμένου αιώνα γράφει "θα χαθούμε γιατί αδικήσαμε..." (ο Μακρυγιάννης).

Αυτός ο ρόλος της αναζήτησης της ισορροπίας σε κάθε είδους αντίφαση, της συμμετρίας που επιφέρει στο σύμπαν και στη γλώσσα η αρχή της δικαιοσύνης είναι που οδήγησε τελικά τον Γιώργο Σεφέρη στην ποίηση. «Η ποίηση έχει τη ρίζα της στην ανθρώπινη ανάσα και τι θα γινόταν αν η πνοή μας λιγόστευε;» αναρωτιέται στην ίδια ομιλία του για το Νόμπελ – ένα ερώτημα που ακούγεται επιτακτικότερο από ποτέ, εξού και ότι ο αέρας των Ποιημάτων που φυσάει πάνω από τον Ίκαρο δεν είναι μόνο ζείδωρος αλλά και ζωτικός σήμερα που οι πνευματικές ανάσες είναι όλο και λιγότερες και η δύναμή τους όλο και πιο εξασθενημένη.

 

0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ντον Ντελίλο: «Άνθρωπος σε πτώση»

Το πίσω ράφι / «Άνθρωπος σε πτώση»: Το ρεαλιστικό έργο ενός από τους σπουδαιότερους εξερευνητές της μοντέρνας εποχής

Ο πολυβραβευμένος Ντον Ντελίλο γράφει για την ανάγκη των ανθρώπων να ανήκουν κάπου και να επικοινωνήσουν, όταν εισπράττουν από την Ιστορία οδύνη, απώλειες και χιλιάδες ερωτηματικά.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Αντώνης Καραμπατζός: Με έλκει ο μυθιστορηματικός κόσμος του Καραγάτση

The Book Lovers / Αντώνης Καραμπατζός: «Με έλκει ο μυθιστορηματικός κόσμος του Καραγάτση»

Ο Νίκος Μπακουνάκης συζητάει με τον καθηγητή Αστικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Αντώνη Καραμπατζό για το πώς το έργο του Τζότζεφ Κόνραντ, του Φίλιπ Ρόθ ή η ποίηση του Κ.Π. Καβάφη ανοίγουν δρόμους στο συναίσθημα, στις ανθρώπινες σχέσεις και στην ιστορία.
THE LIFO TEAM
Ο θάνατος τής πήγαινε πολύ

Βιβλίο / Κάντι Ντάρλινγκ: Η συγκινητική ιστορία του τρανς ειδώλου και μούσας του Άντι Γουόρχολ

Η Κάντι Ντάρλινγκ προκαλούσε ανέκαθεν συμπάθεια και θαυμασμό, όχι τόσο για τα επιτεύγματά της στη σκηνή και τη μεγάλη οθόνη, όσο για την ομορφιά και την εύθραυστη αύρα της.
THE LIFO TEAM
Η Gen Z αγαπάει τη γιαγιά που πλέκει στο πανηγύρι του χωριού

The Happy Reader / Η Gen Z αγαπάει τη γιαγιά που πλέκει στο πανηγύρι του χωριού

Η Γενιά Ζ γράφει και διαβάζει, καταρρίπτοντας τα στερεότυπα. Βιογραφίες, ταξιδιωτικοί οδηγοί και υγεία οδηγούν τους Ευρωπαίους στα βιβλιοπωλεία. Οι γιοι του Μάρκες, Ροδρίγκο και Γκονζάλες, απολογούνται για το δικαίωμά τους στο έργο του πατέρα τους. Εκδοτικό γεγονός, η μετάφραση του πρώτου μυθιστορήματος του Τζέιμς Μπόλντουιν.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ
«Teatro Grottesco»: Η γοτθική σκηνή της ζοφερής απελπισίας

Βιβλίο / «Teatro Grottesco»: Mια συλλογή σκοτεινών διηγημάτων από έναν μετρ του τρόμου

Κάποιοι ίσως τον γνωρίζουν από την πρώτη (και καλύτερη) σεζόν του «True Detective». Η βουτιά στις πλέον σκοτεινές πτυχές της υπαρξιακής φιλοσοφίας, η άκρως ζοφερή ατμόσφαιρα, η εικονοποιία που φλερτάρει με τη γοτθική αισθητική είναι χαρακτηριστικά του έργου του Τόμας Λιγκότι, η απουσία του οποίου από την ελληνική αγορά είναι τρανταχτή.
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΤΣΑΠΡΑΪ́ΛΗΣ
Ακύλλας Καραζήσης: «Μου αρέσει η λογοτεχνία του Θανάση Βαλτινού γιατί δεν ξέρεις ποτέ τι είναι αλήθεια και τι ψέμα»

The Book Lovers / Ακύλλας Καραζήσης: «Μου αρέσει η λογοτεχνία του Θανάση Βαλτινού γιατί δεν ξέρεις τι είναι αλήθεια και τι ψέμα»

Ο Νίκος Μπακουνάκης συζητάει με τον ηθοποιό και σκηνοθέτη Ακύλλα Καραζήση για την αναγνωστική διαδρομή του, που ξεκινάει από τον «Τομ Σόγερ» και τη Θεσσαλονίκη, περνάει από τον ρομαντικό κόσμο της Χαϊδελβέργης και φτάνει στην Αθήνα του θεάτρου και των κειμένων.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ
Ιωάννα Τσιβάκου: «Δεν έχει χρόνο ο σημερινός άνθρωπος να γνωρίσει τον άλλον κι εδώ βρίσκεται η δυστυχία του»

Βιβλίο / Ιωάννα Τσιβάκου: «Δεν έχει χρόνο ο σημερινός άνθρωπος να γνωρίσει τον άλλον κι εδώ βρίσκεται η δυστυχία του»

Η συγγραφέας και ομότιμη καθηγήτρια Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου μιλά για την εποχή μας, τον χώρο της εκπαίδευσης και την ταυτότητα του νεοέλληνα.   
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Η άνοδος της δεξιάς συνδέεται με τις αποτυχίες της αριστεράς»

Βιβλίο / «Η άνοδος της δεξιάς συνδέεται με τις αποτυχίες της αριστεράς»

Ο Ντόναλντ Σασούν, ομότιμος καθηγητής Συγκριτικής Ευρωπαϊκής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Queen Mary του Λονδίνου και άλλοτε στενός φίλος, συνεργάτης και επιμελητής των βιβλίων του Έρικ Χoμπσμπάουμ, μιλά στη LiFO.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Η Κάλλας δεν ήταν τραγική φιγούρα και δεν εγκατέλειψε την καριέρα της για τον Ωνάση

Βιβλίο / Η Κάλλας δεν ήταν τραγική φιγούρα και δεν εγκατέλειψε την καριέρα της για τον Ωνάση

Η συγγραφέας του βιβλίου “Diva”, Ντέζι Γκούντγουιν, τονίζει με άρθρο της στον Guardian ότι το να χαρακτηρίζει κανείς τη ζωή της κορυφαίας τραγουδίστριας τραγική, σημαίνει ότι την αδικεί κατάφωρα.
THE LIFO TEAM
Η Θήβα που δεν ξέρουμε

Βιβλίο / Η Θήβα που δεν ξέρουμε

Ο Βρετανός ιστορικός Πολ Κάρτλετζ αποκαθιστά την ιστορική πόλη της αρχαιότητας που αντιμετώπιζαν υπεροπτικά οι Αθηναίοι. Δείχνει πώς τα θηβαϊκά θέματα επιβιώνουν στη σύγχρονη τέχνη, γράφει για τον Επαμεινώνδα που είχε έναν μόνο τραχύ μανδύα, παρουσιάζει την κοινωνία που δημιουργεί τον Ιερό Λόχο, ένα στρατιωτικό σώμα που αποτελείται αποκλειστικά από εραστές και ερώμενους.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ
Συζητώντας για ένα θέμα ταμπού της ελληνικής κοινωνίας, τους δωσίλογους της Κατοχής

Βιβλίο / Oι δωσίλογοι, ένα θέμα ταμπού της ελληνικής κοινωνίας

Μέσα από την έρευνά του σε αρχεία που μέχρι σήμερα παραμένουν κλειστά ο ιστορικός Μενέλαος Χαραλαμπίδης εξετάζει τα γεγονότα και τα πρόσωπα που συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς κατακτητές σε μια πολύπαθη και αιματηρή για την Αθήνα περίοδο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ