Βοστονέζες: Το κορυφαίο μυθιστόρημα του Henry James

τζειμς Facebook Twitter
Η ενάργεια με την οποία ορίζονται οι υπαρξιακές συγκρούσεις αναδεικνύει τη λογοτεχνική δεινότητα του Τζέιμς, καθώς, ακόμα και στις πιο έντονες στιγμές τους, οι χαρακτήρες ταλανίζονται από τις αντιφάσεις τους.
0



ΤΑ ΥΨΗΛΑ ΙΔΕΩΔΗ
 που έμεναν κρυμμένα στις υγρές γωνιές του αμερικανικού Νότου είχαν ποτίσει για πάντα τις σελίδες του Χένρι Τζέιμς: το βλέπει κανείς στη βαθιά περιφρόνηση για την ελαφρότητα των κινημάτων του Βορρά, στον τρόπο που επανερχόταν συγγραφικά διαρκώς στα ανθρώπινα πάθη, στο ότι δεν αποδέχτηκε ποτέ τον υποτιθέμενο αέρα της προόδου που φυσούσε πάνω από την Ευρώπη. Όχι ότι δεν ήταν μοντερνιστής – κάθε άλλο, αφού κάθε προσπάθεια χάραξης της φράσης του αφήνει ανοιχτά πολλά ενδεχόμενα και ευνοεί το σαράκι της αμφιβολίας. Αλλά στον πόλεμο των ιδεών, που παραμένει έντονος ακόμα και στο πεδίο της λογοτεχνίας, ο Αμερικανός συγγραφέας είναι με την πλευρά του κλασικού, του σταθερού και του ρομαντικού (η λέξη «ιπποσύνη» διατρέχει ως λάιτ μοτίφ τις περισσότερες σελίδες του).

Ο ρομαντισμός του, τιθασευμένος από τον άγριο ρεαλισμό της εξωτερικής παρατήρησης, είναι η σταθερά πάνω στην οποία θα στήσει αριστοτεχνικά το οικοδόμημά του: θαρρείς πως οι Βοστονέζες του είναι ένα βιβλίο για την ιστορία των ιδεών, ένα πολιτικό δοκίμιο πάνω στον χαρακτήρα της ανθρώπινη φύσης. Με τη μόνη διαφορά ότι ο Τζέιμς παραείναι καλός λογοτέχνης για να αφήσει τους χαρακτήρες του παραδομένους στην ευκολία των ιδεολογικών συγκρούσεων. Ενδεχομένως, αν δεν ήταν τόσο αριστοτεχνικός στις περιγραφές του –τις οποίες περιτριγυρίζει, τις ανοίγει και τις αφήνει ανοιχτές σε συμπεράσματα–, να έγραφε το πλέον προβλέψιμο βιβλίο για την αιώνια διαμάχη ανάμεσα στον προοδευτισμό και τη συντήρηση. Εκεί, όμως, που οι φιλοσοφικές συζητήσεις περί ελευθερίας και ηθικής μοιάζουν να ξεφτίζουν σε φαινομενικά γήινες αντιπαραθέσεις, ο Τζέιμς αναδεικνύει τoυς περίτεχνους μαιάνδρους ενός άρτιου μυθιστορήματος, καταθέτοντας ολοκληρωμένους χαρακτήρες και ανεξάντλητες εσωτερικές αναδιπλώσεις. Κάπως έτσι προέκυψαν και οι Βοστονέζες, σε εξαιρετική μετάφραση, πρόλογο και σημειώσεις του Μιχάλη Μακρόπουλου από τη σειρά Orbis Literae των εκδόσεων Gutenberg, και είναι παράδοξο πώς ένα τόσο πολιτικό βιβλίο έχει ως άξονα ένα ερωτικό τρίγωνο. Μήπως, όμως, αυτή δεν είναι,τελικά, η ουσία της ανθρώπινης φύσης;

Τίποτα δεν μένει όρθιο, πέρα από το σκηνικό πάνω στο οποίο ξεδιπλώνονται οι ρόλοι που μόνο η λογοτεχνία μπορεί με τέτοια ενάργεια να αποτυπώσει.

Η ιστορία είναι φαινομενικά απλή, αλλά συνάμα ακραία και πολύπλοκη: ο Μπέιζιλ Ράνσομ, ένας γοητευτικός αλλά συντηρητικών αντιλήψεων δικηγόρος που πολέμησε στον Αμερικανικό Εμφύλιο, επισκέπτεται την ξαδέλφη του Όλιβ Τσάνσελορ, εκπρόσωπο της καλής αστικής τάξης της Βοστόνης και φανατική φεμινίστρια. Αφορμή της επίσκεψης μια διάλεξη περί γυναικείας χειραφέτησης με απρόσμενη ομιλήτρια τη νεαρή Βερίνα Τάραντ που θα γοητεύσει τον επισκέπτη και θα μείνει βαθιά στη μνήμη του. Ο Μπέιζιλ θα επιστρέψει στην πόλη διαμονής του, τη Νέα Υόρκη, και στις καθημερινές ενασχολήσεις, ενώ οι δύο γυναίκες, η αστή και μεγαλύτερη σε ηλικία Όλιβ και η μικρότερη και ταπεινής καταγωγής Βερίνα, θα αναπτύξουν μια στενή φιλία στα καλά σαλόνια της Βοστόνης. Εξαιτίας της Όλιβ, πολύ σύντομα οι πλείστοι διεκδικητές της Βερίνα θα μείνουν στο περιθώριο, με μοναδική εξαίρεση τον γοητευτικό Μπέιζιλ. Η εμμονή της Όλιβ με τη μικρή προστατευόμενή της δεν θα αργήσει να έρθει σε σύγκρουση με το ενδιαφέρον του Μπέιζιλ και ένα παράδοξο τρίγωνο θα αναπτυχθεί, με άγνωστη κατάληξη.

Αναμοχλεύοντας, ωστόσο, τους άξονες στους οποίους εδράζεται η γεωμετρική τάξη αυτού του τριγώνου –απόλυτα μελετημένη ως προς τα όρια και τη θεατρικότητά της–, καταλαβαίνει κανείς πως ο κάθε χαρακτήρας ορίζει ένα καλομελετημένο πεδίο που αναπτύσσεται γύρω του: η αγέρωχη αλλά και επιτηδευμένη Όλιβ ενσαρκώνει ταυτόχρονα τον προοδευτισμό και την ψευδεπίγραφη αναθεώρηση των αξιών, ο Μπέιζιλ τη στέρεη ηθική τάξη του Νότου και την ευγένεια των τρόπων και η όμορφη, αυθόρμητη και αθώα Βερίνα την υπό διαμόρφωση ταυτότητα της ίδιας της αμερικανικής ηπείρου. Σάμπως, σε τελική ανάλυση, οι εκπρόσωποι των δύο κόσμων, η Όλιβ του Βορρά και ο Μπέιζιλ του Νότου, να διεκδικούν την αμερικανική ήπειρο, που εκπροσωπεί η Βερίνα, η οποία δείχνει να γοητεύεται –και πάλι όχι τυχαία– από την ορμητική Νέα Υόρκη. Οι τόποι παίζουν, άλλωστε, καταλυτικό ρόλο στην εξέλιξη της αφήγησης, αρχής γενομένης από την ίδια τη Βοστόνη, που επιλέγεται ως κεντρικό πεδίο της ιδεολογικής μάχης και δίνει περιεχόμενο στον τίτλο, τον οποίο πολύ ορθά ο μεταφραστής Μακρόπουλος επιλέγει στη θηλυκή εκδοχή του.

ΒΟΣΤΟΝΕΖΕΣ
ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΑΓΟΡΑΣΕΤΕ. Χένρι Τζέιμς, Οι Βοστονέζες, εκδόσεις Gutenberg

«Στη Βοστόνη τα μεταρρυθμιστικά κινήματα έθαλλαν – και πριν από τον Αμερικανικό Εμφύλιο, το κίνημα για την κατάργηση της δουλείας» μας γνωστοποιεί στην κατατοπιστικότατη εισαγωγή του. Εκεί, επίσης, άνθησε ένα γυναικείο κίνημα που ήταν απόλυτα σύμφυτο με την ανατροπή και στόχο είχε όχι τόσο να θεμελιώσει αλλά να ξεχαρβαλώσει, στα μάτια του συγγραφέα, τον συνεκτικό ιστό του αμερικανικού ηρωικού σθένους. Με βαθιά απέχθεια προς την ελαφρότητα που επιδείκνυαν οι υποτελείς σε αυτές τις ιδέες και με έντονη τη μισανθρωπική διάθεση, ο Τζέιμς περιγράφει στο μυθιστόρημά του χαρακτήρες που έμελλαν να καταστρέψουν τον κόσμο των υψηλών ιδεών της αμερικανικής ηπείρου: τον διεφθαρμένο δημοσιογράφο, την υποτιθέμενα φιλάνθρωπη γηραιά κυρία-χαρακτηριστικό εκπρόσωπο της Βοστόνης, τον φιλόδοξο αγροίκο πατέρα της χαρισματικής κόρης. Σε πολλές περιπτώσεις οι ακριβείς περιγραφές θυμίζουν Μπαλζάκ, όπως και ο αφηγηματικός τρόπος. Και ίσως να ακούει κανείς τη φωνή του συγγραφέα όταν η πρωταγωνίστριά του Βερίνα αναφωνεί απαυδισμένη: «Φτώχεια, αμάθεια, έγκλημα: αρρώστιες, αχρειότητα και πόλεμοι! Πόλεμοι, πάντα, κι άλλοι πόλεμοι, όλο και πιο πολλοί. Αίμα, αίμα – κι ο κόσμος είναι πνιγμένος μέσα στο αίμα! Ν' αλληλοσκοτώνονται με κάθε λογής ακριβά και τελειοποιημένα όπλα, αυτό είναι το πιο λαμπρό πράγμα που μπορούν να επινοήσουν».

Ο πεσιμισμός που διαπερνά τις Βοστονέζες φαίνεται, άλλωστε, και στη μοναχικότητα και τα εσωτερικά αδιέξοδα των ηρώων. Η ενάργεια με την οποία ορίζονται οι υπαρξιακές συγκρούσεις αναδεικνύει τη λογοτεχνική δεινότητα του Τζέιμς, καθώς, ακόμα και στις πιο έντονες στιγμές τους, οι χαρακτήρες ταλανίζονται από τις αντιφάσεις τους. Κάποια στιγμή, ο ιδεολόγος Μπέιζιλ σκέφτεται ότι θα μπορούσε να παντρευτεί την κυρία Λούνα μόνο και μόνο από συμφέρον, ενώ η φεμινίστρια Όλιβ ομολογεί τις σαδιστικές τάσεις που απάδουν προς την αγνή αγάπη για την προστατευόμενή της. Ο ρομαντικός έρωτας κατακρημνίζεται από τερτίπια των ψεύτικων ιδεολογιών, ενώ οι ομοφυλοφιλικές υποδηλώσεις αποδομούν τον υποτιθέμενα αγνό χαρακτήρα της γυναικείας φιλίας: ο Τζέιμς μιλάει ειρωνικά για ιδιότυπους «γυναικείους γάμους» που συνηθίζονταν στη Βοστόνη και είχε και ο ίδιος προσωπική εμπειρία από την περίπτωση της αδελφής του. Τα πάντα θυσιάζονται στο όνομα ενός ψευδεπίγραφου ιδεαλισμού, με αποτέλεσμα οι πρωταγωνιστές να μένουν στο τέλος μόνοι, διαψευσμένοι από τα πάθη και τις προσδοκίες τους, και κενοί. Αυτός, άλλωστε, είναι ο χαρακτήρας της ανθρώπινης φύσης, που παραμένει ίδιος ανά τους αιώνες, ικανός για το καλύτερο και για το χειρότερο.

Τίποτα δεν μένει όρθιο, πέρα από το σκηνικό πάνω στο οποίο ξεδιπλώνονται οι ρόλοι που μόνο η λογοτεχνία μπορεί με τέτοια ενάργεια να αποτυπώσει. Η κυνική, σχεδόν βρετανική ειρωνεία με την οποία ο συγγραφέας περιγράφει τις ανθρώπινες αντιδράσεις ουσιαστικά είναι απόρροια της βαθιάς πεποίθησης πως το μόνο που σώζει τους βροτούς πρωταγωνιστές από την απελπισία είναι το ύφος, ούτε καν οι ιδέες. Αυτό είναι που στολίζει την ακροβασία των φράσεων, προσδίδει στο μυθιστόρημα πολυεπίπεδο χαρακτήρα και ανακουφίζει από το άλγος που δημιουργούν στην ψυχή τα κοινωνικά αδιέξοδα. Είναι αυτό που κάνει, εν τέλει, τη Βερίνα και τη λογοτεχνία τόσο ακαταμάχητες: «Το χάρισμά σας είναι το χάρισμα της έκφρασης και δεν θα μπορούσα να σας κάνω λιγότερο εκφραστική, ό,τι και αν σας έκανα. Δεν θα αναβρύζει μιαν ορισμένη ώρα και μέρα αλλά θα αρδεύει, θα λιπαίνει και θα στολίζει λαμπρά τη συζήτησή σας» λέει ο ερωτευμένος Μπέιζιλ και εν προκειμένω φαίνεται να το εννοεί. Παρότι τα συναισθήματα παραμένουν ευμετάβλητα, η δύναμη της μαγείας του λόγου είναι αναμφισβήτητη.

Αυτή είναι που κατέχει ως ύψιστο μυστικό ο ίδιος ο Τζέιμς, επιβεβαιώνοντας περίτρανα όσα λέει γι' αυτόν ο σπουδαίος Κόνραντ στο σχετικό κείμενό του (που παρατίθεται ως επίμετρο στο τέλος του βιβλίου): «Όλη η δημιουργική τέχνη είναι μαγική, ζωντανεύει το ανίδωτο, με μορφές πειστικές, διαφωτιστικές, γνώριμες και αναπάντεχες συνάμα, διαπαιδαγωγώντας την ανθρωπότητα, που από τις συνθήκες της ύπαρξής της είναι καταδικασμένη να συλλογιέται μόνιμα τα πιο ασήμαντα ρεύματα της πραγματικότητας. Δράση ούσα, στην ουσία της, η δημιουργική τέχνη ενός πεζογράφου μπορεί να συγκριθεί με έργο διάσωσης που λαμβάνει χώρα στο σκοτάδι, ενάντια σε διασταυρούμενες σπιλιάδες που παρασέρνουν δώθε-κείθε ένα μεγάλο πλήθος». Για να καταλήξει πως «η δική του ανθρωπότητα είναι θαυμαστή» και διασώζεται ανά τους αιώνες από τη μόνη και βασική ιδέα, αυτή της ίδιας της λογοτεχνίας.

ΑΓΟΡΑΣΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην έντυπη LIFO.

Βιβλίο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Χυδαιότητα, ένα ελάττωμα της νεωτερικότητας

Βιβλίο / Χυδαιότητα, ένα ελάττωμα της εποχής μας

Το δοκίμιο «Νεωτερικότητα και χυδαιότητα» του Γάλλου συγγραφέα Μπερτράν Μπιφόν εξετάζει το φαινόμενο της εξάπλωσης της χυδαιότητας στην εποχή της νεωτερικότητας και διερευνά τη φύση, τα αίτια και το αντίδοτό της.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
Άλαν Χόλινγκερστ: «Η γραμμή της ομορφιάς»

Το πίσω ράφι / Η γραμμή της ομορφιάς: Η κορυφαία «γκέι λογοτεχνία» του Άλαν Χόλινγκχερστ

Ο Χόλινγκχερστ τοποθέτησε το βραβευμένο με Booker μυθιστόρημά του στα θατσερικά '80s και κατάφερε μια ολοζώντανη και μαεστρική ανασύσταση μιας αδίστακτης δεκαετίας.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τα μικρά ανεξάρτητα βιβλιοπωλεία ενώνουν τις δυνάμεις τους

Βιβλίο / Τα μικρά ανεξάρτητα βιβλιοπωλεία ενώνουν τις δυνάμεις τους

Από την Αμοργό ως την Αλεξανδρούπολη και από την Ξάνθη ως τη Μυτιλήνη, τα μικρά βιβλιοπωλεία αποκτούν για πρώτη φορά συλλογική φωνή. Βιβλιοπώλες και βιβλιοπώλισσες αφηγούνται τις προσωπικές τους ιστορίες, αλλά και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Μικρή μου, ας τους αφήσουμε αυτούς τους κερατάδες τους καλόγερους»

Lifo Videos / «Μικρή μου, ας τους αφήσουμε αυτούς τους κερατάδες τους καλόγερους»

Η Αγλαΐα Παππά διαβάζει ένα απόσπασμα από τις βέβηλες και αμφιλεγόμενες «120 Μέρες των Σοδόμων» του Μαρκησίου ντε Σαντ, ένα βιβλίο αναγνωρισμένο πλέον ως αξεπέραστο λογοτεχνικό αριστούργημα και χαρακτηρισμένο ως «εθνικός θησαυρός» της Γαλλίας.
THE LIFO TEAM
Το «προπατορικό αμάρτημα» του Τζο Μπάιντεν

Βιβλίο / Ποιο ήταν το θανάσιμο σφάλμα του Τζο Μπάιντεν;

Ένα νέο βιβλίο για τον πρώην Πρόεδρο αποτελεί καταπέλτη τόσο για τον ίδιο όσο και για τη δουλοπρεπή κλίκα πιστών και μελών της οικογένειάς του, που έκαναν το παν για να συγκαλύψουν τον ραγδαίο εκφυλισμό της γνωστικής του ικανότητας.
THE LIFO TEAM
ΕΠΕΞ Συγγραφείς/ Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου / 8 Έλληνες συγγραφείς ξαναγράφουν τους μύθους και τις παραδόσεις

Η Λυσιστράτη ερμηνεύει τις ερωτικές σχέσεις του σήμερα, η Ιφιγένεια διαλογίζεται στην παραλία και μια Τρωαδίτισσα δούλα γίνεται πρωταγωνίστρια: 8 σύγχρονοι δημιουργοί, που συμμετέχουν με τα έργα τους στο φετινό Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, συνομιλούν με τα αρχαία κείμενα και συνδέουν το παρελθόν με επίκαιρα ζητήματα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζούντιθ Μπάτλερ: «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Τζούντιθ Μπάτλερ / «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Μια κορυφαία προσωπικότητα της σύγχρονης παγκόσμιας διανόησης μιλά στη LiFO για τo «φάντασμα» της λεγόμενης ιδεολογίας του φύλου, για το όραμα μιας «ανοιχτόκαρδης κοινωνίας» και για τις εμπειρίες ζωής που της έμαθαν να είναι «ένας άνθρωπος ταπεινός και ταυτόχρονα θαρραλέος».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ντίνος Κονόμος

Βιβλίο / «Ο κύριος διευθυντής (καλό κουμάσι) έχει αποφασίσει την εξόντωσή μου…»

Ο Ντίνος Κονόμος, λόγιος, ιστοριοδίφης και συγγραφέας, υπήρξε συνεχιστής της ζακυνθινής πνευματικής παράδοσης στον 20ό αιώνα. Ο συγγραφέας Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής παρουσιάζει έργα και ημέρες ενός ανθρώπου που «δεν ήταν του κόσμου τούτου».
ΦΙΛΙΠΠΟΣ Δ. ΔΡΑΚΟΝΤΑΕΙΔΗΣ
Η ζωή του Καζαντζάκη σε graphic novel από τον Αλέν Γκλικός

Βιβλίο / Ο Νίκος Καζαντζάκης όπως δεν τον είχαμε ξαναδεί σε ένα νέο graphic novel

Ο ελληνικής καταγωγής Γάλλος συγγραφέας Αλέν Γκλικός καταγράφει την πορεία του Έλληνα στοχαστή στο graphic novel «Καζαντζάκης», όπου ο περιπετειώδης και αντιφατικός φιλόσοφος και μυθιστοριογράφος ψυχαναλύεται για πρώτη φορά και συστήνεται εκ νέου στο ελληνικό κοινό.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πετρίτης»: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ηχητικά Άρθρα / Πετρίτης: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ο Τζoν Άλεκ Μπέικερ αφιέρωσε δέκα χρόνια από τη ζωή του στην παρατήρηση ενός πετρίτη και έγραψε ένα από τα πιο ιδιαίτερα βιβλία της αγγλικής λογοτεχνίας – μια από τις σημαντικότερες καταγραφές της άγριας ζωής που κινδυνεύει να χαθεί για πάντα. Κυκλοφόρησε το 1967 αλλά μόλις τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια οι κριτικοί και το κοινό το ανακάλυψαν ξανά.
M. HULOT
Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Ας μην αφήνουμε τον Θεό στους πιστούς» 

Βιβλίο / Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Αν αξίζει ένα πράγμα στη ζωή, αυτό είναι η ομορφιά»

Εν όψει της εμφάνισής του στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, στις 21 Μαΐου, ο Λατινοαμερικανός συγγραφέας-φαινόμενο Μπενχαμίν Λαμπατούτ μιλά στη LiFO για τον ρόλο της τρέλας στη συγγραφή, τη σχέση επιστήμης και λογοτεχνίας και το μεγαλείο της ήττας – και δηλώνει ακόμα φανατικός κηπουρός και εραστής της φύσης.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το πίσω ράφι/ Άντονι Μπέρτζες: «Έρνεστ Χέμινγουεϊ»

Το Πίσω Ράφι / Ο Χέμινγουεϊ ήταν ένας φωνακλάς νταής αλλά κι ένας σπουδαίος συγγραφέας του 20ού αιώνα

Η βιογραφία «Έρνεστ Χέμινγουεϊ - Μια ζωή σαν μυθοπλασία» του Βρετανού συγγραφέα Άντονι Μπέρτζες αποτυπώνει όχι μόνο την έντονη και περιπετειώδη ζωή του κορυφαίου Αμερικανού ομοτέχνου του αλλά και όλο το εύρος της αντιφατικής προσωπικότητάς του.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
21η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης

Βιβλίο / 21η ΔΕΒΘ: Εξωστρέφεια και καλύτερη οργάνωση αλλά μένουν ακόμα πολλά να γίνουν

Απολογισμός της 21ης ΔΕΒΘ που πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά υπό την αιγίδα του νεοσύστατου ΕΛΙΒΙΠ. Σε ποιο βαθμό πέτυχε τους στόχους της και ποια στοιχήματα μένει ακόμα να κερδίσει;
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Η ποίηση όχι μόνο αλλάζει τον κόσμο, τον δημιουργεί» ​​​​​​/Μια νέα ανθολογία ελληνικής queer ποίησης μόλις κυκλοφόρησε στα ισπανικά /11 Έλληνες ποιητές σε μια νέα ισπανική queer ανθολογία /Queer ελληνική ποίηση σε μια νέα δίγλωσση ισπανική ανθολογία

Βιβλίο / Μια Ισπανίδα καθηγήτρια μεταφράζει ελληνική queer ποίηση

Η María López Villalba, καθηγήτρια Νέων Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Μάλαγα, μετέφρασε 11 ελληνικά ποιήματα, σε μια πρόσφατη ανθολογία που προσφέρει στο ισπανόφωνο κοινό την ευκαιρία να γνωρίσει τη σύγχρονη ελληνική queer –και όχι μόνο– ποίηση.
M. HULOT
«Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Βιντσέντζο Λατρόνικο / «Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Ο Ιταλός συγγραφέας και υποψήφιος για το βραβείο Booker, Βιντσέντζο Λατρόνικο, μιλά στη LIFO για το πολυσυζητημένο βιβλίο του «Τελειότητα», στο οποίο αποτυπώνει την αψεγάδιαστη αλλά ψεύτικη ζωή μιας ολόκληρης γενιάς ψηφιακών νομάδων στην Ευρώπη, καθώς και τη μάταιη αναζήτηση της ευτυχίας στην ψηφιακή εποχή.
M. HULOT
Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Ηχητικά Άρθρα / Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Το όνομά της έχει συνδεθεί με την εικόνα μιας αδίστακτης, σεξουαλικά ακόρεστης και επικίνδυνης γυναίκας. Ένα νέο βιβλίο, όμως, έρχεται να αμφισβητήσει αυτή τη στερεοτυπική αφήγηση και να φωτίσει μια διαφορετική εκδοχή της ιστορίας της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Rene Karabash

Βιβλίο / Rene Karabash: «Θέλω πίσω τη γυναικεία δύναμη που μου στέρησαν οι άνδρες»

Η Βουλγάρα συγγραφέας Rene Karabash μιλά για το μυθιστόρημά της «Ορκισμένη», που τιμήθηκε με το βραβείο Ελίας Κανέτι, και στο οποίο εστιάζει στην ιστορία των «ορκισμένων παρθένων» γυναικών των Βαλκανίων που επέλεξαν να ζήσουν ως άνδρες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ